124 resultaten.
Wat ben ik?
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 912 Ik ben de zandkorrel
tussen je knarsende tanden,
de kruimels in je bed, het vlekje
over je ogen wanneer je te lang
de zon bewonderd hebt.
Maar ben ik klein of gewoon
heel erg aanwezig, wil je zijn
waar ik ben of ben je blij
dat ik dichter bij ben waar
je gemakkelijk aan mij kan raken.…
zwart gat
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 701 een lek in de melkweg
zuigt sprankels en stof
nevels duiken in een kolk
die naar binnen toe versnelt
naar een gebald middelpunt
kleiner dan de zandkorrel
een ineengeplofte ster
verpakt in een schil
houdt alles gevangen
traag verdampt het onzichtbare tot niets…
oester
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 909 je weekt op een rotsbank
een ruwe grijze schelp
bewaart lillend vlees
met kleppen verzegeld
ik slurp en proef de branding
een huwelijk van zout en zacht
de zandkorrel die naar binnen dringt
wordt in parelmoer gewikkeld
hij past in jouw kroon…
er groeien rozen op je graf
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 825 en het tuinhek kraakt
het kraakt tevreden
alsof hij wist
dat ik jou onder kersenbloesems
of over pasgewassen kleren
niet meer liefhad
ik schrijf hennacirkels
op je perkamenten huid
blaas de zandkorrels
van jouw wimpers
toen zuchtte je diep
en schoof de gele vlinderring
om mijn vinger…
tasten naar
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 236 vingertoppen voelen
zandkorrels aan steen,
hoe leven kleeft
voelen
ribbels aan een stof
die warmte geeft
vingertoppen
die langs muren
in het duister tasten
licht ontdekken
het maakt handomdraaiend
leven zichtbaar in een flits
dat even hecht…
Ik kan jou niet zijn
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 352 Eerste regendruppels
boven de oneindige rivier van ons leven
kan ik zijn
Elke zandkorrel
in de woestijn van je gedachten
zou ik willen zijn
Een uitverkoren schilder
die jouw donkerte in het avondrood tovert
Mijn ziel en zaligheid
voor jouw zoen verkopen
Alles,bijna alles zou ik kunnen doen
maar.....…
Zand
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 107 Zilte zee als onze horizon
schitterend in zonlicht
zeilschepen laveren
over golven, gulzig
glazig in mijn droom
niets weet ik meer dan jij
over iedere zandkorrel
uniek in samenzijn
een vader
die zijn zoon niet kan vinden
een ader
die zijn droom niet kan vinden
op het strand.…
Rustplaats
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 157 de steen zwijgt
in het grijze grind
twee namen
een levensloop samen
zandkorrels door
de wind gebracht
schuren de letters
matteren de glans
strak geharkte perken
vragen aandacht
maar och,
het kan me niet bekoren
ik voel me als het musje
tussen het madeliefjesgras
toch verloren……
Gehoord.
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 55 Dat woord
in de woestijn
waar de zandkorrel
in de meerderheid is
in de lucht
waar door ijlheid
klank niet weerkaatst
het woord
dat met water
in de maalstroom
verdwaald kan raken
in het nieuws
waar het alledaagse
het eigenlijke vervaagt
dat woord
in het gehoor
tussen alle klanken
kan levens verankeren.…
glazen hart
hartenkreet
2.0 met 13 stemmen 1.943 glazen hart
geblazen in de ronding van jouw liefde
als zandkorrels zo talrijk
zijn de scherven waarin het breekt
jouw vuur doofde niet
maar angst verteerde jou
en je ging heen
liet mij achter
met schilfers
vol glazen pijn
elke keer weer
lijmt mijn hart zich met kleuren van de zon
huilt in de regendruppels
de dauw van een nieuwe dageraad…
Verpulverd verhaal
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 119 Maar tijdens ons rusten,
toen we elkaar kusten
was het in flarden vervlogen,
de letters zweefden als veertjes,
ontmoetten vogels, zandkorrels,
verpulverden in de lucht.
