Veine
Ongeschonden ligt zij daar
door zandkorrels omgeven
blaast een zachte wind
de nacht dichterbij
voetstappen lopen langs
ontkennen gehaast de afdruk
van haar frêle schoonheid
vertrappen het pure minnen
een zijden gloed omarmt niet meer
jaagt afstand door verspillen
langs verbeten zoekende handen
verspeelt ook hij het kleine veine
Geplaatst in de categorie: liefde