Alle inzendingen

Ik kwam binnen met zachte voeten, twijfel nog als jas om mijn schouders. De muziek was luid, de blikken fel en vriendelijk, alsof iedereen al wist hoe je leeft met open armen — en ik nog moest beginnen. Maar ergens, tussen adem en beweging, trok iets ouds in mij wakker: het meisje van acht dat lachte om handklapspelletjes, dat danste…

Haar borsten hingen laag en zomaar voor het grijpen, terwijl we voerden op de Taag begon ik erin te knijpen. 'Pak ze maar eens stevig vast!', zei ze met het shirt omhoog, wij werden beiden enthousiast, ik zei: 'Ik ben theoloog!'. Zij zei: 'God heeft ze gemaakt!' en ik aanbad ze heel secuur, ik heb ze overal aangeraakt, al was ik…

Ode aan de Westersingel De plek waar ik ter wereld kwam In het middelpunt van Rotterdam Vroeger een gewone plek met een singel en een straat Nu al een tijd opgeknapt En het is voor mij een boulevard Alles verandert niet meer zoals vroeger Maar je moet nu eenmaal mee met de tijd Moet je horen Ook al zullen ze alles afbreken Vergeet niet…

wat u nu leest is absoluut objectief wat u niet aan zag voor wat poëzie vermag te zijn, of niet kleingeestig deze woorden zijn dicht- gekit met natte vingers langs afgemeten latten rond gestes van sensitiviteit ingemetselde wederkerigheid zonder vraag in behoeftes voorzien waarvan bovendien voordien geen enkele notie bestond geen…

ik leef moeilijk en maak me altijd zorgen over gisteren vandaag en morgen zei je je moet je niet zo laten gaan je moet er niet aan denken je moet er boven staan zeiden ze wat weten jullie van ontroostbaar verdriet en pijn het niet meer weten wat te doen of hoe te zijn vroeg je onze auto is kapot dat is echt niet fijn onze…

Beste nieuwe 2e Kamerleden (m/v/n) Beste nieuwe voorzitter (m/m) ik wil nu eindelijk ook de Europese vlag in de 2e Kamer waarom wel in de 1ste en niet bij u? laat dat uw eerste voorstel zijn waar massaal voor wordt gestemd, want Godvormeme, ik wil die Europese vlag in de 2e Kamer! ik reken op u en natuurlijk mijn Volt, Dassen, jammer van…

laat me het land zien waar geen boom meer staat wanhoop ons verslaat laat de doden zien de maskers van pijn in een diep ravijn laat me het kind zien dat niets meer verstaat geen tranen meer laat laat de moeder zien ze bedekt haar zoon streelt zijn ogen schoon laat me schoonheid zien haar onvolmaaktheid volmaakt in lichtheid…

Ode aan Wim Jansen Nederlands voetbal Icoon Een echte Feyenoorder Maar altijd bescheiden En naar iedereen aardig en gewoon Op Sportpark Varkenoord altijd een praatje en een hand Wat Cruyff was voor Ajax Was Wim Jansen voor Feyenoord We zullen je nooit vergeten…

Hij was heel oud, Der dagen meer dan zat, Had ’t met z’n leven Zo langzaamaan wel gehad. Maar hij moest voort, Zijn doodswens ongehoord, Tot op ’n dag Hij het echt niet meer zag, Hij sprong in ’n gat, En dat was dat.…

Voorwoord Sommige verhalen beginnen niet bij een geboorte, maar bij een breuk. Niet bij hoop, maar bij het verlies ervan. Wat je straks leest is geen fictie, geen poëzie om te behagen, geen poging tot verfraaiing van pijn. Het is de echo van een val — letterlijk én figuurlijk — en het aarzelende begin van een terugkeer. Dit is het verhaal…

In de stad waar straten fluisteren en mensen soms te stil worden, liep zij - met een hart dat groter klonk dan welke raadszaal ooit bevatte. Ze raapte schaduwen op, blies er zachtjes licht in en noemde dat geen werk, maar plicht, of gewoon: menselijkheid. Ze kende de gebaren van gebroken handen, hoorde het trillen van stemmen die niemand…

Met honderd schrijfsels en trouvailles en quasikomische ideeën brave rafeltjes en flarden pseudodoctorandus peeën zou ik je graag gelukwensen en tussen alle zeebanket en honderd gladiolen - één voor elk, en elk voor één dat spreekt medunkt toch wel voor zich - wil ik je best feliciteren en vraag je in het feestgedruis hoe prepareer…

voor R. de eerst klank komt zonder aarzeling uit de hemel vallen als de zachte emotie die me rustig ingetogen laat bewegen bewogen zit je naast me en fluistert nee dit niet het is te veel jaren later bij diezelfde eerste toon het gevoel van klein geluk dat kleeft aan herinnering die niet is vergaan in alle snelle gewoel van plaats en…

Dit is het 100ste gedicht dat Indigesto hier mag publiceren, voor elkeen die malligheid met een glimlach weet te waarderen, in klare taal, met rijmschema a-a-b-b-a, ik noem ze gewoon "kolderdichten", welja, en geloof me, humor is de beste saus om het leven te assaisoneren ....…

Zou het een engel kunnen zijn die zich niet innerlijk doch als een amazone in haar strak en dicht geweven chiton uiterlijk in pracht en praal manifesteert aan zijn ridderlijk uiterlijk? In dat geval is zij qua schoonheid innerlijk en uiterlijk een ambivert die hybris kent bewaarder is, vol overmoed als een van het hybride soort wier…

