Alle inzendingen

In jouw armen Is waar ’k altijd wil verkeren… Het is dé plek - Ik in deez wereld altijd wil zijn. Jouw lichaamsgeuren, Jouw zachte lichaamsdelen, Die jij met mij wilt delen, Wiegen mij naar ’n euforisch zijn. Zo bij jou te zijn zonder zorgen, In ’n roes van hemels toeven, Ver weg van aards venijn, In ’n paradijselijk zijn.…

Voor papa waren de liefste woorden ze kloppen in mijn hart maar nu zijn ze voor jou Nu is alles anders nu weet ik dat ik pas nu volwassen ben Mijn brein is verbouwd en dat weet het mijn borsten zijn anders en mijn armen zullen voortaan onhandig leeg op jou wachten wanneer jij elders bent Ik ben gelukkig en zal dat zijn als jij het…

ik wilde groter indruk maken met volume en in exorbitante kleuren bekend worden zo zouden wij de zielen van bezoekers kunnen fixeren in een droom die op het wit linnen uiteen spat door een discussie waarvan de heftigheid stukjes op het doek doet belanden zonder het echte handwerk en dat geladen is met emoties die een…

Met een hand, de linker, linker dan de rechter die hij in de maling neemt, de rechter die de linker in z'n hemd laat staan volgt hij, in zijn naakte waarheid door het leven getekend ziende blind circe's leugenwil zonder een blik te blozen maar keert, zonder verenkleed de tovenares in het wit zijn wang toe, eerst zijn linker…

In Kiev is de situatie kut, Van Poetin mogen ze daar wel verrekken. Zelensky wil nu een-op-een gesprekken, De kaarten zijn voor hem nog niet geschud. Blijft echter uit waar hij op zit te vlassen: Twee man erbij en dan maar klaverjassen.…

vannacht droomde ik je rug het bewegen van je armen voor de Steinbach je drie namen moeder, mevrouw, Rebecca riep ik waarom niet eenmaal je omgedraaid ----------------------------------------------- uit: 'Het Albanese wonderkind', 1991.…

Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten, En zit in 't binnenst van mijn ziel ten troon Over mij-zelf en 't al, naar rijks-geboôn Van eigen strijd en zege, uit eigen krachten. - En als een heir van donker-wilde machten Joelt aan mij op, en valt terug, gevloôn Voor 't heffen van mijn hand en heldre kroon: Ik ben een God in 't diepst…

Kon ik mijn leven overdoen Dan alleen met jou Kon ik de sterren van de hemel plukken Dan alleen voor jou Zou ik stinkend rijk of straatarm zijn Het zou niet uitmaken Zolang het samen is met jou Mag ik honderd jaar worden Dan alleen samen met jou Samen met jou wil ik oud zijn Samen met jou wil ik zingend door het leven gaan…

Waarom een ijsbeer nooit Op een maaltje pinguïn wordt beloond, Komt doordat de eerste op de noord- en de tweede op de zuidpool woont.…

Liggend in mijn verlichtende bed, kan ik de sterren niet zien, neem geen flikkerende lichtjes waar aan het vaak verdichte firmament, noch op het bolle plafond van mijn bovenkamer. Ook slaat de regen de dromen dood, gejaag komt van alle kanten tegelijk; mijn honger, ongestild dreigend als de razende wolken, berijdt de op hol geslagen…

Het vergeten eindigt zich niet er moet opnieuw worden vergeten in volle bewustzijn van leven zoveel liefde is er weg gegeven mijn beste vriend voor het duister het is een wonder, dat ik nog luister met licht dat je achter hebt gelaten in jouw weemoedig domein het is fijn weer mens te zijn met alles wat ik inwendig hoop ondanks mijn tranenbiotoop…

Ik liep door mijn tuin tussen bloemen en rozen een merel zong in eikenkruin een vlinder had een plek op mijn schouder gekozen. De nachtegaal sloot bij de merel aan een duet wie 't mooist floot even ben ik hierbij stil blijven staan. Die vlinder is nooit weggevlogen hij vloog rechtstreeks in mijn hart en is met wat lag in zijn vermogen…

We hadden het over het gehoor Ze merkte dat ze dichterbij om te verstaan, het was een prop, dus makkelijk weer vrij daarvan En ik, die soms ook denkt wat zegt hij of zij nu wèl, denk niet dat het mijn oren maar de ander is die zo onduid’lijk spreekt Vrijwel alle ouderen missen kies of tand waardoor er geen verband, ze praten…

Pijnlijke stilte zo intens voelbaar, als het diepste donker in de nacht. Geen geluid ook maar hoorbaar, niemand die nog ergens op je wacht. Lege handen die willen grijpen, naar hetgeen dat in het verleden verloren is gegaan. Nog een keer liefdevol willen knijpen, in het lichaam dat altijd naast je heeft gestaan. Tranen stromen, een…

Mijn hele leven  is een kunstobject om van niets iets te maken van materie, maar vooral van emotie ik heb een heel scherp timmermansoog ondanks dat ik geen hamer kan vasthouden laat staan 'n schroevendraaier, boormachine of zaag toch heb ik een 'n enorme focus, kijk, inzicht op mogelijkheden en zelfs een glimlach rondom  persoonlijk…

