Alle inzendingen

hij wist dat hij anders was zag verbazing in vreemde ogen voelde antwoorden waar hij niets mee kon en toch was er warmte en begrip hij wilde weten wie hij was waarom hij anders was en wat dat andere eigenlijk in hield waarom het hem buitensloot waar velen probleemloos aansluiting vonden hij spiegelde veel zocht in vergelijken maar…

De wereld zag de ruzie op de buis Zelensky kwam er om een deal te sluiten Maar kwam met lege handen weer naar buiten ‘Great television’ uit het Witte Huis Trump bood geen opening voor overleg De tijd van Marshall-hulp lijkt héél ver weg…

Een buitenkansje voor de nieuwe Secretaris-Generaal van de Noord Atlantisch Verdrags Organisatie onze man, onze vent; de heer Mark Rutte Nederlander Rutte gaat het sussen het brandje tussen Vance, Trump en Zelensky Hij is in z'n nopjes straks het NATO-topje In Den Haag, zijn 's Gravenhage in the Hague, the city of peace met de bokjes…

Liefs is er in alle maten Vergezocht of juist dichtbij Uit je vingers, in je vaten, Liefs van hem, van haar, van mij Onvoorwaardelijk, spontaan Biologisch, aangeleerd Uit een sprankeltje ontstaan Nieuw of enigszins verweerd Om te krijgen, om te geven Liefs in koffers, liefs in tassen Zoveel, dat in ieder leven wel iets liefs zou moeten…

uit haar as haal ik mijn innige wens zoals ze is verstrooid het gazon begroet de herinneringen drapeert doet mij goed en is wonderschoon maar tevens ook intens dat ze is ontsnapt uit het vluchtige bestaan die haar niet met fijne strelingen voeden maar haar voorzag van barre tegoeden was mij overduidelijk niet ontgaan vroeger kleedde ze zoals…

Dit is een duivelskind, deze maand Maart. Men kan dit in een stormnacht goed bemerken: Hij buitelt door de schoorsteen op de haard En blaast de torenhanen van de kerken! Nochtans, al wat hij roert is slechts zijn staart, Waarmee hij wind maakt als met vogelvlerken, En van zijn hoef is enkel 't boerenpaard De drager, dat de akker gaat bewerken…

Nu zijn de bomen nog kaal, weldra zal de zon weer meer gaan schijnen. De eerste knoppen aan de takken als belofte van wat komen gaat. Lente…

Des daags scheen ’t helle licht uit ’t volop-blauw En flikkerde op het water, en de stenen Van huizen en straten waren wit beschenen En grijs bestrepeld met der takken schauw, En in de ganse stad waren door-énen De warmte en schaduw, ’t zonne-licht en kou, En waar de warmte lag in de luwte lauw Woei felle wind om huizen-hoeken henen. Wit…

afscheid nemen weer maar niet meer van elkaar ik van mij een beetje meer jij van jou een beetje meer samen weer een beetje meer…

de rivier geeft haar lange adem aan nomaden van binnenvaart voor duwbak en stroomdraad over krib en deinend water aan aak en kempenaar voer mee, voor opwaarts de schepen die voorbij gaan…

Het mondspiegeltje maakt nauwlettend zijn tocht, huppelt langs alle tanden en kiezen, houdt heel de holte goed in de smiezen, wordt plichtmatig gezoend door slijm en vocht. In rechte rij, dan weer een ruime bocht; over hard ivoor en zachte vliezen, die vol bange spanning stijf bevriezen. Het glazen oog vindt, waarnaar werd gezocht. Gaatjes…

De allerlaatste februaridag de laatste vóór de eens-per-vier-jaar laatste brengt volgens 'Weer' waarin ik mij verplaatste wat buienwolken met verijsde top Koel en hoogpolig stromend door de lucht van smeltend arctisch ijs en schotse bergen aanvankelijk nog ietwat wisselvallig met stofhagel en vorstkans aan de grond Nadien goddank…

al weet ik het ik zou het niet toegeven toch niet zeggen ook al zou het waar zijn ik weet het het is mijn twijfelende tred mijn adem hort en stoot dat is waar als het waar is kan ik het beter zeggen toch maar toegeven dat ik het niet weet…

Ze werd 85 jaar geleden geboren met twee en een halve maand het bombardement op Rotterdam Duitse bommen brachten veel schade aan de baby, het kind, de volwassene ze was mijn oudste zus, roepnaam Fien Ze had rood haar, een vurig type ze hield van Duitsland en de Duitse taal ze had Minister van Onderwijs kunnen worden Net als de roodharige…

