Alle inzendingen over water;hervinden;schrijven;mystiek

Een woordenregen overstroomt mijn hart en hoofd tijd om te schrijven Luister naar regen zijn druppels zo puur en rein glanzend als parels Dichte wolkenlucht helemaal vol met water de aarde heeft dorst…

krachtig medicijn Dan komt de ommekeer: Waar dwaze lieden aan de horizon vervagen waar het vloedrijke water terugstroomt binnen de grenzen van al het mogelijke wijs ik naar de pijn als naar een verdwijnende stip...…

De mystieke roos Symbool voor 't mysterie Gods een troost voor velen.…

zoals ik struin langs oester en blikken fanta hangt mijn geest reeds aan het verderf van moed te zwieren gelijk die witte reiger die me beziet vanaf de rijsdam tot aan de in verval geraakte steiger het is de overvloed die het lijden voedt met een onleesbare handschrift wiens tekst mijn mijmering in zwartgallige woorden in herinnering…

de hemel is door gevallen sterren in ijdele hoop verduisterd een stem klinkt van verre die als zachte mist een bloemlezing uit verlangen fluistert om te zoeken wat niet is om te hervinden wat in het voorbijgaan verloren ging, de bestemming ongewis…

de kleur van klei nu het water zich terugtrekt legt zij een wrak en verhalen bloot onder het grijs van laag overdrijvende wolken schrijven ganzen modderige berichten in geheimtaal onder mijn schoenen de grijze kleur van klei…

Ochtendnevel, halve huizen halve schapen Rode zon kleurt het water Ganzen ondernemen een vroege tocht Een verre bestemming doch vermaak kleurenfoto siert de krant Eerste halte, boerendorp frisse gezichten geur van de ochtend 7 fietsen in de vouw Laatste halte in zicht mensen ontwaken boeken slaan dicht mystiek neemt plaats voor…

Het water stijgt tot aan de rand. De dichter verandert in een vis, die heerlijk schrijven mag. Vissen worden meestal opgegeten. Goudvissen die schrijven kunnen, mogen vrije dichters blijven.…

Je mag er kijken naar het water wolken die laag overdrijven De luchten, waarin ik je naam -met hoofdletters- wil schrijven Maar hoog kan ik niet reiken hooguit op m'n tenen de vingers gestrekt Hier zijn de watervogels ....goed gebekt snoepen uit de stroom vissen uit het water Vroeg in de morgen of later op de dag mag…

Om in de rivier van stromend water te drijven vanaf de bron tot aan de monding van de zee speurend naar die éne traan verloren in het water en bleef hangen in het wuivend riet nu jaren later te kunnen schrijven van wat geworden is uit de rivier van herinneringen droeve en ook mooie dingen een kalme zee die mij hopelijk nog enkele mooie…

zij hervinden zichzelf vrij in dromen angsten verdringen werkelijkheid waar zij ontwaken verstrengeld in handen hun schreeuw naar liefde fluistering wordt aanhoort het verleden hun toekomst breken die laatste tranen huilen ze stil…

de anti-revolutionairen en de katholieken van weleer beseffen dat zij in christelijke historie gaan verdwijnen potverdorie na linkse revolutiepoging des te meer maar blij toe hebben goede buitenkerkelijke vrinden hen christelijke naastenliefde doen hervinden…

ik kop je terug en hang alle bladeren één voor één weer aan jouw armen ik wil terug naar het moment dat je mij voor het eerst verleidde ik wil je schilderen iedere dag opnieuw hervinden, en van je houden een leven lang…

Het is een eenzaam balanceren tussen geestelijke arbeid gebrek aan erkenning en het hoofd boven water houden als je niet van economische betekenis bent lijkt het zelfs alsof de huisarts je niet meerekent bij de mensen die nuttig zijn voor de maatschappij “dan kunt u weer vrolijk gedichten schrijven” zegt ze alsof gedichten schrijven…

Hopelijk beperkt ’s mans beleid zich tot wat ongevaarlijke schokgolfjes en zachte rimpeling op de wateren.…

Na grafluchten blije schijn krijg zonnepit en zit zonder kleren met een poëet Hervind de roos op je doos de kluts van je muts Sta op, spring op de fiets werk hard - doe niets Alles zoveel mooier met die ster in zicht…

Maar plots is er de glimlach van een kind dat zorgt dat ik mijn vreugde toch hervind. Snelsonnet…

mystieke scheppingsdrang…

bij ontsluiering van je verborgen gezicht ontdek ik jouw mystiek in bescheiden schaduwlicht door tinteling van ogen…

We laten ze lappen voor flessen water en alle ellende komt als geklater over de drinkers heen. Naar bed naar bed zei Duimelot, niks meer drinken want da's veel te kort!…

heb niet met magie gespeeld tover nooit uit dozen ben ooit een goochelaar geweest blijf in mystiek geloven alle sprookjes kwamen boven van goede fee tot boze geest samen hebben we genoten aan de rand van het bos de oude vos is er nog steeds steelt in plots bewegen de magie van het ogenblik helaas onze mystiek wordt niet gegeten…

aldoor verwachten is trachten een onthecht verleden, al dan niet gewild, in pijn te hervinden en verschijnt verlatenheid opnieuw als het sterven dan herleeft en mijn ziel zich spiegelt aan de blinde linde zal nimmer de dolende echo vergaan die het verlangen in de toekomst weeft…

Verhanging Waar ik van fantaseerde Heb jij het vannacht gedaan Waar ik toen fictief sneed Heb jij je net verhangen Waar ik mezelf hervind Werd jij nu afgevoerd Waar ik weer Leef Bleef jij willoos in leven…

niets is voor niets in alle mystiek om ons heen waarin wij broeien groeien en bloeien in de kunst des levens…

het klare water zo zacht kabbelend, zocht kronkelend zijn weg naar zee. zelfs mijn schaduw onderwater nam gedwee, de vele hindernissen, moeiteloos en zonder struikelen.…

ik letter de dagen zo gaan ze voorbij tussen de regels met pen rij voor rij dragen mijn woorden verdriet en plezier schrijven is leven op papier…

De onzekerheid overwonnen onderneem ik mijn eerste stap zal 't me gaan lukken ben ik goed genoeg voor 't schrijverschap De pen is mijn allerbeste maatje maar af en toe voel ik vijandigheid dan weet ik 't even niet meer ben ik alle woorden kwijt Soms komt er niets uit de vingers doch... m'n hart kent mijn gevoel op papier verschijnt…

duister woelen schrijven is sterven in de herfst…

geurt dat polderend haaks op rechte lijnen staat vaak innemend vriendelijk als het om teksten gaat waarbij de maatschappij mijn klankbord is in normen en waarden die tijd en opvoeding paarden ik behoor tot een groep die kennis van zijn roots uit dezelfde tekens haalt of later terug vertaalt zo heb ik de bron van mijn schrijven…

Woorden, die overgaan in zinnen, gevoelens, die het van gedachten winnen, zinnen, overgaand in een couplet, emoties, die ik in woorden omzet, strofes, vormen een gedicht, gevoelens, even voel ik me weer licht...…