84 resultaten.
Depressie
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 671 De lucht al weer klaar
om verder te regenen
weerspiegelt donker
haar overvolle wolken
in een bodemloze plas
De zon al weer gestopt
met haar verwarming
heeft slechts kortstondig
de wolkenlucht doorbroken
grauwsluiers opgelicht
De wind al weer geluwd
doorblies vergeefs de geest
frisse voorjaarsbries
voorlopig weerstaan
maar de lente…
Op weg naar de horizon
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 300 Eindeloze vergezichten,
peilloze wolkenluchten,
ongekende mogelijkheden,
wachten daar op ons.
Vandaag plaats ik een stralend stipje.
Opnieuw, waar mijn pooldroom ooit begon.
Vandaag ben ik opnieuw op reis gegaan,
naar een nabije horizon.…
Heavy jumbo
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 50 Oostwaarts
van het Gooi
krijgt men
helaas steeds meer
en vaker
met heavy metal
galm van echo's
holweerklinkend
in de smetteloze
wolkenlucht
te maken
knorrepotten
vliegend
naar de rust
der Malediven
hoger dan de
tetterende
olifanten
op Ceylon
meer jumbo's
landen op Schiphol
die zonder schaamte
's anderendaags…
Natuur
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 220 Het is hemels wandelen
in dit helder warme licht
schaduwen spelen als kinderen
onder dwalende wolkenlucht
bomen blozen onbeweeglijk
als stoere nobele reuzen
met bloeiende natuur
in al zijn groeikracht
dringt de zon
door clichés
van eigen schijnsel
vol wonderbaarlijke energie
zonder woorden
in zijn daadkracht
als stille getuige
van wat…
Duizend zwarte schapen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 39 Stapels wolkenlucht,
zwarte schapen van mijn jeugd,
niet te begrazen.
Voor de boeddha
glimmen duizend vuurvliegjes,
lotus voor één dag.
Zonder te springen
onbuigzaam voor hun prooien,
de tijgerlelies.
Sumoworstelaar
meditatie in adrenaline,
context van macht.…
Hemelsblauwe dromen
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 955 terwijl een bries
de morgen wekt
het gouden blauw
de zee bedekt
een albatros
in engelenvlucht
stralend wit
door wolkenlucht
voeten speels
warm zand beroeren
langs de vloedlijn
je wil ontvoeren
wadend door sprankelend licht
gevuld met zonnegloed
koesterend de warmte
die de huid zo tintelen doet
geniet ik
nog maar even
van dromen…
zomert toch het warme geel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 440 ik zag je
in de wolkenluchten
wist hoe snel
jij wilde vluchten
voor de kleur
na jarenlang
in grijs was jij
beducht voor
sprankelen in meer
dan wit en zwart alleen
je pril is groen
en zomert toch
het warme geel
dat ooit zal komen
je oogst al mooie dromen
beken maar kleur
geef warmte weer
een kans en dans
met mij van nu af…
C'est mourir un peu.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 401 de maan zal blijven staren
als ik niet meer zal zijn
in duistere zwarte nachten
is het gele licht niet mijn
de wind zal blijven waaien
door de bomen, over het gewas
de krakende zwiepende takken
vertellen hoe het eens bij mij was
het water zal blijven vallen
uit de donkere wolkenlucht
het leven duurt maar even
in gedachten waarvoor ik…
LAIS CCLXXXIII
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 42 Handen doorwoelen een witte wolkenlucht,
de lijven wentelen van zij op zij.
De zang komt los, het schrille is berucht.
