Tussen vijf en zeven
Tussen vijf en zeven 's avonds
Als er niets gebeurt,
Dan klimt het kwik in alle zieken
En leren de kinderen vloeken.
Ze smijten al zingend en scheldend de melk
Van tafel, ze steken stampvoetend
Hun honger omhoog als hun dierbaarste speeltje
's Avonds tussen vijf en zeven
Als er niets gebeurt.
Dan laten de mensen hun lichamen zakken
In treinen en keukens, in kroegen
En ook in gedachten, ze heffen hun armen
Ten hemel en houden hun slechte papieren
Tegen het licht, en tussen hun handen
Spannen de rollende koppen zich op,
Soldaten en branden rennen van links
Naar rechts, en kranten en tranen
Zijn niet meer uit elkaar te houden
's Avonds tussen vijf en zeven
Als er niets gebeurt, hier
In mijn stamcafé De Stille Regen.
Inmiddels wordt alles omzichtig
En zwijgend naar buiten gedragen,
De vleugel en de zwartgevlekte kater,
De strenge fluiten en het tafelzilver,
De staande klok en ook de dovende luchter
En in gelakte kisten pa en ma.
------------------------------------------
uit: 'En verdwijn met mate', 1996.
Inzender: jh, 6 juli 2022
Geplaatst in de categorie: maatschappij