165 resultaten.
zeven kleuren ei persvers
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.879 rennend over velden
over bruggen en rivieren
bij nacht tij en ontij
komend eens per jaar
slechts één zondag in april
verlaat hij het rechte pad
volgend boven gegeven wil
even haastig leven zat
zamelt eieren in een mand
bij de vogels van 't land
schalen in zeven kleuren
ovalen zullen vers geuren
tegen zessen de klus geklaard
malle haas…
Lieve (L) Rita
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 380 Die Rita, laat nog van zich horen,
heeft geen boter op haar hoofd.
Wat ze zegt dat doet ze, had ze
immers toch beloofd?
Als ze voorbijkomt met mobieltje
in haar handen, denk ik als ze
glimlacht, verrék geen haar op
haar tanden?!…
Schrijf me niet over poëzie
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 352 maar geef me
een passende jas
met een sluiting
die me ruimte laat
vrijuit te inhaleren
als in een vallei
ongerept en uitgestrekt
waar ik mag struikelen
over stenen die uiteindelijk
treden blijken te zijn
naar de verheldering
van zuivere vocalen
die me als een bergstroom
accompagneren
zonder ooit te verwateren
daar, op nog nooit…
kamer zonder uitzicht
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 900 de tippelzones zijn opgedoekt
verkreukte spiegels
weerkaatsen sanseveria’s
ik knipoog naar een Belga meisje
ze rookt nog steeds…
offer van de iris
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 403 kleine bel naast de deur
met sierlijk ijzeren gekrul
nodigt uit, ze smeekt
haar geklingel te wekken
op verweerde vensterbank
staart een gebarsten pot
vuurrood van haar hete doop
naar een zwarte iris oprecht
in haar buik geplant
met een geluidloze zwaai
offert een bloemblad zich op
voor de doorkomst van bezoek
donkere fluwelen streling…
Afscheid in België
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 578 de gelauwerde vaderlandse schrijver
ziet geen brood in het afscheid van Reve
hij is maar hoogmoedig thuisgebleven
en denkt: ik ben de ware achterblijver
Claus, een groot dichter uit het Vlaamse land
toonde echte klasse in de kerkbank…
Ratelen
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 2.613 Ooit dacht ik,
hou nou maar op,
als je doorratelde,
de oren van m’n
kop.
Dan dacht ik,
hoe kom ik er van af,
ellenlange gesprekken,
soms een straf.
Nu denk ik, je zit
daar maar zegt ja,
soms nee.
Uit jezelf praat je niet
meer en daar heb ik
het moeilijk mee.
Want nu denk ik,
wat is ’t stil,
wat ben je broos, dit
is niet wat…
Over het toeval & het denken
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 737 Het denken dat gedachten
niet bij toeval ontstaan.
Het je afvragen waarom
toeval bestaat,
als het geen invloed heeft op het denken.
Het weerleggen van de idee
dat gedachten niet toevallig zijn,
want.
Het je erbij neerleggen
dat dit niet per toeval is gedacht.
Het in het midden laten hoe het
zit en het toeval er buiten laten.…
Scheppen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 367 de zee woelt
kust de branding
zo verzandt de schemer
die nacht doet stranden
de avond graaft
kuilen in sterren
tot diep in de ochtend
om morgen te scheppen…
Kortheidshalve 4
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 455 Zij borgen weg
maar verbeelding en liefde
hielden in leven.
Stille Zaterdag 2006…
Zoiets moois gezien
hartenkreet
4.0 met 21 stemmen 1.296 Ik heb vandaag iets moois gezien
bloeiende tulpen en een vlinder
gele narcissen in kleine perkjes
en overal spelende kinderen.
Een blauwe lucht met soms een wolkje
daar tussendoor een stralende zon
vogels hoorde ik hun wijsje zingen
en ik genoot zoveel als ik kon.
