Alle inzendingen

Op Texel kon men laatst een schildpad scoren Het was er eentje met een dikke kop Daar kijken Texelaars niet echt van op Door inteelt is zo´n kop je aangeboren De mensen daar zijn er mee in hun sas De Texelaar is een sterk schapenras…

nog even en ze klinken weer de sneeuwklokjes het geluid van hoop…

Wij, die elkaar in dromen minden, Buiten de dwang van ruimte en tijd, hoe zullen wij bevreed'ging vinden in dezë arme werklijkheid? Uw hoofd, in mijne arm gedoken lijkt als een vrucht zo broos en klein; gij houdt uw ogen vroom geloken; kan daar mijn héle wereld zijn? Er ligt een troost van rustig weten in uwer handen vaste druk. Maanden…

I Ik heb u lief, mizerie mensen, Die geen genoden werdt Van 's levens blij festijn, Die te onverschillig zijt, om iemand kwaad te wensen Te bitter, om nog goed te zijn. Ge zijt een godslamp van de kerke, In wier karmijnen hert Wat olie wordt gedaan, Te luttel, om in vlammen op te vlerken, Te veel, om er van dood te gaan. II Ik heb…

Er loopt een kat door m’n tuin Niets bijzonders hoor Die loopt hier elke dag z’n vaste rondje Zo loopt ook elke dag een man langs met z’n hondje Niets bijzonders hoor Ook zijn vaste rondje Zo gaat de tijd in sleur voorbij Wie gaat eerst, wie geeft de laatste kik De kat, de man, het hondje of.....ik…

‘k Kocht rozen voor dochter in een stal aan de weg ‘t moesten de mooiste zijn, want zij de liefste ‘Komen ze uit Africa?’ vroeg’k ‘Ja, u kunt ook die andere, uit Nederland’, wees hij Maar nee, deze koos ik al. ‘Gek hè?’, zei ik ‘Ja, maar we doen er zelf aan mee’ zei hij ‘k Ging met een grote groep naar India om te mediteren voor…

Mijn anekdotes zijn te dik, te groot, te ruim -- Je ziet de leugens.…

ik voel me een toerist die reist door dit leven en altijd is er het heimwee het heimwee naar huis want in dit leven voel ik me vaak niet thuis…

in mijn gedichten reis ik over de wereld daar voel ik mij thuis Jan Woordenaar Bontje, 25 januari 2024…

Er loopt een kat door m’n tuin Niets bijzonders hoor Die loopt hier elke dag z’n vaste rondje Zo loopt ook elke dag een man langs met z’n hondje Niets bijzonders hoor Ook zijn vaste rondje Tot op een dag zowel kat als man van de ándere kant kwam Ik had het meteen door Héél bijzonder hoor…

poëzie bij je thuis is het behaaglijke op een voetstuk zetten en weten dat je thuis bent de taal oppoetsen en even op een ereplaats op't dressoir zetten zodat de bezoeker er niet om heen kan zo help je op eigen wijze toch een heel klein beetje mee aan poëzie promotie…

Opeens valt alles Uit elkaar en opeens valt Alles op zijn plaats We leggen steeds weer De puzzel van het leven Steeds een hoofdstuk klaar Steeds gaat een deur dicht Steeds gaat er een deur open Een puzzel die wacht We weten nog niet Hoeveel stukjes we leggen Voor het weer klaar is Kleur bij kleur vallen Kleine stukjes…

'Thuis' als samenkomen in een cocon, warm omhulsel Het blijft een 'cause célèbre' een geruchtmakende zaak 'Bring them home', hoe cruciaal 'Bring them home', in gedachte 'Bring them home', voor het verhaal Onzekerheid is slopend Geldend zowel gijzelaar Als 'HABAYTA' zingend thuisfront Slechts onschuldige mensen 'Bring them home…

weg van het lawaai thuiskomen in de stilte  weldaad voor de geest…

angst is het oogmerk van de harde witte schaal die het oog omgeeft angst verdwijnt in het papier wit als een duivenveertje…

niets anders om van te houden dan de donkere regenwolken de natte grijze luchtkastelen die over zijn heimwee hangen hij proeft voorzichtige genegenheid bij vreemden die op vrienden lijken hij voelt berekende afstandelijkheid bij verre familie die ooit dichtbij was en schrijvers, ze roepen hem toe blijf jezelf in wat je bent hoe je ook…

