115 resultaten.
de man in de spiegel
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.113 De gladde wangen zijn verdwenen
De lippen ooit vol, warm en vrouwelijk gestift
Zijn nu met mannelijke trekken begift
Gezichtsbeharing is verschenen
Wenkbrauwen vol, de kaaklijn strak
Waar borsten fier naar voren staken
Is nu nauwelijks iets meer om aan te raken
De rechte schouders , volmaakt in dit pak
Een droom is vervuld
Bewondering is…
anatomie
gedicht
2.0 met 87 stemmen 36.999 Je wenkbrauw van goud
is boog boven een oog
als een groene zee koud
je haar lokt in vuur en
je wang van rode aarde
uit de diepte het brood
welt in huid en in melk
en doopt op je tong en
vertelt hoe je loopt voor
de duur van mijn oog -
dan eet ik van je, drink
ik van je, dan adem ik
je adem in en zink ik
met de zee die me ziet
verder weg…
Geen kant op
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 166 ‘k Vind zo’n zwak betoog
nee niemand de schuld
ademen gaat hoog
Zij hebben geen geduld
Kansen blijven onbenut
beperkingen in ’t zicht
niemand voelt ‘t; ingedut
zoveel schade aangericht
Wenkbrauwen fronsen
ben je gezwicht?…
Alles hangt onontkoombaar samen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 85 Die ene wenkbrauw van jou
Die je fronsend optrekt,
Die ene scheve blik
Die geen enkel vertrouwen verraadt,
Ogen die langs me heen kijken
Om me vooral niet te hoeven zien
Woord dat waarheid is
Maar nu nog te zwaar -
Te zwaar in ieder geval
Om rechtstreeks in mijn gezicht
Te laten exploderen,
Vertrouwen dat er van
Jouw kant nooit…
staar
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 192 de middagzon wikkelt zich af
met een verholen lichtstreep
alles er onder verkeert in een verdoken geheim
alles buigt zich in de schaduw
naar het vallende gras
de noen heeft een middenrif dat afzakt
naar de avond
mijn handen als kleppen op hoogte
van mijn wenkbrauwen zakken
richting de knoop van het middenrif
de staar is voorbij het begin naar…
Rand van mijn kijken
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 27 Nieuwjaar, ik kies mijn wenkbrauwen
Ster, Parijs of Prinses
de lijnen van mijn geluk
als de randen van mijn kijken
en ik bescherm me met geuren
ga nooit de deur uit zonder
deze zekerheid van de zegen
van boven, de rode loper
op mijn bedachte weg
Rekken en strekken
met sierlijke bogen
van liefde om te voorkomen
dat mijn lichaam inzakt…
in de ban van de meester
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 642 een vermoeid hoofd rust
op mijn handen
de armen steunend
op een gammele tafel
ik zie naar u allen
ja ieder in de
virtuele zaal
leg ik in mijn blik
aan banden
u ziet mij vragend aan
verwacht iets groots,
een meesterdichter
dient u voor te gaan
in deze schrijversloods
mijn mond opent zich
langzaam en beheerst,
frons de wenkbrauwen…
Je horizon loze ziel
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 44 jij hebt nooit
wenkbrauwen
getekend stipt
enkel illusie aan
waarbij gedekte
mascara kleuren
iets verder dan
hun magische
pigmenten gaan
waar samen
zijn beperkingen
laat gelden
groeit hier het
kosmisch wonder
van de niet
aan te duiden
meerwaarde in
het mythisch geheel
het zijn ogen
en lach die
op wonderlijke
wijze de impact…
Liefdeslied
gedicht
2.0 met 106 stemmen 23.748 Als hij lacht dan sneeuwt het rozen
zijn wenkbrauw is een dennenbos
of brandnetels, wuivend in de wind.
Als hij lacht dan sneeuwt het rozen,
ik heb hem lief, ik ben zijn kind.
Zijn oor een vat vol fluistering,
het fluistert er vol rozen
en honinggeur hangt in zijn haar,
zijn hand, een korenaar.
Het sneeuwt, als hij lacht, vol rozen.…
Vulkaan
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 1.249 Ik wil dromen enkel
als de wolken, koel en grijs,
rustig blijven hangen
in mijn wenkbrauwen.
Even kijk ik maar naar boven
en zie daar: de liefde
die ik had en liet gaan.
