Netgedichten

netgedicht (nr. 15.794):

Wat ik je vragen wil…

Nooit eerder hebben we gesproken over hoe het later gaat,
als een van ons – bij voorbeeld dan –
de weg in eigen woorden niet meer vindt
en het vertrouwde leven, langzaam maar gestaag,
vervaagt tot labyrint.

Nee, wend je nu niet af! Dit is belangrijk, weet je.
Het noodlot kan ons net zo treffen als elk ander,
zeker nu we ouder worden is het wel eens goed
bij zulke zaken stil te staan.

Wat ik je vragen wil is als een van ons de naam
van de ander niet meer weet, we nooit vergeten
om elkaar een zoen te geven. Want al dagen de gedachten
slechts verleden, drijven zinnen door een dichte mist,
in onze harten kan de liefde voor elkaar nooit zijn gewist.