Door ieder en alles ingeademd,
vermengd met het hunne,
de schreeuw van een meeuw,
lieveheertjes, een zandkorrel.…
dode mus
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 120 op het strand
kneep ik een handvol zand
in mijn kinderhand
de zandkorrels
verdwenen
tussen mijn vingertjes
vóór ik ze vorm kon geven
zo greep ik later naar je liefde
die tussen mijn vingers wegvloeide
onvatbaar
ik bleef
achter met niets
een kinderhand
is gauw gevuld
maar mijn hand
sloot zich op
de spreekwoordelijke dode mus…
Zand
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 429 Hij pakt de krant
en boert
bloed, in kleur
hij zucht
pagina drie
en leest
zon, sterren
hij gaapt
niet zo veel
kneedt zijn kruis
als zandkorrels op aarde
krabt zijn navel
wellicht meer
pakt zijn bril
net - zo - veel
hij kreunt
zijn vrouw
hij staart
ze kijkt
hij beeft
ze komt
hij pakt
haar hand…
De horizon
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 753 De horizon
Verbloemt in de rook van de stad
De zon
Verdwijnt als een kostbare schat
Het heelal
Rijst op in de nacht
Een duizendtal
Verlicht de donkerte met al hun pracht
De anonimiteit
Is zo groot als het kosmische domein
De kleinheid
Maakt ons tot een zandkorrel in de woestijn
De schemering
Verfoeit de komst van een nieuwe dag…
Suites voor Annemieke XXXXIV
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 138 verdwaald op het strand
waar overal dezelfde
zandkorrels liggen
gestrest en gestoord
ik hoor een stem in mijn hoofd
die mijn naam roept
een klemmende kaak
het hoge woord moet er uit
een open kerkdeur
de drie engeltjes
die je gevonden hebben
glimlachen slechts
het vlees van de roos
wordt vertederd tot zijde
en een stukje zeep…
Stijfsel
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 970 Nog eenmaal kijkt zij achterom
de laatste zandkorrel blaast
ze met een verbaasde
glimlach van haar hand
diepe lijnen tekenen haar
gelaat, het dolen moe
laat lachrimpels vechten
met de pootjes van tijd
zij drukken een grimas af
waar menig clown jaloers
op zou zijn, gestreken
lijkt de lach net echt…
Branding
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 875 Tussen bevochtigde zandkorrels
loopt een liefdevol tenenspoor
dat zonder enige bedoeling
zandkastelen en andere illusies
heeft vertrapt
ik volg met een glimlach
die vastgeroest en krampachtig
lijkt te zijn vereeuwigd
in een uit marmer
opgetrokken gelaat
langzaam nemen de golven
op natuurlijke wijze en kracht
hun rechtmatig gebied weer…
Veine
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 331 Ongeschonden ligt zij daar
door zandkorrels omgeven
blaast een zachte wind
de nacht dichterbij
voetstappen lopen langs
ontkennen gehaast de afdruk
van haar frêle schoonheid
vertrappen het pure minnen
een zijden gloed omarmt niet meer
jaagt afstand door verspillen
langs verbeten zoekende handen
verspeelt ook hij het kleine veine…
zo hopeloos, soms
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 964 woorden als zandkorrels en al lang
is alles haar en huid en bitter
zoet doolt het hart in hemel
verdwaalt de maan
één enkele zwaluw
maakt nog niet de lente
- zegt men - ook niet in duikvlucht
over zinderend asfalt
soms hebben liedjes ademnood
waar schaduwen vallen in de schoten
is er noch hand noch mond
en breekt het blauw.…
Nu begrijp ik
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 1.022 Nu begrijp ik
Waarom gebergten
Zelfs de woeste
Onbegaanbare
Zijn voorbestemd
Langzaam aan
Te verglijden
Tot rondvormige
Gepolijste
Beeldhouwwerken
Nu begrijp ik
Waarom stenen
Hard en hoekig
Eens een keer
Zullen splijten
Uiteenvallen
Tot lichte wolken
Van zandkorrels
Die sprankelend
Neer zullen vallen
In de holte
Van mijn handpalm…
En ik kus de nacht dromerig
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.611 De avond schemert
Als de maan de zon welterusten kust
De regendruppels glinsteren als parelmoer
In het lichtschijnsel van de lantaarns
Sinterklaas op weg naar de zuiderburen
Met zijn Pieten en zijn paard
De kinderen verwend
Slapen met blosjes op de wangen
Klaas Vaak
Strooit slaap zandkorrels en
De schaapjes worden geteld
Slaap lekker fluistert…
Schaduwloper
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 253 een gedicht waar vleugels
en schaduwen elkaar
verknijpen in poëtiek
ik wil het niet
maar ik hoor en zie
ganzen in een lucht vol vleugelslag
schaduwschuivend over het land
meer dan ooit
overboord het rotsvaste van
zachte zandkorrels op geopende hand
een wervelwind blaast
en neemt ze mee
zoals tijd het leven neemt
of geeft aan…
De mallemolen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 136 een stil gepeins boog zich dichter
toen geluk toch, nog heel gewoon was
in een kinderhart
voor twee kindervoetjes
zó blij
als je daar dieper over nadenkt
lopen er bij 'wijze'
allerlei zandverhalen door elkaar
gedachten aan vroegere vreugd
vermaak
dat lieflijk in het geheugen
blijft hangen
langs gouden kriebelende zandkorrels
tussen…
Ik sprokkel...