De mensen leken blijer dan gisteren
en de trieste dagen daarvoor
ik…
Depressie
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 503 weeldebomen kleuren zwart
oevers lijken aangevreten
gulzig door cyclopen
wijn proeft grote afkeer
watervallen storten langs
gelaat en hartzeer
neplicht hangt de strot uit
de hemel krijst de sterren stuk
wandelen zwenkt doodlopen
lief woord is als de lente
ontluikend schoon smaakt zoet
kus verheft gelijk een drijfveer
als dan je ware…
reutel met scharlaken tong
netgedicht
5.0 met 6 stemmen 335 kakkerlak maar rond
het roeren in de stront
van anderen is geniaal
en chitineus verankerd
evolutie genereert geen kneus
bezet de eerste rang
restanten geuren voor je neus
je hebt geen andere keus
keutel wat met woorden
bestier je schimmenrijk
reutel met scharlaken tong
af en toe je zombies bij
schreeuw schaduwen
te dichten als…
Kunststuk
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 896 Ik trof me op mijn hurken
aan, voor een plaatje
een plaatje van jou op je buik
en ik wist dat ik dit
helemaal niet kon.
Jij wel, je hield je kleine hoofdje
fier omhoog
van tussen spijlen lachend,
terwijl ik klikte, meermalen
het rode ogenknopje
aan, straalde je verrassing
uit en gretigheid.
Je kwijlde
een heel klein beetje maar.
Terwijl…
morgenrood
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 536 als het licht
in de ochtend
zich ontworstelt
aan mijn duisternis
en het zicht
niet verder oogt
dan mijn gemoed
drijf ik slechts voort
op het morgenrood
het zijn zo
die momenten
waar mijn gevoel
dichter staat
bij de kille dood
en eenzaamheid knaagt
aan mijn verstild
aanwezig zijn
wachtend totdat
het ongekende daagt
in een troostrijk…
grijzend herleven
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 270 kippen zonder koppen
narazend kallend
verstoren de ritmiek
van de grijze massa
wegdobberend op lauwe golven
de hersens besmeurd
wordt de grijze massa
geelgroen gekleurd
bloederig fladderend
breken vergane woorden
een stabiele geest
ooit gelukkig geweest
Koppen herzoeken hun kippen
Vreemde vogels helpen
Met kwakkende penselen
Geelgroen…
De bever
gedicht
3.0 met 64 stemmen 17.905 Waar land
geleidelijk in water overgaat
en je in zompige poelen
het ontstaan van leven waant
waar tussen de groen- en grijstinten
van het wilgenhout
de modder glinstert
als de avond valt
kun je onverwacht
een rimpeling in het water zien en
mits onbeweeglijk,
een dier aanschouwen
die in alles rust uitstraalt.…
Verraderlijke nevel
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 729 licht danste op het plafond
ik proefde het gouden schijnsel
dat mijn gezicht bewoog
zacht als de muzieknoten
die dwarrelend als een
ragfijne sluier mijn huid
beroerden, zich schikten
naar de contouren
van mijn lichaam
tot ik de kleuren hoorde
van jouw onverwachte komst
je voetstappen, grijs en koud
doorkliefden mijn ruimte
ik probeerde…
Einder
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 888 doodstil
heb ik me vanochtend
door je woorden gesleept
en er lag niemand
in mijn armen
voorzichtig
vouwde ik je brief
tot een witte schelp
maar zelfs de zee
was van karton
en op het strand
waar ik bellen blies
winterde een bladstroom
mijn huid ijzig wit
neerwaarts naar de kale takken
afgesneden van het middaglicht
ik…
Eitjes rapen
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 1.215 Met zijn
kleine voetjes
stapt hij vrolijk in 't rond
In zijn hand
'n bakje voor de eitjes
vindt hij er al snel één op de grond
Kraait hij vrolijk en blij
en verdwijnt het eitje
stilletjes in zijn mond
Met z'n pretoogjes en z'n mooie lach
rent hij speurend verder
alsof de Paashaas echt bestond…
wilg
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 597 neem nu een boom, een heel gewone
geen eik, beuk of lork, maar doodnormale
wilg met treurig lange, harkerige takken
aan een verre, mistige waterkant
even later een glanzende vrouw
aantrekkelijk gezicht en mager lijf
en grote, hele grote kanovoeten
zij wacht op jouw oor tegen haar bast
zij kraakt, wiegt en perst sappen
van worteldiep naar…
donkerde op Golgotha
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 266 het donkerde op Golgotha
in alle eenzaamheid
een stem die riep
waarom hebt gij mij verlaten
de dood was traag
er vloeide vaag wat
bloed en water uit de wonde
het leven brak in een seconde
de steen sluit zacht
het graf in wit gewaad
zachte handen weten dat
de geest nog verder gaat
maar hij zal herrijzen
en opent weer de…
Bladerend
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 393 Een koperen maan krulde aan de hemel,
dreigde te vallen...bladeren slechts.