Is de tijd te dichten? Iets zinnigs over te zeggen? Iets te schrijven wat beklijft? Dat is nog maar de vraag! Over tijd kan je wel denken En maximaal overdenken Neem daar de tijd voor Dat is geen vraag, dat is een weet!! Want wie de tijd neemt Ademt de tijd Leeft tijdloos!!!…

'Dicht nog een sonnet' sprak de Maximale Factor. 'Maar ik heb ruim tweehonderd verzen op de site gezet...' Was hij blind of zag ik helder? 'Tabee, over het peerd getilde vrind.'…

Met het busje aan je hand waarin gerinkel luidt soms ook wat zwak geritsel door straten langs gevers gaan bij een oud krot gaat de gammele deur piepend en knarsend open een verrassend aanzien enige schemerlampen brengen zacht gouden licht in de kleine huiskamer waar gelukkige ouders tevreden kijken naar hun vier kinders…

het tweede leven blijkt in de praktijk geen sine cure te zijn maar meer een reprise van het eerste dat zijn continuering in genoegzaamheid te vaak onderbroken ziet worden door allerhande irritante toestanden die de uiterste houdbaarheid en garanties al lang voorbij blijken te zijn en ook na dure reparaties niet meer in deze…

niets is alles alles is niets iets is alles alles is iets wat is alles? wat is niets? wat is iets? soms wil ik alles soms wil ik niets dan weer wil ik iets als alles niets is waarom is dan niets soms alles ik hoef niet alles ik hoef niets maar geef me alsjeblieft iets…

Week vijf start zondag van het lopend jaar, Dus wil ik u hier graag op attenderen: De Hersenstichting gaat dan collecteren, En men waardeert daar elk royaal gebaar. “De kans op Parkinson is levensgroot, Maar meestal is men voor die tijd al dood.” (Een neuroloog, die even wordt gequoot)…

moeten we blij zijn met in het nu te leven en hoe blij is de vraag zo’n abstract gegeven waaruit bestaat die beleving zo’n moeilijk te omschrijven gevoel zo persoonlijk en zo moeilijk te meten maar onderuit hangend in mijn eigen stoel in mijn eigen huis voel ik me goed valt blijheid te beleven warmte droogte behaaglijkheid vrede…

Ze wappert in de lucht lijk een geluid Van leven en van dood. Ze daalt langs henen De smalle vensters nere, daalt als uit De hemel zelve, en klappert op de stenen. Ons vrouwkens met hun zwarte mantels aan Gaan zwijgend, de ene na en de andre voren, Processionaal op de okere eerdebaan - En…

ik draai een kleine revolutie af ik draai een kleine mooie revolutie af ik ben niet langer van het land ik ben weer water ik draag schuimende koppen op mijn hoofd ik draag schietende schimmen in mijn hoofd op mijn rug rust een zeemeermin op mijn rug rust de wind de wind en de zeemeermin zingen de schuimende koppen ruisen de schietende schimmen…

Na onze bruiloft met zijn tweeën: nu moeten -- we gelukkig zijn.…

Op Google maps zocht ik het Nyosmeer De stikvallei in centraal Kameroen Ik liet het staan, ging toen iets anders doen Weer terug op maps stond er geen letter meer Wel stond het continent leeg op de kaart Een grote olifant die mij aanstaart Met huidplooien - er stonden namen in Sudan Egypte Tsjaad Nigeria Zuid-Afrika Malí Congo-Kinshasa…

Waar wind zeezout door straten fluistert. Woont leven ingebed door golven. Mensen, door getijden gesmeed. Banden die dieper gaan, dan zand onder hun voeten. Op de wurft, verhalen, oud als de branding. “Hier, waar de vuurbaek waakt begon et.” Generaties die hard werkten. Hun blik vaak gericht op de zee, waar familie soms bleef. Verhalen…

Met maar een beetje straling van ‘t schraal opwarmende helle hemellichaam, je rakend met licht in troostende sfeer, komt er hoop op vooruitzicht, op geluk ontkiemend in lente. Alsof een dakvenster een blik gunt uit nog winterse donkerte, een licht gevoel van verandering zacht jeukt onder dikke kleding, onbestemd iets in de lucht hangt,…

“Je gaat een man toch ook niet z’n klokkenspel afnemen” Dat is recht voor z’n raap Dat is raak, aldus een Jordanese bij AT5 Ik zeg: Blijf met je poten van de Wester af Ik voel een woede als die van Christus Bij de geldwisselaars in de Tempel D’r uit, d’r uit, ex expats, ex expats Vergelijkingen gaan mank Maar een briefie in het Engels…