Alle inzendingen over zomertijd

Vanavond sluit de zomertijd Met winst vóór maanden ingeboet: Een vol uur nachtrust komt tegoed Aan wie zich braaf te slapen leit, En zonder erg de morgen beidt.…

Bij het krieken van de dag de zon tegenhouden is zwaarder dan ik dacht ik zoek de schaduw maar die wijkt waar ik plaats maak voor verbazing en mijn val het is het mos onder mijn gat als natte droom van een zacht bed ik pluk het met mijn winterhanden langzaam uit elkaar ...…

Eindelijk kan ik weer in de open lucht gaan zwemmen, waar de elegante dames topless liggen te zonnen met hun aantrekkelijke, gevarieerde memmen, want daar is het allemaal om begonnen. De zonnestralen doen het bloed sneller stromen en door de hitte ga je als vanzelf naar koele meren om aan de seksuele frustraties te ontkomen en je zelf met zonnebrandcréme…

' De zonnegod kreeg acuut spijt van zijn onbezonnen woord, maar 't was gezegd en al gehoord hij kan zijn zoon slechts hoeden voor gevaren op de zonnebaan 'Luister goed, mijn zoon, welaan, waak voor overijling en beteugel overmoed: Eéns in de lentemaand schenkt Luna één uur zomaar aan Aurora en dat nachtuur Zomertijd komt…

Papavers: rood geplooide dromen in een zomertijd vol zon waarna de koude winden komen of hun bloei vergeefs begon. Gelukkig is het zaad geborgen in een huis vol tederheid. Een nieuwe plant die wacht op morgen heeft haar bloeien reeds bereid.…

een paar tellen en de trein gaat midden in de nacht tel ik de uren van de zomertijd en van alle vogels die nu kwetteren in het Amsterdamse Bos het seizoen zo vroeg overal de bloemen en de bloesem dan zie je die oude wijzerplaat met een secondenwijzer die telt en telt stel dat je die wijzer ziet stilstaan precies op de klok…

hoe zuiver was je lentelied teder van toon en vastberaden in de liefde zoals mijn vroege vogel zong je stokte tegen zomertijd alsof de schoonheid van je lief je al je adem nam te kwetsbaar over zo veel liefde later met diepe klank, doorleefd de pieken en het dal het late bloeien in de herfst voorbij het verre schamen maar winter kwam…

Nu de wind is gaan liggen en de stad weer ruikt naar oude giraffes trek ik me terug in ledigheid en koester ik de zomertijd. Geef me een hangmat en een wahwah gitaar geef me coctails met ijs en een plekje aan de vaart.…

zich aan om aan de basis te mogen staan van de unieke vorm en geur waar bevruchtingen vanzelfsprekend gaan ook in conclaaf van wind vliegen en bijen aan wie nu de eer om als stuifmeeldrager nog te echten na talloze nectargevechten zacht zingt je lach het geurige pad van dromen jij weet dat ze komen in de overvloedige zomertijd…

Onbewoonde klokken in lentetijd tikten tot een nieuw seizoen zich vol goede moed had aangemeld waarin elk uur verstreek Bevroren bloemen in zomertijd verwaaien deden ze graag in het hart van jouw aanwezigheid die me altijd raken kon Verzonnen boeken in herfsttijd waar bleef het ware verhaal wat een ieder lezen zou de dag versneld voorbij…

De meeuwen slapen nooit ze kwekken en ze krijsen maar als het vogel-uur begint wanneer het licht de hemel kleurt begint een merel hen te overstemmen het 'tè-tè-tè' verstomt en rollende octaven zetten de toon der ouverture van alledag in zomertijd geen dirigent, de meesterzanger zet hier de toon, en 'tú-tú-tú' vallen zij in, de koorgenoten…

onverklaarbare tijden laten de mens lijden hoofdzaak is er niet meer bij voeten wankelen door de dagen handen die verlorenheid dragen de duim, de vingers gekromd een mond die wil spreken in een herhaling tot stilte verstomd gedachten van een vader gedachten van een kind hoe bloeiend blakend was eens de akker schreef er de zwaluw zomertijd…

Met zomertijd en wintertijd, mooi hier en lief mijn lief. Zoveel adem raakt niet kwijt. Alsof ik eeuwig zou; lopen over water. Wat klaart nu ik verlost van mij wegen moet zonder woordgewicht, naakt van daad: nu ik sta aan water bedekt met kroos, gras waarin ik niet geloof, maar waarover ik ga om een horizon waar geen land.…

Herfst is gekomen stormachtig onmisbaar in de cyclus van seizoenen Kleurrijk prachtig het verval almachtig bereid tot wederopstanding Maar eerst is er winter enig natuur komt op rust wachtend op de roep van het voorjaar En met de lentezon hoog aan de hemel start de fase van groei planten komen tot leven en sieren de omgeving Zomertijd…

Terwijl de zomertijd Zich zacht te rusten legt, Blaad'ren nog net niet vallen Maar wel verkleuren in tinten Goud en brons, Ook de schijnbaar altijd Groene heg het hoofd langzaam Hangen laat, Is daar op die dode plek Plek waar zomers nooit iets Groeien wil zomaar de onverwachte Geboorte van jullie drieën, Getooid met charmante…

Kijk zie, ik ben weer Terug in de zomertijd. Gras wordt besproeid, Een geur van de echo geeft Zonneschijn op ’t gordijn. Er is slechts een zijn. Onze huiskamerdeur zucht Een hunkering naar morgen. Open en weer dicht. Gerinkel in de keuken, buiten Hen die nog wel mogen. Verlangen is mijn deken.…

