Alle inzendingen

En dit wilde ik u zeggen: Voel mijn hart! Het is het hart eens mans, zo vaak gebroken, maar toch herrezen boven ramp en smart en weer in wonderbare jeugd ontloken. 'k Heb vaak, in overmoed, het Lot getart en 't Lot heeft zich, met slag op slag, gewroken, maar 'k sta weer pal en tegen 't Lot verhard, en voel me een storm van bloed in de…

Een nieuwe, oude tafel heeft ze zegt ze. Wil ik niet komen kijken? Vanwaar en sinds wanneer dit idee dat ik me zozeer voor tafels interesseer? Sinds ze het vroeg gaan mijn gedachten er wel vaker naar uit. Is de hare rond of juist vierkant, ovaal, ingelegd, gepolitoerd? Met vier of zes poten, lange elegante, met een knikje halfweg? Met ballen…

voor mij ligt de ruimte toegewijd en onvervuld te glunderen van leegte zonder twijfelend idee beklim ik geen vragen maar de geur van ‘n gevoel en elke stilte is welkom om verlangens te wegen in ‘t achterafgelegen zijn waar alle tijd verdrinkt in onbenaderbare schoonheid of scheepsrechtelijke liefde…

Ze kloppen zacht aan dichte deuren, hun handen vol met koude lucht. Ze dweilen sporen, vegen harten, weten wat niemand zeggen durft. Er ligt een sleutel in de schaduw, een pistool van zilvergrijs. Niet om te schieten, maar te wijzen op een grens die niemand opeist. Arme Jef en Hans , de geesten, staan te fluisteren in het licht. Ze zijn…

Als tegenwind van alle kanten komt Je handen geen houvast meer vinden De woorden verwaaien als je spreken wilt Als niemand meer ziet wie je was En jij dus steeds verder de grond in zakt Waar het je aan nog meer helderheid ontbreekt Als het echt niet lukt om het tij te keren Want de golven overspoelen elke mogelijkheid Ieder greintje kracht…

Zal jij het zijn die straks reist naar het einde van de nacht? Of draait het alleen om het thuiskomen en de droeve onmogelijkheid daarvan? Als het licht zich stil tussen de woorden vlijt jij met tong en pen de zinnen schrijft de wereld in fout geruis gekanteld lijkt en jij van verre traag naar leegte kijkt Ben jij het dan die straks vlinder…

Laten we met die laatste beginnen ik ben een spijtkind: had niet geboren willen worden steek en stak dat ook niet onder stoelen of banken lees: Kapotte Kerst door Gaza op www.gedichten.nl ook al weer wat jaren geleden spreek ik er zeer openhartig over maar ik wilde wel vader worden een kind toevertrouwen aan deze wereld deze wereld van…

zie ik mijn grond — Droogte heeft bezit genomen. De lucht paars. Kruid buigt,
 het hoofd omlaag. Trillingen passeren de tijd, als verloren gewaanden. Rimpels zinderen in het stof. Spiegel, muze:
 Smijt wijsheid voor uw voeten. Vertrap de logica -
 Onzin zal u voeden. Ruggengraat klampt zich - nonchalant gebogen,
 om onwrikbare…

De Stilte Na Jullie Hier zit ik alleen in het huis, waar mijn kinderen zijn geboren, waar ze zijn grootgebracht. Elke hoek, elke tegel fluistert jullie naam. Maar ik weet, binnenkort zal het afscheid waaien, waar naartoe—dat blijft de grote vraag. Toch is het een illusie, te denken met gesloten ogen dat jullie hier nog zijn. Alles is…

We weten hoe wolken drijven, hoe staal buigt en sterren branden, we landen op manen, we schrijven machines die denken — maar niet hoe we moeten huilen zonder schaamte. We leren rekenen, maar niet hoe we troosten. We weten hoe tektonische platen schuiven, maar niet hoe harten breken. We bouwen raketten, maar geen vrede met onszelf. We…

Zolang de embouchure van de 'yes we can' smile goed staat en de manometer der coiffure net zo goed gaat gaan de gedachten ex cathedra mits door 't spreekgesmoelte goed verstaanbaar helder uitgesproken voor dovemannen- noch voor dito vrouwenoren in de virtuele laptopwereld ooit verloren…

Blaadjes dansen laag kleurig ballet in de lucht pirouette valt Wind streelt traag de kale takken en fluistert geheimen van een aarde die zachtjes loslaat, en ik adem mee met het ritme van vallende bladeren, hun zachte aanraking op de grond een zachte spiegel van mijn ziel. Elke druppel regen raakt mijn huid alsof het fluisteringen zijn…

het geluid van buiten kan zich niet of nauwelijks in mijn innerlijk uiten eens in de, zeg maar, drie jaar bepaalt de natuur te veel gehechtheid in mijn linker oor het is een spiritueel gebaar, zo meen ik "beste man zegt mijn hart, ik ben het die stoor" diepgang jegens de oorzaak is mij niet vreemd en ondanks alternatieve vochtigheid, reflecteren…

Daar moet je niet lopen zegt oom, je weet het zegt vader, je wilt niet wegzakken in de stront We durven tot aan de rand van de kuil en verplaatsen ons gewicht om de grond te voelen deinen De wc staat achter, tegen het huis: een hok met een rond kijkgaatje in de deur, op een put die oom Sjef komt legen De kuil doet hij samen met de…

(voor Jotie T'Hooft) Jotie heeft het Rozenkruisersmysterie ontrafeld, het residu tot zich genomen, ervaren, doorstaan, tot hij, als ongeschonden Phoenix, als ware Kelt, zich wist te verweren tegen iedere mensenwaan. Als ingewijde en wetende zag hij het eindgevecht, dat ver voorbij ons zonnestelsel zal gebeuren, als een ware ziener stond hij…

