Alle inzendingen over winter OR vlokken

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

regendruppels; groot en rond ze doen derhalve mijn winterse sneeuwgedachten rap vergeten…

Er zijn uren Zonder jou. Soms. Misschien. Het is denkbaar. Er zijn rivieren met oevers vol boterbloemen Zonder jou. Er zijn wegen zonder jou. Zijwegen, ongelukken, greppels. Vlinders zonder jou zijn er, distels. Ontelbare. Er is mismoedigheid zonder jou. Laksheid. Angstvalligheid. En er gaat geen uur voorbij, Er is nog geen uur voorbijgegaan…

Nu op deze wintermorgen voetstappen krakend sporen achterlaten in de sneeuw blaas ik mijn verdriet als adem weg in de kou waar het door de wind zal worden gevangen om in bevroren takken van bomen te schuilen tot de zon mijn tranen omtovert in kleine parels.…

Nooit teldet gij de vlokken, Die stuiven voor de wind - En zoudt ge dan kunnen weten, Hoezeer ik u heb bemind?…

Al Dalen de vlokken, Dalen de luchtige vlokken en lokken Mijn ziel met geruisloze vreugde in stille, onhoorbare val. Dicht Sneeuwt aan de hemel, Sneeuwt aan de loodgrauwe hemel gewemel Van volle, van koelblijde blankheid in feestelijk, zachtgedempt licht.…

in de zon een enkel spoor van ganzen maar onder dat tapijt van sneeuw daar wachten nieuwe kansen Al lijkt het dood, zo is het niet God heeft ons troost gegeven de winter leert mij telkens weer al wat dood lijkt, zal weer leven…

tijd steeds sneller - grote vlokken vielen een pak - voldaan trokken twee gevulde buikjes ieder weer hun eigen spoor en verdwenen in ’t nieuw gevallen wit…

weer het spelend kind van tien Dat onvermoeibaar hapt naar witte vlokken Ik weet dat dat niet kan en bovendien Daar buiten is het koud en kil en guur Ik accepteer het verder zonder mokken En werp een laatste houtblok op het vuur…

tij in de nacht keren zelfs het water bevelen te drinken van je afschuw toch kwam er iets onverwachts, alsof het kwaad zich richtte tot de dood, je meenam op een reis die jij dan toch al had voorspeld het afscheid liep op stoffige winterse paden die nog altijd knarsen onder een vals begrip…

Vlokken vallen. Vertraagde ijskristallen wervelen woelig langs mijn raam, ik gaap. In winterslaap. Koning winter geeuwt, totdat het uit haar keelgat sneeuwt. De lucht is wattig als een wit schaap. Tijd voor stamppotten, met name hutspot goeie grut, sjort, klamp vast gast, zal motten. Uit de grond, is gezond voor onze botten.…

Als ik aan jou denk, stroom ik echt helemaal vol, vol met liefde Genegenheid die zich moet uiten tot zij weer bij zinnen is Mijn liefde voor jou gaat dieper veel dieper dan sowieso ooit geweest Samen met jou, dans ik het voorjaar tegemoet...!…

Plas dan, Winter met uw nat; Storm en vries daar buiten; Jaag uw lichte vlokken rond, Voor mijn dichte ruiten; Geef ons half rantsoen van dag, En een schotel minder; Welgemoed, bij zang en wijn, Klaag ik van geen hinder.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Aanbeland in de herfst, lopend naar de winter van ons tijdelijke bestaan hier op aard denk ik; alles, maar ook alles Was het me meer dan waard! Dus herfst kom maar op, winter pak me maar, het kan, het mag en ik zal ‘t ondergaan In dit mooie aardse wereldse bestaan!…

sleep me door de winter door deze winter ik zou honderd dagen willen slapen mijn verstand is weg, lijf koud, geen gevoel laat me dan door de winter slapen laat tenminste mij door de winter slapen…

somber wolkende aasvogels als vlokken roet boven slagvelden niemand op de aarde ziet de vlucht van witte duiven…

Overleven doe ik In sneeuw die Dood is, Dode sneeuw Die roemloos In en om mij heen Gesmolten is - En vlokken die Voorgoed aan mijn Einder verdwenen zijn…

Ginds op de heuvel Onder de beuken, Dor en ontblaard, Zit nu de winter; Wit is zijn kleding, IJs is zijn baard. Donzige vlokken Strooit hij op aker, landhuis en heg; Hand doet hij worden 't Water der vlieten, 't Zand van de weg.…

Terwijl ik loop door zompig gras, witte vlokken zich hechten aan mijn jas, bomen mij bladerloos bekijken, wind méér doet dan haren strijken, wangen kleuren met een rode gloed merk ik hoeveel goed dit doet.…

Zwanger...zwanger is de lucht van sneeuw Mooie witte vlokken dwarrelen omlaag Zij kleuren de straten en weides, wonderschoon! Een Kerstprent is geboren…

Sneeuw danst om je pootjes Wat vlokken op je vacht Je snuffelt gretig in het rond Een sprookjes-winter-nacht We lopen onder sterren Jij rent wat heen en weer De Maan kijkt toe en zij glimlacht Naast Grote en Kleine Beer We weten ons altijd omringd Door krachten die beschermen Ze lopen met ons mee als boom Als planten in de…

Om met geheven hoofd te luisteren naar het wonder van de natuur dat winter heet.…

Maar Koning Winter dacht dit jaar Niet alleen een echte AMBTENAAR mag volgens mij met december reces Dus accepteerde hij de wijze les Kwam niet opdagen, geen sneeuw, ijzel of andere winterpret Neen, Koning Winter is met reces, dus: DIE LIGT IN BED.…

Rode en gele bladeren gieren wild doorheen kleffe plassen Naakte hoge takken grillig spookachtig schril ook schor Zwarte droeve onheilspellende wolken kruipen tergend traag Universum ondergedompeld in kille duistere winterslaap. Verse zo pure sappen borrelen op in stijgend cadans Cellen worden verbeterd ook vernieuwd; belofte op sprankelende…

voor Rozalie Het sneeuwt vlok voor vlok tussen takken, kleine twijgen, op het gras, waar een poes sluipt naar de struiken voor het raam. Ze zijn als jouw woorden zo vroeg in de ochtend dat ik de letters bijna dubbel las: je zingt, lieve vriendin, je taal is bloesemzacht. Straks sluit ik de witte Japanse panelen voor mijn raam.…

als sneeuw vlokken de bomen hun zaad naar moeder aarde, de wereld kleurt warm wit ja, dat vind ik ook mooi, vandaar die twee, tussen haakjes…

niet dat ik wil vergeten je sporen verliezen in de sneeuw niet dat ik wil vluchten alleen even luisteren, zien hoe vlokken vallen een lichtkrans leggen jouw schaduw vinden…