Alle inzendingen over zoen

Je geeft me nog een laatste zoen Al jouw liefde was gelogen....…

zie een lege kruk Nee, je bent er niet Op de bar een leeg glas Nee, je bent er niet Een dichtslaande deur Nee, je bent het niet Een auto die stopt Nee, je bent het niet Ogen in de nacht Nee, je bent er niet Ik zie je met hem Nee, je bent het niet Een stem roept mijn naam Nee, je bent er niet De telefoon gaat Nee, je bent het niet Een zoen…

Alleen even stoeien kan leiden tot een zoen. Maar je leidt je eigen leven. En bent niet in staat te geven. Je bent er wel maar eigenlijk ben je er niet. Als wij je zo zien geef dat een hoop verdriet. En als je mijn hoofd vasthoudt en dwingend mijn ogen zoekt. Dan zegt wat je wilt hebben en dat het NU moet.…

zij roeien met de riemen die ze hebben tussen de blanke weiden die op hen wachten als een bed op twee geliefden, als een kus die tussen twee monden ontstaat, een zoete zon aan een oude, koude hemel, een zachte zon boven een verkouden, tochtige polder met een slootje met daarop een huwelijksbootje, waarin twee geliefden die elkaar zoenen…

Voel de aarde, woel de aarde ruik de aarde om je heen zoen de aarde, zoek de aarde Maak je met de aarde één. Aai de aarde, zaai de aarde Maai de aarde, één groot feest Wroet de aarde, voed de aarde Vang de aarde in je geest.…

met jouw hoofd tegen mijn schouder voel ik mij niet echt veel ouder dan toen met jouw hand in de mijne denk ik terug aan die fijne eerste zoen en mijn stem klinkt nogal hees als ik de woorden lees die ik toen dacht met de kinderen in bed heb ik ons plaatje opgezet volume zacht met onze voeten schuifelend rond zijn wij ogen…

nog meer dan die ander, die me niet zo veel meer deed dit heb ik bij hem nooit gevoeld zo was ware liefde niet bedoeld volgens mij heb ik het nu wel gevonden de liefde die we nooit tonen konden vuurwerk bij iedere zoen wil het telkens over doen nooit meer zonder jou aan mijn zij eenzame dagen zijn voorgoed voorbij ja, nu ben ik er zeker…

In de ochtendnevels zoen ik haar schuldeloze mond, roerloos komt ze weer in mijn lichaam wonen.…

Halve levens verder het lijkt zo onwaar, ontmoeten elkaar twee zielen van toen destijds te verlegen voor glimlach of zoen...…

dopen ik heb mijn buik licht ingesmeerd ze brengen me flarden zoet van een hoger leven omgeven van liefde kleur en romantiek die mijn bloed blozen doet zacht bied ik mijn glanzend oog bewonderend lees ik hun groet die mij voluit genot beseffen doet wacht op de bron die mij bewoog ik tuit weer mijn lippen vol en sprankel mijn zachte zoen…

Wat ik je vragen wil is als een van ons de naam van de ander niet meer weet, we nooit vergeten om elkaar een zoen te geven. Want al dagen de gedachten slechts verleden, drijven zinnen door een dichte mist, in onze harten kan de liefde voor elkaar nooit zijn gewist.…

struikenbladeren terwijl het beeld van de avondlucht bibberend blijft hangen- vereer ik je met de hitte van mijn zwijgen gevat in gebaren van aanbiddende handen hoor ik je wieken waaien voel je mond fluisteren je woorden stromen als een rivier vol rinkels adem je glinsterend om mij heen mag ik binnen ik zal zwijgend spreken liploos zoenen…

Ik herinner me jouw ogen toen je op het bed zat hoe ze keken in die van mij je lippen glimmend nat overwogen me te zoenen en kwamen dichterbij we voelden ons vrij in jouw vier muren en je bed hartstochtelijke vuren tot en met het einde ik moest gaan maar ik wist dit houdt niet op dit blijft bestaan Ik droom een soort dagboek vol…

elkaars lippen zullen we draaien om elkaars assen zullen we springen van elkaars klippen zullen we vlinderen door elkaars werelden zullen we breken elkaars lansen zullen we magnetisch zijn in elkaars velden zullen we gokken op elkaars kansen zullen we lopen in elkaars schoenen zullen we lachen in elkaars harten zullen we beminnen in elkaars zoenen…

Als jij mij echt kan helpen Dan geef ik jou een zoen Ik wil het heus wel anders Maar 'k zou niet weten hoe Mijn leven moet veranderen Oh, lieve God ik weet het... Het is al lang een raadsel Voor alles wat ik doe…

Je schoenen op de vloer Je zomerjurk op de stoel Op het kussen ligt je blouse Wij er zomaar tussenin, zalige roes We snakten naar de adem Die we vol overgave pakten Ad rem , alsof als laatste gewenst Geen hinder van begrensde vlakten We zakten weg Bij ‘t zoenen van ons diepste doel Een verstrengeling van engelen Aanzwengelen van het…

