130 resultaten.
Roos
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 401 Nog zachter dan een zedig streelgebaar
Ontvouwt de roos haar vurig rode kroon
Haar volle blaad’ren in het ochtendschoon
Dodijnend door een zoele zucht aldaar
De doornen deren niet haar zoete toon
Zo vredig vlammend deze tijd van ‘t jaar
Hier breeduit bloeiend, licht, helder en klaar
Zulk woekerende weelde; ongewoon!…
Verjaardag
netgedicht
2.0 met 169 stemmen 9.882 Zei ik daarop:
“Ik ben de tijd, het mulle zand,
de zoele wind, een kringel rook.”
Jij zei:
“Onze kinderen, hun diep verdriet,
hun blije lach,
zijn in mijn hart
gevangen tijd.”
Ik zei:
“Vergis je niet.
Ze groeien van ons weg.
Ze scheuren je hart
en laten een spoor achter zich
dat voor onze oude ogen
al spoedig vervaagt.…
Bij het raam
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 258 strompel door de dagen
de rug gebogen
mijn gemoed is zwaar
Ik ben
zoals dit
bijna dode jaar
en al mijn daden
worden streng gewogen
Mijn lentes waren
licht en onbezonnen
in alle zomers
was ik
lui en loom
En menig herfst vervloog
als in een lange droom
nu is de winter
aan zijn overval begonnen
Het is te kort
zo kort
dit zoele…
Bij 't venster
poëzie
5.0 met 3 stemmen 2.200 Het windje, zoel van bloemengeuren, streek
Mij langs de warme wangen, zwaar en loom,
De bijen gonsden om de lindeboom,
Vlak bij mijn open venster, en ik keek
Doelloos naar buiten, waar ik bij de heg
Aan de andere zijde van de eikenlaan,
Je moeder langzaam langs haar bloemen gaan,
En toeven zag en uitzien langs de weg.…
HET NAAKTE MEISJE
poëzie
4.0 met 4 stemmen 832 Vreemd: haar figuur zo jong en fijn-gebouwd
Doet niet de wilde hartstochten opbruisen
Van wie haar zoele heerlijkheid aanschouwt
Doch voert zijn denken naar een land van droom
Waar langs een weg de hoge bomen ruisen
En de avondlucht vervuld is met aroom.…
Meischalm
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 122 Er schuilt nieuw leven
in de kale ranken
Een schelm blaast noten
weg op zijn schalmei
Een schalm van nog te schrille
kille klanken
Van bladmuziek te laat ontwaakt
in Mei
Hagelstenen boreale wind
Le vent du nord waar Brel
zo mooi van zingt
Een klaaglied voor een weermetamorfose
Van zoete zang en zoele zuidenwind
Nog regent het…
Straattheater
gedicht
3.0 met 27 stemmen 14.103 In de zoele middagwind
zat ik op een bankje
op de Boulevard du Général Leclerc
naast een oude heer
die Indochina nog had meegemaakt
rozet in zijn knoopsgat
witte sjaal om zijn uitgedroogde hals
en een mormel van een hondje
aandachtig aan zijn voet
toen Sophie Marceau actrice
die ik kende uit de bladen
vergezeld van haar fotograaf
uit een…
De Lente
poëzie
3.0 met 50 stemmen 7.625 Reeds is het statig eiber-paar gekomen,
't geduldig rijs wringt stil de knoppen los,
de zoele lente luwt door 't zonnig bosch
en wiegt mijn geest in weemoeds-zoete droomen.
Violengeur stijgt op uit vochtig mos,
een bronzen gloed verjongt de dorre boomen,
en primula's en dotterbloemen zoomen
de groene wei met gouden voorjaarsdos.…
Ik had u niet gevraagd...
poëzie
3.0 met 20 stemmen 2.243 Veel bloemen bloeiden in mijn stille tuin;
de zoele Meiwind wiegde kruin tot kruin
vol tere bloesems, fris als lentedromen.
