8071 resultaten.
Een heengaan
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 330 Heimelijk kwam het kleine vergeten,
het maakte haar soms boos,
even niet meer weten,
een mens, zo veder broos.
Dagen gaan nu zonder weten
heen, in stilte, akelig duister,
gekomen is het machtige vergeten,
vervlogen zijn haar levenslust en luister.…
Witvlokkig
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 162 er dwarrelt sneeuw
op winterschone bomen
naakt wacht de vroege lente
onder een vernuftig sprei
innig pluizig omarmt
het wit het onbeschutte
een gloed van liefde twinkelt
koddig op vogelveertjes
rondborstige klanken
treffen de stilte
hoop wikkelt zich om
uitlopende twijgen
smetteloos
alles zo wonderbaar
nu niets dan…
distel
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 949 het onkruid vermolmt;
de pisseblom waait
van veders naar dons
en den paarse vervliegt
in veneinig geprik
vanonder ruige maai
komt nog als geborgen groen
het hooi in feromonen asem op;
verdroogde druppeltellers
begraven in boeket
langs onvermijdelijke bloei
vergroeit onvergankelijk klam
het weinige blije weerzien
van beklemmende liefdes…
wit
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 331 Een ster is zij temidden van de nacht
voor niemand dan zichzelf
en haar wild verlangen
Vertrouw het toe aan de maan
Verschijn wit aan wolken
Fluisterend gemurmel van de sterren
ongehoord
Haar ademhaling licht
en glijdend
Ze droomt nog steeds
iets te betekenen
In het donker van de nacht…
haiku
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 456 puur maagdelijk wit
zover mijn ogen reiken
schone illusie…
Wit
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 651 Ik denk sneeuw
Paddentrek, sneeuwdek
IJzig gegeeuw
Zomervertrek
Heersend eigengerief
Niemand is lief
Geef mijn woord
Gevoel gesmoord.…
Witte nachten.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 400 Ik lig klaarwakker in een hagelwitte nacht,
onherbergzaam als een wijde oceaan.
Ik kijk naar buiten en de sneeuw valt zacht
op de vaart die wordt beschenen door de maan.
Ik denk aan de mensen die ik zelden kan behagen.
En ook wel aan mijn moeder die in haar duizend vragen
wil weten hoe het werkelijk met me gaat.
Dat ik eigenlijk nooit antwoord…
vond ik opnieuw de liefde uit
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 796 als je kon
was je weer een vlinder
wit
helemaal in 't wit
je fladderde
als je kon
je dartelde
boven lavendel
blauw
heel diep blauw
als ik kon
vond ik opnieuw
de liefde uit
licht
ik omvormde
licht tot goud
ik sprokkelde
schonk het je
bladgoud
voor de liefde
nooit te oud…
Herfstlicht
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 730 De pastoriemuur
is van een soort wit
dat mild en zacht
een brokje stilte pacht
een wit dat met
kamille langs een korenakker
eenvoud deelt
een wit dat
als een haagwinde
zich aan de zon blootgeeft
hier kom ik graag
de ingangspoort
met ronde boog
is altijd open
er staat
een uitgebloeide
blauwe regen…
gebroken wit
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 81 wit was de jurk
wit de vlag
wit was de woede
wit het licht, wit de zon
die het zicht ontnam
wit de handen in de zakken
wit de schilder
wit ook het doek
wachtend op pigmenten
wit de mistflarden, wit het gezicht
met haar verre blik
wit ook, de geesten, het huilen
van de storm die gebroken, zijns
gelijke niet vond.…
Oogverblindend wit
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 459 De kantelpoort klikt
hoorbaar dicht verbluffend licht
valt op mijn gezicht
ongelooflijk wat voor een
oogverblindend wit is dit…
Wit
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 468 Maandag-
ochtend
fris
vlier in bloei
seringen
in het witste
wit
fluitenkruid
dove netel
en jasmijn
zo edel…
Een kwatrijn
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 426 Zo klaar was lang niet meer
het water van de gracht
er dreef een zwaan zo wit
als had zij het kasteel gepacht…
Helder
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 101 wit is de jurk
in het stille ochtendlicht
wit de wapperende vlag
uit de kapot geschoten muur
wit de woedende knokkels
van de gebalde vuist
wit de gevangen geesten
in een web van rokerige mist
wit is het gelaat
dat in de ijle verte staart
wit het roerloze doek
dat leeg op beelden in pigmenten wacht
wit is de razende storm
die…
wacht
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 733 jou
vergeten
in witte bloemen
vullen
lege dromen
de dag
verloren
in witte wolken
van verdorven
donkere nachten
lachte jij
blijf nog even
wachten
tot ik
mij terugvind
in jou
in mij…
Wit
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 53 Ze hadden mooie
slanke benen alle drie
ze waren twintig
de tafeltjes waren wit
de stoeltjes ook ze blonken…
Ik zou je
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 100 Van een zomerblauw
