Alle inzendingen over zwart

Wanneer de moeder van het licht weer licht, En voor haar goud de zwarte mist doet wijken, Dan laat ze er stralen langs de bloemen strijken, En dankbaar doet elk bloemeke zijn plicht. Zodra de bloem de lieve zon ziet prijken, Dan wolkt ze wierook op in wolken dicht, En geurenmoeder wordt het moederlicht...…

Hij zag de zwaluwen als zwarte stippen vlak onder ’t geel van de avondwolken glippen; daarna, in ’t blauw, vond je hen moeilijk weer. En ’t fijn getjisper van hun zwenkend piepen, dat scheen de hoge stilte te verdiepen, droppelde als regen in zijn afgrond neer.…

De zwarte bladzijden in het boek maken het moeilijk verder te lezen mijn doden zijn tijdelijk opgestaan spoken levendig rond in mijn geest waar ze tijdloos de tijd overbruggen Jong blijven ze als altijd in hun eerste levenskwart waar de één haar noodlot niet kon ontlopen de ander zijn lot in eigen handen nam Waren ze niet veilig opgeborgen…

Intussen: Benito met kogels doorzeefd, een Britse grap over dode lucht in zwarte rokken op tafel, en wit- gerokte dametjes met zwarte korrelogen weer juichend langs de kant van de weg. zo werd jouw leven een happen naar lucht, een gat in het archief. -------------------------- uit: 'De sprong', 1983.…

wordt nooit wit..wit wel zwart Opgeven voor de echte strijd Stil staat de klok verder gaat de tijd Het leven gaat door soms sta je stil ben wie je bent doe wat je echt wil Begin die wedstrijd zonder valse start open je ogen en volg.... je hart…

, zonder dat op schrift in het lijf is gezet, kom ik thuis, als kraaien in een zwarte schim die kleur en kracht van grond hebben gestolen, als klauwen touw een gedicht ontwindt en kluwen transparanter wordt, zich vergelijkt , verdicht - tijdelijk - even opgeschort.…

Er waren twee koningskinderen Die hadden elkander zo lief Ze konden elkaar niet bereiken Want dat zwarte gat was veel te diep De zon had tot dan toe Hen met hart en ziel beschenen Maar door het diepste duister Was het licht voorgoed verdwenen Tot uit de zondvloed van duisternis Een duif van vrede verscheen Met een klein groen takje…

Veel vreemde witte dampen die waasden alles weg, alleen matgoud van lampen glom, boven zwarte heg. Daar zong een teder meiske met kindje aan haar hand, een zacht en teder wijske door 't witte avondland.…

Vlabij zijn de woorden, de gezichten, vlakbij zijn de koude nieuwsberichten, een zwarte vogel in een zwarte droom, de regen die valt in de winterboom en plots vliegt de vogel heen...…

tussen de aardse dekens kan ik rustig stikken, beklemt het geestgebrek keert zich in het ondeelbare, voltrekt uit het hermetisch zwart, zonder dat het in schrift op het lijf is gezet.…

Omdat hij nog moet vliegen en een zwarte regel zijn in een blauwe lucht maar hij rust ook uit op lantaarnpalen zoals reigers vaak doen en dan bedenk je dat ook hij beklemd zit in een regel en niet eens in een helder blauwe lucht. het was bewolkt vandaag en het stormde met veel regen…

De zwarte merel is er weer. Nu voor mijn venster, de blauwe regen zich tooit, in vol ornaat van blauw en groen. Rijker en mooier dan ooit. Er is weer plaats voor hem. Sinister en zwart tekent hij zich af, tegen het oranjerood van de ondergaande zon. Schaterend tussen het weelderig groen. Of hij al een vrouwtje voor zich won?…

zie ik uw zwarte humor in het is de basis voor een nieuw begin Zorgt u er voor dat de rest van de mensheid dat ook inziet?…

Sinterklaasavond, al dan niet met de ons bekende Zwarte Piet ik wens een ieder, gelovig of niet een mooie avond kijk wel: Of je Sint niet vallen ziet!…