Ik had u niet gevraagd: gij zijt gekomen,
Muze der smarten, in mijn stille tuin;
daar bogen levenloos nu twijg en kruin,
en bloem en bald verschroeide op plant en bomen.…
Sporen (Engels sonnet)
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 2.188 en steeds opnieuw zal ik mijn sporen drukken
in jouw doorluchtig vers en zuigend zand
ja steeds opnieuw wil ik je weer verrukken
op jouw vereerd en begenadigd strand
och kom, vergeet voorgoed die helse pijnen
die onze zielen ooit hebben ontwricht
laat weer de zon in onze harten schijnen
in zoele warmte en gekoesterd licht
het wolkengrauw…
klokgetik
poëzie
4.0 met 11 stemmen 1.563 En langzaam kronkelt, als een klamme slang,
Rond keel en hart die angst… ‘t Is of ik stik…
Ik hoor aldoor der stonden stervenssnik,
Ik voel zo zoel hun adem op mijn wang.
o Stalen voetjes van de renner Tijd!
Wat holt ge uitzinnig over 't leven heen,
Dat kleine veld, mijn streven toegezeid!
o Stalen handjes!…
De beminden
poëzie
4.0 met 7 stemmen 987 En toen zijn eerste vrees vervluchtigd was,
Zijn lippen teer haar zoele naaktheid kusten,
Lachte zij stil, of zij iets wonders las;
Tot eindelijk, een huivrend oogenblik,
Zijn arm haar bevend aan zijn hart deed rusten
En haar ontroering brak in zacht gesnik.…
PLANT EN STEEN.
poëzie
3.0 met 6 stemmen 771 Van de zoele hemelboog
Regent het op plant en steen:
't Kruid schiet uit in bloesemblad,
Maar de steen wordt enkel... nat...
En weer droog.
Ongedeerd en ongemoeid
Blijv' de steen. .. hij blijft ook steen!
Ik (en 'k wens het jong en oud)
Ik ben liever groenend hout...
't Lijdt maar bloeit!…
Ik had u niet gevraagd...
poëzie
3.0 met 2 stemmen 486 Veel bloemen bloeiden in mijn stille tuin;
de zoele meiwind wiegde kruin tot kruin
vol tere bloesems, fris als lentedromen.
Ik had u niet gevraagd: gij zijt gekomen,
Muze der smarten, in mijn stille tuin;
daar bogen levenloos nu twijg en kruin,
en bloem en bald verschroeide op plant en bomen.…
NACHTEGAAL
poëzie
3.0 met 2 stemmen 636 Hoor het verheven roepen in het dagen,
Nu er de nacht nog is, de geur'ge, zoele,
Overal-stille nacht; door 't wellend, zwoele
Gefilomeel, dat donker is als klagen. -
Nu tjuikt het henen over lage hagen,
En slaperige keeltjes komen joelen:
Zo op een meer veel scherpe zeiltjes kroelen
De dag gemoet, de dag met al haar vragen.…
O dit ontroeren om een klein gezicht
poëzie
4.0 met 2 stemmen 898 Het zoel aandringen van dit gevoelen
drijft tot het staamlen van huiverblode
woorden, die ‘t snelle stromen van node
hebben, en vrezen hun eigen bedoelen,
en stokken… en er is enkel een kijken
in blauwe verten, oneindig wijde;
wegvloeien van denken en een blijde
duizeling doet het hart bezwijken.…
Mijnwerkers
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.141 Zij dalen zwijgend in de don'kre grond,
Met bleke lippen en verflensende ogen,
Vervloekend de hardvochtig-valse logen,
Die hen tot nacht doemt, als de morgenstond
Met nieuwe glansen rijst, en schitt'rend-bont,
Van zuiv're zonneschoonheid overtogen,
Het land lacht in het licht, en uit den hoge
Een zoele vrede nederzijgt in 't rond.…
RUIME GEEST
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 149 Voldaan bloost de zon, moe van haar gewicht,
geeft de stad zoele streling, die rust vermeldt,
terwijl alles met schemerpaars versmelt.
Daarin soezen verzonken werk en plicht.…
DE VERLOREN VROUW
poëzie
4.0 met 1 stemmen 440 Vroeger ben ik mijn eigen zelf ontronnen,
Wellust verkoor ik boven zoele vreê.
En thans, helaas! ik geef mij laf verwonnen:
Ik ben een wrak op zwalpend-zwarte zee.…
HET WONDER
poëzie
4.0 met 3 stemmen 469 Ik zoek haar niet: ik wil alleen de pure
En zoele droom van u die niet vermoeit.
