Alle inzendingen over zelf gekozen einde

einde Van Anass opnieuw aan de verkeerden Gericht…

Het spoor leek eindeloos door te lopen zelfs voorbij de horizon we konden hem lang volgen maar plots was daar het einde toch besloot hij verder te gaan langs de rand en daar voorbij in het duister voorbij de einder konden we hem niet meer voelen op die tijd op die plaats daar vond hij rust daar was weer licht wij konden dat niet zien…

vandaag is de laatste keuze de natuur had hun dagen nog niet geteld toch werd het lichaam onbewoonbaar verklaard gisteren was het Bevrijdingsdag beslissing genomen naar de overkant te gaan strijden had geen zin meer morgen is er even aandacht voor hen de onbekende krabt ongelovig in zijn haren naaste familieleden kampen met een schuldgevoel…

Je hebt je einde zélf gekozen, dat je niets meer om iets gaf. Ik sta hier nu, alleen bij je graf en leg op je steen een bos rozen.…

einde dat wij voor en tegen voeren terwijl oorlogen het zaaien ik vier onze heerlijke hypocrisie die schade en schande scandeert over genomen vrijheid en genot dat wij zelf grenzeloos ons eigenen ik feest de doeners en de niksers de sporters net zo als de luiaards die wij huldigen en schimpen als beste stuurlui aan de wal ik vier dat…

ik zag je, en heb je nooit kunnen vergeten. ik mis je, dat wou ik je even laten weten.…

hij leefde geen pose een lieve vrouw twee schatjes van kinderen dodelijk, levercirrose hij heeft een vriend hij is mijn vriend we lazen beiden Beets ik heb niks, hij heeft aids een wereldwijf, ik kuste haar graag haar liefde ging Vlaams door mijn maag uiteindelijk werd ze moeder van het kind voorbij gegaan door een vrind het is maar…

De dood kent geen einde, en ook geen doods begin. Magere Hein staat almachtig, tussen angsten en beven in. Heintje zelf leeft vrolijk voort, hij overleeft doodgewoon alles, en verjaart doodleuk iedereen.…

Ik wacht, gedachten stromen snel van hak op tak geen indruk achterlaten, blijven Moedeloos rent zij maar haalt niet in zinloos achteraan staan Gedachteloos kijk ik voel wat het doet en besluit loos te gaan…

ik kies ons elke dag opnieuw zolang het kan want als je niet meer kiezen kunt en houden van dan verlies je dagen van geweest en is niks meer tastbaar jij kiest ons elke dag opnieuw we kiezen elkaar door dagen van geweest voor morgen en daarna en bovenal het meest voor liefde…

zó, zei de paljas ik ben gekozen zit ik voorlopig voor vier jaar op rozen…

Gevoelens vol verbijstering verdriet, boosheid, schuld worstelden om voorrang bij dag en bij nacht de wereld werd heel klein emoties des te groter alleen het delen met elkaar gaf steun door wat herkenning er was dan wel eindelijk rust maar niet voor de nabestaanden die bleven verslagen achter voor hen was er vooralsnog levenslang…

De stemmendans gedanst, de wals voltooid. Het opgewaaide stof wordt nu beschouwd en door de analistenschaar herkauwd. Opiniefestivals vervelen nooit. Mijn tuin weet niets van politieke droesem en baadt zich in de witte kersenbloesem.…

Verdriet zoals het wordt gedoogd en steeds wordt geproefd, dat zijn de tekens dat alles werd gedroomd zoals het niet zou moeten komen Een verwijzing naar de laatste regel soms een uit zijn verband gerukt citaat vaak toegeschreven aan die ander, waarin men een andere vorm of tragiek van een gekozen tijdsbeeld openslaat.…

Als je mij met je donkere ogen raakt word ik vloeibaar, transparant kristal als achtbaan van onze gezamenlijke dromen, vraag ik je om in jouw bloedbaan te mogen stromen, op het gevaar af dat ik mijzelf ook als vluchteling beschouw het water ademt waarvan we allen zijn gemaakt, nog aarzelen onze lippen de vraag is, of we wel van…

jouw lieve ogen deden vast heel wat harten sneller slaan maar zo hard als het mijne is er vast nog niet gegaan…

je zal nooit echt begrijpen wat me hart voelt voor jou, ik ben bang dat we uitelkaar groeien en ik alleen verder moet gaan zonder jou....…

op de korrel, snel zo wil hij er van af ook zijn geweten belust op een moment van rust ze weet haar lot is wat het moet zijn niet gekozen toch daar altijd te vroeg zoveel nog te doen het einde te gewaagd bedenkt een dodelijk man zich in haar ogen moeders wil voor het vagevuur te pril niet langer door het leven gevreesd geeft hij…

