Alle inzendingen over zijlijn

alles wat je verloor ontvang je dubbel terug in liefde voor jezelf gaat alles door zo mag je aan de zijlijn kijken mag je achteraan sluiten hoef je niet meer in prestatie te vergelijken want alles wat je wint of al gewonnen had mag je openbaren je bent niet onbemind er is zoveel betekenis ondanks verlies wees dankbaar voor de verbintenis…

ik sta daar maar een beetje aan de zijlijn met mijn wittige lijf en leden waar zal ik mezelf laten met mijn blote voeten vast in het zand de zee het brandpunt maakt stampei lijkt alles te weten de zee is zoveel grijzer en groener zoveel wilder en wijzer de zee is zoveel ouder dan ik ooit worden kan…

Als hondsdolheid uit zwarte gebieden woorden arriveren zijlijnen van het leven zingend onder de veren kussens waar huidcellen en verborgen mappen liggen dromen trachten te overleven geduld van een schatzoeker lever van een dronkaard maag van een mens ik sta op en doe het raam open verse lucht helpt niet tegen…

Het is in de grond, het raakt er het wortelt er aan de beginselen de kus van de dood, de Maan die geboorte gaf aan een levenloze woestenij de Aarde, kringloop van pril geweld en liefde op een stormen en een blussen tot het over gaat, in een versleten seizoen iets houdt er de adem in op de zijlijn van een woestijn het wervelt er in een navelstaren…

Noem het geen leven, Noem het wat je wilt, Maar noem het geen leven - Immers, de donkerte wenkt Zoals het leven je wenkte Toen je werd afgedreven Van haar die je liefhad, Die je gekregen had En weer af moest staan, En nu aan de zijlijn Staat te schreien omdat Jij wat je ooit zonder Het te beseffen als geschenk Gekregen hebt…

Wat ben ik trots Op jou, op jullie Wat overweldigt mij Jouw schoonheid Jouw geheimen Ken ik, zie ik hier Jouw angsten schijnen door In je lach Maar je hebt toch Zoveel gevochten Bent zoveel gegroeid, Zoveel geweest Alles van jou Dat is mij zo lief Ik ben zo blij Op jouw zijlijn Ben niet zo bang Me te overschijnen Dat doe je…

rijpen, zoveel beter had kunnen zijn Ik zag je teder kussen met leder aan je voeten Zo diep je de bal deed ‘crossen’ kaatst nu de leegte met venijn Zure afdronk, dit rotte azijn Te jong gestorven, moet ik begrijpen en bestel louter nog maar witte wijn, Daar in het “rode” geen crosspass meer, zal lijken op teder voetgevrij langs de zijlijn…

er zijn nog zoveel dingen die we samen kunnen doen er zijn nog zoveel stenen te versjouwen er zijn nog duizend wensen die ik graag vervuld zou zien er zijn nog zoveel bruggen om te bouwen je kunt je ogen sluiten aan de zijlijn blijven staan maar we kunnen ook besluiten samen doen we er iets aan want wie iets wil bereiken die moet er tegen…

Zijn dit de instincten van moeder natuur die het onbeschroomd laten afweten en actief langs de zijlijn staan? Ik weet niet of dit hoort en of het is als een verdediging. Misschien wordt ik juist mijn eigen ondergang terwijl ik naïef door het leven loop. Maar dat is me nu niet veel waard want eigenlijk ben ik gelukkig.…

Een coach staat heftig aan de zijlijn te gebaren. Vervolgens verandert zijn pose in een moedeloos staren. Hij zit zijn kansen te plussen en te minnen. Zijn onmacht brengt hem tijdelijk buiten zinnen. Zijn wissel wordt niet begrepen. Pers en publiek hebben de messen reeds geslepen. Het resultaat brengt hem in diskrediet.…

tranen worden aan elkaar gebreid daar onwijsheid lang gelee teloorging in woelige nachten, waarin geweld ongezien kan toeslaan zijn de kreten om hulp oorverdovend de geur van angst kruipt in neuzen chemische wapens, niets schuwt de vijand om het licht voorgoed uit te doen wij nietsnutten staan aan de zijlijn kijken toe, vragen ons stilzwijgend…

Vanaf de zijlijn bekeek ik jouw passie de wijzers tikten door het hele uur ik voelde de hartstocht door mijn bot maar het bleek jouw schaduw op de muur. De intense beleving die jij deelde door golvende bewegingen van je haar jouw betoverende silhouet verlichtte mijn balans met een vertragend gebaar.…

bij Feyenoord was het vroeger ook al goed mis neem Coen Moulijn altijd weer met chagrijn aan de gekrijte zijlijn nooit verhoord zijn wens linksbinnen veel contact met de bal Happel zei ik beslis kon ook niet eens wegdromen moest altijd klaar staan om te worden aangespeeld voor één schijnbeweging één rush één voorzet één goal…

gitaargeweld Waar haalde zij de tijd vandaan Voor al wat zij had meegemaakt Schetsen autobiografisch Scènes van haar reisnotities Vast te leggen in haar dagboek Neer te pennen in haar schrift Zittend achter haar piano Tokkelend op haar gitaar Woorden dartelend in zinnen Associaties mijmeringen Ontmoetingen en observaties Van de zijlijn…