De kinderen vragen waarom we wonen waar we wonen hoe we zijn gekomen aan de antieke lamp, en waarom ik niet alle antwoorden weet Ik tover er verhalen uit levensverhalen van pijn, verdriet en succes met wat opschepperij glad dichtgesmeerd, glanzend van genoeg betekenis om ze te laten overleven houvast en troost te laten geven, hoop…

Twee verjaardagen na elkaar De ene van haar waar groot nieuws Een huilen, lachen een omhelzen Schoondochter reageert met kreetjes Voor vijf personen en diëten drie lasagnas klaar, gegeten We danken, een omhelzen zijn zo blij te weten! De dag erop op zoek naar flat, waar ‘t stil ik hang nog aan de telefoon, want toch te vroeg,…

Ik pleit voor een liefdesdrone, fabriceer ze aan de lopende band, versierd met een Jezusicoon en een uitgestoken hand! Doe er flink veel kussen bij en hugs tot in de eeuwigheid, stimulatie voor de vrijerij, of stuur een vliegend tapijt met de heerlijkste gerechten, uitnodigingen voor een luxe bezoek, relaxed elkanders schoonheid ervaren…

het jonge vogeltje dat wij verloren wanen in het lage dichte struikgewas, trachten te vinden, in de vaste overtuiging het te redden van een zekere verstrengelingsdood, vertrappen wij onder onze lompe laarzen. de drenkeling te hulp schietend, duwen we kopje-onder. we knijpen vlinders fijn, verminken het oog op de vleugel, onderwijl kreetjes…

Wild en woest en ledig Was het ruwe veen, Slechts de heide vlocht er Kransen overheen. Boog zich over d'oevers Van de bruine plas En verborg de diepte Van het zwart moeras. Zie, daar nad'ren mannen Met een ijz'ren wil. Aan de zoom dier poelen Staan zij peinzend stil. Broeders op ten strijde, Op, de band geslaakt, Die de schatten…

Landgenoten, beste Nederlanders mannen, vrouwen en kinderen aankomend talent bestormt de Kamer Van Campen is kampioen en de jongste hij gaat voorzitten en hoe, dat is afwachten daar mogen wij hem op afrekenen maar niet op zijn seksualiteit de brutaliteit je daar mee te bemoeien hij heeft een man, zo ook, ik heb een man en Rob Jetten…

Nu alles bijna voorbij is de wind elke herinnering overstemt de zee geleidelijk wint van het land op de bergen geen bomen groeien. Nu kinderen hun Exodus in gammele vissersbootjes bevaren zij de onderstromen van de zilver schijnende zee kunnen zien noch horen. Nu het onheil ons vanuit de verte nadert het licht geen licht meer wordt de…

Op deez mooie aardkloot Ik nu al een tijdje rondwaar, Is het verre van pais en vree, Maar ook vroeger was dit zo. Alleen er is met nu ’n groot verschil, Dankzij onze kennis en vernuft, Is er niet alleen onderlinge strijd, Wordt ook de aardkloot ondermijnd. En het raarste is, wij dat weten, Toch gewoon doorgaan met verkloten Van deez…

soms valt er iets uit de hemel of in de kinderlijke schoot dan wel toont het toeval zich bloot . vreemden weten mij dan te vinden niet omdat zij mij ooit beminden maar de hemel toont soms gaten en verschijnt er een engel met innerlijke baten . maar dat is een mensenverhaal het gevoel beschrijft dan in eigen taal hoe soms de ziel wordt bevrucht…

We wilden eindelijk ons huis verbouwen, De kosten waren op een ton begroot, Maar toen moest ook de kelder en de goot, En alles liep volledig uit de klauwen. Nu is mijn vraag, - misschien dat u het weet? - Wanneer is deze opknapbeurt gereed?…

zie ik een deel van de oplossing voorwaar als ‘t loffelijk streven van dichters’ punt van aanvang als de opdracht in eigen gezang meer dan de privéproblematiek met machtswoorden de wereld buiten betreden in het schemer dezer nadagen der schoonheden van uitbesteden van elk denken wat ieder mysterie van het zijn zal vervagen in veelvuldigheid…

met mijn eigen playlist van Bach op repeat de gordijnen dicht zodat niemand mij ziet al hoor ik de auto’s op de natte straat toch nog immer word ik meegezogen in de tijd van verdwijnen in mist der verloren strijd als de verdorven nimf die ik niet wilde zijn pijn klimt langs zijn onnavolgbare ladders met vrije vallen en ongelimiteerde adders…

We zijn al drie keer heel dichtbij geweest, In München riepen wij al vroeg ‘we leiden!’ De Duitsers kregen toen pas echt de geest, Oranje kwam helaas niet meer langszijde. Toch waren we met Neeskens, Cruijff en Haan, Van Hanegem en Rensenbrink veel beter, Maar daar heb je uiteindelijk niks aan, Daar schiet je niks mee op, geen millimeter!…

Dat alles zo anders was en ik zo ben geworden. Omdat wat was zo anders is geworden en ik zo bleef zoals ik was werd alles anders. Ik ging niet mee. Ik kon het niet. Ik deed alsof. Ik doe zoals ik deed en dacht. Ik loop maar wat verdwaal in hoe het anders werd. De weg naar huis Is er niet meer.…

- Servisch kruipklokje - "Quo vadis, gij paarsblauw gekleurde vanwaar uw kruipende camino langs grafsteen en beton, bambino waarheen toch, van uw land verscheurde?" Ik ben nog op zoek als de meeste vriendinnetjes uit Novi Sad naar onze roots uit Beograd dat is mijn levenslange queeste 't Zou ook in Bosnië kunnen zijn of was mijn…