Alle inzendingen over zend

Zend Gij uw Geest naar al uw mensen, stort in hun hart een gloed van vuur, dan kunnen wij uw eigen wensen vervullen gaan, o Heer, dit uur. Dan zal uw vrede overstromen en heilzaam zijn voor al wat leeft, dan zullen ook de oude dromen weer leven gaan, en deelt wie heeft.…

Zend een woord, een steeg van ontsnapping, een steen om mee te gooien naar trots en verlangen. In de lucht staat raaf, ze wiekt haar vleugels van rafelig blauw zeildoek. De omringende bergen echoën het dierlijk piepen van metalen scharnieren.…

zeggen dat we dromen praten vaak met anderen die naar ons komen omkijkend zien we de lach die het nu ontspannen lichaam vult met kracht wij lijken zorgeloos de werelden te omspannen die in ons deel van het universum hangen nog is er niet het gevoel van er helemaal bij te horen in een antwoord dat ons zal bekoren wij wachten af zenden…

Mijn lieveke open je deurke en lach en zend tot de zon je gebed, en een vaas met een gele mimosatak fijn-blij voor je vensterke zet. Die zie ik van ver als ik zingende kom al over de heide gegaan, die zijn lijden vergeet en zichzelf niet meer weet, nu een lente van liefde ving aan.…

Als zou ze willen vragen: "Zend toch Uw schone regenboog". De mensen zijn ook blijer. Het streelt hun oog, Verwarmt hun hart. Het geeft weer hoop, Verstilt de smart.…

de glinsterende sterretjes gaan jou verlichten jij warmt je onder de gloeiende zon de volle maan maakt jou licht in gewicht wat jij hier niet meer kon zwevend rondom de aarde bijna nabij handkusjes zend jij roept ik ben eindelijk vrij eeuwig geen pijn meer noch zorgen angsten verdriet 't verlangen naar elders was…

Mijn woord zend ik als klank om jouw snaar te raken. Ik zal het je alsmaar schenken, jij zal er altijd plaats voor maken. Ik zet je bewust in mijn dromen: groot is mijn diepste wens om dichter dan dichtbij jou te komen. Alle hardheid in het bestaan zal met een aanraking vervagen.…

ze stapt aan boord en kijkt me aan haar ogen dicht, het hoofd omlaag vuur wordt kil en dooft gewillig wijkt zwaar weer wanneer het anker wordt gelicht ze zet zich af, kijkt schuchter om naar de ondergaande zon haar mond is een bezworen lach een zielsweerspiegeling op zee zend haar op het juiste pad dan wordt ze bevrijd als onverwacht…

Soms zingt een liedje zomaar in mijn hart, een heel eenvoudig ding, met kleine voetjes: ze lopen zonder denken voort en zenden jou ook vele groetjes. Soms zingt een liedje zomaar in mijn hart, een zomerzonnetje met warme stralen, het lacht naar jou en wil je graag op vriendelijkheid even onthalen.…

roept soms schreeuwt, soms zelfs krijst: Ik heb je toch gezegd; ik heb je toch gewaarschuwd of nog erger ik ken hem of haar zo goed; was vroeger al zo moeilijk zo lastig, zo opstandig Dan is er doorgaans nooit een gesprek geweest wezenlijk gesproken open en respectvol echt gepraat dan priet- of prots-praat Geen dialoog geweest wel zenden…

Denkend en schrijvend in taal zet ik klanken in betekenis zend ik mijn boodschap uit naar jou mijn lezer en mijn luisteraar voor wie het allemaal een hoorbaar teken van leven is ik speld jou nooit iets op je mouw zoekend naar het eeuwige waar ik heb mijn best ervoor gedaan om jou met mijn gedachten mee te laten voelen denk jij…

Zenden kan. Voelen. Muziek is het. Snarenspel. Leven. Onzichtbare trillingen zijn het, tussen vioolsnaren en ons oor. Het is een wereld van liefde, die je niet begrijpen kunt. Niet grijpen kan. Werelden die blijven veranderen, wanneer onze lichamen verteren. Wanneer we onze geesten geven.…

wijl de last wast, terug met heuren buit uit de velden rijk beblomd komt, zo welkom zijt ge mij, gij, wanneer ge mij verzet met hetgeen uw zwervend vlerk- werk, al vliegen achter 't land, vand: mijn hoppelend herte klopt op 't aanhoren en 't verstaan, aan het ruisen van zijn stem, hem wiens vlerken ik vaneen scheên en zenden…

Twinkeling van hoop Verworven door een fragment De herinnering tot waar ik loop Een droom die men mij zend Voorgevoel tot reden en perfectie Wacht ik ongeduldig op kalme hartstocht Een gevoel van de volmaakte erectie Als metafoor voor het leven dat ik altijd zocht Een paarse sfeer om in te leven Het constante gevoel van euforie…