Dat waarde droeg weleer is lang vervlogen,
Geen boos en goed weet meer mijn mededogen
En haat verbleekte stil, een oude prent.…
Oogvreugde
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 85 In de tuin geniet het paar van stil bestier
der vroege avondlucht, bezadigd en zoel;
roze wolken minnen hun enig doel:
traag voortgaan onder ijl blauw, van ver naar hier.…
Reeds is de winter ons voor goed gescheiden
poëzie
1.0 met 1 stemmen 1.081 In de prikklende lucht, nu zoel als zijde,
die op de stad hangt als vochtige vacht,
komt nu een storm, die langs de brede gracht
zoet regenwater brengt, alsof hij schreide.
Zoet is de tovering van die droefheid,
waarin zo veel beloften slapend zijn,
in deze storm, van onbewuste vreugde.…
Lenteknoppen.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 401 De knoppen zwellen in den zoelen nacht.
O! morgen, morgen zullen ze opengaan!
De twijgen trillen en de stille laan
Is diep ontroerd, als een die zwijgt en wacht.
Op 't zwarte water zwemt een enkle zwaan.
Heel in de verte zwijmt een vogelklacht
En op het mos zijgt door de takken zacht
Het zilverlicht der pasontloken maan.…
Naar het plantsoen
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.647 Ze ontvlood de broeiing van haar zolderhokje,
Waar hing de lucht beklemmend zwaar en zoel.
Van ver een kerk tampt vroom een bedeklokje.
Vaalzwart de mantel over ’t rosbruin rokje,
Rust ze op haar plekje, geurig, lommerkoel.…
Muziek
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.860 Zoel geurde aroom van bloemen, loof en gras.
En ’t bladerflappen leek geheimvol fluistren.
Mijn weemoed zwaar, die ’t leven nooit genas,
Mijzelf bevreemdend, zwol in ’t avondduistren,
Doch iets in mij spring los, dat lag in kluistren,
Of ‘k mooie verzen of een sprookje las.
Dan doolde ik eenzaam door verlaten lanen.…
DE SECRETARESSE
gedicht
2.0 met 64 stemmen 17.234 Haar zoele blik drijft spanning in zijn post.
En 't brievenboek legt zij zó innig neer
dat haar elektrisch haar hem zacht en teer
het voorhoofd streelt en weerstand kost.…
DE VAAK SCHENKT LEVENSDURF
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 121 lichtknop
gehuld in wezenloos duister
bewaart het beddenlaken
klamme vrees voor morgen
wanneer tartend papier zwaait
de verlopen blokker
-reeds bewustzijn verliezend-
ziet een spitse heuveltop
waaar oranje kroonbladen
van een diepe kalebasbloem
zich krullend samentrekken
plots openspringend iets baren:
een zachtblauw elfje
zij roept de zoele…
(On)geluk
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 180 Heel ongelukkig viel
hij 's ochtends om drie uur
in Zoelen (vlak bij Tiel)
in slaap. 't Was achter 't stuur.
De doorgezakte stakker
reed in z'n slaap door rood
en werd bij God weer wakker.
Het was een mooie dood.
'Wees welkom,' zei de Heer,
die blaakte van erbarmen.
'U zwijnde in 't verkeer
en stierf in Morpheus' armen.…
Zomer in Holland
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 79 Och, zinderende Hollandse zomerdagen
van rond de vijfendertig graden
zon op tuin en het balkon
zoele bloemengeur alom
en ach, geen zuchtje wind
beweegt de zonnebloemen
met het dorstig hart naar
de hemel gericht,
en o zo tevreden
met het blijde verloop van de dag
waar de lang verwachte stortbui
tussen lag
dat het hete stof van de bladeren…
In krankte.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 290 Maar van de vogels altemaal
Zingt wel het teerst de Nachtegaal:
En, als ik krank en peinzend dwaal,
Roept hij mij toe, in zoete taal:
'Wel-op, mijn kranke vriend, wees blij,
Daar is het zoele Jaargetij! -
Ook in Uw ziel is melodij:
Och! 'k bid-je, spiegel u aan Mij!…