Ik kijk naar de wekker Is het reeds zo laat ? Waar is het uur gebleven dat in mijn hoofd nog staat ? Het holt ons reeds vooruit, kon niet wachten, richting zomer en zomerse gedachten wanneer de zon, pas laat, haar ogen sluit De zomer, met altijd te weinig uren waarin wij, in zwoele zomernachten, diep elkaar in d'ogen turen En…

Een kleine, bescheiden persiflage op het hedenochtend over onze vredelievende hoofden neergedaald zesregelig blinkend kwikzilverig razend snelsonnet van de hand van onze zondagswoordenaar, maestro Jan Bontje MAARTSE VRIJE KÜR Maar hoe nu verder, is de grote vraag Wat was er eerder, krokus of de zon Was krokus eersteling of andersom? De…

De zomertijd is aangebroken De lente dagen zijn voorbij De natuur is reeds ontloken, Het warme weer is nu nabij. Zomer, de mooiste tijd van het jaar Alles bloeit en groeit weer De zon schijnt heerlijk, wonderbaar, Het geeft alles zo’n blijde sfeer.…

De zomertijd is aangebroken De lentedagen zijn voorbij De natuur is reeds ontloken, Het warme weer is nu nabij. Zomer, de mooiste tijd van het jaar Alles bloeit en groeit weer De zon schijnt heerlijk, wonderbaar, Het geeft alles zo’n blijde sfeer.…

De hoge bomen, zwart en bladerloos, Wien grijsgroen mos de ruige stammen dekt, Herdenken, droef, de zoete zomertijd, En schudden zacht de wijze, kale kruin. In de oude toppen klaagt de winterwind. Door ’t huivrend schaarhout vaart een lange zucht, En tillend klapwiekt, als een bruine vlinder, ’t Verdorde blad, dat trouw bleef aan zijn tak.…

De hoge bomen, zwart en bladerloos, Wie grijsgroen mos de ruige stammen dekt, Herdenken, droef, de zoete zomertijd, En schudden zacht de wijze kale kruin. In de oude toppen klaagt de winterwind. Door 't huivrend schaarhout vaart een lange zucht En trillend klapwiekt, als een bruine vlinder, 't Verdorde blad, dat trouw bleef aan zijn twijg.…

Overdag bij zonnige zomertijd hield hij met hark en schoffel zijn bedje bij héél toegewijd. Na gedane arbeid met een zekere vlijt keurde hij met zijn neus hoe zijn aardbeien- bedje was gespreid. De rood zoete vruchten konden in de zon zo heerlijk geuren. Menig aardmannetje heeft zijn ritueel later moeten betreuren.…

het virtuele hebben we gehad wil je voelen en lachen om je gekke smoelen als ik een kabouter zie in het geven van je echte leven ontmoet ik weer je eindeloze fantasie we nemen nu een ander pad we gaan dromen slopen een echte toekomst lopen geen lente meer in steeds maar hopen maar eindelijk realiteit voor ons geldt voortaan zomertijd…

Als een op hol geslagen geest raas ik over het vlakke land zweep op het zand tot hoge duinen gesel fel de bomenkruinen met mijn machtig krachtenspel blaas heel hoog van de toren na die slappe zomertijd voel me eindelijk herboren na dat zuchten en wat briesen het is de herfst die mij verblijdt Laat de regens maar gauw komen wolken schud…

uurtje naar voren het brengt verwarring in het bos je moet de vogels er maar eens over horen de bonte specht tikkend hoog in zijn vertrouwde stam kent geen zomer- of wintertijd weet niet van dat uur verschil waar ook vader zo snel mogelijk vanaf wil vader doet niet aan nieuwlichterij hij stelt de tijd en blijft erbij geen winterijd, geen zomertijd…

Heel even maar hoor ik haar koddig lachen dan slokt het woud haar beeld weer weg Nieuw leven ruist er over het veld een tranenlaken glijdt onhoorbaar van haar flanken de alvast geleende zomertijd voorspelt een bruisende oorsprong van ongeboren ranken Dampend valt de milde voorjaarsregen geheel bevrijd van het hard bevroren winterjuk op…

De zomertijd nadert weer snel. Het is nu zo verrukkelijk wel om makend allerlei plannen voor de zomerse reis te dromen, over weldra maken vele plannen... Misschien wel het aangenaamste vullen der tijd, nu. Beloven nog zo weinig echter, slechts beraam. Waarheen het zal gaan weer. Wat ondernemen weldra weer. Hoe het dan zal zijn weer.…

Daar buiten bleef de regen stromen maar binnen kon ik even dromen en heb mezelf zo meegenomen naar de zomertijd Ik droomde toen van bootje varen, van zon, zee, strand en pootjebaden totdat ik in de ogen staarde van een mooie meid Ineens zag ik haar voor me zitten, te stralen in de zomerhitte genietend van een droge witte wijn op het…

zal mijn lijf, waar ik van houd ook materie dat mij steeds plezierde wisselen van plaats, zonder mijn herinnering aan hen die mij hebben verwekt, verzorgd en groot gebracht, 't wereldvenster ruim ontsloten zij kenden mij en namen mij hoe ik ook was vanaf 't pril begin, en later mij met stoerheid vulde dat paste mij als geurend hooi in zomertijd…