Ik neem genoegen met het korter durend graf Van die nog leven en wellicht Al waait de wind Het eeuwig nieuwe kaf in hun gezicht Een laatste keer zich wenden Naar nevels op het groene land het nieuwe licht De eeuwig klare beek uit het gedicht Om mij al ziende vager uit te zenden Ik accepteer ik zak eens Als ook de bodem hen omarmt Voorgoed…

Zou je dan weten het gedachte, voor ik zenden kon? Daar waar door zwijgen der gedichten nimmer iets tot daglicht bracht? En wat verandert dan nu ik deze volle regel wel geschreven heb? Mijn gedachten zacht omschreven jou heb toegedicht Zal je weer de woorden sluiten die de stilte steeds heeft toegebracht?…

wie wil er nu gelukkig zijn zoals het kind in mij met een broodje op het strand een zeldzaam wit puntje met ham en wit strandzand dat knarst tussen de tanden zoals wringen tussen het eeuwige verlangen en de bizarre werkelijkheid in tedere handen ik wil daar liggen huid tegen huid en alle droeve ogen naar de sterren zenden…

– doch vergeef onze arme kindertaal, ’t Bedroefde hart, bij ’t vroom gebed, vraagt nochtans stille: Mijn God, geef mij een bloem en zend me een zonnestraal! 1860…

Ik zend mijn woord uit, mijn onbeperkte liefde, en alles wordt nieuw. De oproerkraaiers en losgeslagen boefjes gaan anders denken. Dictators stoppen hun moordende machtsidee en bekeren zich. Zieken genezen, gevangenen komen vrij, depressie verdwijnt. De rijken geven de armen brood en spelen en liefde, liefde.…

Vervul dan met Uw zegen onze armoe, rijke Heer, en zend op onze wegen Uw kracht en goedheid neer! Neem Gij ons in Uw hoede, onoverwonnen Held; beteugel satans woede en 's werelds boos geweld!…

Signalen zijn verkeerd Bezwaarschriften ingediend Die worden genegeerd Bouw gaat door Gezondheidsrisico's ten spijt 't Luisteren allang verleerd Afspraken gemaakt Raadsbesluit genomen 't Telecombedrijf wil bouwen Plannen en dromen Protesten niet gestaakt Onbehoorlijk bestuur Irritante 'Hoge Bomen' Zendmasten en chefs Zenden…

als ik een zwaluw was negeerde ik seizoenen en vloog nu naar het zuiden om jou te kunnen zoenen helaas heb ik geen vleugels alleen wat schrijfgerief zo wordt het geen bezoekje maar enkel deze brief ik wens je alle goeds nu jij verjaart vandaag maar samen met de wensjes zend ik ook een vraag bewaar iets van de sfeer stop wat zon…

Vanaf het zuivere, eenzame strand zenden sterke armen omhelzingen naar het land van zacht gevoel én spits verstand.…

Niemand die aan hem zal denken, Een kaartje zenden 'een vrolijk feest'. Geen vriendelijke groet die ze zullen schenken Voor hem is deze tijd een ware plaaggeest.…

als ik een brief kon zenden, zou ik hem zeker aan jou wenden.…

leeftocht voor de ziel danst als buigende zwanen op krakend witgewolkt papier geurend gekleurd beschrijft het wonderschone schrift in talloze minnewoorden het mooiste liefdesdicht somtijds achteloos vergooid een onderdrukte schreeuw gelezen maar ongehoord de scherpe kanten van het woord waar wij zullen verstoffen blijft ons woord echo's zenden…

Vol jolijt en ondeugend als een kleine kapoen Zend ik jou en jou en jou een hele dikke zoen.…

Ademtocht van zee en woestijn draait rond om het blije water, sluit met dit lustoord een ongeschreven, doch eeuwig verbond: hoge toppen zenden luchtig Gods Woord, dat men hier eens vernam uit Christus' mond naar een ieder, die de taal der wind hoort.…

in de haarspeldbocht van de tijd zie je daar jezelf omkaderd daar sta je dan in je pose van antiheld je onschuldiger, onwetender zelf zich naar de toekomst te zenden voor toekomstig bewijs dat, objectief gezien je dit ooit ook was en nu je vastgelegd bent in het felle licht één milliseconde vastgepind in het gouden uur moest ik een paar…

Zend ik iets in dan moet ik vrezen dat ik ’t niveau weer niet bereik, zodat het dan uiteindelijk redactioneel wordt afgewezen. Terecht, want dit hier wordt gevuld door échte dichters met talenten - dus, wil ik ook eens pap met krenten dan rest mij slechts heel veel geduld. Is er nog hoop? - ik mag niet klagen.…