Alle inzendingen over vuil spel

Olieboortorens van Shell zijn een tikkende tijdbom en vuil spel.…

Ze speelde vuil spel met pokeren en kaarten tussen... zijn lakens…

spel als gemeen versierder men komt herhaald vertraagd in beeld…

Ze bouwen steden in de klei leggen riolen in de straten voor het vuile water één voor ’t hemelwater kinderen spelen in ondiepe plassen bouwen kleikastelen ogen omgewassen spelen dijkje leiden water hoe dat vastloopt op de klei…

Droge woorden krimpen na in de coulissen. De eenakter is gespeeld. Zacht roffelen handen op de stoelleuning. De leeuwenkop blijft stoïcijns, de mijne ook. In de hoek rommelt een actrice met rekwisieten. Haar lispelende mond zegt niets, zij is geen zuster van de karmelieten, hoewel haar ogen bedelen. Armoedige grond moet bemest. Ik sla…

Fietsen, steppen, rolschaatsen, verstoppertje spelen met de jeugd van toen, ach wat zouden we het nog graag in beperkte mate overdoen. Maar fietsen, tja dat gaat niet meer, steppen dus ook niet rolschaatsen kun je wel vergeten, dat wordt 'm ook niet. Knikkeren, nou ik kom nooit meer overeind, dus dat spel is bij voorbaat ondermijnd.…

De oud-huishoudster van De Nijs en Meuldijk Komt met háár versie van de scheidingssoap Hiermee gaat Meuldijk dan weer op de loop: Ze geeft van ergernis aan zulk geheul blijk Wie weet in wier woord nu de waarheid schuilt En wie wier nest hier eigenlijk bevuilt…

Paleis Soestdijk was jaren het toneel van achterklap en echtelijke twisten, waarvan wij slechts een klein gedeelte wisten. Het stond in een geheim rapport van Beel. En wat onthult Fasseur na vijftig jaar? Wat iedereen al dacht, is ook ècht waar.…

De stad raakt straks de afvalbergen kwijt Een nieuwe CAO is afgesloten De boel wordt morgen keurig schoon gespoten En dat werd zoetjesaan de hoogste tijd Want bij Rouvoet en bij Pechtold moet u weten Hebben er ratten in de vuilniszak gezeten. ------ Voor een artikel in het nieuwe tijdschrift Binnenhof werden de vuilniszakkenvan…

In de mand vol vuile was kreukt haar hart bij de herinnering aan wat ooit was. In de stroom van een orkaan meegesleurd door dagen is het haar liefde die nog stroomt Bij het dichten van haar dijk vindt ze midden in de nacht de rust in een wasmand vol gedichten.…

het hangt er buiten omdat het binnen nog steeds te smerig weer is [senryu]…

met gedempte doofheid ligt het uitzicht kort op het oog want hier is niets, geen waarheid geen eigen gelijk geen vuil om woorden in te dopen midden in de kamer schijnt een middernachtzon is dit een ets in steenvlees? misschien een foto van de vader nergens is verte buiten spelen kinderen bal op dak…

Geef me het antwoord op de niet gestelde vragen; de opgehoopte hunkering van nooit gestold verdriet. Geen zichtbaar einde tunnelt naar de einder en slechts onnozele kinderen zien nog een opening die nooit werd gedicht. De vraag staat nog open nu de woorden ontbreken die kunnen omvatten het ont-hoopte verlangen naar een zinloos gedicht…

een kind speelt in ’t schelpenzand tussen ’t vuil net als vele andere kinderen, laten zij zich niet hinderen door plastic, patatzakjes, ijzer, hout en ander afval zelfs niet door een stinkende aangespoelde blauwe kwal of door de paardenvijgen in ’t zand kinderen spelen slechts lekker op het strand…

Ik word opnieuw Gebroken in de vuile ruiten Die de pijn doen bloeden door driftige woedebuien. De vloer is doordrenkt In pijn, wanneer ik in Gedachten terug tegen Oude demonen vecht. Muren zijn nog vochtig Van al de vretende tranen, Opgeslorpt door kleine ogen, Hard ontstaan en handgeslagen.…

