332 resultaten.
Vliegende maan
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 685 Koud,
zoals het weinige warme
weerloos is.
Seconden gaan traag,
zodat
niets blijkt te zijn wat lijkt,
zoals
de Blauwste Maandag.
Zoals vandaag.…
Vuilniszakken
gedicht
4.2 met 10 stemmen 4.304 Zoals ze daar 's morgens
op de stoep tegen elkaar
aangeleund warmte zoekend
in hun plastic jassen
staan te wachten, grijs,
vormeloos, vol afgedankt
leven, tegelijk broos
en weerloos. Je zou ze
weer naar binnen willen
halen, je ouders
wachtend op de bus.
--------------------------------
uit: Echo van een echo, 1990…
verward
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 311 Weerloos
ben ik in jouw armen, dus: vang me
als ik val, en niet één keer, maar
telkens weer opnieuw. Totdat onze
namen weggespoeld zijn door de
zee, enkel vermoeide sporen over-
blijven in het zand.…
'n jajempie
hartenkreet
3.5 met 4 stemmen 374 brengt helderheid
bij regen zon
maan in hunne schijn
immer tere tederheid
je ziet
de wereld opgeklaard
je ervaart
de wankelheid
als wereldkaart:
de wereld weegt
beweegt en
wankelt
zo edelachtig
zie je eigenlijk
zelden nooit
hoe weerloos wankel
de wereld waarlijk
werkelijk
wel niet is…
Ademloos dichtbij
hartenkreet
3.7 met 6 stemmen 1.181 zo voel je voor mij aan,
als een cocon vol geborgenheid,
als een symfonie die weerloos
mijn ziel beroert.
Ademloos dichtbij.....
zo voel je voor mij aan,
als ik in je ogen kijk,
als een stralende zon
bij een heldere hemel.
Ademloos dichtbij....
na een tijd op een woelige zee,
vaar ik nu op kabbelende golven.…
de grijze lijn
netgedicht
3.3 met 27 stemmen 375 soms staan woorden zomaar op
worden tonen omlaag gedreven
weerloos ondergaand door ruwe klanken
de onmacht is oud en niemand
kan horen hoe het zwijgen verstijft
zich ophangt in waterdunne schaduwen
uitgestoten en niet langer aanwezig
stroom ik over slaande rotsen wanneer
mijn hart de schaamte grijs houdt…
vluchtigheid
netgedicht
2.4 met 7 stemmen 313 vanmorgen vloog hij nog
"de meeuw van Tjechov"
op nauwelijks 10 meter
van de caravan lag de dode meeuw
vleugels weerloos uitéén
de kop geknakt en ogen gebroken
zomaar uit de lucht gevallen
als het pijnlijk bewijs
van vluchtigheid...…
De elementen
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 139 Wind in vol element zweept wilde golven
die met hun witte haar woest in de war
zich storten op het weerloos strand
dat wegvlucht met veel stuivend zand
maar steeds meer wordt verzwolgen
ik loop langzaam
sluit mijn ogen
luister naar
het grof gebulder
lik het zilt
van mijn lippen
en voel me
slechts heel nietig…
muren voelen weerloos aan
netgedicht
3.4 met 7 stemmen 472 ik zie de dag
geboren worden
uit restanten nacht
vochtig van de dauw
ik vraag de zon
vandaag te blijven
haar zwijgen
schijnt al blauw
haar licht geeft
ruimte voor bewegen
jouw muren voelen
weerloos aan
sluit je dromen
in je ogen wil ik het
losbandig leven lezen
de stoutste dingen zien…
bedorven dichter
netgedicht
4.3 met 10 stemmen 950 je angsten
verberg je
in woorden en zinnen
in strepen en kleuren
en tijdloos geluid
je zorgen
verlies je
in weerloos beminnen
in beelden en geuren
met muskus gekruid
je liefde
beleef je
in roerloos vertrouwen
op alle momenten
en iedere plek
je leven
beschrijf je
als kleurloos aanschouwen
van pap zonder krenten
met lekkere trek…
Leeg
hartenkreet
4.2 met 26 stemmen 3.128 Ik voel me weerloos, leeg en alleen,
Sterk als ik was, zo belabberd loop ik er nu bij.