Het spreekt zich uit en alles is voorbij.…
los van jou
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 951 los van jou lees ik als een uitgescheurde bladzijde
vol ononderbroken zinnen over vrijheid van leven
geïllustreerd met foto’s, wolkenluchten boven zee
al weet ik zeker dat ik dat ben, je weigert mij te kennen
dichtbij jou zong ik notenbalken vol eenzaamheid
toonladders van wanhoop met hoge tonen liefdevol
de partituren op de vloer - bewijzen…
Wolken
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 142 Nooit zag ik zo veel wolkenluchten
maan en zon werden vriend aan huis
ieder raam geeft andere vruchten
de hemel vergroot mijn thuis
De rivier stemt tot nadenken
de stroom van het leven is dicht bij
het raam bedient mij op mijn wenken
de keus van het raam is vrij
Dit huis is als een kathedraal
mijn oorsprong draag ik mee
bezinning, ontmoeting…
Depressief
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 696 Glinsterend glimt
een laatste zonnestraal
door het grauw
van de wolkenlucht
en verlicht nog even gauw
het laatste blauw
in het door de wind
getormenteerde water.
Enkel nog de tinten
van grijs en donker
de koude lucht
van vallend water
dat hijgend zucht,
alles overspoelt
met geluid en klater
en klam aanvoelt.…
Sterrenstrooisel wacht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 325 De wolkenlucht blijft het plan verstoren,
straks gaat maanlicht daar ook in verloren,
heeft duisternis opnieuw de overhand.
Genadig toch, volgt er dan een gloren,
een nieuwe dag en houd ik nog wat stand.
[dizain als interpretatie van een werk van de Belgische kunstenaar Harald Calle]…
BARMHARTIGHEID
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 143 Als ik vermoeid met lede ogen
ietwat verwaasd zicht wil volgen
achter zich de kim verzadigd zucht
voel ik opgekomen mededogen
voor een boompje door eenzaamheid verzwolgen
vermist onder verdwaasde wolkenlucht
de weide vlakte roept en wenkt mij
dichterbij en smeekt om hulp
er naast te gaan de eenling bij te staan
het kleine ding beweegt…
Geeft niet
gedicht
4.0 met 1 stemmen 1.103 nee, maar we hebben nog genoeg oude ideeën
we zitten in een vliegtuig
de violiste waar ik naar luister vraagt zich af
hoe haar hand in elkaar zit
maar ze gaat door
het lijkt een struikelpartij
maar het is wegrennen in slow motion
de zee weerspiegelt de langzaam golvende wolkenlucht
het vliegtuig bonkt door een luchtzak
geeft niet:…
Vanzelfsprekend...
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 69 Wolken komen en gaan,
vormen wolkenluchten,
die nooit eerder bestonden,
of ooit zullen bestaan.
Zoals vlammen in open haarden,
en golven die branding maken,
schijnbaar op elkaar lijken,
maar nooit vanzelfsprekend zijn.
Zoals gedachten in ons brein,
die als wolken binnendrijven,
of jagen als verterend vuur.…
canapé
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 50 de rust zocht mij op
zij fluisterde in mijn oor,
bezoek de canapé
en wacht tot ik je zal verwennen,
zodanig dat ik je amper stoor
het is dommelen op donzige veren
die je dromen in liefde verheffen
en almaar in tederheid aanlengen
ik zal over je wangen zachtjes zuchten
als een zomerwind aan zee
en optillen naar wolkenluchten;
hemelsblauw…
BIJ HET RAAM
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 192 Bij het raam ontdekken
dat de verte groter is
de hemel je eigen kathedraal is
de luchten je kasteel
Bij het raam ontdekken:
de rivier dat ben jij
opkomend en afgaand tij
alles gaat voorbij
Bij het raam ontdekken
woeste wind
steigerende storm
flitsend vuur
Bij het raam ontdekken
de rivier stroomt door het land
en door de tijd…
geen verval
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 12 Afgekalfd land, rotte palen en
golven zonlicht opnieuw zichtbaar
in spiegelend water; versprankeld
onder een gebroken wolkenlucht
Zwermen zilveren vogels bespelen
een vluchtige harp, waar schichtige vissen
spiegels verscherven; beelden verbrekend
van dood hout half verzonken in moeras
Ogenschijnlijk geruïneerd landschap,
maar als altijd…
geen verval
