1530 resultaten.
Getekende handen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 155 Zijn getekende Handen
vergeven mijn zonden
wil mij ontvangen
met kruishout wonden.…
Pijn polijsten
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 235 de hoekigheid
verbaast me steeds
het blauwzwarte basalt
scherpe kanten krassen
wonden in mijn hand
ik sjouw dat brok
waardoor mijn leven stokt
steeds met me mee
nooit ben ik vrij
er zit een steen in mij
heb getracht zijn
hoekigheden te verzachten
weerbarstigheid raak ik niet kwijt
de natuur geeft het figuur
tijd zorgt dat de vorm…
Hoe intens verdrietig Joost KON niet meer
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 379 Kracht putten uit het feit,
dat je bestond is voor een ieder
die je graag zag en las,
een kleine pleister
op de enorme wond.
Rust vredig Kanjer.…
februari
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 627 Februari
Nu januari vergeefs z'n wonden likt,
de natte poten nog nadruipend
van het koele dooiwater,
sprokkelen we scherven daglicht
en nemen we, inhalig de vroege voorjaarsbode
koesterend, een voorschot op de lente.…
Tijdig
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 112 Ja het is waar, de tijd heelt alle wonden
Dat weet je nu is een voldongen feit
Na jaren ploeteren ben je ze kwijt
De wrok en het verlies, de zilte zonden
Je hebt jezelf weer enigszins hervonden
Je voelt je ongebonden en bevrijd
Bent zoveel meer dan je persoonlijkheid
Je bloedrivier wist weer hoe uit te monden
In een onwerelds gladde oceaan…
zag de tranen in je lach
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 516 we liepen over glas
likten elkaars wonden
wisten ons in pijn
en bloed verbonden
ik zag de tranen
in je lach en wist
hoe moeilijk je
het nu en eerder had
nam je koude hand
warmde die met liefde
je woorden kwamen traag
over gevoelens die je griefden
we hebben zand geschept
en naar de zee gedragen
het water stond nog laag…
Zwaveltuin
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 103 me nog te wachten stond
Toen ik de moederschoot was uitgegleden
Van vieze broek en borstrok naar het heden
Van brabbeltaal en rijm naar grote mond
Van kind naar man en naar een echtverbond
Vol Calvinisme, kerkgang en gebeden
Ik wist niet wat me nog te wachten stond
Toen ik de moederschoot was uitgegleden
Steeds vaker strooide God zout in de wond…
Ongekend #Heldinnen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 158 jouw moeder, jouw oma, jouw tante,
zij die tegen de stroom inzwemt
die zich inzet als advocaat voor vrouwenrechten
gebroken harten heelt
zij die ten onrechte vastzit omdat zij opkwam voor zichzelf
of voor zwakkeren
wonden weet te stelpen
zij die het leven liet in haar zoektocht naar vrede
kiest voor het verzet
onderduikers beschermt…
Hippopotamus
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 123 ik denk dat ik het speel via mijn zus
normaal sta ik niet met de bek vol tanden
en praat toch ook niet echt de haut en bas
ik wond haar om één vinger van m'n handen
als zij niet zo kort afgemeten was
om nu dan maar eens to the point te komen
ze blijft bij elke tak wel twee uur staan
ze houdt niet zo van doorzakken en bomen
zo'n saaie…
hoe dan
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 62 hoe kan ik je kloven uit steen
als de beitel slechts de
jaarringen kent die hij
deelt met de jaren
die in hem verloren zijn gegaan
ik zie nog steeds geen markant
gelaat of een geschaduwd silhouet
die in ruste het bloed stelpt
van de wonde die
in hem gespleten woont
zelfs de sokkel laat dezelfde
kloven zien die in mijn handen
de rivieren…
Hier zijn we dan
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 149 in het nabije verleden
dankbaar voor wat geweest is
onbeschreven naïef gebleven
hofnarren en dieven bij de vleet
nijverige huisvrouwen met smetvrees
anderhalve meter dichter
of verder weg bij de waarheid
zonder ommekeer met koude vingers
van een zwerver en de warme voeten
kleine God op weg naar de afsluitdijk
om onze tedere wonden…
Boom
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 91 Wat blijft is naaktheid,
wit kleed dat de wond bedekt,
tot -door voorjaarswarmte afgelegd-
de knop zich naar 't leven strekt,
en een nieuwe tak
het hemels hemels blauw omlijnt.