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 280 als regendruppels
laat je tranen zweven
ze blijven hangen
aan wimpers en wangen
geen woorden
overbodige woorden
ze mengen zich
tot een geheel
het doek
blijft op een kier
een wazige uitvoering
voltrekt zich op een toneel
twijfels
geraken als zandkorrels
rond een zee van vragen
ze schuren diepere lagen
-
ik sprokkel vrolijkheid…
kwets-baar
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 93 Onder een badlaken een meisjesbeen
zandkorrels verraden een zomerse dag
gestrand in eeuwigheid
De dood die IS zaait angst
Vliegtuigen keren terug zonder dromen
De zon achtergelaten op een kwetsbaar strand
Tegelijk een stille straat in een rustig dorp
Een egel roerloos langs de kant van de weg
Geveld door snelle onachtzaamheid
We zijn…
Vanaf het duin
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 205 Golven breken stuk
geliefden vinden elkaar
zandkorrels breken los
in oneindige tijd ronddolend
Wolken gaan en komen
geliefden kussen elkaar
gebroken hout schuurt
splitsers blijven achter
Duinen keren het water
geliefden trotseren stormen
eb en vloed markeren de tijd
sporen van de dood achter latend…
wat je ervan maakt
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 91 je schildert je ziel
in as- en aardetinten
een donker palet
bestrijdt de leegte
de grauwe werkelijkheid
de grijze tonen
je verdedigt je
tegen molens en reuzen
te vuur en te zwaard
bezielt de stenen
zandkorrels en de bomen
steekt de vuren aan
je veegt geesten weg
rijgt de witte kralen aan
zingt een liefdeslied
schopt de tijd…
Een droom in zand
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 2.181 Wanhoop laat mij tasten
naar iedere zandkorrel,
maar je bent er niet meer.
Doodse stilte.
In dromenland
verdwijnt de gure wind,
is er weer zonneschijn.
Het zand keert dan terug
tussen mijn vingers door
naar mijn handpalm.
Je bent er dan even weer!…
Dek mij toe
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 787 tot mijzelf gekomen in kilte
ontdek ik dat ik
vandaag weer eens ben wie ik ben
als sneeuwvlok
die smelt op warme handen
ondanks welzijn verbaas ik mij
dat ik in zachte klei door zout
en keihard water ben verdroogd
door wrede adem
via sluipweg van lucht en zon
als zandkorrel weggeblazen
rul vooruit vliegend op de wind
die in mijn ogen…
Los zand
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 686 Als zwierige zandkorrels
in dwarrelende winden
drijven we doelloos rond
en kunnen elkaar niet vinden
We wonen in luchtkastelen
vol opgeblazen dromen
tollend aan de hemel
langs de toppen van de bomen
Jezus verbleef drie dagen lang
in het ’t Vaderhuis met open ramen
Zijn wijsheid ving het stuifzand op
en kneedde alles samen
Bijééngebald…