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 289 Afgekalfd land, rotte palen en
golven zonlicht opnieuw zichtbaar
in spiegelend water; versprankeld
onder een gebroken wolkenlucht
Zwermen zilveren vogels bespelen
een vluchtige harp, waar schichtige vissen
spiegels verscherven; beelden verbrekend
van dood hout half verzonken in moeras
Ogenschijnlijk geruïneerd landschap,
maar als altijd…
Hollandse Schilders
gedicht
2.0 met 29 stemmen 11.262 Schilders van de hoge wolkenluchten
wat betekent dat blauw, dat grijs
waarmee jullie je dromen saust?…
zelfportret zonder lijst
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 232 Balancerend op de dunne draad
van illusies en onvervuld verlangen
verzamel ik de dunne druppels
geringste greintjes moed en hoop
wat gisteren nog evenwicht was
is morgen zomaar hulpeloze val
verzwaard door nieuwe desillusies
spiegeldicht laat mij uw zinnen zien
zodat ik ze kan schrijven
in de ijle wolkenlucht
als zelfportret zonder lijst…
De smaak van nu
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 277 keel zit op slot
toch proef je het zout
en bitter, veel bitter
Vandaag wil je troosten
maar ontbreekt je de kracht
je hebt slechts een schouder
die langzaam verrimpelt
Vandaag smaakt naar zout en bitter
vragen als waarom en waarom weer
waarvan je eigenlijk al weet
dat er geen antwoorden zijn
Gisteren nog scheen de zon
in relatieve wolkenluchten…
Donderbui
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 286 De Wolkenlucht
verplaatst zich nu, want
ze zitten vol nog en
hebben waterzucht
Ik kijk omhoog en zie
een helderdere lucht...…
Avondland
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 2.420 krijgt samenhang ten langen leste
in het zicht de overhand
als goudgerande cumuli
waar het late licht op brandt
wordt het oude zeer vergeten
van opgekropte vrijheidsdrift
waaruit bitse schichten schoten
toorn gericht gehoor bestookte
geselend met woedevlagen
plots gebraakte donderslagen
klarend is de wolkenlucht
vergeven van doorbroken…
Ode aan Jacques Perk
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 52 Veelkleurig grijs in wolkenluchten
Waartegen meeuwen, zwaluwstaarten
Verhalende van buigeruchten
Trachtende schuilen aan te kaarten
Ik voel ze al de eerste droppen
Het stort binnen de kortste keren
Ook ik ga me ervoor verstoppen
De vogels veren, mensen- kleren
Het najaar is nog niet geboren
Augustus is acht maanden zwanger
September…
de zee geeft, de zee neemt
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 454 ik struikel over dichters op het strand
ze zijn in drommen naar de zee gekomen
hun adoratie doet het water stomen
de blik naar boven, pen reeds in de hand
ze schrijven over sporen in het zand
die weer verdwijnen bij het overstromen
ik hoor ze over wolkenluchten bomen
hun Lourdes is de zilte waterkant
dan wordt het Nereus eindelijk te veel…
zomerzee
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 202 Doorschijnend helder zoekend licht
breekt door een donkergrijze wolkenlucht
en raakt de ondoorgrondelijk diepe zee
een levend aquarel rijkt naar de horizon
Witte driehoekjes als willekeurig verspreidde vlekjes
bewegen wiegend over het water
koersen naar de oneindige einder
en verdwijnen langzaam uit het zicht
Een stevige bries verjaagt…
EINDE VERHAAL
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 203 Al eeuwen jagen wolkenluchten
Voorbij wijd open mensenogen
Staan veelbelovend regenbogen
Boven te vaak geslaakte zuchten
Laat oorlog vele volkeren vluchten
Kust schaduw zacht het onvermogen
Verschijnt de zon te opgetogen
Gaan er hardnekkige geruchten
Dat ooit de aarde nieuw zal zijn
En haar bewoners welbewust
Niet meer gehinderd door hun…
herrie in de herfst
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 168 het najaar is een feest van gouden kleuren
wilde wolkenluchten en striemende regens
stormen spelend met het vergankelijk blad
en wandelen langs ritselende geurige paden
kijkend naar de tuinen van vele nette lieden
die de ganse herfst al blazend doorbrengen
sjouwend met een enorm stinkend apparaat
geen bladgelazer meer door onze bladblazer…