310 resultaten.
zucht
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 1.027 weg waai je
herinneringen vliegen
wuivend in de wind
rond om mijn hoofd
haren wapperen
rode
wangen
blozend en blond
mijn lief wervelkind
onze storm van
verlangen
door te veel tegenwind
verstomd…
Triomferende violen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 176 wij zagen
in het geel
de kleine blauwe bloem
het stukje hemel
tussen wuivend graan
was ons koren op de molen
zij bloeide goddelijk en
in haar wiegen streek de wind
langs triomferende violen…
Alweer anders
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.389 Zo had ik je nog niet gezien:
terrein wuivend van gras
speciaal ontsloten voor
de voeten van wandelaar ik
Je bent mijn glooiing zonder
slangenbeten, peilloos diepe kloven,
prikkeldraad of paden.
Je bent als kon ik in je
thuiskomen: lief lijf,
zacht jachtgebied.…
Tederheid
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 321 de wind vlijt zich
smijdig om de boom
en streelt liefkozend de stam
de groene kruin wiegt
met zichtbaar welbehagen
de bladeren groeten wuivend
zo doen ook wij
mijn lief in alle jaren
die wij nog samen mogen zijn…
Langs wuivend riet
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 420 hoorde het zingen
van de slagen
in samen schaatsen
op het dragend ijs
langs wuivend riet
de zon geniet op
laagstand van de
stilte in ons gebied
het slijpsel
is een feest toont
in witte sporen
waar we zijn geweest
altijd een verder
maar wij keren om
kijken naar van
waar wij zijn gegaan…
De bladeren van oktober
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 297 Ik streel ze als streel ik
bejaarde zomerhanden na
een wuivend vaarwel tot
stille rust vervallen en tot
mozaïek vergaan.
Al bedekken zij in schoonheid
de graven in het park
zie het niet als sterven.…
weemoed
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 49 weemoed is de geur
van wuivend riet
en korenvelden
het handschrift
in sierlijke letters
in trage tijd
een bankje in de tuin
de gebutste emmer
naast het kippenhok
na het zwaaien
het afbuigen
naar eenzaamheid
weemoed is
poëzie de kleur
van het vaarwel…
Gewoon vrede
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 106 Een blauwe lucht
Een witte wolk
Stralende zonneschijn
Een zachte bries
En kleine kabbeling
Over ’t vlakke meer
Nevelig bos
Aan verre horizon
Wuivende halmen
Van goudgeel graan
De levensbron
Van vredig bestaan.…
pindarotsjes
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 1.155 mama uw stilzwijgen
uw verschijning zo grijs als vitrages
ik heb u nodig, meer dan de begonia water
was ik niet die kleine jongen
die aan uw hand
geluk zou brengen
ik heb pindarotsjes meegebracht
proef toch mama
hoe het was
doch uw neen schudden
en wuivende stofdoek
zien mij liever gaan…
Winterstop
gedicht
3.0 met 23 stemmen 16.371 Er wordt gedroomd van zaadschieten,
bloeien met wuivende pluimen. Noppen
ranselen je recht, het mes
maakt je hard.
------------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 2005.…
Maart
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 147 In de maartzon
zag ik je
wuivende haren
hoorde ik je
kleine schater
We liepen de
natte landen in
en stapten door
het oude bos
We liepen de
buitenhuizen voorbij
en stapten de
singels in
Je gaf me
je mandarijn
je gaf me
je lach…
Petrusch slappe voeten (haiku - senryu)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 86 Zilte zoete tred
gaat in vroege ochtend uur -
wuivend riet - voorbij
Binnenste buiten
in een gestort -innerlijk -
wisseling van tij
Parel in oester
zwevend naar jou en in mij
100 km per uur…
De Tropen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 199 De reflectie van wuivende palmen
In het glad blauwe wateroppervlak
Zingende myna's die in mijn oren galmen
En de dag die voortkabbelt, met groots gemak
Kon ik maar altijd verblijven
In dit tropisch paradijs
Op de geuren van leelawadee wegdrijven
Ver ver weg van het wintergrijs…
Zacht verdriet
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 60 Ik hoor de klanken niet,
het zucht in mij,
als wuivend riet
langs diepe waterwegen.
