Alle inzendingen, jaar 2007, week 12

Ik wil mijn vleugels spreiden en vliegen door een lucht vol vrede vliegen door een heelal van geluk om nooit meer te hoeven landen op een verdoemde aarde waar ik totaal misluk Ik wil blijven vliegen steeds hoger gaan blijven stijgen hoger dan ooit gedaan en daar zal ik jou vinden jouw lach, jouw ogen die mij beminden beminnen zal ik…

Reukel, teuzels, kneukels meuzen en over weuzels denken. Maar intussen wel allemaal deuzen in de hal. Wanneer je streukelt komen overal kneuzels voor de val. Kun je beter je deukels sparen voor de dreuvels van de bioboer. Die ouwehoer van driehoog achter met zijn leuter op de loer. Hoerendol wordt je van zijn keutels op de vloer. Stuur…

Hij leeft er los op los kent geen moment rust moet steeds hard hard op vlucht voor de stilte. Hij breekt muren af muren op scheurt stenen van wanden vreet van een suikerspin kauwt ballen zo zoet zoet zo Hij blust de brand met brand of goedkoper schuimend bier rookt als een ketter een ketter bromt zijn scooter heilig. Hij woont op mijn…

moeder, waarom zijn mijn benen zo dik zo rood, de stappen die ik zet of bloedend de borst waartegen ik sliep jij leerde me lopen, de schoenen dragen waardoor de aarde kantelde en vaak bevroor op het hout van mijn lippen waarom zijn mijn armen zo dun zo doorzichtig, de leegte die ik voel door het naakte kind in mijn keel ik heb het zo…

Als ik naar de Bodega ga, Loopt mij mijn trouwe ega na; Ze kijkt met saamgeknepen lippen, Hoe ik zalig sta te nippen, Tot ik met m'n zatte ego weer op huis aan ga.…

Toen de poort zich zacht suizend opende En begeleid door fel wit licht Er een nieuwe dode verscheen Zaten zij die al op hem wachtten Genoeglijk aan de grote tafel bijeen Nieuwsgierig naar zijn verslag Onder applaus en hard gelach Neemt hij dan plaats aan de dis En zien zij dat hij incompleet is Weddenschappen worden aangegaan Een ongeval…

Op het terras overdacht zij de jaren er is veel veranderd in korte tijd ze vergaf hem zijn onbetrouwbaarheid als de drankduivel in hem was gevaren. Hij verdween frequent in stadse nachten ging er te keer als een wellustig dier ontwaakte op vreemde plaatsen van vertier terwijl zij onrustig lag te wachten. Zoals zo vaak keert het noodlot het…

als ik het lied van de stilte dicht beweegt de hand op pulserende slagen worden mijn vingers speels opgelicht en draagt inkt het heelal van eeuwige dagen geen enkel woord zal op papier geraken hoe immers moet ik schrijven om een zachte bomenruis te verbeelden of met jou de volheid van de leegte te beklijven als ik het lied van de stilte…

De zon die blaast een lustige schalmei En stuurt haar lichte troep de wolken tegen De steigerende luchten schoon te vegen, - De witgebolde vijand schaart zijn rij. De wind pijpt op zijn doedelzak de zege, Bestormt de luchtkastele' aan alle zij En jaagt zijn koppels 't vlugge licht aan lij, - Het is één strijd, één tintelend bewegen. '…

sterven zal je in dode letters in flarden van poëzie neerstromen afsterven in verstikkende schaduw neergeschreven in het graf van de muze heengaan in verplettering van tirannie en grauw zijn ze geworden inktvlekken resten ook de betekenis ben ik vergeten…

jij gaat niet voor applaus maar voor het samen spelen ieder instrument mag van jou de hoofdrol stelen als de loftrompet gestoken wordt en pauken trommelen hun magische finale gun jij hen ook het slotakkoord je laat de altviool vibreren wenkt op tijd de jonge vrouw die als sopraan het in de hoogste tonen gaat proberen legt…

omdat het niets toevoegt niet duidelijk maakt waarom het gaat omdat het zwijmelt verloren in woorden ten gronde gaat zeg ik u maanverlicht in een helder moment vaarwel, de nacht is mijn…

De boswachters wensen geen agressief bezoek in hun bos. Met kabouters en paddenstoelen mag je nimmer knoeien. Daarom willen zij een wapenstok, pepperspray en boeien. Baas in eigen bos slaan zij er binnenkort lustig op los. Een zoemende mug met een pistool of glimmend vlindermes, dat is het gevolg van afgeladen boswachters aan de fles.…

Nu staan de mensen in de rij voor Knut Maar daar een ijsbeer van veraf slecht ziet Bemerkt hij al die mensenmassa's niet Doch dat is voor ons beertje wel zo goed: Knut ziet, door dat beperkt gezichtsvermogen Ook niet de Eurotekens in hun ogen…

Dan valt de doffe roffel van verse regen op de roef. Men put hier uit een diep verleden; een sterk verhaal in droeve onvertaalde taal. Ik hoor. Een druppel zoekt zijn weg op de beslagen ruit. Het rotten zet maar door. Mos groeit in de reten van deze wrakke schuit.…

