Steen
Ik lees altijd gretig netgedichten;
heb zelf géén dichterlijke ader
geërfd van moeder of van vader
die mij dit werk zouden verlichten.
Zend ik iets in dan moet ik vrezen
dat ik ’t niveau weer niet bereik,
zodat het dan uiteindelijk
redactioneel wordt afgewezen.
Terecht, want dit hier wordt gevuld
door échte dichters met talenten -
dus, wil ik ook eens pap met krenten
dan rest mij slechts heel veel geduld.
Is er nog hoop? - ik mag niet klagen.
Zo las ik laatst een kort gedicht
per saldo ook aan mij gericht.
Geschreven op een vuilniswagen
door medewerkers zonder schroom.
Hen wil het blijkbaar beter lukken,
kon niet m’n glimlach onderdrukken:
''Een steen fladdert uit de boom''.
Geplaatst in de categorie: overig
Het kwam erop neer dat ik teveel vasthield aan rijmschema's en ritme, en me uit dit keurslijf moest leren wringen.
Langs deze raad om vond ik mijn eigen stijl. Laat het mij bij de laatste woorden uit zijn brief houden die ook op jou toepasselijk zijn: "je hebt als dichter(es) beslist veel te zeggen, het allerbelangrijkste wat een dichter nodig heeft heb jij: die inwendige snaar die gaat trillen als je iets meemaakt, als je iets ziet. Wat je daarmee doet is een persoonlijke zaak."