Alle inzendingen over weg gaan

krultangen moderne hitte tweehonderd-en-twintig volt pijpenkrullen zijn weer in zullen wij samen, jij en ik nadat we zijn gescheiden door ouwehoeren, want wie wilde praten een stickie roken spaceverruimen en ruzieloos ieders`weegs gaan en ons kind laten schommelen wippen en draaien zullen we alles in het vage laten..…

samen zeilen op de boot van het licht niets dan het blauwe water gouden horizon in het zicht samen winnen van de spelende nijvere wind jou en mijn krachten samen gebundelde zonnestralen aan een lint samen op weg gaan alsof we het leven nog kunnen sturen elke schipbreuk kunnen weerstaan grenzeloos, jij en ik en duizenden uren samen…

gaan waarom zijn ze hier vlieg maar en laat je gaan ooit zullen we het begrijpen waar ga je heen waar kom je vandaan daar loop ik weer onder een volle maan alleen op weg zoeken naar wat mist lopen van laan tot deze vreemde straatnaam…

Willen bewuste wegen gaan.…

Soms zou ik willen vertrekken Verder dan ogen kunnen reiken. Lopen tot aan het ongeweten eind. Vrij wezen is het hoogste wat ik kan bereiken Want dit leven is net Een kader zonder schilderij.…

Niemand zal begrijpen waarom ik je laat gaan, maar ik wil jouw geluk niet in de weg gaan staan. Het zal me veel pijn gaan doen, en is dat de vriendschap waard? Want elke keer als ik aan je denk wordt mijn gemoed verzwaard. Je spookt in mijn gedachten het laat me maar niet met rust.…

Wederom met Christus opgestaan Hebben onbeschrijfelijk geleden Smekend tot Dezelfde nog gebeden Mochten daarna onze wegen gaan Konden onze werelden weer aan Nieuwe plannen in het heden smeden Wederom met Christus opgestaan Werkelijk geblaft tegen de maan Ons van het verleden losgesneden Langzaam uit een oude huid gegleden Doornenkroon en dood…

En die tegenstrijdige gevoelens die van zelf komen, zullen vanzelf wel weer weg gaan stromen.…

de wereld glijdt voorbij in mistig stille schimmen zij raken met hun nat en kil mij diep van binnen kan ze niet ontwijken er zijn geen heldere plaatsen waar ik kom en wil verblijven houdt iedereen mij in de gaten heb mezelf al opgegeven wil er niet meer zijn weg gaan uit een wereld waar geen plaats is voor mijn leven ik glijd af ga…

Wederom met Christus opgestaan Hebben onbeschrijfelijk geleden Smekend tot Dezelfde nog gebeden Mochten daarna onze wegen gaan Konden onze werelden weer aan Nieuwe plannen in het heden smeden Wederom met Christus opgestaan Hebben onbeschrijfelijk geleden Werkelijk geblaft tegen de maan Ons van het verleden losgesneden Langzaam uit een oude…

Laten wij met zijn allen eens wat beter gaan handelen! Laten wij met zijn allen de goede weg gaan bewandelen! Een lange weg terwijl de tijd ons voorbij raced Hopelijk begin je bij jezelf vanaf het moment dat je dit leest…

Stilaan gaan de harde dingen weerom wijken en komt het tere licht en groen eraan; de zoete klanken in de zomereiken, ze doen de harten andere wegen gaan. Zo graag wil ik met open handen leven, maar 'k sluit ze telkens weer om wat kwaad geld; wat is het toch dat onze ziel doet beven alsof de beste dingen zijn geteld?…

Je zal nooit meer weg gaan, je lied zal blijven spelen. En als een warme deken, zo zijn m’n herinneringen. Zing je lied maar, m’n jongen, zoals je het altijd hebt gezongen. Het klinkt als een kalme zee, en ik, ik zing met je mee. Alles moet voorbij gaan, het kan me niet schelen. Geef me maar een teken, en deel m’n herinneringen.…

Op wie zou onze aarde wachten om zich van haar pijn te ontdoen Bevrijdt zij zich al in gedachten, gewapend met menselijk fatsoen Op wie zou de wereld nu hopen om ’t pad naar boven in te slaan; De eindjes aan elkaar te knopen Wie kan met haar op weg gaan?…

