Netgedichten

netgedicht (nr. 22.891):

Verjaardag

Jij zei:
“Dit is mijn innigste wens:
de tijd vasthouden
zoals ik jou in mijn armen druk.
Maar helaas, hij glijdt weg
als het mulle zand
tussen mijn vingers.”

Zei ik daarop:
“Ik ben de tijd, het mulle zand,
de zoele wind, een kringel rook.”

Jij zei:
“Onze kinderen, hun diep verdriet,
hun blije lach,
zijn in mijn hart
gevangen tijd.”

Ik zei:
“Vergis je niet.
Ze groeien van ons weg.
Ze scheuren je hart
en laten een spoor achter zich
dat voor onze oude ogen
al spoedig vervaagt.
Verdwaald in de tijd
strompelen we voort.”