Gedachteloos,
het spattend licht vanuit hoge kruin
vormt honderdduizend zonnen
waarin het blad verbrandt
en groen opnieuw verkrimpt
tot breekbaar bruin.…
De tijd als vriend
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 174 Dat je altijd wordt bevrijd
Is vaak een kwestie van tijd
De tijd staat altijd paraat
Het zorgt voor regelmaat
Dat iets vanzelf overgaat
En dat er weer iets nieuws ontstaat
Elke dag en elke week
Het laat je nooit in de steek
Elke maand en elk jaar
Je vormt je leven lang een paar
Je bent er altijd mee verbonden
De tijd heelt alle wonden…
Gesink kreeg 't Spaans benauwd
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 896 Alles moest ooit uit de kast
Het knopje ging er desnoods voor om
Je leeft maar kort soms lig je krom
Wie geen ideaal heeft die past
Men sprak krachten aan hoog boven
met ruggen gerecht om niet te zwichten
voor alle gaten die vielen te dichten
tussen diep gapende kloven
Niets staat stil dat is gegeven
Men ziet dat terug in het overleven…
Paasvuur
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 617 Jij brandt in mij
magmaat rond mijn kern
Heet als vers gestampte
Madame Janet in zonnezoet verpakt
geplukt met jouw vingers
vlammen werpend in mijn mond
rasp jij in mij de woorden los
Deze wonde schrijnt
schurende pijn verbonden
met jou zijn, jou buiten
in mijn binnen, weerhaakt
laat niet los, koestert zich
onder de harde rand
maakt…
Rozenblaadjes
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 594 en frele
laat dromen verzwinden
tiptenig raken kleuren
ook hen die mij beminden
Voorzichtig loop jij uit mijn droom
verblind door kleurrijk weten
fluweelzacht heb jij mij geraakt
nooit wil ik die paarstint vergeten
Eenmaal de dageraad geproeft
zie ik om naar de lange stelen
zullen ooit droom en werkelijkheid
de door doornen geprikte wonden…
aangeschoten
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 980 ik hoor geruis
van een maanverlichte zee
mijn voeten in het water
jij maakt geluid voor twee
het wordt alsmaar later
als een aangeschoten prooi
lik ik nu mijn wonden
en jij ...
jij praat maar door
je brengt alles in de plooi
-het zand verbergt mijn zonden-
je zegt ...…
Ballade in F mineur - Chopin
gedicht
3.0 met 52 stemmen 18.804 Een oogwenk
zal zij het liefste merrieveulen zijn, zal hij
zal zij verdwijnen in haar wond van eenzaamheid.
O schenkelen gespannen, schamelte gestut -
een rasp, om zich tot bloedens toe te schaven.