Was als azijn in open wond Na lange jaren van miskenning kwam geen klank meer uit zijn mond De drukte in de oude stad 't lawaai drong niet meer tot hem door Een oude non boog zich omlaag en nam zijn handen in de hare Op zijn onuitgesproken vraag gaf zij hem haar rozenkransje Hij klemde het in zijn magere hand en drukte op het kruis een zoen…

ogen en die nog grappigere achternaam die ik hier liever niet wil noemen om geen vliegen aan te trekken in ondergrondse dromen begraven tussen de doden krioelt het van de wormen omdat jij niet gek was net zo min als ik de dageraad uit de goot plukte met handen, zilverachtig schoon en bereidwillig in het doen en laten zucht ik jouw zoenen…

Ze zegt na een lik en een zoen op m'n lippen: ' 't Was zó fijn, dat ik even over kom wippen.'…

Een zachte zoen op harde wang. Voor ze gaat heeft zij me voor de nacht al bang. Slenter met me mee, wil ik haar vragen. Maar ik noem man noch paard. zadels genoeg, Maar de teugels al lang verloren, als zij de nacht in staart.…

Je kreeg hem... die zoen. En lag ik in bed, onder ons huw'lijksportret... dan kwam je naar binnen als "Generaal". Je bracht een saluut: "Leve de koningin"... en als ik al zei: "Toe stel je niet aan". Eenmaal in bed, kroop ik tegen je aan. Al deze dingen zijn lang reeds vergaan, ze zijn nu het zout in mijn eenzaam bestaan.…

vanochtend, staande op de koude sloot, zo viel mijn oog op bladeren in’t ijs de herfst lag daar gevangen, eigenwijs in bonte kleuren: geel en donkerrood en bruin, met her en der een vleugje groen elk blad omhuld in dood’lijk zwart, versteend en stil, van leven, dood en mij vervreemd, bevroren, koud gemaakt door ’s winters zoen ze vielen toen…

Laat me je nog één keer aanraken zoals ik dat vroeger ook deed nog één keer naast je ontwaken maak mijn bed nog één keer compleet Laat me nog één keer je blik opvangen ik zal net zo verrast reageren als toen nog één keer stil naar je verlangen de rilling voelen van jouw zoen Laat me nog één keer bij je zijn ik zal bloemen voor je neerleggen…

ik proefde jouw zoenen als honing jouw woorden dronk ik als wijn jouw armen bouwden een woning waarin ik geborgen mocht zijn jij streelde steeds weg al mijn zorgen jij koesterde mij teder en zacht door jou geloof ik vandaag nog in morgen jij schonk mij hoopvolle kracht.…

Hij vond z'n prooi een schoonheid om te zoenen. 't Was in gedachte, dat-ie met 'r vrijde. De macho liep - hij wilde haar verleiden - met vrijersvoeten naast z'n stoute schoenen. Hij schreed, verheugd, dat hij d'r had gevonden, door lentekoorts gedreven op 'r af om haar te inviteren voor z'n sponde. Hij zag 'r van dichtbij.…

morgen schijnt de zon weer op je huid Sluit je ogen gerust maar in mijn hand ik zal heel de nacht over je waken gaan Droom nu maar van onze grootse band laat hem nu maar rustig gaan, die traan Droom maar zalig in mijn veilige hand niemand die jou nog verdriet kan doen Dadelijk is er zon zonder schaduwkant geef maar je lieve lippen voor een zoen…

Doch welke waarde heeft uw zoen, Zo andren u de mond ontwijden? Wat zou ik geven om uw liefdewoord, Waarmede gij ook anderen dan mij bekoort? Ware ik rijk, zo wilde ik gaarne delen, En sprake niet van mijn en dijn; Wat mijn, zou mijner vrienden zijn, Al waren ze ook nog zo met velen... Doch liefde is niet als brood en wijn, o neen!…

schansspringen nou, voor mij… hoeft het niet naar schoonmoeders nou, voor mij… hoeft het niet misschien wat zwartgallig laat mij maar vandaag ik sla me er wel doorheen glimlachen op straat handen schudden de beste wensen en alle goeds nou, voor mij… hoeft het niet ik wil met rust gelaten worden geen telefoontjes geen huisbel en zeker geen zoenen…

Zal zij hem met zoenen vereren? Hij gaat z'n kostuums inspecteren. Dan slaat hem de schrik om het hart: z'n pakken zijn allemaal zwart! Onmiddellijk na het ontwaken beschouwt-ie de stand van de zaken. Een blik in de kleerkast geeft klaarheid: z'n angstige droom blijkt bewaarheid.…

Een zoen in de hals betovert en is een vragen Aarzeling en toch durven, plagen en behagen. Een bij zoemt en de merel fluit De wereld houdt de adem in maar de natuur schreeuwt het uit. Zo fijn te mogen leven Ontvangen en geven.…