De koffers al gepakt
en een gestempeld treinkaartje
in de hand.
Ik wou dat ik
roepen kon.…
groensel
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 124 met mijn wenkbrauwen
hang ik aan de stoeprand
dit kikkerperspectief
biedt nieuwe mogelijkheden
de stroom van de goot
gaat voorbij het riool in
vervuiling van de straat
verdwijnt als sneeuw
ik vlieg hier in spiegelbeeld
door lucht en wolken
anaeroob als ik ben
een bevrijdende vlucht
thuis in het slijk der aarde
proef ik de bitterheid…
Mijn mensen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 180 Zo ken ik mijn mensen,
hun hoeden zullen scheef staan,
hun wenkbrauwen zullen fronsen
als ze mij weer pijn gaan doen.
Ook ik zal niet meer werken
op het erf van tante Maggie,
want de knechten dragen knuppels
en de honden hebben tanden
zie ze blikkeren in de late avondzon.…
Ernst
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.990 Wanneer mijn voorhoofd rimpels krijgt,
Mijn brede wenkbrauw nederdaalt,
Mijn oog niet blinkt, maar duister straalt,
En uitspreekt wat mijn mond verzwijgt,
Een traan mij langs de wangen schiet,
Mijn schedel nederbukt naar de aard,
Bezorgde vrienden, vrees dan niet
Dat wanhoop mij door 't…
het spoor van de meeuw
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 254 het zwijgen van het strand
draagt een ander gezicht, vreemd
toegevouwen
alsof haar stilte is zwartgemaakt
op wimpers en wenkbrauwen
vele dagen lang
uren waarin het reizen
steeds kleiner werd door het twijfelend tasten
aan torenklokken
die zonder reliëf
de wijzers vastmaakten, noordwaarts
tegen voorbijgaande duinen
en het geraamte…
Offer
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 108 Proef het bloed
dat via
wenkbrauw
wimper
wang
en lip
je mond
binnenstroomt.
Breng dit offer
voor hem
die ooit de mensen
bouwde
en nu boven
in hoge bomen
woont.
Verscholen tussen
het groene loof.
Misschien.…
Binnenbrandjes
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 67 Ik heb nou eenmaal
een opgefokt gemoed,
dat nietsontziend
wenkbrauwen laat fronzen,
de trekken verstrakt,
en pupillen vernauwt
in een dodelijke blik.
Bijvoorbeeld eetgeluiden,
daar is een woord voor:
"misofonie"
het eten van andere mensen
en dat dan heel hard horen.
Ik heb het ook wel bij mezelf.
Het ergste is een appel.…
niemand
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 46 bij het opstaan verlies ik
telkens meer een beetje
zin, de dag ondergaan
en om je heen kijkend door de
borstelige wenkbrauwen
van dit bestaan
niemand is echter dan de
persoon die wankelt alvoor
hij zijn evenwicht laat omkopen
door een smeuïge samenleving
die deugdelijk zijn verward
met oprechtheid en gedeelde smart
er bij willen horen…
Kernrampje
snelsonnet
4.0 met 9 stemmen 141 Weg met de molens die het land ontsieren
Een kerncentrale helpt ze uit de brand
Verlichting voor hun Stad en Ommeland
Cadeau van Mark: Ze kunnen feest gaan vieren
Maar wat krijgt hij als dank: Asjemenou
Gezeik: Van Lauwerszee tot Dollard tou…
Licht en schaduw
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 52 lief spelen zij
al jaren lang
het spel van
licht en schaduw
nooit heeft een
onvertogen woord
daar afbreuk
aan gedaan
als er een
lichte schaduw
overtrok
werden er slechts
wenkbrauwen
gefronst en nooit
eens stevig op
de deur gebonsd
alleen waar
onverwacht
het contrast
verstoord werd
herstel niet snel
voorhanden was
bleek…
soft upper-lips (een kroegverhaal)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 31 ogen wankelen richting ingang
waar hij luidruchtig binnenlalt
hand op het hart
staat daar de bard
het leed zal onverdraaglijk zijn
haar haren hemelblauw zegt hij
de wimpers fris en groen, wenkbrauwen
geepileerd en oksels onverveerd geschoren
heel de kroeg spitst nu de oren
maar ik ben bang, zijn adem stokt
dat zij wanneer het even waait…
