Alle inzendingen over wensen

zo snarig dat ze zong in de muil van de nacht het was haar heldere stem die me lokte naar de oever van die kant waar de zon zich baadt in het water van erbarmen ze was rijper dan menig vrucht die ooit in mijn handen bloeide groener dan twee lentes op een dag maagdelijker dan wat een man zich kan wensen en lieflijker dan het ontwaken…

je voeten schuifelen een goede steun handen zijn onrustig wat angstig kijk je om je heen je stem klinkt nu strijdlustig je vertelt me hoe je leven is te midden van die mensen de hemel die je was beloofd de stilte in je hoofd voldoet niet aan je wensen je grijpt mijn hand om weer jezelf te voelen het doet je pijn omdat je geest…

Verdwijnt het roest der ziel en zullen ze elkaar vrede wensen.…

Een lieve groet voor al die mensen voor wie dit jaar heel duister leek; voor wie ondanks de goede wensen het geen gelukkig jaar toch bleek. Veel groeten voor wie erg moest lijden; een warme wens voor wie alleen en machteloos moest zien te strijden, voor wie de zon zo zelden scheen.…

bruinen houtig krom ranken hadden lente vastgezet in het bloeien tot een vrucht hun werk is al neergelegd de wijngaard oogst in rust licht maakt nu een schilderij met wolken als een schaduw bomen staan er wat verlaten bij in de lucht een boerenzwaluw de grijze rotsen aan de overkant strakken groen van de cypressen schilders wensen…

dorpen het weten lopen boerinnen met eten verpakt in wat rood naar de koelte van bomen vlak langs de sloot boodschappen tijd voor hen die de uren vergeten in wijding aan werk de handen zo nijver zichzelf niet wetend in een toomloze ijver donkeren klanken van rouwen tingelen trouwen en luiden als geestelijke leiders feestdagen wensen…

je voeten schuifelen naar goede steun handen zijn onrustig je kijkt angstig om je heen toch klinkt je stem strijdlustig vertelt me hoe je leven is te midden van die mensen de hemel die je was beloofd de stilte in je hoofd voldoet niet aan je wensen je grijpt me hand om weer jezelf te voelen je doet je pijn omdat je geest niet weet…

het schilderij is klaar een droom in perspectief de verte ingekleurd met wensen en verlangens je domineert de voorgrond en drapeert je schaduw in de rafels aan de horizon alsof ik ooit met jou begon, een grof penseel vol lusten, in streken die niet rusten je stapte plotseling in vertrapte de structuren en verbleekte toen de achtergrond…

wat als de rolstoel niet meer draait in een kamer vol obstakels als de koorts weer naar je graait met zijn vlammende tentakels wat als de pijn steeds twijfels zaait over het nut om zo te leven dan huil je in je bed slechts toegedekt met wensen en verlangens en worstelt iedere dag om de molenstenen om je nek als bordjes te verhangen…

onze Schepper als schuldige aanwijzen voor jou eindigt het verdere leven met een diepe wrok let op jouw omgeving vast noodlijdende mens of dieren tijdens het rustgevende tikken van de klok eens zul jij voor lieve Jezus komen te staan Hij zal de vraag stellen wat heb je in Mijn naam gedaan ja Heer aan al uw wensen…

Niet het plezier van jong en oud vergallen Draaimolens van hun paardjes gaan ontdoen Er wensen u al heel wat naar de maan Betichten u van zijnde de vazallen Van Koning Carnaval, kuis uw blazoen!…

Wij zijn mensen van de dag. Mensen van het laatste uur. Mensen van het moment. Precies daar, gelukkig maar, speelt zich ons ware leven af. Daar, waar u zich nu bevindt. Vanuit hier, waar ik nu ben, stuur ik u mijn glimme lach. Fijne aanwezigheid wens ik u, in de momenten waarin u leeft. Wie of wat u ook denkt te zijn. Waar u zich ook…

Beatrix, allemachtig... allemachtig prachtig krachtig Beatrix is tachtig…

aan gene zijde staat een doos op mij te wachten vol onvoltooide zaken te veel verspilde krachten afgebroken gesprekken en steeds gemiste kansen nog nooit bezochte plekken en ongebroken lansen aan gene zijde staat een doos op mij te wachten vol onbestemd verlangen en zoekgeraakte nachten nog onvervulde wensen steeds niet gestelde vragen…

wachten op sneeuw die ook nu weer niet komt lampjes die branden en mijn dromen kleuren hetzelfde geschreeuw maar ik lijk wel verstomd soms rillen de handen maar ik wil niet zeuren ik heb brieven te schrijven en wensen te doen de toekomst die wenkt wacht, ik kom er aan ik kan hier niet blijven vaarwel het fatsoen door verleden doordrenkt…

