Alle inzendingen

Tik, tik, tak, zegt de pendule, 'k voel me zwak, zegt de pendule, ik ben bijna van echt goud, maar ook zoveel eeuwen oud. Ik ben oud en ziek geworden en dus echt antiek geworden. Ik loop uren achter, maar niemand kijkt daar werklijk naar. Vroeger zag ik kaarslicht glanzen, mooie dames deftig dansen met een generaal of vorst…

Zon op dunne lenteblaren, Dans van schaduw voor de voeten, Wind door opgehuifde haren, Kushand, lach en vluchtig groeten… Moet de druk van lange dagen, Moet de gaaf der ogenblikken, Dan zo zwaar zijn om te dragen, Dat die last de knie doet knikken? Vlindrend vouwen zich de kelken Om de nieuw ontkiemde vruchten, Weinig weegt hun wit verwelken…

Licht, lichtheid noch ledigheid, geen geluid. Niets...niets dan volkomen ledige, volledige, alles absorberende alles doordringende penetrante impermeabele nonkleurige betekenisloze in zichzelf besloten coherente uv-loze nietsheid: leegte. Bewegingloze uitgebreidheid.. Geen licht of andersoortige uv-stralen in de stratosfeer,…

iemand kan mezelf uittekenen in almaar zeldzamer licht dit aan de hand van de stem waarvoor ik ben gezwicht door voelbaar te fluisteren dat gedempt ademen betekent in de val van de avond is alles vertrouwd, niets vanzelfsprekend…

vandaag draag ik twee sokken, niet als paar maar als teken dat jij er mag zijn, precies zoals je bent een stip, een streep, een kleur zo fel speciaal samen vormen zij jouw unieke verhaal jouw lach, jouw kracht, zo puur, zo klein maakt de wereld zachter, mooier, fijn jij ziet wat wij vaak niet meer zien geeft liefde en onvoorwaardelijke…

Wereldpoëziedag 2025 vanochtend wilde ik hierover schrijven misschien als je poëzie strooit in de wereld minder haat is minder oorlogen minder mensen strijden ik heb mijn pen weer neergelegd inspiratie gezocht vandaag maar niet teveel bloed teveel tevergeefs gezegd misschien volgend jaar…

Een bebaarde blijdorpbaviaan in vol ornaat, gelijk homo erectus zijn volle glorie niet geheel bedekt dus moest van de fotograaf rechtop gaan staan Die ging met eigen trompe l'oeil aan de haal En zet zich met z'n zotheid zelf voor paal!…

De maan trekt een boog door het eenzame duister -- van mijn lege hoofd.…

De rijke man zei Sluit dat departement Niemand gaat er van dood Nee, inderdaad Niemand die hij kent…

De winter weent, de lente lacht, de kluizekens gaan open; en 't blad, dat zich te bergen placht, komt kraakfijn uitgekropen. 't Is al zo klein en al zo nipt, zo netjes en zo nuchter; en 't meesje dat er tussen wipt het fladdert nog zo schuchter. Een vlinderlucht waait vleiend zacht om al die tere levens. De winter weent, de lente lacht…

Spreeuwen kwetteren dat het lente is de tuinmeubelen tevoorschijn gehaald en in de zon gaan zitten kijken naar de mieren die een autostrada aanleggen op ons terras Later, binnen, het strijklicht over de anemonen rose en paars gloeiend in de lenteavond ik dacht: God is een natuurkundige formule die het licht over de bloemen breken laat Nog…

Het is vrijdag 21 maart 2025 het is 7 uur in de ochtend de lente is officieel aangebroken het wordt vandaag 22 graden de nachtslaap verlaat me ik sta op, de droom blijft en snel laat ik m'n vingers dansen over het toetsenbord dromend had ik gedoucht met Maxima zij is naast royalist ook Koninklijk naturist beiden in ons blote naakte kontje…

het is eindeloos gaaf om even in jouw licht te mogen twinkelen te glanzen als de bekende sterren in de eyesline van succes als de knipperende lichten van het grote heelal hun bundels richten en de stralen ons bereiken met hun warmende energie groots is het dat te voelen en te weten dat dat in alle rust en balans het ervaren…

De eerste man die leerde me iets over jaloezie Een ander, de rest kokend water uit de ketel te gebruiken voor de afvoer Een derde schreef met mij verhaaltjes, waarin we nu nog weleens verdwalen Dan iemand die me ‘t wandelen leerde met de wandelsite Toen moest ikzelf een lieve man iets leren over jaloezie en hij mij…

O diepe innerlijke worsteling van armoedige eenzaamheid het gebeurt nu slechts in de mysterieuze sfeer van in stilte geschreven brieven dat heuvels beklimmen en aan lianen hangen dat woeste drinken uit de oneindige woordenrivier: In deze geschreven liefdesaffaire ben jij de onovertroffen held de bevrijdende Tarzan uit de jungle…