(voor Sophie Heesen) In het zwart op jouw stoere, zwarte racefiets snelde je voorbij. Een vorm van afschermen. Sfinxachtig. Op zoek naar hem, die je zo intens blijft missen. Die nu anders verschijnt, maar nog dieper verbonden. Vanaf de bank voor het oude stadhuis keek ik naar de zangeres in het groene jurkje.…

soms ben ik kleurenblind zie geen verschil tussen zwart en wit en wat ik daar zelf van vind?…

Yesilgöz ganz im Weiss, wat dacht je wat En Omtzigt in het geel van NSC En Plas in 't donkergroen van BBB Het vloekt, maar lang niet als het zwarte gat Nu Wilders zèlf nog...draagt hij al iets milders Dan peroxide in z'n zwarte kuif?…

Maar ondanks witte rook die men daar zag, was het voor velen toch een zwarte dag.…

Ik ben nu acht en twijfel soms wel of u werkelijk bestaat of u echt met zwarte pieten over alle daken gaat Ik hoop echt dat u helemaal echt bent en u maakt mij het meeste blij als u ervoor zorgt dat mijn ouders bij elkaar blijven en bij mij…

ik wil deze zwarte zieke plek uit mijn lichaam wegsnijden. ik heb mij langzaam recht overeind gezet. ik heb gehoord, dat ik heb gezegd in een huiverend, donker beven: ik erken maar één wet: léven. allen, die wegkwijnen aan een verdriet verraden het en dat wìl ik niet.…

Ik kijk naar een donkere sterrenhemel met in het midden de zwarte maan. Hij lijkt me overal te volgen, waar ik ook naar toe zou gaan. De mooiste en helderste sterren staan hier nu allemaal bij elkaar. Ik kan er wel uren naar blijven kijken, maar dan besef ik dat ik naar je ogen staar.…

hoe lang duurt hopen dat zijn zwarte schreden met witte nagels koele handen met smalle polsen door mijn haar bij die enge film hopen op spijt berouw dat de vrouw die hij nooit hoe lang voor ik helemaal vergeet zeker weet dat hij niet de man nooit meer…

Hij straalt met Vochtige plekken Zwarte handen Wat vind je ervan? Hartstikke mooi! We trekken ons terug in Nieuwe schaduw Openen een fles wijn Van de moeder van Gerard Reve De Avond duurt nog lang.…

geen trein op het spoor wachten geblazen - ijsberen op een gepekeld perron aan de horizon die zachte oranje baan waarvoor twijgen zwarte franje vormen de morgenster staat erboven wachten loont vanmorgen de zon komt op, de metro aan…

het Slavisch bloed kruipt langzamer dan de luiaard die beschutting vindt in heel langzaam bewegen een zwarte panter jaagt het eind en het begin zijn zoek speuren machteloos naar elkaar we wachten tot de tak breekt of zich buigzaam toont…

Schrijf ik met leegte blikken vol niets zien wordt staren het idee vervliegt als ether vluchtig weg de stilte bijt zich vast in een tel en verglijdt in een moment van aarzeling het wit blijft wit zonder het zwart van de inkt zonder de kleur van het gedicht.…

haar ogen zo zwart als kool kijken mij aan brandend op mijn lijf mijn handen knellen van het nylon koord in de verte hoor ik het knallen van de zweep en het rammelen van de kettingen ik wacht volledig machteloos op wat komen gaat alle tijd om mijn zonden te overdenken…

door weer en wind geen zondagskind vier weken in de schaduw tussen maretak en bladerdak, geen droomhuis voor de zwaluw maar noch door zwart of groen of grijs laat jij je camoufleren, fier tussen ijs en ereprijs staan je klokjes te flaneren…

Als een zwarte wolk, gesluierd benevelend het zichtveld Je brein, dus je gedachten niets is meer wat echt telt Gevangen en verwrongen gesluierd en geveld gezeten op een stro-matras 'dáár zitten' werd vermeld Je wil is afgenomen je centen zijn geteld je IK is afgenomen en je zit in niemandsveld…

Soms zoals nu denk ik aan jou een zwarte vogel die aan het eind van de avond met zingen begint Je speelt een afscheidslied dat klinkt als de ´Nocturnes´ van Chopin met jouw stem Jij zingt van Assepoes, Assepoes en dat je niet zonder mij kan net zo min als een dag zonder licht…