Ons gezin telt nog steeds vijf mensen, dat is alles wat we ons konden wensen. Jij hebt ons een tweede kans gegeven, jij gaf haar opnieuw het leven. Wij zijn enorm trots op jouw moedige daad, waar wij allen bij zijn gebaat. Het is niet in geld of woorden uit te drukken, hiermee gaat het een beetje lukken.…

een onbegrepen negatief verbeeld in grijs en zwartwit hoe de ziel werd verscheurd nimmer zal die herinnering alsnog in zorgende liefde worden ontwikkeld laat staan in een zomers bouquet worden gekleurd ook al wordt men gedragen door het hoogste goed van onmisbare mensen de wederkerende scheut van plotse eenzaamheid heeft niets te wensen…

Mijn willen en mijn wensen stierf in mij, En wat bevreesd en wat onrustig was, Ging met mijn laatste diepe smart voorbij, Waarvan ik kalm en oud en wijs genas. Mijn ziel ligt als het vlakke water stil, Dat zelf niets zijn en niets bereiken wil, Maar, wat het ziet, eenvoudig wedergeven. Ook ik wil niets in eigen ogen zijn.…

Je daar een aankomst wensen. Meer maar niet. -------------------------------- uit: 'Op het droge', 1988.…

Dan waren wij er niet geweest, was zijn schepping een beestachtig feest, was de wereld zonder mensen, beter had God zich 't niet kunnen wensen. Maar nu wij toch op deze aarde zijn, dolende, van God verlaten, moeten wij, niet zonder pijn, het beste uit de mens naar boven halen.…

hebben de leuningen van de stoelen uit de voormalige rookkamer gepolitoerd ondanks de grote schoonmaakbeurten hing de walm uit vele decennia roken nog altijd in het meubilair in het kraken van de stoelen was nog het verdwaalde hoesten uit vroeger tijden herkenbaar te horen nog ruisen de gordijnen groeten hun onverstaanbare wensen…

Maar wat zijn we eigenlijk voor mensen, als we altijd maar méér blijven wensen? Té snel, té veel, té vaak, té meer, ja hoor, we doen 't telkens weer. Zullen we de té maar weglaten en wat meer tévredenheid kweken, kan toch niet zo moeilijk zijn?…

Zomers lichtzinnige koelte buien als penseelstreken aan een rozig firmament alles verzamelt zich in het eerste warme licht ik blijf binnen en wacht, ik ken het de deur stond altijd open maar wat binnen woelde was niets van een welkom, eerder een wensen kromlopen door het gewicht van felle onwetendheid God wees jezelf leg aan, dat schot -…

Het nachtspel gespeeld De ochtend nakende Het machtsspel gedaan Ongekleed dansen mensen Ieder met hun eigen wensen In 't licht van volle maan Thuis wacht dan de roes Die uitgeslapen mag Vrouw heeft geen idee Wellicht zou zij 't begrijpen Dat woorden soms moeten rijpen In de alfabetzee Woordenpotpourri Met letters in veelvoud Scrabb'lend…

vandaag doe ik mijn best oprechte poëzie te schrijven het ligt niet echt in mijn handen slechts goden bepalen of mijn verzen ten einde in lyrische zin aan uw superbe ziel zullen beklijven die zo met waarden en normen van de letterorde is begaan en zij, strofisch als gezegd, in uw edele gemoed wensen te landen ik spreek thans…

De hygiëne laat vaak te wensen over. Dat blijkt uit een woensdag verschenen onderzoek van de GGD in de hoofdstad. Geconstateerd is dat het er in bijna alle darkrooms vies en smoezelig uitziet. In zeven gevallen ontbrak een schoonmaakschema.…

witte wereld er dwarrelt geluk in het rond vanuit de hemel schudt men kleine witte veertjes die als donzige sneeuwvlokken ons begroeten op onze snoet een blije glimlach in de brievenbus papieren bezoekjes een groet een wens met de post gebracht wat kun je je dan blij voelen er is aan je gedacht ook in je mailbox zo veel goede wensen…

Wensen die zich niet vervullen, zo veel vragen die ik niet kan onthullen. Mensen kunnen niet begrijpen wat ik nou voel, wat er in mij omgaat en wat ik nu eigenlijk bedoel. Ik heb zoveel maar ook weer niet. Ik lijk zo gelukkig, niemand die het ziet. Misschien moet ik mijn IK nog leren kennen of het hoort er gewoon bij.…

Een hele nacht vol met tranen een hele dag zonder slaap een heel leven dat ik zonder jou moet hoe kom ik er ooit over heen een leven zonder jou jou liefde jou steun jij was er altijd voor mij jij was de beste vriend die ik me kon wensen het leven gaat door ik moet door alleen wil ik niet door niet zonder jou ik heb geen afscheid kunnen…

bast van een jonge boom bleef daar toen een tijdje staan vertraagde tijd als in een droom Vaak kwam jij daarna nog spelen speels lachend in het vrije veld en wat alleen de jeugd kan velen de dagen werden niet geteld Nu, staat de boom op eigen erf volgroeid en rijk aan vruchten geeft schaduw aan mensen in het leven heeft hij weinig te wensen…