Gedachteloos staart hij doelloos Naar ’t eindeloze verre. Hij ziet niet, Wat voor zijn oog geschiedt. Het wereldgebeuren Gaat geheel aan hem voorbij. Kijkend in de verte, Met blik naar binnen gericht, Ziende blind voor alle schoons D’aarde hem biedt.…

Bekende mensen in het wereldgebeuren van kunst of voorstelling zijn soms uitverkoren eigen naam en gedaante in veranderd voorkomen toe te vertrouwen aan de tekenstift dan bewegen ze zich nog enigszins herkenbaar wellicht doorgaans of terloops in hun bedeelde rollen bij de verhalen van Tom Poes en heer Bommel.…

Jij hoort Bij mij En niet Bij haar Dus blijf Maar hier Drijf niet Naar daar Al doet Het pijn Ik ben Niet bang Toch al Die tijd Dat is Wat lang Ik blijf Bij jou Dat weet Ze wel En jij Bij mij Wij zijn Een stel Ik blijf Al drijf Ik niet Ik vaar Ben ik Naar hem Voel ik Me slecht Daar jij Bij haar…

Drie grote zakken Bolognese Ribbel, Patatje Joppie en Max Naturel, Ook Oven Baked Cheese Onion lust ik wel, Terwijl ik gretig aan Sensations knibbel. Op voorraad heb ik nog zo’n Party Mix, Dus nee, van chipstekorten merk ik niks.…

Ik hoor het hem nog zeggen, mijn grootvader, de oude wijze: jullie mogen niet klagen, elke dag zie je de zee. Ja, riepen we dan, de zee maar wat hebben we nog meer? Nou zei hij en stak de brand in zijn pijp, jullie hebben het zand en daar zit heel wat in en jullie hebben de wind. Dat is genoeg, praat er verder maar niet meer over.…

Het leven schatert in de rondte Zijn wilde waan, Het stort van alle horizonten Tegen ons aan! Wij zien de barre tijden klimmen, Wier onweer wast, Slechts onze hand houdt aan haar kimmen De wereld vast! Door nevelige sferen gaan wij, Waar niets meer schijnt, Aan 't stuurrad van de wereld staan wij. Recht overeind! Vóór ons zien wij…

Berend Zuiverland Functionaris van beroep Altijd tussen het snoepgoed te vinden Mocht als kind nooit hoger klimmen Niet verder lopen dan zijn moeder aankon Daarom presenteert hij zich nog steeds als de kleine Onder andere mensen Waar hij met kop en schouders bovenuit steekt Zowel fysiek als geestelijk Breekt hij record na record Waarvoor…

Ze schrijven zichzelf tot genie, elk punt een kroon, elk komma goud. Hun lofzang vult de flora, als onkruid groeit hun woord. Ze citeren elkaar als profeten, hun roem past in een post. Wie twijfelt aan hun grootheid wordt doodgezwegen — of geloosd. Hun zinnen stinken naar schijn, hun geest naar ijdel festijn. Ze bouwen lege tempels, en…

SEMPER EADEM Ik ben blij en verheugd op deze bijzondere dag - gelijk wouter koolmees in haagse sferen - om van uw virtuele herfstdoordrenkte doch desalniettemin vederlichte tabblad te mogen vernemen dat alles in u van binnen van buiten en van boven klopt en veegt en wederom, als steeds, ademt zoals het moet dat ge vroeg…

In de Wijde Woeste Wereld van Wie, Wat, Waar, Waartoe, Waarheen, Waarvoor Weet ik Wel de Weg en op de Weg, de Wegen heb ik dat Wijze 'Wijf' voor de kortste Weg Weet je Wel, dat niet (t)Wijfelende Wijf!…

Waar de zon nooit schijnt Daar woon ik. Bij de omgevallen boom, In een hut onder de grond. Niemand kent mij, Maar ik heb weet van al En iedereen. Ik zie met mijn derde oog Knarsend de wereld aan. En zeg de mensheid: Keer nu om! Het is nog niet te laat. Maar niemand luistert naar een zonderling Met een vergiet op zijn hoofd…

Ik ben de koning van het valse, De prins van het onafgewerkte. Alles is te laat — het is te laat. Wandelend door gedachten, door herinneringen, Kom je nooit terug bij het begin. Je ziet de start niet meer, Alle lijnen vervagen, Alsof ze nooit hebben bestaan. Gevoelens veranderen, Tijd slijt, Alsof het nooit iets betekend heeft. Heeft…

1.Soms Soms wil ik mijn schedel breken. Gedachten laten verdwalen, langs monsters en demonen. Ze lachen naar me. Soms kan ik niet meer roepen. Dan lig ik daar, starend naar het witte plafond. Omdraaien lukt niet – geklemd tussen mezelf en hem. Soms roep ik, maar waarom? Zonder iets. Zonder iemand. Alleen dat witte plafond. 2…

De zwijnen, vossen, honden, uit leem getrokken, uit de zee, een ezel, wezel, merrie of aap, de grootste miskleunen staan er niet bij, concludeer ik geschrokken. Misschien bestonden deze mensen toen nog niet; en waarom pleit hij eigenlijk de mannen vrij? Ik vrees dat hij de belangrijkste over het hoofd heeft gezien. Mijn verklaring zal…

Was het om die ene jazzkenner te jennen nee hoor, daar wordt hij niet door gedreven wel door een meisje te gaan strikken uit een nogal vreemd zeikerig wijsje met onbestemd gevoel voor erotiek deze herfst liet tal van bladeren vallen in kleuren die de bospaden besmeuren na koude regen tegen heug en meug al zou haar preek verzonnen…