Gevoelens overhoop gegooid in één, twee, drie,
En niemand die het ziet.
Alles lijkt plots zo anders, hoe hard ik ook vecht,
Er is niemand die me redt!
En waar is nu die vriend,
Die me steeds uit alle ellende hielp.…
een held
netgedicht
3.4 met 11 stemmen 989 ze noemen je een held
maar je was zo alleen
in het veld
ze noemen je een held
maar je had zo'n angst
voor 't geweld
je was nog jong
geen twintig jaar
was met jezelf
nog niet klaar
was bang voor het gevaar
dat oorlog is
jij wilde geen held zijn
men maakte er een van jou
die stierf voor zijn land
voor zijn kameraden
weerloos --- nodeloos…
Winter
gedicht
3.0 met 48 stemmen 17.196 Hoe winter weerloos is
voor alles wat verdwijnt
en zichtbaar blijft:
de voetstap van de jager,
de stervende sneeuw,
het eeuwig brekende water.
Hoe winter zwijgzaam is
en weifelt in jouw blik.
Hoe ik.
--------------------------------------------------
Uit: 'Volmaakte aanwezigheid, volmaakt gemis' 2000.…
Ondergang
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 859 Turend naar de verre einder
waar het licht al avond schijnt
houdt ze de ondergaande zon
behoedzaam in haar handen
maar als zij louter vagend
zijn liefde schimmen ziet
drijven koesterende stralen
dovend in verkilde tranen
weerloos drinkt ze stilte
uit geleegde eenzaamheid
voor ze als gewezen engel
vleugellam verzinkt…
Langs het zandpad
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 190 LANGS HET ZANDPAD
Langs het zandpad
door de duinen
waait het helm
gedwee
met de streek
zuid zuid west
het zand spoelt
door mijn tenen
kleeft een beetje
als hoort het daar
elke stap -
ingezakt
mijn voeten
schuiven
weerloos het zand -
brengt mij
dichter
naar het midden
de zilte zwoele
adem van de zee…
Orkaan
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 366 Hoge golven op woeste zee
opgezweept door razende stormen
met schuimende branding
langs kusten hoge rotsen
beukend op het weerloos land
bulderend over dichte wouden
vergrijpend aan vlakke velden
over akkers gebroken graan
wervelend met loeiende krachten
getekende onrust in menselijk bestaan.…
Wolkte licht
netgedicht
1.6 met 5 stemmen 326 ze verschoot
wolkte licht
haar donkere ogen
golfde brekend
door een zee
vol emoties
strandde op
basalte hardheid
van mannelijke trots
onbespreekbaar
in traditie buigt
hij nooit de harde kop
maar in het zwijgen
speelt zij zijn muziek
neigt als hij verkiest
windt hem weerloos
om haar zachte vingers
tot hij doet wat zij gebiedt…
zoete pijn
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 170 De werkelijkheid moet vast veel platter zijn
dan het verlangen naar die zoete pijn
die slechts bestaat uit ’t bange turbulente hunkeren
naar een gebaar van voelbaar samenzijn
zo dicht en weerloos dat het striemen slaat
hongerig en gulzig kletsend
haar lillend vlees behoort hem toe
die haar begeert-hij is het beest
dat zij verweert en aanroept…
Eenzame nacht
poëzie
3.8 met 22 stemmen 2.555 Mijn ziel was als een bloem naar u
Grootopen,
Weerloos als doodschaduw
Ze had beslopen...