zou ik je kunnen weet je
van een rozenrood
ik zou je van veel wit en
geel en violet nog meer
van aubergines
van dat mooiogend blinkend
van dat glanzend zwart
ik zou je van veel groen en
weet je ik zou je van dat
dat felle lila
lavendel op een border
netjes in de rij
en van sneeuwwitte anjers
zie er is veel…
haiku
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 93 Witte donderdag
de rhododendron bloeit wit
bewolkte hemel…
Tijdelijk wit
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 59 Nachtelijke schaduw geeft stilte
diepere voelbare emoties
duurzamer in innerlijk
dan het winterse witte
van het vergeten daglicht
alle zinnen die je proeft
vormen een zelfgeschreven maanbrief
een groot verlangen naar een droom.…
wit
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 88 wit is de jurk
in het stille ochtendlicht
wit de wapperende vlag
uit de kapot geschoten muur
wit de woedende knokkels
van vastgesnoerde vuisten
wit zijn gevangen geesten
in een web van rokerige mist
wit is het gelaat
dat in de ijle verte staart
wit is het lege doek dat
wacht op beelden en pigmenten
wit de gierende storm…
Grensgeval
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 334 Er tatert een monstertje op los
de parkiet tjiept treurig tjiep
zijn vederen vallen langzaam uit
de poes luilekkert in de zetel
Wachten of de pilletjes gaan werken
een Nieuwjaarsdag om tegenop te zien
handen schudden, kussen geven
uitspreken van onbegrijpelijke wensen
Denken aan iemand van vroeger, die meer
en meer uit louter herinnering…
Dag Jan de Haan
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.052 Vandaag is de dag
dat jij in eeuwigheid zal zwijgen
al had jouw mantel
je al verlaten en kreeg
de nieuwe kou al vat op jou
jouw gekrijs is nu onhoorbaar
al zullen de klanken van je stem
zich voort blijven dragen in een herinnering
van gelukkiger jaren
jouw sterven prijst het leven
dat je droeg en ik zal
je veders bewaren tot de tijd…
Het woord
gedicht
3.0 met 5 stemmen 1.488 Wandelend door een boomgaarden wereld
vroeg ik een vogel een vederen woord
een zingend woord een zonlicht woord
smeekte ik een vogel een woord mij ten dienste
een vliegwoord een vangbal een boemerang
Maar toen ik droomde dat mijn wens zich vervulde
verschool ik mij om het te breken
om te zien wat er in zou zijn:
een nest jonge vogels
of schaduw…
Papavers
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 34 een vogelscherm is
ruisend afgedreven
nu de winterkoude
is ingetreden
naar de zon de
warmtebron
van leven de
huilende
vragen van het kind
meegedragen door
de wind tot aan
de einder de
rood gouden gloed
‘t water stroomt
de avond zingt tussen
onze vingers
de veder in
onze hand de
vlammende mantels
van papavers
wij willen…
De dageraad
netgedicht
4.0 met 30 stemmen 240 Laat mij dragen, veder-licht,
door de vleugels van het leven
het geboorterecht dat ieder werd gegeven.…
eeuwig refrein
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 430 En van heel ver hoor ik
de echo van jouw stem, als een veder
zo licht alsof je vlak bij me bent en
bijna aan kan raken.
Zodat we in stilte geliefden zijn
en liefde in stilte maken.
En als die liefde dan jubelend komt
en de wereld en al zijn geluiden verstomd
dan zal jouw naam op mijn lippen zijn
een eeuwigdurend en diep refrein.…
Wit, wit en nog eens wit...
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 4.825 Hoe wit die sneeuw
die dwarrelt langs de wegen,
die sneeuw die smetteloos
de daken wil versieren,
die sneeuw die stil,
behoedzaam alles dekt:
de mensen, planten en de dieren,
Niets is hier nog bevlekt,
alleen het wit mag blijven
al is het maar heel even,
dit leven
in al zijn onschuld
hier en nu.…
ik blijf achter
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 437 ik blijf achter
keer mij om
ben mijn eigen
poortwachter
uit nood geboren
het was niet aan mij
te zeggen
kom blijf nog even
ik had haar
bij voorbaat
al verloren
zij kwam zo plots
in mijn beeldentuin
van zoete kersen
een zachte stengel
met een vederen pluim
en groeide in mijn leven
bloeide haast ongeremd
tot kostbaar zielengoud…
Wit op Wit
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 1.349 tijd
waarmee uw diepste wordt beschenen
Maar het is toch wit-op-wit - zei ik
en draaide me opzij
maar de man die het mij zei
leek met mijn laatste woord verdwenen
In verbazing bleef ik achter
met dit ene schilderij
dat mijn verbijstering trotseerde
witte veertjes had gerezen
en ik dacht er aan de man
aan wat hij zei - wie hij kon wezen…
Hij is het haasje
snelsonnet
3.0 met 7 stemmen 503 Ze zijn bijzonder zeldzaam – witte hazen;
Toch is hier in de buurt zo’n beest gespot,
Een vreemd gekleurde speling van het lot,
Al zou het mij daarom ook niet verbazen
Wanneer het Michael Jackson is gegeven
Dat hij die haas is in zijn volgend leven.…