Alle inzendingen, jaar 2006, week 6

met de nevel kwam de twijfel die werd langzaam verdreven door verlangen naar de natuur en het samenzijn zo stil was het die ochtend dat de twee jonge mensen nauwelijks spraken tijdens het verlaten van de stad daar in een wagenspoor liep hij links en zij rechts lachend door de bladeren maar op het jagerspad dicht onder het lover vonden…

muziek water bloemen licht rivier in de vlakte van een klein gedicht harpenspel en dauw in 't gras een statige ruiter wijn in een glas mijn glimlach naar jou je weet hem niet onbeschreven papier van een avondlied muziek water bloemen licht pianissimo voor een klein gedicht…

Elke dag is een gedicht; Grommend als een valse hond. Dante’s levende Inferno Aan het lijntje gehouden. Een dauwdruppel dagdromend Op Goede Vrijdagavond Of een vluchtige kus Op een overvol perron. Ieder gedicht duurt een eeuwigheid an sich; Wordt later liefdevol aangehaald, Geciteerd of Met weemoed teruggelezen. Ieder gedicht…

(over het klankdicht) hij had het over grootse poëzie en gaf een voorbeeld van orakelklanken ik zei hier heb ik echt van zitten smullen hoe kan ik u ooit bedanken hoe prachtig toch die grootse poëzie en zo eenvoudig ook door simpel uit je nek te mogen lullen…

Je bent er wel... en toch ben je er niet jouw stilte hoor 'k in 't ruisen van de bomen. Ik roep je naam, maar jij zult niet meer komen en ik weet mij alleen met dit verdriet. Wij vormen woorden maar wij spreken niet de diepe stilte is van ver te horen. Toch werd je eens als kind bij ons geboren terwijl je ons als vreemden achterliet. Wat…

Missen en een ongrijpbaar gevoel voor haar. Net ontmoet en in alle hevigheid weer afscheid genomen van haar. Verlangen en uitzien naar haar. Even nog en dan sluit ik mij in haar armen.…

ze waren vergeten dat je verjaardag drie dagen later zou zijn zonder ons te laten weten hadden ze jou te logeren gehaald de cadeautjes waren vergeten lagen nog in de kast nu vieren we samen jouw verlate verjaardagsfeest wij hier beneden jij boven jou mooie engelenfeest…

Laat mij maar eventjes alleen zodat ik rustig na kan denken ga maar even ergens anders heen tijd om aandacht aan jezelf te schenken. Je hoeft niet altijd thuis te blijven het benauwd me soms zo weet je maar jij hebt ook een leven en dat is iets, dat vergeet je. Laat mij maar eventjes alleen en laat mij mijn gang maar gaan ik doe…

Jouw lijf, dat eeuwig grasland, graag verder begraasd maar genadeloos veroordeeld tot andere weiden. Lief, hierbij een briefkaart om je te laten weten; het gaat goed eigenlijk beter -------------------------- verlorenwoorden.web-log.nl…

Slakkenslijmsporen; Ik betegel je huid met mijn adem, ik roep om je reactie. Je geur is als mijn hartslag; ik verlang naar je geur. Je ziet me als een souvenir, als een tweedehands auto met een ratel. Je geeft me veel te weinig inspiratie; Te weinig om van te leven. Ik kus je op je wang van prikkels; Jij zegt: Je hebt zo'n mooie…

mocht ik de wind zijn kan ik dan wat waaien zomaar door je haren zonder echte reden of moet het zijn dat ik je lief heb? laat mij dan maar blazen hoog van de toren en soms eens onverwacht als een kille bries om de hitte te verdrijven van een etmaal vol gloed zal ik de haartjes aaien die mij fier rechtop begroeten op je prachtig albasten…

Mocht ik reincarneren na dit leven, dan wil ik dat als bloem. Als mens heb ik mezelf genoeg bewezen; ik zou dit niet graag overdoen. Ik kom graag terug als klaproos. Ik identificeer me met die plant; terwijl zij haar oranjerode gewaad toont, in het veld en langs berm en bosrand. Ieder voorjaar bloei ik op, gedragen door mijn vlassige steel…

Lang gaat het goed, ja, dan ben ik dicht bij je, is alles genoeg – iets te veel soms, maar toch – En dan komt die dag dat ik niet vraag: Wat zei je? maar jou zelf bedenk, een zacht soort bedrog ’t Is mooier, een ideaalbeeld te maken dan van jou in ’t echt, maar vooral van mezelf, zo hard op de grond, zo onzeker te raken Dus ik naar de kroeg…

ik zit op mijn schommeltje even roerloos, maar dan word ik lichter en krijg koorts , reiskoorts zachtjes begin ik te wiebelen, klim stilaan hoger en hoger tot mijn tenen de takken van de bomen raken zo groet ik ze , en ze zwaaien vrolijk ritseltakkerig terug dan verdwijnt het allemaal heel vlug het huis, de tuin, en mama die zwaait vanuit…

gute nacht niederlande punt und el es ist zeit fuer mich zu gehen ik neem nog een laatste sigaret om mij daarna um zu drehen voor het lezen: dank je wel…

