Alle inzendingen over winter OR dichter OR ster

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Huisjes op de dijk met wilde tuinen, waar ik wel eens doorheen wil struinen verfrissende wind door mijn haren naar heldere vertes staren Daar sta ik, blik op oneindig Ik wacht op dat moment dat ik vangen wil Ik zie geen verschil Verder is het stil Geen auto’s, geen treinen, geen fabrieken Geen massa, geen wind, slechts molenwieken hier…

Ze staat hier en kijkt om zich heen en wiegt haar heupen op weelderige klanken Ze neuriet wat en gaat zitten met haar teddybeer op haar schoot Ze sluit haar ogen en geniet van de muziek die alleen klinkt in haar hoofd De wereld gaat aan haar voorbij langzaam vanuit haar dromen Ze heeft een heerlijk leven maar vliegt weg naar vroeger naar…

Nog zachter dan een zedig streelgebaar Ontvouwt de roos haar vurig rode kroon Haar volle blaad’ren in het ochtendschoon Dodijnend door een zoele zucht aldaar De doornen deren niet haar zoete toon Zo vredig vlammend deze tijd van ‘t jaar Hier breeduit bloeiend, licht, helder en klaar Zulk woekerende weelde; ongewoon! Deez’ schone schijn,…

Schroom zeker niet om mij te steunen, hoor Ik moet als dichter ook de winter door En bied u bundels voor uw mededogen Dus koop mijn werk - voordat ik omkom - snel Hoe? Google dan mijn naam + .nl…

helder staat de ster en zo dichtbij nog frank en vrij als toen een klare nacht de stal bepluisd met wol van schapen die buiten slapen winters aangekleed naast herders en hun vuur de schreeuw van het geboorteuur klinkt weer universeel het hemelse geluid brengt liefde en de wereld hopelijk iets vooruit…

toen glimlachte hij weemoedig, reikte zijn hand naar een dichtbijzijnde ster en omvatte haar in zijn handpalm…

er staat een boom vlakbij mijn raam het is een treurwilg zijn tranen kruipen naar de winter losgeraakt doorheen de nacht ik wil niet zien waar de zomer ligt of waar ik mijn adem heb achtergelaten ik vlucht wel verder op stille voeten ontkleed mijn dromen van ster en maan want de lippen die mij hebben gekust ze doofden…

ik loop alvast vooruit en herzie mijn beweeglijkheid, misschien ben ik blijven steken in falend beleid, in ontbrekende witregels als lucht tussen beschreven adem eenmaal buiten voelt deze plek aan als aanwezigheid waar ik niet ben, een stilstaande ster in vallende ruimte, elke stap dichter bij afleggende verte achter het oog…

krakend geluid waar voetstappen verloren op een zilverwit deken van versgevallen sneeuw stilte doorbreekt in deze engelennacht de zoektocht naar dromen mijn hart verwarmt zal een ster haar geschitter hoop laten herleven elke stap dichter naar eindeloos geluk waar een wit tapijt toegesneeuwd stap na stap mijn verleden achterlaat…

mij dan maken wij Er een dichter bij’…

terug als Godsgezant in hoofd en huis van elke dichter.…

De sneeuw valt zacht, op heg en struik, de takken als met witte bloesem overdekkend. Met glinsteringen in het witte winterlicht. Geluidloos dekt de sneeuw de aarde dicht. Elk geluid klinkt nu gedempt. Het ligt daar stil en koud te zijn. Als met een zachte deken toegedekt, in zoete rust, nog ongerept en rein. Een poes waagt zich naar buiten…

deze dag gedenkt een nachtegaal en een dochter de één verloor haar stem, de ander haar vertrouwen in wat werkelijkheid gebood de zachte witte dood van vroege winters zweeft langs alle warme woorden, waar mijn afscheid weeft en ik gebied de lente nog te wachten op iets moois als er dooi valt in december valt een ster weer op haar plaats…

jij kerststalt mij in winterse herinnering ik ezel warme adem over stro jij hoedt in nachtelijke weide de schaapjes op het eigen droog op het verschieten van de ster kan je niet wachten de koningen zijn nog te ver zingt dennenboom en kleurt de ballen vroom voor bethlehemse nachten ik sneeuw nog steeds kou heeft mij al jaren…