Ik wil racen over banen als een speer over wegen gaan vliegen over bergen als adelaar mijn vleugels uitslaan als een vis door ’t water schieten als leeuw op de savanne jagen of olifant door ‘t dichte woud misschien een ijsbeer, ook al is dat koud in een raket naar Venus suizen door de ruimte met een schip heel de kosmos gaan verkennen…

Het is niet meer zoals het was Je bent je eigen weg gaan lopen Bijna ben je uit het zicht verdwenen Opgelost alsof je nooit hebt bestaan Het is niet meer zoals het was Zó goddelijk samen in vurige passie De wereld leken we te vergeten Opgelost in gesmolten liefde Het is niet meer zoals het was Je wist de uitgang feiloos te vinden De vrijheid…

Ze maken blij en zeggen ons dat heel veel dingen eigen wegen gaan, al zijn die niet door ons gepland, berekend of betaald. Gelukkig maar.…

Dan zul je zien De muren worden doorbroken Het donker klaart weer op Weg gaan al die spoken die dwalen in je kop.. Tijd voor al het goede het kwade is gedaan Voor hen die warmte en liefde uitstraalt Daar zal het altijd goed mee gaan..…

gaan om kaarsen te ontsteken en te bidden onder het verder gaan de Westertoren horen slaan met gouden wijzerplaat die tien voor twaalf staat…

gaan om hun leven op te pakken en met steeds minder zakken als bagage naar een wereld te zoeken die de vrede gevonden heeft en hen de hand zal reiken om hun samenleving te verrijken…

Spiegelt kale schedels met zonnebrillen, die zonsverduisterend in de weg gaan staan.…

Laat hen beleefd uit elkaar gaan, met goede afspraken!…

Je tekent de kantlijnen vol Met woorden die ik niet ken Ik wou dat ik je begreep En dat je nooit zou weg gaan Ik begin sleets te worden Het als alsof de nacht valt En de sterren doven En alles langzaam wegglijd Je haar ruikt naar suikerbrood En de veren worden paars Je sloeg een vlinderslag en verdween Dit noemden ze liefde Je handen…

hij woorden uit ogen al zijn het geen vensters bladeren vallen zwart door de avondlijke schemering de man gaat door de nacht in de gestalte van een boom en als zijn blik ontdooit beitelt hij zijn gezicht uit hout en laat de bomen zijn weg gaan.…

Laat me los Ik voel me gevangen In fantasie en verlangen In mijn gedachten en gevoel Laat me alleen Mijn eigen weg gaan Vallen en weer op staan Is wat ik bedoel Laat me ontdekken Wie ik ben en waar ik ga Wat ik zoek en waar ik sta Laat me dansen, laat me leven Laat mij zoeken Naar wie ik wil zijn En ookal doet het pijn…

Dat mensen soms zelfs vriendelijk en teder met anderen op weg gaan hoeft ons niet zozeer te verbazen, maar dat ook het omgekeerde: de haat, de hardheid en het moorden ook nu nog steeds maar doorgaan, dat is erg.…

gaan wij met z'n twee.…

De volkren zijn te prijzen Waar Koningen en Wijzen Langs witte wegen gaan. O gij, die recht en rede Begeert, genoeg gedwaald. De zoen des hemels daalt. Verheugt u telkerstede: Geboren is de Vrede Die godlijk ademhaalt.…

Bestaat er soms een bollebozenland en moet ik daarvoor heel ver weg gaan trekken? Misschien kan ik de zoektocht beter staken, waarschijnlijk haalt het allemaal niets uit. En geniaal zal ik vast nooit geraken: wat er niet in zit, komt er ook niet uit. Ik blijf me maar op mijn manier vermaken, al word ik dan ook nooit een wijze spruit...…

gekleed in lange banen wit en blauw zweven zij de zalen in en uit met een warme blik voor ieder de hand een opbeurend woord en een verfrissende drank vleugje liefde en betrokkenheid het is geen verplegen meer maar samen weer op weg gaan door genezen in actief herstel en liefst vandaag we zijn te lang stil blijven staan…