80 resultaten.
De laatste brief
gedicht
3.0 met 18 stemmen 25.050 Het regende en woei. Toen herbegon
Achter de grijze lijn der horizon
Het bulderen – goedmoedig – der kanonnen.
Maar uit zijn jas, terwijl hij liggen bleef
Bevrijdde zich het laatste wat hij schreef
Liefste, de oorlog is nog niet begonnen.…
MEIDAG
poëzie
5.0 met 3 stemmen 3.251 Beruwrijmd, was hij schoon, wanneer
de winter woei:
veel duizendmaal is schoonder nu
zijn blomgebloei.
Te winter was zijn schoonheid als
een beeltenis
des levens; koud en ijdel, zo
de schaduwe is.…
spijt
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 166 is ’t het onzegbare van die haren
na een lange wandeling over straat
toen je door de regen had gewaad
en de wind maar woei zonder bedaren? -
is ’t het sierlijke van je gebaren?
de grote schoonheid van je gelaat?
terloops met zachte stem gegeven raad?
het uit het raam weemoedig staren?…
Prikkeldraad met stroom
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 32 nu staat er een hek met prikkeldraad en stroom
voor het landschap dat ik geschilderd heb
de geur hing er vol en dicht
onder het licht van de witte zon
de volle bloesembomen; en woei naar verre streken,
ze ademde de kussen
van de witte zon
zullen we het ooit weten
uit welke richting de zwarte vogel kwam aangevlogen
in duistere…
wind heeft je gestreeld
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 340 weg
mijn bladeren
de witte zijden
kennen nog geen licht
gestreeld door zon
werd groen de kleur
je groeide lentegroot
tot de zomer naakte
alleen de onderkant
moest nog ontwaken
het verlegen draaien
zal volwassen maken
wind heeft je gestreeld
met je gespeeld
de wereld laten zien
in zijdelings passeren
de eerste zomerdag
woei…
EEN WAAS VAN TRANEN
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 888 waas van vele tranen
schoven oude beelden voor mij
Poogden mij in gister te wanen
doch die waan was rap voorbij
Onder de waas van vele tranen
probeerde ik haar te overreden
Ik zag haar de ogen opslaan en
één moment zien in ’t verleden
Onder de waas van vele tranen
staarde ze wèl eventjes naar mij
Hierna droogde zij het traan en
daarna woei…
Meidag
poëzie
4.0 met 5 stemmen 2.387 Beruwrijmd, was hij schoon, wanneer
de winter woei:
veel duizendmaal is schoonder nu
zijn blomgebloei.
Te winter was zijn schoonheid als
een beeltenis
des levens; koud en ijdel, zo
de schaduwe is.…
Dam
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 67 als genarcotiseerd staren we
naar de beelden
ze droegen rugzakjes dicht tegen elkaar gepropt
in plaats van mondkapjes in 't land waar de dood woei
onder de zwart witte wolken
nog niet zo lang geleden
waar de tranen stroomden
de kwetsbare mens in zijn verlatenheid
tot rust gekomen
jouw vrije adem
laait de vlam van barmhartigheid…
ijsliefde
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 149 De wind woei en het leek wel min 12
maar het verlangen brandde.
Alsjeblieft ijs kom en
water ga niet onder de sneeuw
liggen niksen, doe iets, bevries.…
Vrieskou
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 133 Vroeger woei de wind zo straf,
hadden we nog echte winters,
waar aangevroren spelden
op moeders schoot
werden weggewreven.
