Alle inzendingen over woede OR dankbaarheid OR pijn

De pijn die me vergezelt. De woede die me vasthoudt. Breng mij dan de veiligheid van een thuis. Het vertrouwen van een ouder en de liefde die ik begeer.…

Stil en anoniem met een pijn van dezelfde woorden die ook namen kunnen zijn. Van bloed en een liefde die haar ziek maakte en haar lichaam verteerde door het eenzaam wachten op een dankbare dood.…

Hoe fijn ze wel zijn momenten in mijn leven Dankbaarheid omringt. Hoe een prachtige zon breekt door de wolken en schijnt over stad en land waar de glimlach van een kind eender welke schitteringen tovert op hetzelfde moment luister ik naar de noot die als stilte klinkt of voel ik een zacht hand op een vermoeide schouder rusten.…

Ontwaakt uit stille sluimering Wacht in duistere sfeer In de diepste diepte Een vurig kolkend meer Door onderhuids smeulen Waar gesmolten woede trilt Laat rook de lucht vervuilen Leven vol schrik verstilt Een oververhitte massa Kruipt langzaam omhoog Laat dunne lagen breken Maakt de mond een vurig oog Explosieve beken Schieten naar…

Woeste golven overspoelen verstand schuimende koppen hoofd in brand Gevoelens op en neer golvend door lijf en geest 't stormt in mij het maakt me bevreesd Geknepen vingers klauwende hand waarom neemt emotie toch telkens de overhand ? Ik wil gewoon rust niet denken, niet doen terug naar wat ? misschien terug naar toen ?…

ik weet dat het zo niet langer gaat vandaar dat ik zo raas leef je leven met haar laat mij met rust hou haar vooral lekker daar dan word mijn woede wel ooit gesust…

Woede vliegt er door me heen zo ga je niet met mensen om verbaal mep je in het rond mij krijg je niet verwond Je opmerkingen raken kant nog wal ze slaan echt helemaal nergens op 't is wel gezegd en dus gemeld al is het rustig en doordacht verteld Ik leer wel om er boven te staan al duurt het heel erg lang toch blijven die zinnen hangen…

woede verengt tot rode draad bepaalt woord en daad handelen in eendracht laat onmacht kantelen het evenwicht is zoek de schaal die doorslaat balanceert onhandig gedoe houdt de voeten paraat vluchten kan niet zonder plan gaat in rook op vuur negerend woede, verengd tot rode draad…

Mijn ingehouden woede, Niet om te zetten in zinnen, Alle illusies vervallen tot wanhoop Opstandig diep van binnen, Verwoest heel mijn doen en denken, Mijn ingehouden woede, In woorden niet uit te drukken, En hij is in ieders ogen De heer van het fatsoen !…

Zonder schuldgevoel, zonder pijn Probeer ik moedig te zijn, innerlijk zo klein Want mijn hart is zwaargewond. Maar ooit komt de dag waarop ik dan zeggen mag: ‘Hou je dan nu eindelijk je brutale mond?’…

Het vlies spant zich strak, tegen je liefde niet bestand de vlammen zoeken zich een weg door mijn lijf, ze stuwen mijn woede naar buiten. Een explosie van woorden, geluid, mijn vlies trilt na. Voel me leeggehuild, van binnen koud. Mijn vuur is gedoofd.…

Stampend en schreeuwend Ontstekend in een woedevlam Zo herinner ik me jou Toen ik je laatste biertje nam…

Als blikken konden doden zou je daar nu niet meer staan, zou ik pijlen schieten uit ogen zonder mededogen en was het gedaan met je eigenwaan.…

Woede heeft zijn nut... God wordt ook boos maar alleen als uiting van liefde...…

Je bonkt met een bord op het aanrecht en neemt een glas teveel. Je sluit de gordijnen, steekt er een teveel op en legt zonder wat te zeggen de hoorn op de haak. Het spookt in de nacht en slaapt in de dag. Je speelt met je leven en toch ga je door. Is het de kat op je kussen of het verkeerde lied waardoor je hart klopt? Ze vertelde…

na het woeden van de stormen wil ik je omringen met stilte waar je binnenin kunt schuilen met jou alleen maar kijken naar de spiegelende regendruppels rollend langs het raam onze oren alleen maar afgestemd op de taal van de regen die de aarde beroert in de stilgevallen tijd…

Als haar vader haar nadert om haar daar zogezegd te plagen laat ze hem maar stil begaan tot hij op de rand staat van haar veilige kring, ze blaast hij wankelt op z'n benen draait om zijn smalle as, en valt hij rolt naar binnen, raakt haar benen aan een moment is heel het huis en heel de aarde vol van haar boze adem vol adrenaline stampend…

Wees maar eens goed boos, Een hele storm die in je woedt. Maar wees morgen afgekoeld, Enkel nog een herinnering aan de hete storm. Wees morgen afgekoeld, Door de liefde en steun die je van anderen voelt. Wees afgekoeld, Geen bliksemende ogen meer, Geen zee van vloeken meer. Wees afgekoeld, En zeg Sorry, Dan zal iedereens jouw storm vergeten…

Ben blij dat ik leef Dankbaar voor mijn bestaan Dat heeft ooit anders gevoeld Toen wilde ik het liefste gaan Wilde niet meer leven En ging het liefste dood Geen mens zou me missen Al bloedend in de goot Hoe dat gevoel gekomen is?…

Dankbaarheid voor deze dag wat U ons hebt gegeven vouwen wij onze handen Heer voor dit mooie jonge leven.…

Graven in mijn herinneringen soms met een traan of een lach dankbaar dat ik nog herinneren kan en al deze dingen weer zag.…

Zwijgende stemmen delen de vergevende stilte met gebaren die een vriendschap beloven in het wakende moment van afscheid en de dood die alleen in woorden en graven op hun wacht…

We houden zielsveel van elkaar hiervoor ben ik je erg dankbaar.…

Wat een dankbaarheid dat ik geen deel had moeten uitmaken van dit leed, God heeft mij hiervan willen sparen… en mij ervan bewust gemaakt dat mensen niet veranderen tenzij ze zich tot God wenden. Als mensen ontrouw handelen, dan zullen spijtig genoeg en tot leed van hun naasten vroeg of laat weer indezelfde valkuil vallen.…

Ik heb heel wat in dit leven geleerd maar één ding is zeker dat ik dankbaar ben om het leven zes weken coma lieten als kind de vreugde van het wakker worden te genieten van kleine wonderbaarlijke dingen dat iedereen en alles belangrijk is met hart en gevoel luisteren want elk verleden geeft ons de kans voor één nieuw…

vaste banen begeleiden ons naar het volmaakte einde dat is de belevenis, die ons gegeven is dankbaarheid…

Ik ben je dankbaar, voor ál je steun en liefde onvoorwaardelijk en oprecht. Verdorie, dát wilde ik zeggen, in één zin staat het er nu : "Ik ben je dankbaar ." Zo, ik heb het gezegd !…

Alle reden om dankbaar te zijn.…

zo dankbaar keer op keer…

Waar de aarde wordt vertroeteld verzorgd met warmte en liefde toont zij in enthousiasme haar schone vormen bloost ze als verliefde maagd uit dankbaarheid een jonge vrouw die haar kinderen baart.…