Ik zag de grootste geesten van mijn generatie bloeden voor een opstand die niet kwam. Ik zag ze dromen tussen boekomslagen en ontwaken in de hel van tweeëntwintig steden, heilloos als het uitgehakte hart van Rotterdam. Ik zag ze zweren bij een nieuwe dronkenschap en dansen op de bodem van de nacht. Ik zag ze huilen om de ossen in de trams…

je hebt me nooit de boeken kunnen geven die vertelden van je leven ik vond ze in de kast merkwaardig was dat ik alleen in het laatste stuk jouw handschrift las er was geen voorwoord of een epiloog slechts feiten door de jaren je commentaar was kort en droog ieder heeft geschreven geboorte jeugd en vreugd maar jij bent…

met mijn stil schrijven schenk ik jou elke kleur waar elk woord vloeiend op gelijnd wit zou drijven het zachte blauw van een zomerhemel het natte grasgroen in een ochtenddauw een rode roos zonder doornen wat goud en zilver in een hartendoos met de kleur van liefde…

ik kijk je aan en zwijg doffe ogen schouwen langs mij heen jij ziet de verte ik geen…

U woont niet híer? Dan bent u welkom hoor, al dient u dat wél aan te kunnen tonen want als u ergens anders niet zou wonen dan moet u dáár zijn, eigen volk gaat voor. En da’s: wie niet woont op óns grondgebied. Wie niet niet híer woont helpen wij dus niet.…

morgen , o ja, morgen zal ik weer schrijven over, over .... ......................................................ueber die flucht der liebe dicht het mij toe wellicht kan ik dan nog een woordenspel bedrijven .....................................................ueber den fluch der liebe wat draag ik nog bij alles…

Het schrijven van een vers eist Gründlichkeit. ‘k Wou over alle ins en outs beschikken door op het net op elke link te klikken en daardoor kwam ik op Geert Wilder’s site. Kijk, dát vind ik van internet nou slecht: ik klik op links maar kom bij rechts terecht. ... Nieuwsfeit: Uw dichter struinde het internet af, naarstig op zoek naar…

de avond liep binnen met waterige ogen en schrobde het maanlicht van mijn zilver bespatte huid met zorg had ik sterrenzaad gestrooid tussen land en hemel ver van de plaats waar uren verdwijnen en de dood zich in mijn lichaam sleept boven de horizon en het slapende zuiden kromde het licht met ingehouden adem toen jij stenen gooide…

Leeg is het strand de laatste golven opgerold ingepakt door vroege schemer stil is het land waar het morgenlicht samensmolt met jouw kleuren en ik neem er iets van mee waar is de zee? Kaal is het huis kamers met geroofde wanden geen vloer meer om ons te dragen koud is het grind koel knisperend door mijn handen stenen jaren blijven…

De grote wijzer overschaduwt de kleine, het slaat middernacht…

regenboogmeisje is er weer fladdert al weer in't rond meiske flirt van haar gezond ogend teer op zoek naar heer nu nog blauw/paars/groen/geel mocht er twijfel zijn gerezen ze maakte meteen een antithese scharrel lonkt heel naar veel men ziet heren als paddestoelen rijzen bij avond met hete smoelen geraakt door haar zinlijk vertier…

Zomaar een stem, een zin vol van woorden, een mens nooit gezien en toch hier en nu, water dat vloeit, kanaal tussen boorden, hoe kan ik herkennen, hoe zie ik u? Ik weet van dit leven dat veel is verborgen, maar wil hoopvol groeten het licht in de morgen.…

we zijn die keer tot middernacht gebleven en in een halve cirkel rond de haard brachten we oude vraagstukken in kaart de waard had flessen brandewijn gegeven gedachten steigerden als wilde paarden de voors en tegens gingen door een zeef totdat het juiste antwoord overbleef en toen we wazig in de vlammen staarden was elke tegenstelling opgeheven…

lees hoe woorden gedachten en dromen behelzen voel hoe zinnen sleutels bevatten lees hoe sleutels gedachten openen voel hoe het openen dromen bevrijdt geniet nu maar…

hand door je haar de mist in je ogen alsof je het wist maar niet kon geloven je hals is zo zacht in haar neigen naar schouders je armen zijn kracht mijn hand langs je kin omhoog naar je lippen het bloeiende rood geloken als wijn om even te nippen je neus is gewelfd in de boog naar je ogen wimpers gekruld uit het zicht ik ga…