Snot pegelde aan neuzen,
terwijl de dapperen het
eerste ijs, onheilspellend
hoorden kraken
en of 't zou begeven.…
Voor jou: de herfst
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 911 wals de rode ritseldans
blaadjes dwalen draaiend rond
bruine knispertakjes kraken
in hun slalom naar de grond
Woeien waaiend
vallend kraaiend
wervelen hun rokjes neer
wentelen met rode konen
tot de bruine aarde weer.
bladeren tot kant verweven
bladskeletjes van weleer
dromen rood met gele dromen
stormen ruisend heen en weer.…
THUISVLUCHT
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 1.261 leven nauwelijks zitten
Een zachte stem klonk in de nacht
gedragen door die stil zachte wind
Het was de mijne, ik kreunde zacht
doordat oud verdriet mij verblindt
Een droog blad dwarrelde omlaag
zwevend door de kille najaarswind
In mij brandde nog altijd die vraag
waarom ik immer smart ondervind
Een kille wind blies door de nacht
hij woei…
Ontbreekt de MensenZoon dan ook de Kroon
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 28 vreugd
ontbreekt de MensenZoon
dan ook de Kroon
Zij opende het deksel, en roerde 't Wondergoed
uit de zoete Honingpot tot een goudengloed
een nachtegaal begon te zingen, vlakbij
de imker zuigen de bijen, zoemen reeds in mei
rondom bloemen in de wei
in tedere voorjaarslucht , O Gij
Hemelzon, wondermens, vol van Waarheid,
en gevoel, er woei…
Een roze klaproos
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 108 Het hele veld was rood gekleurd
roder kon welhaast niet
Een pracht, alsook een praal
zoals je nog maar zelden ziet
De wind woei zachtjes als een ademteug
het rode veld bewoog mee op de bries
Zaadjes vlogen her- en der
landden daar, waar geen sprake was, van verlies.…
Storm Gerrit
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 51 Vertel ons, weergodin Diana
Woei
Wat ziet u in uw fraaie glazen
bol
Slaat ginds een oude weergod weer op hol
Als vader van El Nino zonder boei?…
En er werd een grote stilte
poëzie
3.0 met 34 stemmen 4.316 Er woei een grote storm van smart
Over mijn levenszee,
De baren sloegen over mijn schip.
Alzo, dat het vol werd van wee.
En Jezus was mét mij in het schip,
Maar nu was het nacht en Hij sliep.
Ik wekte Hem op in mijn grote angst.
Ik wekte Hem op en riep:
'Bekommert het U, o meester, niet,
Dat ik verzink, verzink?…
Sshhh
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 240 Deze vrouw, alleen en eenzaam,
doch thuis in de wind,
waarmee alle blaren waaiden en woeien...
vereenzelvigde zich met Al, dit buitenaards!
Bovennatuurlijk natuurlijk.
Zij stond, danste en tolde,
naakt en bloot
zonder eigen schaamte... vrij met de wind!
Sshhh...…
Geur en galm
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 77 Ooit woeien geur en kleur uit straat van ergens
Verloren galm voorgoed uit
de pendule
Spoorloos verdwenen in een tijdcapsule
Met noorderzon naar niemandsland van nergens
De authentieke dorpseigen gebaren
De onvermengde ouderwetse geuren
Oorspronkelijke spraak van
halve garen
De slachters die hun eigen koeien keuren
Rooms-katholieke…
Zoals een fijn schommelende balans
poëzie
4.0 met 18 stemmen 2.136 'T juk, plotseling, slaat
Door, links, rechts, in rechtvaardige kadans,
Want de ene schaal ving op een muggendans,
Of onder de and're woei een spinragdraad -
Zo schommelden de schalen van mijn ziel,
Hetzij in de ene een licht vermoeden viel
Van blijdschap, ijl insekt, dat scherend aait,
Hetzij om de and're herfstlijk zwevend rag
Van lang…
'K zag de aarde zwenken op 't planetenbal
poëzie
3.0 met 21 stemmen 1.457 'K zag de aarde zwenken op 't planetenbal,
En achter haar wapperde groen en breed
Het witomzoomd fluweel van 't slepend kleed,
En luchtig woei 't kant van zijn golvenval;
Zelf zong tot dansmuziek ze orkaangeschal,
En, uit het wolkend zwart van haren, reet
Bacchantisch zij de naalden los en smeet
'T rinkelend goud door wijddav'rend heelal…
Ma speelt jas
gedicht
2.0 met 50 stemmen 9.106 Thuis na een lange dag van school
Ma vertellen hoe saai het was
Maar luisteren ho-ho maar
Ma speelt jas en danst heel raar
Ze roept kleine woorden
Als woei en haai en kri
Ze lacht heel hard
Alsof er iemand een grapje heeft gemaakt
Maar alles wat ik hoor is een trommel en trompet
Veel te snel om te verstaan
Ma speelt jas en danst heel…
LIBERA NOS, DOMINE!
poëzie
4.0 met 9 stemmen 1.091 De wind woei om het eenzaam huis
In 't laatste avonduur;
Toen lichtte een vreemde de klink der deur
En zat bij 't open vuur.
