Alle inzendingen over wenk

Kan ik de wenk weerstaan, alsmaar vroeger sluiten deuren het huis tegen nachtelijk treuren over verloren licht, afgebroken bestaan mens gevangen in ongekende deining engelenzang troost zijn verschijning…

de gerijpte palm van mijn korte hand is als boezem van geschenken ze raken jou zonder te tasten of door afstandelijk wenken de slagen van het hart stemmen timide mijn vingers zij vertellen van een zachtmoedige rust en verdunnen je smart…

Twee gidsen, die hem voort doen streven, En beurtlings wenk en spoorslag geven, Fortuin en Min, zijn beiden blind.…

Twee gidsen, die hem voort doen streven, En beurtlings wenk en spoorslag geven, — Fortuin en Min, zijn beiden blind!…

De stemwijzer geeft degelijke wenken Voor een partijprogram dat bij mij past En het verlost me tevens van de last Om zelf te kiezen en goed na te denken Ik lijk op een tomaat zegt de stemwijzer Nou...mij een biet...ik zweef naar Mona Keijzer…

Enkel de ziel van een ander mens te wenken.…

schemer of gewoon grijs het gevoel is hetzelfde de zon is al tijden kwijt kauwtjes strijken neer op kale takken wijze bomen wenken alles te overdenken en tot stilstand te komen naakt en schijnbaar onbewogen…

Donner wordt het hulpje van de Heer En bedient ook Allah op zijn wenken: We mogen geen gelovigen meer krenken, Een grap, wat ironie, het mag niet meer. Het CDA moet stoppen met de zwakken En armen zo godslasterlijk te pakken. ______________________________________ ...minister Donner wil godslastering vervolgen...…

zoekend en verlangend tast ik naar een dieper woord, een vonkende zin een lichtend spoor soms, na een wenk of glimp van wat onzegbaar is, stuit ik op het wonderlijk geheim dat Gij aldoor aanwezig zijt en ik U proef, zozeer bemin…

mijn witste bruidsjurk trek ik aan zie ik hem te wenken staan in nood zijn komst verwacht mijn bruidegom mijn knekelman, ik kom met een zeisslag maait hij mij spontaan apocriefe vleugels aan witsierlijke bruid doodsgezellin leedvrij eeuwige leegte in…

zij wenken mij de oppers op het land getooid met gelig hooi en vertellen van voorbij nog kleurt een late zomerzon de vruchten van het land heb de eersteling al in de hand er is niets voorbij want lente zomert op de grote herfstschaal een rijke oogst voor allemaal…

zonneschijnsel een godsgeschenk De kleur van het blad van bladeren een stille wenk van herfstmaanden nog onbesproken onvoorspelbaar de nukken van't weer De deur.... van winter op een kier?…

Gelukkig dat ook híj dit tijdig ziet, Zeer nuttig, deze wenk van Laurens Dassen. Wel vind ik dat hij de verwachting wekt, Dat hij nu zélf onmiddellijk vertrekt.…

ze houdt van okselzweet het geilt haar op het maakt haar heet wat ongewoon hoor ik je denken niet normaal of abnormaal ze bedient mij op mijn wenken het paasfeest was compleet echt volledig afgerond ik was voldaan, het voelde goed en de chocolade...die smaakte zoet!…

Lichte kooien wenken, de dag aarzelt te komen, de nacht te gaan, als ik. Dagen van mystiek de zon heeft zich verslapen, de hemel niet.…

schemering verstilt de dag wolken drijven naar verre landen waar zij vallen als druppels in mijn dromen vlieg ik richting maan en alle sterren die naar mij wenken alle treden zal ik bestijgen van de ladder, die mij draagt ik spring zingend de hemel in…

Helaas, ’t werkt net als "niet aan aapjes denken", dan zie ik deze dieren juist staan wenken –…

Of zijn er andere horizonten die wenken gaan en door de jeugd nog gezien zijn? Dient daarvoor soms de pijn?…

de kunst van de hartenbreker de liefdeswreker die in mijn pijnen op blijft doemen Het is onomkeerbaar, te laat, te vertroebeld om mijn naam te noemen en mijn ziel te wenken…

Elke dag een kleine wenk elke dag heeft évenveel zin om gelééfd te worden. Dus al lijkt de éne op de ándere dag, dat komt dan misschien omdat je niet eerder zag, dat niets is wat het lijkt?…

wenken scheuten schieten door mijn lijf als ik mijn dorre droogte zie hoe is het zover gekomen, door wie of wat gaan bevroren weerstanden plots weer vol met maagdelijke warmte denken opdat nu al een te vroege lente schreeuwt terwijl mijn winter toch geeuwt?…

De onrust Als ik zit te denken Het onbegrip De vraag waarom Jij kijkt naar mij Ik zie je wenken Ligt het aan mij? Of lijkt dat dom? Zo zelden kan ik dingen samen Soms noemt men dat ook tegelijk Ik knik en kijk (?) Zeg ja en amen (?) Toch voel ik mij met jou Zóóó rijk!!!…

Soms, denk je iets, wenk je alleen voor jezelf!…

ik zing... om jou ik spring... door jou voor jou schrijf ik dit liedje ik dans... om jou ik sjans... met jou mijn flirt, mijn favorietje ik denk... aan jou ik wenk... naar jou voor jou schrijf ik dit briefje ik geef... om jou ik leef... voor jou mijn licht, mijn lucht, mijn liefje…

mijn heilsbloemen dragen vrucht, wenken gedachten vangen lucht voor vogels tegen kromheid van aarde plantaardig huichelgeil en nepkonijn, strek tot uiterste waanzin, ruik honingzoet hars, druipend uit wonden ontwaak uit ontboste droom, kruid van vochtige gronden…

Ze geven weer antwoord vandaag De vraag heb ik nog niet gesteld Ik spits mijn oren want in de hemel wordt gefluisterd Op mijn tenen reik ik Mijn voeten aan de aarde gekluisterd grijp ik flarden waarheid zonder woorden Over mijn lippen willen ze niet Ze wenken alleen, zonder geluid Zweven voor mij de juiste richting uit…

Op wolken, zachte wenk van lijfwacht weet wel beter. Kijk wel uit boom, op- gezet onder ogen - kort joernaal. Uit mijn T-hoofd, onder arrestanten. Bedoeling? Mij niet gemainlined. Platzak landverrader. Ik speel, met Santana, zaden. 'Ben ik in beeld?' Klinkt goed.…

Als zwaluwen zere, en zonder gerucht, van boven naar onder, van onder naar boven tot tegen de lucht; dan, zakkende, zwakkende, zwenk op zwenk, in een wenk in 't zicht, in een wenk in 't water - een spatte licht op 't grauw geklater!…

Maar daarom fijn vertrouwd Mijn generatie, die van retro houdt Keek vast massaal, want nostalgie blijft wenken Maar blijf ik hierin meegaan, gaat aan mij Het hedendaags bestaan geheel voorbij…

Roerloos bij zoveel schoonheid een droom gelijk staat de wereld even stil De wuivende korenhalmen ragfijn gepenseeld lijken mij dichterbij te wenken De vogels nog niet uitgespeeld stijgen in de strakblauwe lucht De roodgouden gloed van de ondergaande zon straalt een bekoring uit die ik ademloos onderga…