Netgedichten

netgedicht (nr. 76.927):

In grond die ik niet heb gekozen

In grond die ik niet heb gekozen
in niemands schaduw
helemaal mezelf

bekijk en beluister ik de buren
Dichterbij kan ik niet komen

Mijn takken reiken
steeds sterker, steeds verder
Kinderen klimmen erin

Ze kussen zich
lachend een toekomst

In grond die ik niet heb gekozen
in niemands schaduw
word ik ruw en rimpelig

In hitte, sneeuw en storm
breken en sterven er takken af

Ze reiken steeds
dunner en korter
Nesten waaien eruit

naar nieuwe bomen
Voor nieuwe liefdes