Alle inzendingen over zuchten

Er komen dagen  Dat onze liederen zuchten zijn.    Dan, zo het regent om ons huis,  Wij zien het stromen  En droevig dromen  Van bloesemleed in dropgeruis.   Doch morgen zullen wij misschien,  Juist om het droppen,  Wat schone knoppen  Gelijk ons hart half open zien.…

langzaam spreidt de lichtval zich over akkers en verte weg is de zucht van gisteren vandaag is nu begonnen met druppels in het gelid slagvaardig met geharde discipline stilte is een storm, het oog is ons geweten het heden is nog geen later geworden waar we wezen zijn we nu in het gewicht van duisternis en de lichtvoetigheid van…

Stap voor stap zet ik voetje voor voetje plaats ik, zucht na zucht slaak ik traan na traan pink ik weg, al loop ik niet achteruit, mijn lijf gaat dat wel, stap voor stap, voet voor voet, zucht na zucht en traan na traan!…

Je zit wat onderuitgezakt op een bankje in de duinen waar je uitkijkt over zee de vergane glorie straalt van het matte in je haren waar het goud van ooit nu grijze strengen strooit je hand streelt oud fluweel dat plooit rondom je dijen hun schoonheid lang passé je blikken staren wrang over het ebbende getij en in het doffe van je ogen…

beminnelijk van kleur Vol van liefde en intense tederheid Omgeven van een honingzoete geur Jij overspoelde mij met golven passie Benevelde de lucht vol van verlangen Mijn gedachten enkel en alleen bij jou Jouw beeld in mijn dromen gevangen Jij voerde me zachtjes naar het paradijs Liet me op wolkjes van liefde zweven Een roze vlucht als een zucht…

is de reden dat ik schrijf dezelfde waarom ik de liefde bedrijf een dwangmatige verrichting met een zucht van verlichting…

Of je een hond hebt of verkeerd parkeert Een kaartje in de trein koopt, of de bus Een Pool in huis neemt voor een zwarte klus Het wordt minutieus gecontroleerd Ik had het al voorspeld: er komt een dag Waarop je zelfs geen blik meer werpen mag…

I Ach! niet meer lijden in al ons gedachten! We zijn zo laf van 't onbereikend trachten, we zijn 't ‘bijna’ van alles toch zo moe! Ons dromen zijn we moe, en 't kwade en 't goede zo moe! en al ons nutteloos gedoe, en àlles, - en ons onmacht zijn we moede! - Arm knaapjes in een woud, heel ver van 't huis, die schreien om 't ontrustend…

Wie zou elks wit* vertonen op zijn bladen? D'een bidt de goê Fortuin Om kronegoud en purpren rijksgewaden En hoven van arduin*. Een ander, die bij d'orelogsbanieren Liefst glorie haalt, grijpt naar Triomfpalm en bebloede krijgslaurieren; En koopt met lijfsgevaar De zege blij daar 's vijands heiren…

sjamanen verbinden zich reizen terug in de tijd gerafelde broeders wachten op heling van hun leed verdronken zusters wenen men noemde hen ooit heksen handlangers van het kwaad verdroegen hun wijsheid niet elk van de vier winden hoort hun zuchtende roep kom werkers van het licht breng hun zielen tot rust…

De allerlaatste koeien liggen dromend op het land te malen van een zomer die geloomd niet wilde komen Ze rollebollen samen blote buiken op hun kant en wachten tot de wolkenvlokjes vallen op de bomen Dan staan ze nog eens op in natte zon die plots ontbrandt en voelen langs hun flanken hoe de witte nevels stromen Oktober is gevallen…

Veel in 't duister Soms pech, maar altijd een goed gevoel Als abonnee op tijd krant kan lezen Schrijver van 'Ochtendkrant' Wil slechten die muren Eind aan de strijd Ver voor de eindtijd Versmolten culturen Soms een zucht met weer een erg'lijk' insteek Als echter de laatste krant in De bus ligt: altijd luister* *glans…