De dag verborgen in weemoed en soms tranen die glinsteren in de zon. Een gloed van binnen en gemengde gevoelens als stug leer op zacht linnen. De tijd zoekt een weg voor mij, maar onbekend is iedere plek waar ik vertoef. En alle dagen hebben zo hun verhaal. Met een ritme als de golven van de Oceaan. Een eindeloos zoeken is het in ons bestaan…

Hij vertelde haar zijn leugen van de liefde en het werd waar toen hij het zei hij heeft haar gekozen aan het eind van de rij zij verlangde naar de woorden die hij zomaar verzon omdat niemand anders ze zo zeggen kon zij walsen samen door een doodlopende straat als het meisje en de duivel die haar leven laat hij heeft haar beloofd…

En de subliem gekozen tonen, door geen wanklank meer verstoord, lijken het einde te bekronen tot aan mijn eigen slotakkoord.…

In je vertrek weerklonk de diepe stem van een bronzen gong, de eindigheid voorbij, gekozen vrijheid resoneert in klankenvolle beeltenissen van jouw afwezigheid, ongenaakbaar, althans voor mij, lui jij morgen de vrijheidsklok, zoals je beweert?…

uit diepe pijn zonder de vrije geest in lijf ergens opgehaald tussen geboorte en de zelf gekozen dood misschien zichzelf als kracht geneest in daarover niet lang te rouwen, zelfbeschikking blijft als uitkomst tot het einde boeien.…

zij was zijn hele lieve pop haar pop nog in haar hand hij had zijn drive speelgoedauto´s, nu gesloopt total loss door contact met een kindervriend hij kon het leven niet meer aan nooit meer rust, angst en spijt in hoofd en geest gekozen dood, nu voor altijd, hij is een kindervriend geweest…

In grond die ik niet heb gekozen in niemands schaduw helemaal mezelf bekijk en beluister ik de buren Dichterbij kan ik niet komen Mijn takken reiken steeds sterker, steeds verder Kinderen klimmen erin Ze kussen zich lachend een toekomst In grond die ik niet heb gekozen in niemands schaduw word ik ruw en rimpelig In hitte, sneeuw…

Voor jou... o mijn, mijn zonneschijn heb ik gekozen dozijnen rozen dozijnen rozen heb ik gekozen voor jou... o mijn, mijn zonneschijn ze schoten terstond op het sein voor de start uit de grond van mijn hart dozijn na dozijn na dozijn voor jou... o mijn, mijn Valentijn…

Met toevallig gekozen woorden schrijft hij een gedicht dat handelt over een droom waarin hij zelf optreedt als de glorieuze uitvinder van een vreemde machine die dromen voortbrengt waarin hij voorkomt schrijvend aan een gedicht waarin hij met toevallig gekozen woorden handelt over een droom waarin hij zelf optreedt als de glorieuze uitvinder…

Ik kan zien dat je gaat huilen Omdat je weet wat ik kom doen Ik moest kiezen, ik heb gekozen Geef me nog een laatste zoen Ik moet nu verder, jij moet verder Hier stopt de weg, eindigt ons pad Nog wat tranen, nog wat strelen Vandaag blijven de ogen nat Hoe is het toch zover gekomen Waarom altijd een eind Wanneer is de twijfel ingeslopen Wat…

de mokerslag We kunnen het leven niet overwinnen niemand nóóit Kom ga je mee. Samen wandelen naar het verre kijken naar de sterren schreeuwen naar de golven "we komen eraan ... Ja maan we komen" Omstrengeld liggen op het strand. steeds dichter komt de rand laat ze maar komen de golven Laat ze ons overspoelen laat het toe…

omdat toch wel was gebleken dat ze voor een ander had gekozen ik wist niet dat jij aan het begin zolang al op mij stond te wachten bittere tranen huilend al die nachten zeker dacht dat ik langs zou komen maar die weg was zo eindeloos lang.…