Ik dierf niet vragen wie hij was
En hij gaf teken noch taal;
En ik noodde hem niet, maar hij zat aan
Naast mij aan 't avondmaal.…
Urre!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 548 Bakker Bel woei van zijn fiets.
Wij dreigden met orkaankracht het luchtruim in
gezogen te worden maar lieten net op tijd
los. Niemand dacht meer aan de koude oorlog.
De vlieger, met schoolmeisjesvlecht, werd kleiner en
kleiner, o bitter verlies, en er was nog geen hulplijn.
Urre! riepen wij. Urre!…
Er staat een boom
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 143 Er staat een bloem in schone bloei,
waar eens, Gods adem, zijn zaad heen woei.
Hij dankt de Heer, voor ‘t schone leven,
slechts uit genade hem gegeven.
Er loopt een mens, hij dankt zijn God.
En klaagt niet over ‘s levenslot.
Ontvangt slechts ‘s Heren liefde en vree.
Geniet daarvan in stille be.…
WACHTEN
poëzie
4.0 met 3 stemmen 298 Koele woudgeur woei van verre bomen,
't Gouden zandveld stuivelde in de zon.
'k Dronk mij zalig aan de zoele aromen.
't Blauw omvloeide me als een weeldebron.
Heden, stralend, zou de liefste komen!
't Ware leven sprookjesmooi begon.…
EVOLUTIE
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.416 natuur omsloot hem zonder open armen
hij zocht zijn weg in zijn ongure biotoop
de holbewoner die in huiden kroop
en zich voor hete vuren moest verwarmen
het wilde vlees verteerd door maag en darmen
waarvan vaak het verhitte bloed af droop
de tand des tijds liet niets op zijn beloop
een ongelijke strijd zonder erbarmen
soms woei van ver een…
MAART
poëzie
2.0 met 17 stemmen 5.805 Des daags scheen ’t helle licht uit ’t volop-blauw
En flikkerde op het water, en de stenen
Van huizen en straten waren wit beschenen
En grijs bestrepeld met der takken schauw*,
En in de ganse stad waren door-énen
De warmte en schaduw, ’t zonne-licht en kou,
En waar de warmte lag in de luwte lauw
Woei felle wind om huizen-hoeken henen.…
Zwerver en elven
gedicht
3.0 met 10 stemmen 6.439 Over de duinen
Woei een lied
- Verstoor je mijn tuin en
Stilte om niet?
En langs de stranden
Waar hij ging
- Neem dan mijn handen,
Lieveling -
De stormwind riep en
De regen riep
- Je voeten liepen
Waar ik sliep.…
Zomer
poëzie
3.0 met 19 stemmen 2.509 -
Die luchies woeien
Zo in mijn mond,
Tot ik te bloeien
en blozen stond.
Daar groeide' al struiken
Rondom mijn hoed -
Mijn ziel ging ruiken
Van al dat goed!
En 's avonds keek ik
Zo stil en stom -
Ach, toen geleek ik
Een oude blom!
-----------------------
God zag me, en zei me:
'Wat doe jij daar?…
Soorten thuiskomst
gedicht
4.0 met 2 stemmen 2.447 Zo woei het daar
dat het wel leek of er geen uur verliep en wij
nog kansen hadden, honderd soorten ergens.
Toch gingen wij er weg om bijtijds thuis te zijn,
of het nu vloed of laag tij was. Wii wilden huiswaarts
om te kunnen zeggen.…