Hitte bladerde van het licht
en zette de nachtelijke herfst in vlammen.
Zo was het.
Die nacht gloeiden de daken in
een zinderend schijnsel van spanning
en de huizen vloeiden borrelend
mijn ogen binnen,
maar mijn droge lippen bladerden
en ik was een boom, schorsend,…
Tussen de schuifdeuren
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 711 Het ergste dat een mens
kan overkomen, is nèt
de metro missen
na het hatelijke DINGDONG
schuiven deuren toe, toch
zijn er mensen die tussen
beide komen - met alle macht
houden jongens ze open
een mollige dame
mazzelt naar binnen
een tengere jongen
werpt zich iets te laat
in de strijd en valt
op zijn achterhoofd
het perron gilt ervan…
NedCar
snelsonnet
3.0 met 23 stemmen 1.834 Het is hier elke dag weer vaste prik:
Dan schuiven wij weer aan bij onze file,
Want Nederland is vol automobielen;
Zover de blik reikt, is het enkel blik.
Alleen in Limburg gaan ze dapper staken
Omdat ze nog meer auto’s willen maken.…
het gaat weer vlinderen
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.364 neem dat gevlinder
bij de spijsvertering
je bent er mooi klaar mee
lieve hemel bewaar me
let eens op de dames
met teer gevoelsleven
veel liefde te vergeven
die krijten 't weer uit
de eerste heeft er één
tegen Allerzielen
zie je de laatsten
erg laat aan de rups gegaan
geven doorgaans vrij baan
aan de fluwelen dagpauwoog
de vrouw…
Ouder worden.
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 476 Ik zag de korenbloemen wuiven
in de jeugd van mijn bestaan.
Ik zag bloesems appels druiven
waar is die tijd toch heengegaan.
Het groen is bijna vervaagd
langzaam verkleurt het blad.
Aan de stam wordt al gezaagd
de beste tijd heb ik gehad.
Nu kan ik slechts nog dromen
van alles wat ooit eens was.
Niets kan nog terug komen
vergeelt het…
Andere dimensie
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 2.048 Kijkend in de spiegel
beslaat het beeld
vergrijst omgeving
tot verwarde flarden
vreemde werkelijkheid
vage beklemming maakt
zich meester van de kijker
als het beeld blijft verijlen
en dan plots verdwijnt
in zichzelf onzichtbaar
buiten de wereld
vervolgt de reis zich
in die andere dimensie
waar de betovering
niet verbroken wordt…
VLEUGELS
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 729 (naar 'WATER' van Nachoem M. Wijnberg)
Iemand verzamelt veren.
Iemand veert op
na lang nadenken.
Wat mogelijk is
vliegt hoog over in geordende vlucht.
Omzichtig toon ik een gevonden vleugel.
'Aan de hand van filosofen laat ik je graag
de beginselen van het vliegen zien.'
Mijn droom van vleugels wenkt aan de wind
in…
Damocles in Den Bosch
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 635 Afgesneden van de liefde
solitair huiveren in Den Bosch
zuurstofarmoede als enig metgezel
introduceert Damocles Adonis.
Het zwaard dat doorklieft
een eenzaam en dor bestaan
van een vruchtbare relatie
als een winter die naar lente verlangt.…