Alle inzendingen over wolkenluchten

In ‘t wolkenland woonden wij vredige stilte heerste over ons In mijn armen daar troonde zij op een deken van zachte dons Ons eiland in de wolkenlucht zweeft in eindloze eeuwigheid Sprak mijn lief met een zucht liefdevol tegen mij aan gevlijd Van liefde eindeloos vervuld wijl de eeuwigheid ons droeg Heeft ze mij ‘t schoon onthult wijl…

ik struikel over dichters op het strand ze zijn in drommen naar de zee gekomen hun adoratie doet het water stomen de blik naar boven, pen reeds in de hand ze schrijven over sporen in het zand die weer verdwijnen bij het overstromen ik hoor ze over wolkenluchten bomen hun Lourdes is de zilte waterkant dan wordt het Nereus eindelijk…

Drie maanden nu Wakkere oogjes, zoeklichten aan Ieder wil in het schijnsel staan Je armpjes rekken Je beentjes strekken Jij kleine trekpop Jij hartensmelter Kom op m'n arm vast en warm tegen m'n lijf oud en stijf Ik schut je hoofdje dat draait en zwaait kijkt en kraait naar wuivende takken naar ganzen die gakken naar wolkenluchten…

Donkere vogels krassen geluidloos jouw naam in donkere wolkenlucht er valt in mij een droeve stilte die ik moeilijk kan duiden mijn ratio wil niet verder zonder gevoelens achter de horizon, een eindeloos landschap ik hoor ook geen geluiden in de nacht, een machteloze droom dat je terugkomt met een boodschap een bos bloemen en een bonzend…

voordeligste groeien in gesprek met de nieuwe maan juist in de lichte nachten draaiden wortels en stam de hele fabriek op het ultieme wachten pas als jij lachte vol liefde de zon zag komen voltooide zich juist een van jouw mooiste dromen waar licht van zon en maan voor elkaar vluchten staat de hemel open zonder hinderende wolkenluchten…

Ik wil uit mijn kamer ontvluchten De bekoring van je gelaat, Het zweeft in de wolkenluchten, Al boven de grauwe straat. De mensen doen wijze verhalen, Niets begrijp ik van hun gepraat. Tussen anderen en mij zie ik stralen De bekoring van je gelaat. En wil ik boeken lezen, Ik weet niet wat er in staat.…

Geen antwoord Oneindig plein, schitterende straten, paarse heuvels, witte wolkenluchten maar de zon - heeft hij me verlaten? Kijk daar, daar is hij zoals het hoort Klanken van muziek uit heuvelland wekken stil verlangen op.…

Als de wereld morgen open gaat vouw ik grauwe wolkenluchten zachtjes samen en fluister vlug wat woordjes richting jou Als de wereld morgen open gaat breng ik kleine kiezelsteentjes naar het laatste kruisjespad waar armen wijd grenzen vervagen Als de wereld morgen open gaat verschuif ik het laatste restje zand en plant een rode roos in…

voor neel zonlicht vloeit in amsterdam over de rivierenbuurt tussen uitgelaten kinderen streelt de schoolmuur de letters van haar dagboek in kleuren van wolkenluchten waar anne zo graag naar keek trouwens ook niet anders kon zij verdween voorgoed met de ziel van merwedeplein en jekerstraat een trage dodelijke stroom op deze dinsdag…

Alleen in ’t water is nog hier en daar, een wak, het water helder, klaar, waarin de grijze wolkenluchten, weerspiegeld worden in hun vluchten. In deze stilte denk ik, hoe bijzonder, is dit grootse stille wonder.…

Het was er niet en nu zit ver in zee Als wolkenlucht haast vanzelfsprekend, Een helrood jacht. Je kunt het zien en wil er zijn. Het is wellicht van balsahout. Het lijkt niet voor de vaart bestemd. Is alles er bewaaid met zout? Gewijzigd is een jacht zichzelf niet meer.…

Wolken spreken vaak in droom en werkelijkheid unieke beeldtaal. Wanneer gevarieerde wolken ontwaken in een ongeziene hemel waar ze ogen als bolletjes katoen tegelijk is het bijzonder om hen te zien voortbewegen zodat tijd even stilstaat en het kind in mij hen een voor een probeert te vangen met de twee handen. Het zijn net kleurrijke…