Hoe heb ik wreed verstaan
In één stil even
De pijn van te vergaan
Uit dit schoon leven.…
* Hart van glas *
hartenkreet
4.1 met 47 stemmen 1.959 Breekbaar van verlangen
Zacht glanzend en poreus
Door tederheid bevangen
Waterval vol van emoties
Helder gevuld tot de rand
Dromen zo oprecht mooi
Omgeven met zilverzand
Hart van tomeloze liefde
Vlinders met een roze jas
Kwetsbaar en zo weerloos
Jij hart van geblazen glas…
Dood Moment
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 237 Op dit moment
aarzelt de dag
of zij zal buigen
voor de nacht
Die heimelijk
vermomd als schemer
haar weerloosheid
heeft afgewacht
Gewichtloos is
de lege stilte
Nog onbestemd
dit dood moment
Ik kan het vangen
in mijn hand
de vijand weren
Door medelijden overmand
zal ik haar vragen
of ik haar laatste licht
mag dragen…
nood breekt elke leeftijd
netgedicht
2.8 met 21 stemmen 361 dat het goed aanvoelt
zei ze
hij keek in de poppenwagen
waar een wereld
nog in het dunste kleedje
wachtte
ook een kinderhart
vraagt om geruststelling, dacht hij
zij broedde verder op liefde
langs opgewreven schaduwen, groette mensen
in een nog veilig lichaam
hij zong haar in slaap
het kind
werd teruggegeven, weerloos
onder…
NA ZIJN DOOD
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 161 Bruusk weggevaagd haar
Fundament
Eenzaam in de krater leek ze
Kafka’s Kever, weerloos op
Zijn rug
De laatste eisprong ver voorbij
Restten haar huidhonger en dood
Hij had het zo beter gevonden
Zijn besluit stond immers vast
Te vaak zijn schild bekogeld met
Hard fruit…
Nacht
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 138 Paniek omdat je zo snel sliep
en dan meteen zo weerloos was,
je lieve sterke lijf,
je slapende geslacht.
Ik moest er niet aan denken
wat je allemaal zou kunnen overkomen
buiten, later, straks.
Ik heb je niet gedag gezegd,
niet goed genoeg, niet echt.…
XXXIX - wereldse bruiloften - 1926
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 383 rotterdam fluit bruid
vier november bloemt bruiloft
flipse in vleuten
op monmartre
wordt een schildersezel
portretschilder
afgekeurd voor vlieger
een trouwe broer in new york
vliegveld eindhoven
aids bevlogen
longontsteking na berlijn
dublin weerloos
dubbele boedel
bij loenersloot kruist de angstel
met twee maten…
Open eind
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 287 Geen tijd verschilt momenten
die weerloos verder gaan.
De feiten blijven onbekend
voor de hand liggen beelden.
We zijn slechts even mensen
en gaan dan op in eeuwigheid.…
vruchtgebruik
netgedicht
3.7 met 6 stemmen 95 dichters maken ook geen winst
zij investeren slechts
in wat achterstallig geluk
het nagelaten woord bijvoorbeeld
dat je heel soms
nog ergens horen kunt
doch weerloos blijft het vers
als fruit in glazen potten
zorgvuldig in het donker gezet
in de stoffige gewelven
van het behoud…
LAIS CXLVI
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 43 Schrikbarend sluit het lot de schemering
gans dof en lusteloos het nachtvel in
en aan het grauw van die ontluistering
voegt zij nog wreed naar waarheid toe de zin,
dat alles weerloos sterven moet daarin.
Er rest ternauwernood herinnering:
haar beeld verwrongen door een woekering.…
In vloeibaar bewegen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 99 je straalde
zachte muziek
in vloeibaar bewegen
beloofde al hemel
zonder dat jij
je ziel had gegeven
streelde mij
lieflijk met je
wat donkere stem
vol zinnen die
ik nog uit het
ooit paradijselijke ken
ogen namen mij mee
weerloos verliefd liepen
wij langzaam naar zee
waar we in zand
onze eerste liefde
hebben beschreven…
Mens erger je niet
netgedicht
3.2 met 6 stemmen 344 Zoals Lucebert schreef
poëzie is kinderspel
wie de poëet is
werpe de eerste steen
werpt hij dubbel zes
hij gaat meteen
verstoten van alle aarden
naar de gevangenis
intens tot zijn verdriet
Gooit hij ze niet
of eenmaal in de bak
de eerste keer wel
ook bevrijding na een poos
het heeft geen waarde
alle poëzie is weerloos
da's eigen aan…