Gelukkig is er nog de ander het ander, dat, als ‘k ontevreden over mijn spiegelbeeld mooi is, kan bewonderen liefde op voel wellen Een bloem haar best wil doen, een kind, haar gave huid en lach, zo stralend de vogels, hun geluid bananen smoothie die ‘k nog in de koelkast vond de verfkwasten die wachten op mijn hand en mijn ideeën…

Jaren geleden, tussen muren waar de nachten koud zijn en mensen verloren zoek ik houvast in werk dat ik nauwelijks begrijp onbegrepen, net als ik. Mijn lichaam nog vol van verlies, pijn die niet werd gezien, artsen die wegwuiven, echo’s waarin ik mezelf niet terugvind. Waar het hart stilviel en vertrouwen wegsijpelde…

het pontje bracht ons heen en (verrassend) even later ook weer terug (dat gold aan boord voor iedereen) toen zei opeens een vent uit Slikkerveer ‘het is beter aan wal te blijven staan dan te varen en heen te gaan’…

Hij haat Hamas, Als hij haar ziet liggen, Haar hoofd Naast haar lichaam, Haar baby er naast, Haar benen, En haar tas In de kuil, De bom achterliet. Hij haat Israël, Als hij zijn vrouw, En kind, Ziet liggen, Bij de krater, Die Israëls Wraakzucht, Daar sloeg. Hij haat de wereld, Die zwijgzaam Toekijkt, Medelijdend snikt, Geen…

De tijden zijn veranderd, de mensen niet lees ik plank na plank in vele talen in eeuwen bewaarde boeken die de wereld zo vanzelfsprekend beschrijven als ze ooit was 's Avonds beleef ik hun lotgevallen 's nachts droom ik ervan, elke dag kleuren ze mijn lichaam anders…

Bij jou ontspan ik een zachte ademhaling ik ben helemaal Bij jou hoef ik geen glimlach te dragen die wringt, geen stem op te zetten die boven mezelf uitstijgt. Je bijzijn legt geen druk op mij, maar nodigt me uit te zijn wie ik ben. Je hoort de diepe stilte achter mijn woorden en vult die niet op met haastige geruststelling. Je laat me…

de zonsondergang vanaf ’t zandloze strand waar jij als ’n uitvergrote filmster je veel te dure hoed vergat de friet bij ‘Ho-lands’ op de hoek met de ‘meejo’ over datum ofzo en ’t kotszakje dat lekte (maar voordat ik dat doorhad…) de bus die we moesten verlaten want de chauffeur was niet als enige onze stank zat dit hotelkamertje…

Schreeuwen in een leeg gebouw waar niets wordt gemaakt klinken de geluiden door op zoek naar zinnige woorden waar het gedicht kan beginnen Zo klinken de klanken in een samenspel van vormen van geluiden om ze telkens terug te laten keren en de zinnen tot het laatste woord af te laten breken laat de echo maar schallen uit een diepe put…

ik was nooit zo verliefd dat mijn hart mijn hoofd de baas werd... nooit kon hij zover beslag op me leggen dat er geen 'ik zijn' meer overbleef... voor hem wijzigde ik m'n dagindeling voor hem veranderde ik m'n standpunt wat ik geloof, geloofde ik bij hem niet meer ik hield rekening met zijn wensen aangaande eten en vrijen en slapen…

De opperhuid van moeder aarde ligt onontgonnen, puur natuur op maagdelijk terrein; zij houdt zich staande, braakliggend bedekt met een schaamlap voor wonden in ‘t besloten woud der verwachting. De nachtelijke zonden woekeren voort in tempeesten, de wildste beesten en de vogelen ‘des velds’, wier zang streelzacht fluwelige columna’…

Nee, dichterbij ben ik nog niet geweest, Maar deze zomer gaan we het beleven, We zijn op weg naar Stratford-upon-Avon, Waar hij geboren is, die ieder leest. En als ik dan bij u ben weergekeerd, Ben ik nóg meer door hem geïnspireerd.…

Langzaam wringt zich 't water door 't steile dal, Verstaald tot gletscher, en bazalten wand Droppelt, geslepen door de gletscherrand, Bonkende blokkendonder, knal na knal. Gestrikt om rotspunt, waait de waterval, Vlag van 't gebergte uit luchtig wapp'rend kant: Zijn kleurig beeld in 't ijle stuifsel brandt 'T van licht onzichtbaar centrum…

het was moeilijker dan ik dacht de zware pigmenten hadden nog zoveel spirit en kracht dat met frivoliteiten het oplichten geen succes zou worden ook met de wat gedateerde donkere lijst kon ik er geen luchtigheid in krijgen pas na het opfrissen van mijn jeugd perspectieven met geloof hoop en intens warme liefde op niet…

Waarom ben ik geen hond? Naasten vinden het normaal dat ik vroeger uit het leven stap. Ik hoef geen schuldgevoel te hebben. En daar ga ik. Een mooi plekje uitzoeken. Rust. Na een leven dat geleefd werd. Ze zullen het mij niet kwalijk nemen nee. Ze zullen zich mij herinneren als een vriend, vrolijk en trouw. Waarom ben ik geen hond?…

Gelijk de circe-ogende co-assistente die stiekem van achteren mijn slip in kwam, een gouden greep deed in het muilezelpaar - een volledig nutt'loos gebaar -, constaterende dat zich daar tussen de welvormige dadels geen vunzige woekering voordeed, doch slechts een verlangen - niet warm, maar heet voel ik haar zwijgen als een gebaar. Instemmend…