Geen werk, ga stelen, niets te doen, ga uit verveling de boel vernielen. Geen cent te makken, kan jou het schelen, ga de eurootjes van oude dametjes stelen. Wat nou mentaliteit, die heb je nooit gehad, dus ben je die ook niet kwijt. Want om aan jouw behoefte te voldoen, jat je gewoon andermans poen.…

gekromde levens kamers ontvluchten een verbeten geur herinneringen spreiden schrijven volle muren krijten angst door onzichtbare kreten de vloer is doordrenkt muren zijn vochtig woede buit driftig de bloedende pijn tranen vreten demonen vechten verwonden opnieuw door zinnen geschreeuwd hard slaan de handen in kleine ogen door vuile…

geen vorst vandaag de winterkoning zingt zijn lof op vroege lente, luidkeels stapt de morgen deze wereld in het gras draagt speels wat tere madelieven voorzichtig wit in breekbaar groen er schuiven auto’s langs ze snellen vol bravoure het donker uit geen ruit met ijs slechts ramengrijs met vuile strepen volledig in gewone doen…

ik heb vannacht gedacht verder dan kozijn niveau ik betaalde voor een zonsondergang hield mijn hand niet op de knip ooit schreef ik in mijn dagboek ik heb mijn langste tijd gehad de wens om zee te zijn spoelde af en aan toen schreef ik in mijn dagboek: ik heb mijn langste tijd nog niet gehad nu ik aan de grens gekomen ben de grens van…

het jonge gras weet niet wat komen gaat weerloos wacht het op zoete warmte of een zachte lentebui de lichte tred de speelse handen dragen je onschuldig verlangen even maar het kleine hart weet wat komen gaat het wacht - weerloos - op de zware tred en de vuile handen het schreit het zal niet bloeien het jonge gras zo lang…

resultaat leef met vuil want voor verschoning is het toch helaas te laat…

Die is gekrompen, spuugt nu geen vuur ik lach om het kind, kijk verder naar het spel van wind en wolken. Dan ineens zegt het kind: Oma....hoe moet dat als je een engeltje bent? Stel dat dan die wolken er zijn, dan zie je ons nooit meer, da's niet fijn!…

Een spel van uitdagen, het was zelfs amusant, Maar van uitdagen kwam lust, en zelfs dat kleine beetje meer, Daarna sloeg je op de vlucht. Als een stuk vuil, en met gierende banden, liet je me achter.…

Aan wie hij toen was, een spelend kind, maakt hij nu zijn handen niet meer vuil.…

ik wil spelen spelen in de tuin een schepje een emmertje zand water zonneschijn is alles wat ik nodig heb de tuin met speelgerei de schommel ging te hoog voor mij ze grijnsden om mijn angst de draaimolen werd opgezwiept ik kneep hem als een dief zo bang ben ik nog nooit geweest de wip leek rustig in bewegingen met drie ging het al…

Ronde van Frankrijk - een priester bidt rozenkrans met veloketting…

‘Vuile kutmarokkaan’ bijt zij van zich af Spijt heeft ze onmiddellijk daarna - niet van de term Wel dat zij zich verlaagde tot zijn niveau ‘Vuile rothoer’ noemde hij haar smalend, voor de tigste keer in het voorbijgaan. Wat bezielt zo’n joch? Wat is er mis met mij? denkt ze.…

t raam Het is weer opgehaald; ik zal wel weer gaan vegen of niet Ik weet het niet, ik ben dat steeds vegen zo moe, de hopen vuil zo zat Mijn geduld raakt op, als straks het vuil zich weer opstapelt Dus help mij, help de Jordaan en help dus vooral uzelf, onszelf Mag ik uw geweten laten weten, dat vooral uw Jordaan dat verdient…

het vuile smeltwater likt langs de ruiten vol heimwee zie ‘k een maagdelijk zicht verdwijnen…

er hing een merkwaardig vuil licht over het verveloze kruis alsof het ingegroeid was, vastgebonden zonder inscriptie ieder dag liep ik er langs raakte het verweerde hout net niet aan doodsbang om met de doden tikkertje te moeten spelen vandaag, jaren later zag ik het kruis weer het viel uit het dunne schrift waarin ik een memoriam…