Alle inzendingen

Al tastend in het verleden loop ik door ons huis. Ik hoor de stemmen van vroeger, herken weer dat vertrouwde geluid. Glij met mijn vingers over de muren, laat ze rusten bij een deur. Proef dat vertrouwde, ruik nog een keer die bekende geur. Loop door alle kamers, ten afscheid in de tuin. Dan voor het laatst de sleutel, draai hem…

Ook dwaze dromen moeten het ontgelden In amors overmoed en 's mensen hybris Waar liefdes schijnbeweging vaak diffuus is En ook geleerden ons niets echts vertelden De ratio keert in tot ironie Als onvoltooide Schubertsymfonie…

Ik hou van het leven Al kan ik niet iedereen alles geven Toch voel ik me Rijk als een koning Al heb ik geen echte woning Ik heb alles wat ik nodig heb om te leven Meer heb ik niet nodig Als ik maar kan overleven Ik hou van het leven…

ik ben begonnen met ‘t bier om de nood voor te zijn en ‘t pakket enig nut te geven dus lijkt ‘t mij verstandig om morgen niet te beginnen met één of andere oorlog bovendien heb ik plannen die veel belangrijker zijn dan zo’n grote verspilling en ‘t is ook niet goed wat betreft beeldvorming van wereldleiders an sich je zal daar maar zitten…

Beste denker der duistere kamers, uw brein is een archief van ongelezen echo’s, elk hoofdstuk een spiraal van schaduwambtenaren die uw gedachten stempelen afgekeurd (De inktvlekken op mijn muur zijn geen test meer— zij worden poorten naar uw rijk van traag beton, waar deuren groeien als tanden, en de klokken hun wijzers verliezen…

In de zaal waar men gewoonlijk plechtig afscheid neemt van een dierbare die heen ging klinken op een voorjaarszondag opbeurende toonkunst en zang over alle aanzichten van het leven dat ons omringt liefde hartzeer en blije hoop dansen samen de ruimte in geven elke toehoorder uren vol wijze vreugde bij het bewogen aardse bestaan…

zacht en warm klonk het bekende wees welkom boven alle geluiden uit niet overheersend duidelijk maar met een donkere toon die voor mannen heel verleidelijk was en voor vrouwen een eigen afrodisiacum had dat ook in het herkennen een subtiel belangrijke verbindingsrol speelt zo ook de gedempte verlichting en de leeftemperatuur…

Dat ieder individueel mens pure liefde nodig heeft om eenzaam leed te relativeren staat geschreven in verhalen oude stoffige boeken gemaakt door de wijze droomgeleerden die het verheven leven slijten en woord na woord in dromen overdragen om ons te overtuigen misschien komt er een wankele brug tussen dwaze dromen en werkelijkheid en…

De dames werden in de lucht geschoten, In een raket die op een dildo leek, Ook wie met stijve nek naar boven keek, Heeft volop van die ruimtevlucht genoten. Ze schreeuwden alle zes, zo hard ze konden, Toen daar de zero G-spot werd gevonden.…

Het huis herinnert zich mij. Hier heb ik lopen geleerd. In deze kamer begon de aanloop die eindigde in een ontzettende sprong. Hier is de keuken ontdaan van gestapelde vaat en gerei. Bij deze kraan waste ik mij. Stram van ouderdom staan tafel en stoel in hun recht. Mat en zeil zijn al lang aan elkaar gehecht. De trap naar de zolder…

Ik zag Cecilia komen op een zomernacht twee oren om te horen twee ogen om te zien twee handen om te grijpen en verre vingers tien Ik zag Cecilia komen op een zomernacht aan haar rechterhand is Hansje aan haar linkerhand is Grietje Hansje heeft een rozenkransje Grietje een vergeet-mij-nietje de menseëter heeft ze niet gegeten ik heb ze niet…

De groei is eruit al lang de bloei ook alhoewel kortgeleden in mijn perceptie ik nog 'n zomerboeket was maar doei, doei het is vervangen voor een prachtig herfstboeket zo vind ik maar ik koester me nog lang niet aan een rouwkrans! een rouwkrans? foei zegt mijn geest: "je winter Jan Jacob moet nog beginnen!"…

De dromerige diepte van oude verhalen in bonzende trommels en de weemoedige luit in verborgen straatjes In deze nacht droomt Asmae over de glanzende feestjurk van haar grote zus en smeert Samara haar kinderlippen rood In een andere droom in dezelfde nacht stampen laarzen op vermorzelde dromen in de aardedonkere nacht Nachten…

ondanks al ‘t goddelijks wat hij was geweest wat hij had gedaan in de beeldspraak door de ogen van de vrouwen bleef hij verweesd doorleefd zwalken door bos en beekdal in de vertrouwde maanlichtsonateval of ‘n drinkgedicht dus niet geschikt of gezwicht voor de droomwouden waar zij wilden zweven in levende lijven zouden blijven…

Als kind wil ik spelend door uw landschappen trekken, als minnaar in elke streek uw schoonheid herontdekken; Ik wil uw bergen trotseren, uw diepste grotten betreden, poedelnaakt zwemmen in uw zee en dobberen op uw meren, wandelend over uw wegen wil ik u mijn liefde geven en op de beat van uw hartslag van dag tot dag mijn leven leven;…

