Alle inzendingen over zeilen OR laveren OR boeg

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

ik zag je laveren tegen de wind het kind in je speelde met water je ging overstag het tuig draaide om de boom kwam pas later de klap was te hard en maakte een eind aan je dromen het zeil is gereefd de storm gaan liggen je kind leeft zich uit in het kijken naar vissen lacht naar de zon weerkaatst in de golven draait zich uiteindelijk…

We dachten met de wind in de zeilen, niets kon ons dat verhinderen wij zagen een toekomst in de blauwe lucht vol mooie herinneringen Maar een onschuldig zomerbriesje ontaardt soms ook in een storm dan moeten wij laveren, in een wereld vol wildstromend water, van slagregens deinend op de golfslag alle zeilen bijzetten voor later de zon schijnt…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

de zee blijft parelenschelpen geven als sieraden aan het strand geliefden blozen als de rozen verstrengelde innigheid loopt hand in hand kringelrondjes drijven rond zilte vissen die krioelend wachten tot het tij zal keren de zon zakt langzaam weg zeilen manoeuvreren, laveren in rood gekleurde sferen tientallen vogelvleugels…

Ik verscheep mijn hart vaar met mast en zeil door woeste zeeën ik ben een banneling in deze gerezen tijd doorklieft verga ik vol van pijn en zielendorst; het anker is verroest tot aan de jaren waar boeg en steven mij de wind en knopen geven maar het varen herbergt geen doel waar het roer zich ook naar went; het liefst althans in…

Met een vrijdag voor de boeg varen we met de wind in de zeilen Al is het pas morgen vroeg ik ben het dek al aan het dweilen Gewoon flink de vaart erin ja, echt alle knopen los Zij maakt me nu al blij van zin terwijl ik een blik werp naar haar tros Als we straks voor anker gaan aanmeren bij Verkade Zal mijn meisje er zeker staan ja ik…

We dachten met de wind in de zeilen, niets dat ons kon verhinderen wij zagen een toekomst onder de blauwe lucht vol mooie herinneringen Maar uit een onschuldig zomerbriesje ontaardt soms ook een storm dan moeten wij laveren in een wereld vol wildstromend water met slagregens en golfslag alle zeilen bijzetten voor beter later, de zon schijnt…

het poreuze laveert tussen leven en brisante stilte lawaai en papier tussen broze woorden en een zwevend teken op vleugels van het licht het poreuze rust op breekbare takken tussen leven en dood laveert als een danser tussen woord en beweging het poreuze vaart doorzichtig door een smalle zee heen en weer tussen leven…

Toen wij jong waren droomden wij zo van die dingen als een huisje, een boompje, beestje en kinderen, wel vijf we dachten met de wind in de zeilen, niets kon ons verhinderen wij zagen een toekomst in de blauwe lucht vol mooie herinneringen Maar een onschuldig zomerbriesje ontaardt soms ook in een storm dan moeten wij laveren, in een wereld vol…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Wachtend op avondstille verkoeling van wind en brand langs randen van velden en rusten langs zee op het gouden strand niet meer voelend pijnen die zoeken verzachting vlammen geblust en dalen geslecht enkel witte zeilen over kabbelende golven die ritme slaan tegen gestroomlijnde boeg van schip dat zich laat stuwen door warme bries…

Hoeveel water er nog onder mijn boeg zal stromen voordat ik de zeilen reef, als ik aan de de overzijde ben gekomen, het lijkt me alleen nog wat te vroeg.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Terwijl ze achteloos Zonder te reven Me een blik waardig gunde Ik val tussen wal en schip Terwijl zij doorschippert Over haar voorsteven En haar ronde achterdek Pak jij de helmstok maar Zei ze behendig Bepaal jij de koers Dan hijs ik het zeil Al laverend tussen golven Zink ik in haar ogen En met haar zeilen Voeren we tot de horizon…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Ze zeggen dat het overgaat de verwarring en de sterren die zilte maan die zee kust en golven laat relativeren voel ik de wind op mijn gelaat dan zal ik mijn geheugen testen of ik nog weet van de liefde en iets om te relativeren schrijf ik jou niet meer die brief die ik nooit had moeten schrijven bewaar ik de zoete onrust als een dood…

(een versje op de deining van eb en vloed) het geeft eigenlijk geen pas een dichter zonder woorden laten declameren over de zin van het bestaan beter is 't het bestaan zonder woorden te accepteren je laten meedrijven door de kracht van het getij en wat laveren tussen alle vormen van averij…

Het wringt zich tussen firmament en het bonte van de vroege akkers overdrijvende dreiging deert niet Het water is hier nooit ver weg het verleden sijpelt over nooit bestane dijken De wind wordt oud weet geen richting meer te vinden zwenkt tussen west en kracht acht De zeilen zoeken waterwegen laveren door winderige gewesten van dwaallicht…

als baas van allemaal zijn schip gestrand na verre reizen is vergane glorie aan de ka een horizon vol slanke zeilen vooruitgang kom je nooit te na…

boord als baas van allemaal zijn schip gestrand na verre reizen rust in vergane glorie aan de ka hij droomt een horizon vol slanke zeilen maar de vooruitgang komt hem achterna…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

op de duinen haar boeg verstuift het groen dat leven nevelt als haar zoen seizoenen in de branding voortstuwt en sproeit langs een fluwelen muur in golven van vierentwintig uur…

verstoken, stuurloos met een gebroken kompas, gedoemd in een laatste reis de klippen te verleggen, viel tegen innerlijke natuurkracht niets te winnen, vanuit ingehouden windstilte ankers te lichten, gelopen knopen door te hakken, over een nieuwe boeg te gaan.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…