Ik zie de kleuren niet,
grijs stroomt uit mijn ogen,
als zacht vedriet
in stil bewegen.…
Overgang
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 925 Eens groeizame aarde
zaden in haar schoot
wassende loten
wuivend in avondrood
Het oogstfeest nadert
uitgerukt haar kroost
onrijpe gewassen
op tijd geloosd
Decennia van vruchtbaarheid
in jaren verloren
‘n tanende levensstroom
in droogte bevroren…
Opoe
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 72 opa
van de derde etage
keek uit het raam
over de gracht
zag opoe zwaaien
dacht
je kennet me doen
ik mot dat mens
niet binne hebbe
opende het raam
stapte er
wuivend
uit
dag opoe
dag opa
het ga je goed…
Het droeve veld
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 237 Lopend langs droeve velden
waar in plaats van wuivend graan
nu slechts kale stoppels staan
laat de herfstwind zich gelden
Te veel vragen zijn gesteld
twijfel al volop gezaaid
een zomerliefde verwaait
daar langs dat droevere veld…
Chopin
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 537 Een flard emoties door het huis
Ik zie je zitten, witte haren
Lang wuivend in de ruimte
De vleugel in een hoek
Je vingers vliegensvlug
Je kleine lichaam vol
Vervoering, zoveel kracht
Vol liefde voor het spel
Toverspelen kon je goed
Mijn omalief…
Dinka Toelep
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 141 Ik laat je los
jouw vluchtige taal
zal nooit meer verwonderen
al zie ik het sierlijke
als ik achteromkijk
en nog eenmaal een teken
geef voor ik zachtjes
de klink vastpak
een groet wordt
al wuivend opgenomen
door herinneringen
wanneer los zand
de laatste roos bedekt…
Weten
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 151 In blad van hoge bomen
zie ik je hand,
bewogen door de wind
wuivend naar een kind.
In wit van wolken
zie ik je ogen,
kijkend naar beneden
met een milde blik.
In waaien van de wind
hoor ik je fluisteren,
met een gevoel van rust
blijf ik ernaar luisteren.…
De Spiegeling van de stad
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 188 Het land ter zielen
aan de oevers van
de kade, uiterwaarden
Het tegenlicht
van glinstering
weerkaatst het
zwevend gruis
Lichtend pad
kabbelt het spreken
in de wuivende kraag
Het land ter zielen
houdt de voeten staande
rond de spiegeling van
het stadsgezicht…
verborgen
gedicht
2.0 met 20 stemmen 11.179 verborgen
in een hoge kamer
met het uitzicht
op wuivende bomen
geprangd
tussen witte muren
het lange licht te vangen
voor de nacht gaat komen
gedompeld
gedurig
onder de duur der dagen
geduldig staan
als een paard in de avond
------------------------------------------
Uit: 'Herkenbaar als lente', 1981.…
Onder bleekgeel schijnsel
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 515 Ik leg mijn zilveren handen
tegen jouw lijf
dat siddert van kracht
mijn lippen fluister
ik zacht
'wacht op mij vannacht'
bij de bron van leven
tussen het wuivend loof
voorbij het nachtelijk uur
alleen daar kunnen wij minnen
onder bleekgeel schijnsel
van de zevende maan…
"Luierende" bomen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 503 Doezelend in de avondzon
De kruinen warm beschenen
Reikend naar de hemelboog
Reikend.....hemelhoog
Bruin oranje
Zonder franje
Ritselend groen en geel
Statig.....in gareel
Zachtjes wuivend
Zachtjes wiegend
Luierend in de zwoele lucht
Zalig niksend....zucht.…
zicht-baar
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 105 ik sterf aan mijn huid
waar jij nog flirt met bloesem
mijn ogen dimmen telkens meer,
de glans van binnen lijkt te tanen
jij daarentegen verbeeldt
een eeuwig wuivende verenpracht,
in dit moment dat jij met mij deelt
buig ik verder terwijl jij lacht…
Nachtroep (duogedicht)
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 640 wieg mij
in één zachte adem, verbind
waarheid met wonden
klevend aan het nachtlicht
van stilte
verschuif mijn verlangen naar
het schitterend oog, in pauwenveren
gestileerd
het zal mijn traan dragen, teder
door de wuivende wind
opgerekt
tot een zoet vlies van troost
duogedicht met: kerima ellouise…
Men verplaatst zich
gedicht
3.0 met 5 stemmen 9.098 Nooit met eenzelfde zakdoek
mooi symmetrisch wuivend -
even wit, even droog.
Eén blijft er staan,
verwijdert zich.
Bij gebrek aan wie verliet
langzaam kleiner wordend.
-----------------------------
uit: 'Met flinke pas', 2003.…
Schilderij
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 60 Witte vegen tegen een strakblauwe lucht
God schildert op deze zondagmiddag
een van zijn oude ontwerpen
steeds weer opnieuw
Een afgeleefde wuivende populier
danst gelijk een ijverige kwast tegen de hemelboog
Jonge eksters krassen van vreugde
Een levendiger schilderij zal er nimmer bestaan...…
KORENHALMEN
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 452 Roerloos bij zoveel schoonheid
een droom gelijk
staat de wereld even stil
De wuivende korenhalmen
ragfijn gepenseeld
lijken mij dichterbij te wenken
De vogels nog niet uitgespeeld
stijgen in de strakblauwe lucht
De roodgouden gloed
van de ondergaande zon
straalt een bekoring uit
die ik ademloos onderga…
TSUNAMI
hartenkreet
0.0 met 1 stemmen 1.117 Schuimend water
baart onheil
Kolkende massa
overrompelt
de stralende kust
Wuivende stranden
branden in
spokende chaos
Lichamen drijven
sterven bederven
Wanhoop ontreddering
dood
De zee is los
niets ontziende blind
Mijn God
Wees een God
van nabij…