Als alle omstandigheden gunstig zijn zet ik me langzaam in beweging dan raak ik op drift terwijl ik zuchtend ondermijn wat mij belemmert in mijn geliefde tijdsbesteding Ik jaag door donkere wolkenluchten die als flarden scherend spoeden en zie wezens haastig vluchten voor het gedrevene van mijn felle woede De enkeling die nog draalt in mijn…

de dagen kruipen steeds dichter bij de dichter, de uren schrijven zich vol verlichte beelden, tuigen de woordenboom op, spreken vrij van wolkenluchten, stukgespeelde partituur en verse groenten op het aanrecht, die zich niet alleen laten eten, buiten wacht nog een volle moestuin, huilen de hoge dahlia’s maar ik weet waar jou armen zijn…

zij het indirect - denk bijv. aan lichaamshaar, blindedarm staartbeentjes of in breder verband het blijven voortbestaan van dichters - misschien is het evolutionaire voordeel wel dat het de dolfijn in staat stelt van tijd tot tijd aan de oppervlakte te komen boven het water uit te springen en een blik te werpen op de blauwe of sterren- of wolkenlucht…

Daar waar droom en schaduw elkaar in stilte ontmoeten voel ik de eerlijke behoefte jou opnieuw te begroeten onder die wolkenlucht bij de onstuimige rivier van dromen zonder woordverleden misschien, vriend is onze vriendschap nu volwassen niet meer achterhaald door verleden en vergeten eindelijk dragelijk in het heden zwijgzaam, behoedzaam…

Rozengeur zuiver zoet douw druppeltjes zo klein Haar doornen messcherp kleuren die prachtig zijn Water blauw water blauw golven deinen er gedwee Helder fris geheimzinnig schitterende woeste zee Wolkenlucht kleurenspel zomaar in beweging gezet Welige vormen welke ogen als een zacht donzen dekbed Hoor die prachtige vogels zwevend spelend…

Kijk daar gaat een haas snuffelend langs het pad waar slakken in meerdere soorten ook vertoeven, de wolkenlucht trilt ogenschijnlijk als espenblad op de dijk hoor ik kletterende paardenhoeven.…

nee, het gaat buitengewoon goed voor mijn doen, de hele dag geef ik energie- kaartjes aan iedereen die ze wil hebben, de rest van de tijd blijf ik in bed liggen, dromend over schaapjes, wolkenluchten regenbogen, vliegende schotels die vreed- zaam door de lucht heen vliegen en verder slaap ik nog, wat ik daar moet weet ik niet, maar het…

slaapt op bladeren van bomen in een vies verrotte jas wast zich in de regenstromen spiegelt zich in glazen plas schrijft in modder en in zand zoekt in de zon z’n klok maakt van de maan z’n lamp leest de lijnen in zijn hand snuift op de ochtenddamp vreet vrij veel verse vruchten crepeert soms hevig van de kramp wuift naar wervelende wolkenluchten…

Maar hoeveel beter zou het zijn als tijd en geld besteed werd ons opnieuw te leren dat wolkenluchten met verandering van kleuren, niet zonder reden zijn, maar wij te onbekwaam het handschrift van 't zwerk te lezen!…

Wanneer namiddag bijna ten einde loopt en nieuwe avond zich aanwendt, wordt het puur licht stukje bij beetje minder en nadert de schemer waar dichte wolkenlucht openbreekt van waaruit een blauw plechtig wordt onthuld waarin enige zonnestralen zich openbaren.…

Dichte wolkenlucht helemaal vol met water de aarde heeft dorst Hoe het open firmament wordt gekleurd met een ruim aanbod aan grijs getinte wolken die zich verenen met elkaar van waaruit doffe ongepolijste druppel als een prachtige glinsterend, fonkelend stukje vloeibaar glas ontwaakt in het nieuwe leven.…

hond naar de wormgaten blaf hoe zij de schaduwen verwelkomt herkent, omarmt, de namen noemt en onbeschaamd in erkerramen zich van haar vrieslichaam ontdoet hoe zij giechelend de sneeuw onhaalt rijp likt van mijn bevroren armen verwarm mij, zegt zij, jij bloedarme gendarme zij die door poollicht wordt warm gestraald hoe zij kijkt naar wolkenluchten…