Alle inzendingen over weinig vergaard

'k Heb nooit gespaard, weinig vergaard, het was mijn streven, om prettig te leven. Ook nooit begrepen waarom met verve, mensen hun hele leven spaarden, steeds meer geld vergaarden, om aan het einde rijk te sterven. Nu blijft mij een crisis bespaard, niets om bang voor te wezen. veel mensen vertrouwen de banken niet meer…

ik spreek niet wanneer ik ’s nachts gebonden ben aan woorden en de sterren mij vertellen wat ik het mooiste vind ik denk dan aan lavendel de eenvoud van het maanlicht de glimlach om je heen een witte roos en blauwe vlinders ieder moment in poëzie gedeeld jij opende mijn schaduw gaf me kleine, witte vogels en op deze vriendenvleugels…

alsof je het niet kon genieten bezitten vroeger als een spons het leven wilde indrinken te jong te weinig om echt mee te doen hoe je nu hongerig probeert in te halen voorgoed voor eeuwig…

Het riet kraakte, niet meer van ons, maar van de najaarsregens en de zittingen vergaarden om zich toe te dekken blad dat daar zelf in een vluchtpoging belandde.…

Zonder iets te zeggen Zonder veel te doen Voel ik je affectie Is het behaaglijk Met jou aan mijn zij Wil ik niets meer Dan genieten Van jouw diepe warmte Die zo vurig straalt naar mij Zonder veel stof Zonder veel woorden Aan het eind van de regen Als de storm is verstomd Word je rustig Voel je je veilig Fluister me zachtjes Hoe dat…

Niets is gebleven en alles is verloren wat ik niet wachten liet toen ik weer verdween en dacht dit is de winst die mij niet uitlacht en niet vraagt waarom ik zo graag mijn respect verlies…

bij de ondergang later na het verdampen van al het water en jij met je droge mond gestorven geen woorden meer uit kan kramen daar zal ik op je wachten nog enkele jaren van hier een jong leven nog te vormen voorbereiding op een levensslot dat je dan tranen zal huilen uitgekristaliseerde hoopjes zout en vergiffenis zoeken, eindelijk op…

Mijn scherm leeg niks meer bevatten tijd genoeg om na te denken. Wat bedoel ik geen wonder verbaasde ogen omringen me. Wensen dromen ideen een gouden horizon onbereikbaar ideaal de lat te hoog. Onuitgesproken vaak gezegd vragend om meer is dit alles? Tegen beter weten vechtend vloekend toom ik in zo kansloos. Lege idealen…

hoe weinig is nodig…

nachtenlang mijn zaad gespaard dagenlang mijn geil vergaard om met jou te overnachten kan nu niet meer wachten want ik kom…

Soms weinig Geliefd of voor gek verklaard Wordt er door de creator slechts Eenzaamheid vergaard. Gekken en dwazen schrijven Hun namen op deuren en glazen. En doe maar gewoon dat is al gek Genoeg. Zo lijkt de teneur van meneer Mineur te verbazen, als de majoriteit Hem zijn plaats niet gunt achter de deur.…

Haar moed die ik vergaarde, toen ik zei: ‘tot ziens’.…

je stopte want hij raakte je, de steen je kon er niet langsheen zijn oppervlak weerkaatste heden, in groeven nestelde verleden kruimels tijd die windlicht zijn vergaard humus die weer aarde maakt je hand volgt sporen van de dood en weer herboren worden, de opdracht onvoltooid geen eeuwen weggegooid in jaren hangt ervaren van het…

ik woon in mijn hut weliswaar van hout in vergaand stadium onthecht en op een enkel cruciaal punt gestut in de zomer warm en winter koud doch ik ben omgeven door engelen. ze laten mij met rust of laten mij bengelen aan de rand van mijn eigen woud. zo voel ik me nooit alleen praat ik mezelf aldoor toe en raak ik verliefd op een merel geen…

dingen waar ik mij aan stoor Ik heb mijn eigen vrienden uitgekozen die zijn me dan ook alles waard meer dan een handvol is vaak niet nodig dan heb je meestal al genoeg vergaard Je denkt misschien dat je me kunt raken maar breken doe je me nooit want wat je ook zegt of doet je hebt daarmee je eigen glazen ingegooid.…