Op school schreef je soms heimelijk een briefje, Wanneer de leraar eventjes niet keek, Je hoofd was in de war, je maag van streek, Terloops gaf je het stiekem aan je liefje. Van Koeman had ik toen nog niet gehoord: Misschien had ik dan ook wat meer gescoord.…

Waar dwaze lieden aan de zijlijn staan en de branding aan de vloedlijn grenst Waar koude het nachtelijk uur passeert en honger mijn droevig hart vermoeit Daar vind ik nieuwe zin in voltrokken versregels en schone kunsten in frivole tekens Daar hervind ik het leven in warm stromende beekjes in tuinen van smaragd Gedistilleerd tot een…

tafel hoeden draagt men niet meer het blikken uit het raam de haag die steeds dichterbij komt het hoeft allemaal zo snel niet meer je ligt alles op te vouwen boeken, deuren, kleren het genezen van de ander en het spreken dat er steeds minder toe doet steeds gestager komt het opzetten gebonden aan een geloof, kortaf het kanten van de zijlijn…

pak slaag bij wie jou betekenen zonder angst en pijn voor onbegrepen haat wat ook gedaan of gelaten te begrijpen of te bevatten valt nooit het waarom van die vuist of die schoen die het leven negeert de zichtbare littekens die verdwijnen wel maar wat rest en blijft weggedrukt en begraven dat schrijnt – eeuwig kijk niet vanaf de zijlijn…

de deur van het gesticht Spreekt het geheel in scherven Soms verdenk ik mij binnen Men spelt daar de tijd Tot vermaak van zinnen Vonkt extase en beurtelings spijt Een haveloos hart als hete radiator Jaagt meer dan lucht in stelling Zo ziet mijn radeloze commentator Elke beweging gemeten in spelling Autoriteit blijft wit En aan de zijlijn…

Ach, die goede oude tijd Nu zijn wij de eigenaars, we betalen de abonnementen en lossen onze schuld af Het gaat goed, steeds minder leden zijn actief, men praat aan de zijlijn en eigenaars met een eigenbelang verzamelen volmachten De beheerder handelt opportunistisch en volgt de buitenwereld Er wordt geroepen om een ander systeem:…

Ik doe een stap naar voren: wat doe jij! Een stap terug? We moeten toch formeren? Echt Pieter jij ziet altijd te veel beren op onze weg? De hakken in de klei! Nee Dilan heus ik snap: het moet gebeuren maar ja mijn hobby blijft nu eenmaal...zeuren…

Blijf toch kijken naar drukte van ’t leven ook al sta ik aan de zijlijn opgesteld ben nu door vrolijke jongeren omgeven nee, mijn zijn is nog lang niet uitgeteld.…

Een verre Vriend die nu nooit meer zal komen Vanaf de zijlijn maakte ik zijn slopende gevecht mee en we spraken daarover.…

Al het vertrouwde wordt beetje bij beetje ontnomen ik leef in een wereld die ik niet meer kan verstaan nieuwe technologieën zijn veel te snel gekomen misschien ben ik te lang aan de zijlijn blijven staan het is net of ik ontwaak in een vreemde omgeving Bevolkt door creaturen die ik totaal niet meer ken wonend in een wereld met een andere beleving…

De eeuwige strijd tussen supportersscharen wordt even op een laag pitje gezet komen de hooligans weer tot bedaren en is het wij-gevoel weer even aan zet samen staan brullen aan de zijlijn hand in hand achter het team gaan staan waar je een echte supporter kan zijn zonder een ander de kop in te slaan de oranjegekte bereikt het kookpunt als…

bestond Kom ik soms deuren tegen die niet open gaan En zijn er gaten in de ruimte waar het bestond Ik mis mijn wortels, mijn thuis mijn ik Sinds zij niet meer bij mij is waar zij behoort Haar dood heeft alles wat ik ben meegenomen Ik mis haar ogen, haar handen haar stem haar woord Ik zag als vanzelfsprekend in mijn leven Mijn moeder aan de zijlijn…

Een prinses Is perfect Statig Gedistingeerd Vlekkeloos Gedisciplineerd Spreekt zij alle talen Aan de zijlijn Van haar man Een prinses Doet goed werk Heeft een gezin Is een goede gemalin Schudt handen Kent haar plek Staat nooit helemaal op de voorgrond Knikt bescheiden en beleefd Met een glimlach Doch met een zeker gezag…

Na de oorlog beseften de mensen hoe kwetsbaar onze samenleving is Zij besloten voor de kwetsbaren te zorgen om het goede te bewaren het hart van binnen uit te borgen nu belanden kwetsbaren langs de zijlijn omdat hun rendement te weinig zou zijn de kwetsbare ondergeschikt maken geeft een gevoel van macht dat is een samenleving…

elkaar Gedreven door hebzucht en jaloezie wist achter een masker van hypocrisie een zieke geest jullie te scheiden door leugens en roddels te verspreiden Na vele schade die is aangericht komt de waarheid nu langzaam aan het licht want wie jarenlang konkelt en manipuleert, dat gaat uiteindelijk toch verkeerd En ik als toeschouwer aan de zijlijn…

Machteloos staan we aan de zijlijn We zien het verdriet en we voelen de pijn Het is zo onwerkelijk, zo apart Dat ik getroffen ben diep in mijn hart. Je ziet de beelden op de buis Je hoort de verhalen van mensen, net weer thuis Het is niet te bevatten, ik krijg een brok in mijn keel Blijft er dan op deze wereld echt niets meer heel.…