gothic
netgedicht
2.0 met 29 stemmen 1.404 Als een schilderij was zij
met heel veel perspectief
en felle kleuren
om haar mond
een strakke lach
gerimpeld als oud linnen
wenkbrauwen getekend
twee dunne lijntjes
licht ovaal
en zwart
lippen donkerrood
dochter van de dood
Als een schilderij was zij
antiek innovatief
een waar gebeuren
de morgenstond
die de avond zag
vevuld van zinnen…
De glimlach sterft
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.028 Er ligt een mooi evenwicht
Een eigen, klare taal
In het menselijk gelaat
Die het gemoed lezen laat
Achter een onderhuids web van spieren
Zoals angst mond en oog openspert
Een vrouw toont het nog wat meer
Hoewel hun vetlaag alles weer effent
De snelle opgetrokken wenkbrauw
Een bijna onzichtbare groet
Vertraagt als ze over de wieg buigt…
vers
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 498 de duistere nacht verlaat
mijn kamers en ik ontwaak
wenkbrauwen vol rijm
rillerig van bezwete dromen
huiver voor de naakte dag
het bevroren winterveld mijn thuis
als onbeschreven blad
zie de roerloze reiger
zoekt vergeefs zijn prooi
in dichtgeslibde vijvers
onmachtig met lamgeslagen vleugels
kijk ik verbaasd en leeg
naar de vlucht…
Waterloper
gedicht
2.0 met 18 stemmen 8.058 wenkbrauwen wegen op mijn oogleden.
rood is de rivier achter mij.
bron blijkt monding.
ik sluit mijn gezwollen symboolzoekers
terwijl aan mijn mond
het druppelen begint
--------------------
uit: 'Waterloper'.…
Vrouw van gister
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 750 De boerenzwaluwen teruggekomen
van de donkere kant van de maan
hun tri-riet, tri-riet, tri-riet, tri-riet
knierpt de ochtend aan pierementen
De koele wind komt door het raam
vertelt van verre bliksem en regen
schenk mezelf groene thee en kom
mezelf weer in de spiegel tegen
Een wenkbrauw trekt borstelig omhoog
even later volgt de…
Ogen kijken
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.388 Ik ben gegijzeld in de iris van jouw ogen
starend naar een hemelse eeuwigheid
de jeugdjaren zijn echt voorbij gevlogen
maar oh…jouw ogen voor sluitingstijd
Tussen de regen en zonnestralen door
gaan we samen aan het strand ogen kijken
onze wenkbrauwen waaieren in koor
trachtend de zee stiekem glad te strijken
Het spiegelbeeld van mijn eigen…
Plastiek van een tekenaar
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.338 De wenkbrauwen de zonneschermen,
een snor markies over de mond
om tegen inkijk te beschermen
wat een door drank verlamde tong
van de al sidderende wereld vond.
Geen lijf heeft dit gezicht
dan windgevoelig en langbenig.…
Keer op keer
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 104 mens, alleen
als ik hem passeer of hij mij
soms kijken we elkaar aan
dan hebben we iets gemeen
niet altijd zijn de ogen open
zeker, de leden zijn uit elkaar
maar kunnen zich nog tonen
als waren zij gebroken
of in een vluchtig wuif gebaar
groeten of hooghartig honen
aan een uiterlijke rimpel
herken ik iets meer in het gezicht
en de wenkbrauw…
in de hoek
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 189 vaak woon ik in mijn hoofd
dagenlang
in een enkele kamer
er zijn vogels
en kinderen die overal lopen moeten
dansen op wenkbrauwen
van het tjilpend gras
jazeker, ook vlinders
want vlinders zijn tijd
er zijn monologen en dialogen
eenzaamheid als speelbal van schaduw en echo's
in de linkerhoek naast het tafeltje
staat een spiegel…
Plensplaatje
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 91 Een wolkbreuk, felle bliksemschichten
Een open tuindeur, jij en ik
Genietend van het ogenblik
Een kaarsvlam flakkert, seint berichten
Hooguit bestemd voor ingewijden
Eenmaal ontcijferd spreekt het oog
Jij trekt je wenkbrauwen omhoog
Dit is een taal van alle tijden
Het spat en spettert op de vlonder
Het golft vanuit…