----------------------------------
uit: 'Timiditeiten', 2003.…
Tijd
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 718 Het heden heerst en wil beginnen
Tijd vernielt, door niet te blijven
Want al die wijsheid met de jaren
Het zijn slechts teksten zonder beeld
Toch zal de toekomst mij verklaren
Dat tijd vernielt doch wonden heelt…
Ondergang
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 398 wandel west
waar wolken -rode wonden-
wachten op de avond, moe
en bloedend lijk papaver
wandel west
waar drukte -woeste honden-
webebt in vergeten hoe
gedaver wurgend werkt
nest is best
nu 't noorden ijzig nadert
moordend in z'n ijz'ren greep
geklauwd : het einde van de dag
nest is best
en woorden van mijn vader
trekken -goud-…
Doelloos
hartenkreet
3.0 met 18 stemmen 781 Om je gevoel te doorgronden
En het schoonlikken van al je wonden
Elkaar rust en vertrouwen geven
En eindelijk weer te kunnen leven…
Het lichaam van een verliefde man
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 494 warme dagen die een seizoen kan baren
onthulling hoe de tijd, meester van alle illusies
onder teder natuurgezang bezwijken kan
en vergeten
hoe zelfs de zon donkere vlekken draagt en
ziel alhoewel bemind, ongezien blijft
maar zijn huid liet lezen als brailleschrift
ontdaan van alle zwachtels
het lichaam van een verliefde man
met open wonden…
Hoe de nacht te beginnen
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 673 laat het warm zijn
schemerig en stil
alles gezegd
niets meer verwacht
pleisters gelegd op alle wonden
morgen pas na de nacht
betreed het land van melk en honing
schuif voor het binnengaan
nog even het gordijn opzij
maak met tedere vingers
tranen op het raam
en groet de maan en sterren
die van de hemel zingen
spring in zachte veren…
Bij het beekje
poëzie
3.0 met 17 stemmen 1.934 O mensenhart, o mensenhart,
Verschrikt, verward,
Vol zonden, dwaasheên, wonden:
Ik gaf mijn zoetste en liefste smart,
Mocht ik mij–zelf doorgronden.
Een lach klinkt uit het golvenbed;
Dat wil zich–zelf begrijpen!
Zoudt ge ook uw beeltnis hier te–met
In de oren willen knijpen?…
Zonder inhoud
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 705 Machtige woorden, zo leek het
uitgesproken met daadkracht van weleer
gevormd en opnieuw gewogen, nog een keer
weggezonden, blank en schijnbaar onbesmet
Weerkaatsend langs het pas gestolde bloed
over een nieuw geslagen wond
als bevroren echo’s in de morgenstond
hangt aan de wand genageld mijn overmoed
Verscheurd als spottende knapen
trillen…
Opgetogen ogen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 169 hij wond haar
lichtjes om de
vingers van zijn
kleine vuistjes
opgetogen ogen
glansden in plezier
hij speelde het spel
in volle overgave
wilde alles in
hartstochtelijk uitdagen
om dichter bij de warmte
te komen van zijn dromen
in onbewust
de leiding nemen
richtte hij zijn wereld in
duidde waar de kleine
angsten kwamen uit
hun vaak…
als woorden schuren
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 564 als woorden schuren
over de ziel
breken korsten af
die leegte maskeren
van pijnlijke vuren
denkend worden zíj
jaren verdoofd
dan wel verdrongen
in vleesgeworden
lichaamstaal
en zijn kennelijk
door een vroege duivel
afgedwongen
hoe zeg ik nog
je mag er zijn
als goud smelt
in warmte
wat zeg ik nog
als de tong
slechts wonden
kwelt…
SINT CRISPIANUS
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.501 onder de doden zocht ik hen van naam
die op het veld hun eind' hadden gevonden
ik stapte over lijken, zag hun wonden
ze lagen daar, in plassen bloed, tesaam
ik moest de moeders troosten die hun kraam-
bedden vergeefs bestegen, kindermonden
de borst gegeven hadden, ze bestonden
niet meer, de boodschap was onaangenaam
ze gaven lijf en leden…
Veroordeeld tot het plein
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 3.067 Meesters hebben geen idee
Van het onderhuids gezwel
Dat woekert en onzichtbaar is
Al lopen ze daar wel
Natuurlijk, als er vechten is
Dan zijn ze snel paraat
En wordt er naderhand, in school
Nog lang over gepraat
Maar de wond die in mij brandt
Is van een dieper soort
Smeulend tijdens speelkwartier
Rond half elf aan de poort
In eenzaamheid…
Gemis
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 405 M'n wond wordt niet geheeld door tijd.
Ik blijf maar aan het malen,
want haar ben ik voor altijd kwijt:
ze scheldt me uit voor kale.…