Hij leed het lijden dat ik had moeten lijden. Hij droeg het kruis dat ik had moeten dragen. Hij droeg de spot die voor mij was bestemd. Hij werd vernederd in mijn plaats. Hij overwon de strijd die ik niet kon strijden. Hij schonk gena aan hen die Hem verraden. Zelfs vergaf Hij hen die Hem sloegen aan het kruis. Nu hoef ik die strijd…

Liefde uit leegte ik zocht geen vuur, geen stormwind alleen jouw echo Ik ben verliefd geworden op jou, niet omdat ik liefde zocht, maar omdat de dagen kleurloos voorbijgingen, de nachten te stil waren. Ik wilde een stem die bleef, iets dat de tijd brak, hoe vluchtig het ook was. Ik keek naar jou zoals men kijkt naar regen op een eenzame…

Hey surfer op het wereldwijde web je trot de globe rond van land tot land en ziet van de planeet de buitenkant jij hebt je wereldwijsheid bij de hand als backpacker een living google map Met boven continenten satellieten en onderaards in grotten stalagmieten met bodemwaarts gerichte stalactieten en overal big macs met franse frieten…

Liggend in je armen in een wereld waar wij koningen zijn. Lik ik de Portugese zee van je olijfbruine huid. Val ik In een oase zonde einde. Waar tijd geen grenzen kent. Verdrinkend in jouw ogen plant je de zaden en oogsten wij later onze eeuwige liefde.…

Geboren in de schoot van liefde. Gekust door onvoorwaardelijkheid. Geleerd door het leven dat zij doorgeeft met haar handen. Weerspiegeld in gebaren die ze maakt. Woorden die echoën zoals zij. Kijkend in de spiegel. Niet alleen later ook nu is zij mij.…

Een rode ballon die zacht meedeint op de wind. In de vorm van een hart dat nog niet los wil laten. Bloemen hebben hun kopjes laten hangen Veelkleurig rozen koesteren dakpansgewijs het zand. Een zacht parfum komt me tegemoet Een pas gedolven graf.…

te snel ging de bus langs de grijze streep van bleke bekkies en ogen zonder blik door te weinig variatie krijgt het bewegen een verkrampt beeld door de ookal introverte leefwijze een veel te kleine woordenschat door het mankeren aan sociale vaardigheden intussen is de rij tot kring verworden de open einden hebben contact…

En toen, gifmuze, kroop hij in mijn blik: een man, klein, dik, met onbemand gezicht die keek alsof hij Ron of Ruud moest heten. En alles wat hij dacht was mij bekend: belasting, voetbal, Emma, missverkiezing, broccoli, koffiefilters - heel zijn mond een dunne brief vol blanco levensdrift. En ik was in verwachting van een scheef gedicht, wou…

Hij is romantisch, laat met de moesson kusjes -- op mij regenen.…

- The just mean lies in obedience, which both waits for the signal to start, and obeys it when given. - Het krijgspaard, in wiens aâm de rode dampen snuiven Van d'opgezwollen moed, die hem de borst vervult, Doet met zijn ijzren hoef de grond rondom hem stuiven, Daar 't uit te breken poogt in prikklend ongeduld! Met vaste hand en knie bedwingt…

De foto op het programma van Bernd Jáhn en Mickey Wagner voelt als 'n stralende, intense, innemende lach 't beloofd een overeenkomstig muziekpodium te worden voor piano en klarinet in de Kapel klanken en kleuren in samenspel laten zelfs geuren los van een muziekmenu om van te smullen, zo om van te genieten muziek de onlosmakelijke menselijke…

De foto die in Blijdorp is gemaakt Van tien van kou vernikkelende apen, - Waarvan de een wel heel fors is geschapen - Heeft dierenvrienden in het hart geraakt. Edoch ik zeg het maar recht voor zijn raap: Ze staan daar - alle tien - heel mooi voor aap.…

De Belg David van Reybrouck historicus en schrijver zeker een denker is de nieuwe DENKER DER NEDERLANDEN maar vooral een doener een vérdenker geen vérdoener dat zit niet in een Belg!!…

Weet je nog hoe we stonden aan de rand van het perron jij met je jas strak dichtgeknoopt ik met mijn handen diep in mijn zakken met de wind die langs ons heen sneed wachtend op de trein die ons naar huis zou brengen Weet je nog dat moment van stilte toen de rails begonnen te zingen een trilling onder onze voeten hoe we elkaar aankeken…

Het alziend leesoog zweijmelt om ons heen het dient zich aan als door een wesp gestoken verlaagt andermans geestelijk eigendom tot barbarij zonder eerst te bevragen en wat nog erger is: zonder pardon Het linkeroog leest tegen wil en dank het rechter tegen heug en meug - geërgerd ontwaart zijn geelgekleurde blinde vlek het kruidje-roer-me-niet…