Hoe u het ook hebt vergaard, Het wordt minder waard, niet gespaard. Mensen met schuld Lachen zich een bult.…

Hoeveel zeggen weinig woorden die je raken in je hart hoe weinig zeggen mensen met hun grote woordenschat. Op grote schaal vertellen zij verhalen die zonder inhoud spreken die in de verste verte niet op mooi gesproken zinnen leken.…

Ik zoek nog steeds de sleutels van de goddelijke wetten, al zijn er al vele deuren voor mij ontsloten, ik weet dat ik het gehele mysterie nooit ontrafelen zal, zelfs de grootste mystici moesten zich neerleggen bij een heilig niet-weten, een totale overgave aan het opperste albestuur. Dat heet liefde en die liefde omsluit alles, maakt oude beelden…

Zeg wat je zeggen wil, Verlies je niet in Een omhaal van woorden, Richt je op regels die Zich vullen met de kern Van wat je op je lever hebt - 't Is goed zoals je het doet, zo, Laat het dan bij weinig woorden, Elk met hun eigen zeggingskracht En je zegt meer met minder, Meer dan je ooit had gedacht…

verschrikt door ‘t geblaf van honden zag ik ze vechten om een bot met weinig vlees erop ik vluchtte met mijn handen tegen mijn oren tot aan de rivier het glinsterend water de wonderschone bloemen ‘t zachte gras de blauwe hemel met de witte wolk daar kwam ik weer tot mijzelf de wereld voorbij…

Niet snel veranderend de dingen Als dolgraag fietsen willen leren Een kusje na het zich bezeren Een liedje voor een baby zingen Aanwezigheid van hemelingen Lafhartig burgers bombarderen Niet snel veranderend de dingen Het tellen niet van zegeningen Verliefd zijn en in hoge sferen Niet weten hoe het tij te keren Het van een hoge flat afspringen…

Ooit het recht vergaard. Nimmer rechtmatig verjaard. Ooit met stelligheid verworven. Nimmer omarmd,slechts gestorven.…

de lente biedt een schrijnend mooie bloemlezing uit vergeten werelden in onze vergaarde stilte spuugt de waterwolf uit wat zij van zo ver meevoerde het wezenlijke blijft…

Alles van waarde is weerloos Maar hoe weerloos is alles van waarde Wat een webmaster bijeen vergaarde En zich afvraagt wat is hier weer loos? O Mensch, ict'er, gib Acht Voor die donkerslag om middernacht!…

aarzelend met het zijden zachte gras de kleine roodborst onttrekt zich teer verborgen in de struiken verderop spuugt de rivier uit wat van zo ver is meegevoerd het wezenlijke blijft in onze vergaarde stilte…

Ik loop al heel wat seizoenen mee op deze aard' en heb dan ook heel wat schatten vergaard de een met wat minder tooi maar de meeste zijn waardevol en mooi Die schatkamer is van mij Ik deel hem met iedereen die mij lief is en dat maakt me blij…

ik heb een cocon van licht gesponnen uit vroege zonnestralen een zachte wind vergaarde de draden uit geurende bloemen ik wilde de zomer begrijpen reiken naar het feest dat lang geleden voor ons de tastbare hemel op aarde is geweest…

In vlagen van verbazing jou vergaard: je ogen in een spectrum opgesloten, je handen in een lichte tinteling. En het is nu eens niet in het geding dat jij altijd zo zichtbaar ongezien moet zijn en tastbaar toch onaangeraakt. Waar het om gaat is onze liefde en jouw bewaarbaarheid.…

bijkans opgebrand lijkt jouw oude hout ontkracht in jaren die vergingen herinner jij je de ringen waarin je weer en wind vergaarde? blussend doorbreekt een lach die voor een leven vocht bewaarde…

jij hebt de stilte van de nacht vergaard na uitgedragen passie nog tril je zacht het welbehagen kwam zo krachtig onverwacht je ademt al het eerste licht dat valt op je gezicht met ogen die klaarwakker zijn fluister je het was zo fijn…