't liefst van al schreef hij het firmament te pletter om daarna alles weer te schrappen stoffer en blik Pluto en wat protonen samen vegen maar het zonnestralen was hem te vlug af hij zou nog lijden onder wat residu uitgestrooide lichtjaren enkel in zijn ogen was hij sensatiezuchtig het sterrendom onderschreef zijn schitteren niet…

mijn verliefde verlangen Het rijkt haar liefde aan mij verrijkt mijn liefde voor haar Een zucht zomernachtlucht als adem voor elkaar…

ver weg blaatte een kudde tegen de lage avondzon zij grensde aan de stilteoase waarin ik mij bevond weldadig streelde het ontbreken van geluid mijn niet verwende huid intensiveerde zicht en reuk met een alert anticiperen een paradijs vol rust de wind droeg een verdwaalde zucht en de geur van schapen…

de wind zucht het blad beweegt het hout kreunt een doffe klap de aarde schudt het blad draait vangt de wind waait zacht omhoog kust de tak de dauw valt voedt de grond een zaad ontkiemt een boom groeit het frisse blad ontmoet de wind de wind zucht danst haar finale: een wervelwind…

Hij werd vervroegd gepensioneerd en zuchtte: 'Ik ben uitgeteerd.'…

en weer voel ik die wind waaiend uit vergeten landen geen streling is het, of aangenaam het is de zucht der krotten en hun bewoners, de vechters gezichtsverlies van een wereld die een eeuwige winter baart waar zomer slechts een aantal treft en geld en het gewin der banken of dat van de industrie en leiders weer voel ik die adem van vragen…

Hoe zalig stilte prevelt mijn leeggezogen hoofd in de welving van jouw hals wals vertraagd door streling verdoofd langs heuvels beneveld zacht warme lippen waar grind nimmer knerpt waar het zalig gedijt dag de nacht verleidt In eeuwig toeven waar het uitspansel splijt.…

Paars en groen wiegen zacht, in verschillende maat: dennen op de hei.…

Je mag, maar 't hart klopt je kunt, bent 't zo moe je moet, maar wacht op hem je wilt, dan zie je hem, een zucht, een lach een traan eindelijk, eindelijk mag je gaan. Voorbij de pijn, voorbij de lijdensweg, je laatste zucht nam alle ellende weg. Dag lieverd…

Jezus dank dat ik bij mijn moeders sterven mocht zijn bijna al haar kinderen om haar heen dat vond ze zeker fijn de dokter heeft haar angst en pijn verzacht met morfine rustig naar de andere wereld gebracht mijn broers waren te geëmotinoneerd om het laatste gebed te bidden ik bad toen Jezus kom toch in ons midden…

Tussen stoeptegels zwaait het ontkiemde boompje sierlijk in de wind met zijn vrije, losse top, 't voetje stevig vastgeklemd.…

Ze zucht, haar lichaam wordt mama, het valt niet mee: elke dag liefde.…

ik dicht al lang niet meer geen deuren geen monden ik heb oog voor kleuren soms door het grijs heen en beluister de klank van jou, de ander is die nog immer zo koud als steen of meer te zacht als een veer neen, ik dicht niet, doch open als jij mij laat ruiken aan geuren van jouw ziel en ontwaar dan soms het vocht, keer op keer, van het…

Het lijkt of overal een coach voor is: Een coach voor nachtrust en carrièreplannen, een fitnesscoach of een om te ontspannen. En zit je zonder, nou, dan is het mis. Mijn eega’s knappe coach doet GLI*. Nu zoek ik eentje tegen jaloezie.…

Smalle Ee en De Veenhoop spreken op fluistertoon innig tot elkaar baren gezamenlijk een jonge maar sterke zucht die wijdte en verte zoekt over bloeiende velden waait in het dorp Oudega geeft hij de kerk -reeds vele eeuwen oud met een ietwat scheve toch stevige toren- een opbeurende zoen vol jeugdige levensmoed de wind belandt tevreden…

in minieme bewegingen schoonheid details die alleen de insider ziet als wonder van de natuur stille communicatie tussen natuur en mens in prachtige bloemenpracht maar ook in het zacht raken van de wind aan de wolkfiguren die spelen met stralend licht van de warme zon in het blauw van de lucht begeleidt door mijn apocalyptische zucht…

Mijn zuchten zijn dieper geworden, dramatischer dan weleer. Mijn moeder kon het mooi, zuchten. Zo, dat je hele lijf ineen kromp, zo dwars door je ziel. Ze zuchtte je zo een zwak hart toe, een ongeneeslijk schuldcomplex bovendien. “’t Is me wat”, “Nou, nou”. Ik kan dat nog niet zo goed, ik moet nog harder oefenen.…

In tijd is ons le- ven als een Zucht. Door mon- diale ellende oorlog, ziekte dood. Zucht Is ons leven in tijd als een zucht, maar we- reldoorlogen en el- lende zijn beslist geen klucht Want als de grote kleine man uit Moskou het op zijn heupen krijgt speelt Poetin zonder twijfel >>> DE EERSTE VIOOL…