Against all odds Plooit de tijd weer naar voorjaar Is het park een canvas Van groen en geel en roze Vindt de wind weer het zuiden Heb ik Me losgewrikt Uit de wurggreep van donkere dagen Ga onder In het vroege licht Me vastklampend Aan het drijfhout van herinneringen Hoe wij ooit Op jonge benen Door vele zomers gingen…

Zeker, natuur oogt overrompelend. Hoe klimop met dikke spieren door een barrière wurmt... Ongelofelijke driftgroei maakt zich gulzig meester van knoppen, stelen, strengen, verse takken tot bladeren zich ontplooien naar het licht... 't Zit in ons allen. Maar zijn we er meester van? Komen onze krachten op tijd op hun plek? We zijn beïnvloedbare…

De nacht is bij een dronken dichter eenzaam in het intieme alleen zijn van het donker en het duister in de tuin der zoete dromen een slok te veel, een lege fles tussen weelde van intense liefde onder het maanlicht op een steen dronken zodra woorden verdwijnen in het element van de wilde natuur lonkt de duisternacht met blauwe bloemen voor…

Ribbenkamer van mijn ziel, kathedralen van verlangen, lichtstorm door schaduw, glas-in-lood, zee der vergetelheid, die buigt, die breekt, die heelt. Zielsrebel, geen eind, maar zaad in 't aard, groeiend, groeiend als een woud in droom.…

'De grote paasschoonmaak', zo noemt Orbán Zijn felle kruistocht tegen minderheden Daarvoor wordt in de grondwet zelfs gesneden Die dient slechts de Hongaarse hetero man En na de schoonmaak zal hij uitentreuren Met vriendje Wilders eitjes wit gaan kleuren…

de powertower die een halve mijl door 't zwarte goud het luchtruim heeft gekozen staat ongenaakbaar als achilles' pijl al zinderend te trillen in de vlakte van het onneembaar muuromzoomde troje een mini-universum op het zand reflectie van het oude babylon na drieëndertig eeuwen weer herrezen millennial van puur titanium het middenoosten…

ogen vol feest zacht lief en innig vroom waar zijn de stukjes religie en emoties gebleven in hun binding met elkaar groot gezin en familie opkomende jeugdbeweging jongens en meisjes scholen en flakkerend kaarslicht kappelletjes het magistrale orgel de grote paasoptochten met palmtakken misdinaars in feestkfeed met toebehoren…

Ooit sloeg een vuist op tafel van dit land en is blijven liggen: een kasteel. Hij woont nergens, want er is hier niets anders: er staan muren omheen, maar het blijft nergens. Het is ook geen wonen. Het is niets meer willen en dat hier doen. Maar alles is te heftig in dit huis. Wind blaast in de open haard, vlammen blaffen als honden…

Ik kan het niet verwerken De pijn die is veel sterker Zit je hoofd weer vol met zorgen Schuif die aan de kant voor morgen Ik kan het niet verwerken Zoveel in het leven geleden Maar de strijd is nog niet gestreden…

En zoveel schande werd in liefdes naam Met rein gelaat, gemeen gemoed bedreven, Dat ik mij vaak genoeg voor liefde schaam En walging mij belet om voort te leven. Een felle blos, een bloedgolf stijgt naar 't hoofd, Het wordt mij beurtlings rood en zwart voor ogen. Ach, alles wat geluk is wordt geroofd, Bevochten op almachtige gier en logen.…

even iets meer wind en het sneeuwt bloemblaadjes van de Japanse kers…

Het eerste Boek werd uitgegeven Met teksten over het leven Tientallen tot honderden exemplaren werden er verkocht Het leven was zwaar Dus was het een lange tocht De 40 Gedichten van Danny van Strien De tweede druk moet als Boekenschrijver komen Desnoods in Eigen Beheer Want het leven is niet eerlijk En het leven doet zeer…

in ’t open veld was geen schaduw van laurier of struik te bekennen behalve van ’n eenzaam wolkje dat zo weer voorbij waaien zou en toch toen hij ging liggen kwamen de schapen grazen en stampen en sneden met hun silhouetten als tanden ’t fris aangegroeide goede gemoed weg dat blakend in de zon eindelijk begonnen was op te bloeien…

Als de ochtend niet meer aarzelt en het licht niet meer twijfelt zal ik opstaan, zal ik eindelijk spreken zoals ik dat al dagen beloof. Als mijn voeten niet meer slapen En hun sluimer mij verlaten, dan trek ik mijn schoenen aan. dan volg ik het pad van mijn verlangen echt, ik zal het doen. Als de lucht niet meer drukt en het gras niet…

De Walstraat waar magnolia’s groeien betoverd, getooid met een lentekrans weerspiegelt de singel hun eerste dans een wals waar wit en roze ineenvloeien Het grote voorjaarsbal is begonnen! de deelnemers zetten hoopvol de toon toegewijd hebben ze bloesemend schoon uit blaadjes tot zijden jurk gesponnen Al snel volgt de buiging, de laatste…