Alle inzendingen over winter

witte sterren uit de lucht een klein gebaar, een diepe zucht witte sterren vallen zacht er is er een die naar me lacht een hand, een lach, een koude ril en opeens is alles stil…

moeizaam gaat de adem 's winters bomen staan te bladerloos alles slaapt een heel klein beetje zuigt wat lucht nog door zijn tanden met een fluitgeluidje ijzel met een zinderig toontje regen me een sneeuwmond stilte. 't lijkt wel nachtelijk slapen of de diepslaap doodzijn. is de egel in de takkenbos gekropen?…

Langzaam vormt zich een schilderij het landschap ontwikkelt zich tot paradijs. Ik ben jaloers, het is immers niet van mij al maak ik dat mezelf wel wijs. Een simpele boom neemt vormen aan ontpopt zich als een reus in het wit. Het wit doet duizelen, ik kan niet staan ik voel me nietig, zo als ik daar zit. Ik kijk naar een oneindig grauwe…

het land berust de winter riep de stilte tot getuige langs kale bomen tast ik de bermen af onkruid sluimert onaanaantastbaar als het is altijd hebben kraaien het recht op het laatste woord ik luister naar verdronken letters in de sloot…

de mist maakt mijn woning slechts de stilte komt door de muur watervogels spelen in de tuin kaneelriet staat in het ijs van de vloer vissen zijn schichtig onder glas grijze vlekken op het zand nu nog stille witheid en zwijgen straks een vol strand met welvaart open vensters en deuren waardoor de onrust naar binnen tocht…

Winterheide bloeit het maakt de tuin wat stiller en warmer het oog…

zit je hier dan denk je aan die feestjes en aan die sneeuw die niet komen wil zit je hier dan denk je aan die cadeautjes en lekker eten zit je hier dan zit je goed !…

kou kust de bomen alvast voor het gewen aan sneeuw en wind verlangend naar de warmte zal de winter een deken leggen op koude verkleumde struikgewassen…

De warmte is verdwenen het zal nu wel winter zijn. Het rijp hangt aan de bomen het uitzicht is heel mooi. Zal de lente toch weer komen en me bevrijden uit de kooi? Het zijn lange dagen, al is het weinig licht. Het zijn lange nachten, al heb ik mijn ogen dicht. Het is heel gezellig, de feestdagen kloppen aan.…

fraai ijskristal bloeit op het gestolde water de winter regeert…

De Winter komt met wind en kou. Mijn rode beuk ziet woest. Ik weet wel wat me troosten zou, als iets mij troosten moest. Ik weet wel wat verheugen zal wen alles keert tot smart: der schone liedren peerlenval, klaar op mijn hart! ----------------------------------------- uit: Het boek der liefde (1921)…

De witte weg zucht venster een stil leven met de twee geraniën achter de ruit waar ook leggen tans mijn ogen op de bloemen die zij schiepen dauw…

Dit is de winter je kijkt er zo dwars doorheen klaar zijn de grachten er is geen brug die er aan zou denken te verzuchten…

Dagen lengen gevoelens verdwijnen samen met de vervagende zon Triestheid in de kaalheid van bomen vrolijkheid achtergebleven in het verleden terwijl het heden huilt Duisternis grijpt de macht de vijand is weer in aantocht het wordt weer winter…

zand wordt grauw Hoge golven nemen afscheid Van de ooit zo volle stranden Uitgeputte meeuwen vliegen hun laatste rondje Een vergankelijke drukte is niet meer Nooit was er een beter moment Om terug te gaan naar wat eens was Naar de vege gure wind Die ons ieder jaar opnieuw vindt Alles en iedereen terug in de tijd En dan is het zover: de winter…

Een roodborstje op zijn best een winters terrasje en sneeuwvlokjes doen de rest…

Wanneer ik de lente nog geringe keren heb mogen zien, doet het me pijn dat de winters steeds maar langer duren. Wanneer moeder zon dan ook dichtbij staat, stelt zij mij alsmaar teleur. Ze belooft menig man gouden bergen, en ik wacht hoopvol, om vervolgens elke avond gebroken in slaap te vallen.…

Och winter, barre winter, Wat zijt ge bitter koud! Ik wou, ik had een gulden, Dan kocht ik turf en hout. Een vuurtje zou ik bouwen Als onze plaat zo groot, En 'k vroeg mijn arme buurtjes Op koffie en op brood. Wat zouden ze dan smullen In 't hoekje van de haard!…

De koude ligt gestold in de dichtgevroren poel waarrond de kraaien samentroepen. De weide is een kader waaruit het paard en de koeien weggesneden zijn. Van achter het venster haal ik de dieren uit de stal vandaan en plaats ze in de vlakte waar ze nu te dromen staan en kou te lijden. Maar daar geef ik niet veel om als ikzelf het maar warmer…

Winter. Je ziet weer bomen door het bos, en dit licht is geen licht maar inzicht: er is niets nieuws zonder de zon. En toch is ook de nacht niet uitzichtloos, zolang er sneeuw ligt is het nooit volledig duister, nee, er is de klaarte van een soort geloof dat het nooit helemaal donker wordt.…

Zo heeft de winter tot nog toe bewogen. Door de reet van de bus kan 't naar trekken. Ik wou dat in plaats van de tocht haar post me daar zocht en de krant die daar zit kan verrekken.…

De zomerzon werd bleker Het werd buiten kouder Witte wolkjes dreven over De wereld werd ouder Wij lagen in het gras En keken omhoog We zeiden niets, we zwegen We zagen een regenboog Typisch de winter Om zo plotseling te komen We lagen daar nog steeds Onder de kale bomen De wind liet ons liggen En speelde met onze haren De liefde…

je lichaam trekt weg - de winter duurt nog, dat wel, maar het gaat. de helft van de wereld doet het met veel minder. men heeft daar zelfs geen druiprek. voeding is en blijft er het gesprek van de dag. ------------------ uit: 'Hulp', 2004.…

De kale bomen zijn gekleed in de kleuren van het moment…

Het heeft vannacht precies één graad gevroren Dus koning winter is weer in het land Straks staat er zo'n rayonhoofd in de krant Die gaatjes in de ijslaag zit te boren Dus voor we daarmee worden doodgegooid Is er gelukkig preventief gestrooid. ----- Omdat het vanacht licht gevroren heeft is er door Rijkswaterstaat…

ik sta op een zijspoor lippen raken niet aan de vloedlijn van mijn zijn toen jij verdween door de koude luchtstroom heb een kater van hoofdpijn die niet wil klaren door mijn mond in de ochtendvroegte van witte rijp……

De winter is dan gauw voorbij Iedereen wordt vrolijk en blij Als de zon weer gaat schijnen En ijs en sneeuw snel verdwijnen.…

De sereenheid van de winter gevat in bittere kou de aarde bekleed met een wit tapijt waar de zachte wind door de kale takken glijdt en de stralen van de winterzon langzaam de maagdelijk witte deken laat smelten onder een hemel van sprookjesachtig blauw…

de grachten en plassen zijn ijsbloemig dichtgevroren de gedraaide wind verwacht geen echte dooi houdt haar gezicht bedekt achter gesneeuwde vlagen ze rilt de koude dichter tot aan een witte zee…

stokpaardjes trekken aan oeroude koeien uit bevroren sloten in herhaling gevallen beren liggen op de weg ---------------------- toelichting: Het jaar 2010 is koud begonnen. Wordt het niet eens tijd voor global warming?…