Leef zoals een bus- chauffeur, de omleidingen -- worden de route.…

Als het moment van dromen daar is droom ik weg op mijn dromendaris. Een escapade zo wild en in nevels gehuld een lied in de nacht dat mijn wensen vervult. Bloem in de woestijn, door niemand bekeken drager van verlangens die niet durven spreken. Ach, dromendaris, breng me daarheen waar grenzen vervagen tot een visioen alleen. De horizon lonkt…

Strekkende wortels wind fluistert door de takken rust in de adem Zij staan stil terwijl seizoenen als schimmen voorbijgaan, hun wortels reiken dieper dan wat ooit zal worden gezien. De aarde draagt hun verborgen verhalen terwijl wind hun takken beroert met fluisterende handen. Bladeren vangen licht, laten het dansen en verdwijnen,…

nog pruttelen fossiele zonden tot ze in stukjes uiteen vallen in de grote pan religie ooit waren aanbraden en dichtschroeien het geijkte credo voor een mystieke smaak nu is het vlees met te veel vet doorregen te vaak en te rijk gevoed en te weinig bewegen is hoofdbestandeel geworden van onze maaltijd en geeft de boeren…

De wereld hangt haast aan een zijden draadje Een catastrofe kan zomaar ontstaan Gaan we straks met z'n allen naar de maan Of vindt er iemand nog een geitenpaadje De maan, zegt Musk, dat is een slecht idee We gaan naar Mars, wie gaat er met me mee!…

Daar weet geen één de stille troost, Die door m'n kale kamer bloost, ‘t En is geen zonlicht van de Oost, ‘t En is geen lief dat kust en koost... Het is een oude beeltenis Van hem, die schoon van eenvoud is en prachtig droeg z'n droefenis... Gezelle... m'n goede Gezelle! Daar, op uw voorhoofd staat geprint Het lijden van een mensenkind,…

Elke ochtend, tussen het aandoen van zijn linker- en zijn rechterschoen trekt zijn hele leven even langs. Soms komt de rechterschoen er dan bijna niet meer van. ----------------------------- uit: 'Dagrest', 1984…

Was het vroeger Nederland de oorlog, de februari-staking die in de Jordaan begon later de beoogde afbraak van de Jordaan zette de Jordaan op z'n kop en was niet op d'r mondje gevallen Nu is de Wereld aan bod want die veranderende wereldorde gaat ook de Jordaan aan dus het zal mij niet verwonderen als de Jordaan uitloopt, oploopt in…

Jij kan harten omarmen harten verzachten harten verwarmen harten doen smachten harten repareren harten doen prijken harten kalmeren harten verrijken En ik? Ik kan er met verbazing naar kijken…

Krachten die we niet begrijpen, niet te zien en niet te meten, maken ‘t leven ingewikkeld. Of juist kinderlijk eenvoudig? Want misschien ligt het bij ons Wij, die ‘t antwoord echt wel weten, maar de roep aldoor negeren, klem tussen verwachtingen gewoonten en geweten…

Bergen om me heen, stilte, de ruimte, de wind -- die ik hier kan zijn.…

intens gloeit en loeit het vuur van verlangen in het naderen zonder dichterbij te kunnen komen in afstand gevangen waar samen het onhaalbare eindpunt van rekken en versmelten is zelfs de vlammen reiken hoger in dieper verlangen hun zwepen zijn de pijn van nooit verenigd zijn daar waar losbandigheid tot het laatste gaatje…

Het urenregistratieformulier Wordt nu door Musk weer leven ingeblazen. Die neemt zijn personeel eens flink te grazen, Want alles moet verantwoord op papier. Dus wil je niet door Musk eruit geschopt Dan zorg je dat het op papier maar klopt.…

Ik ween om woorden, die onuitgesproken bleven, Woorden van troost en deernis om uw leed, Van dank voor 't geen gij waart en voor mij deed, Van tederheid, die ik verlangde u te geven, Doch nooit heb uitgezegd of neergeschreven Uit schroom voor 't grote woord, die 't ware woord vermeed... Ik ween om woorden die onuitgesproken bleven Om al, wat…

Ik schonk mijn oma hartklapkoffie bij het langzaam verbloeden van haar stoppelschedelige antimakassarman: zijn bolknak paste niet in haar rimpelige pruimemond. Het Beste las hij bij een bruine schemerlamp. Morele Herbewapening, roestsmaak van maagbloed, dood: mijn schouderklap van binnenuit een daalder waard, dat…

En de bomen Die alles overzien En troostend toekijken - Zij die met of zonder blad Voor ieder die het zien wil Altijd dezelfde zijn.…