Beschutting is goed, ik weet het, ik moet opstaan – en een boom planten.…

Gij, die moet zien in donkere dagen Hoe onrecht tijdelijk triomfeert, Niet klagen, dichter, niet versagen, Maar strijden tot de wereld keert! Wie stijgt ten slotte en overwint er? Niet wie het leven tegenhoudt. De Lente zit al in de Winter, De bloesem in het harde hout.…

De zomer kijkt de winter na ongeschaafde planken zongedroogd en uitgewerkt net als hij die oude man de schrijver van weleer met verjaarde handen timmert hij ´n eigentijds verleden bij elkaar zijn nieuwe kabinet de winter achterhaald op afgeschreven hout dicht hij zijn leven…

als langzaam gestaag de avond zich vallen laat in gedempte tonen het water kleurt tot zeldzaam aquarel de dichter zich dichter waant in een stad steeds dichter bij geluiden de oude gevels omhullen alsof ze eeuwig breekbaar zijn de kade met de schepen zich altijd baadt in heftig neonlicht de lijnen fel en fier tegen de koude luchten…

ze glijden weg van daken, de woorden als zemen vol milde regen de dichter kon niet vertalen de zon in verzen vol hoe ze aaide traag gloeide op zijn huid als een maagd in een koekoeksbuik hij verloor zijn onschuld en werd tuinier plant nu zijn rijmzaad in vochtige winter bedjes…

zij marcheerden met vliegende vaandels en stampende tred woorden en zinnen formaties van strofen in het oudgediendensonnet wat pelotons losse rijm verstrooiden vertier en warmte op het winterse plein het defilé werd besloten met vuurwerk van dichters zelfs losse flodders hebben hun knal genoten…

Er zijn uren Zonder jou. Soms. Misschien. Het is denkbaar. Er zijn rivieren met oevers vol boterbloemen Zonder jou. Er zijn wegen zonder jou. Zijwegen, ongelukken, greppels. Vlinders zonder jou zijn er, distels. Ontelbare. Er is mismoedigheid zonder jou. Laksheid. Angstvalligheid. En er gaat geen uur voorbij, Er is nog geen uur voorbijgegaan…

Nu op deze wintermorgen voetstappen krakend sporen achterlaten in de sneeuw blaas ik mijn verdriet als adem weg in de kou waar het door de wind zal worden gevangen om in bevroren takken van bomen te schuilen tot de zon mijn tranen omtovert in kleine parels.…

Die heldere ster die nooit meer zal vergaan. Die ster kan de wereld een mooie gloed geven. Die ster kan vele mooie dingen op laten leven. Ergens anders is er nog zo een ster. Een andere vorm en ook niet zo ver. Deze ster zit ik voortdurend aan te denken. En deze ster wil ik al mijn liefde schenken.…

wat weten jonge dichters van de kou ze zijn nog in de lente van hun leven ik zie het prille dons nog aan ze kleven ze gissen slechts naar wanhoop en berouw hun winter is een heerlijk sleetjerijden een zweven op de gladgeschaafde noren de pijn beperkt tot tintelende oren geen flauw benul van ongeneeslijk lijden toch zullen jonge dichters…

bij vertrek van de winter staan de dichter en de lente te trappelen van ongeduld mensen moe van koude en duisternis kijken reikhalzend uit naar het licht en groei van 't jonge leven terwijl ik buiten lammetjes zie dartelen blijft het gemis aan tedere woorden pijnlijk doorhameren in mijn hoofd woorden krom als spijkers slaan een bres in het…

de ster stijgt op en verdwijnt in het donker. ik kijk omhoog, daar staat hij, de ster.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…