Ben Jouw hand, waarin mijn bange hand. Je wilt me meenemen, maar ik wil niet, ik kan niet. Ik wil nog zoveel, moet nog zoveel. Ik ben zo bang, voor het donker, voor het niets, voor God. Is er een god? Er is een god. Ik ben zo moe. Ik kan niet meer, wil niet meer. Ik geef je mijn hand. Mijn bange hand, in jouw hand. Je…

Elk jaar staat hij daar weer knoestig en grillig. Zijn kracht uitgedrukt in wonderschone bloemen die de bijen aanzetten tot eindeloos voorjaarszoemen. Het sterke, zware hout wijst in onvoorspelbare luchten, om daarna onder de last van vruchten te zuchten. Ik koester zijn lommer, gewillig.…

De gloed, het vuur, de warmte, het uur waarop gebeuren moet door eenzaamheid gevoed Gebroken, woest en overstuur werpt hij een grote wolk van vuur Een hoge gil verstomt terstond een vrouw ligt zielloos op de grond Door pijn en woede destructief maar tevens kinderlijk naïef drukt hij zijn neus tegen 't slappe lichaam en zoekt en vindt…

Mijn arme zwaar ondervoede vlinders Sterven langzaam aan de hongersdood Hun vleugels zwakjes kleuren verbleekt Gevangen gedoemd tot water en brood Hun leven lijkt op een bedevaartsoord Als stervenden zoekend naar restjes hoop Kneuzen gefladder tegen beter weten in In een luchtkasteel klaar voor de sloop Kleuren doorlopen van de zoute tranen…

zijn we tot op heden overlevers van een oorlog nooit gevoerd maar wel verwacht geen overwinnaars geen verliezers overlevers zeg het zacht…

Grijze muizen overal. Een plaag en zeeën van tijd zichzelf te onderscheiden. Die duffe lullen in musea, nooit na afloop een derde helft. Fietsen in een flitsend jack, schilderen, dichten, macrameeën. En sinds kort ook sjokken met van die stokken. Nordic walking en na afloop koffie met gebak. Heb wel zin ze plat te rijden in hun pseudo-sportieve…

Mijn liefde is overdreven ik ben komen en gaan zoek mijn plek en stilaan proef ik hoe mijn leven naar me tast, als gekende hand me mezelf doet kennen me voorzichtig leert wennen aan gevoel en verstand Soms herken ik me slecht woon in twijfel, ontkenning niet gewend aan gewenning van hoe mooi en hoe echt ga ik buiten de paden mijd de…

Stilaan gaan de harde dingen weerom wijken en komt het tere licht en groen eraan; de zoete klanken in de zomereiken, ze doen de harten andere wegen gaan. Zo graag wil ik met open handen leven, maar 'k sluit ze telkens weer om wat kwaad geld; wat is het toch dat onze ziel doet beven alsof de beste dingen zijn geteld? De beste dingen worden…

Zou ik dan achterstallig kleuter zijn? Is't eer-of erewraak? Respect-man één woord? De correctiemep, eerkraak, ooit van gehoord? Er mankeert toch niets aan mijn brijn of brein? Was ik een geCito-de kleuter gewees Had ik nu geen Jip&Janneke-toetsvrees…

De stoel staat te wachten op dat wat komen gaat voor het open raam is het, waar die stoel nu staat. Degene die er net op zat loopt door het lege huis maar zo af en toe komt ze terug naar de stoel, bij het open raam even genieten van de rust waarmee het snel genoeg is gedaan, zodra de mensen binnenkomen om aan het werk te gaan. Dan…

De takken nog kaal een schrale wind de lucht is vaal kom gauw mijn kind ik druk je tegen me aan dan blijven we warm gauw hier vandaan terwijl ik je omarm wacht, ik wil een kus vanaf hier ga ik je dragen zo doen we het dus tot in lengte van dagen.…

Je hoeft niet meer op tijd naar bed kleertjes netjes op te hangen nooit meer zonsopgangen hoe anders nog daarnet Rails werd station willekeurig welke trein overgang naar eeuwig zijn voorbij de horizon Even nog ultiem verweer het is beslist je moest uitgewist zonder afscheid van knuffelbeer…

gevangen in een cel van wanen verliest de rede zijn gezicht. wat feit is wordt dan fictie wanneer het brein zijn grip verliest belaagd door dwalende gedachten verbleekt het streven bij zijn daad want dat waar je voor leefde bleek eens te meer de strijd niet waard.…

Vergleden in een hartstocht die eens ruisend ging. onder eindeloos levende spiegeling van liefdes eenzaamheid, zoek ik vergeefs haar te hervinden in wie zij nu verworden is. Peilingen, stukgestoten in oude vertedering op nu verzande diepten spannen nog een verlangen dat lang reeds ongegrond bleek en hopeloos verweesd. ----------------…

zag de ader kloppen in je hals je ademde iets sneller mijn handen waren traag en streelden je toen feller huid verstrakte in het groeien van je lust je hebt mijn tepels zacht gekust je wilde met mijn borsten spelen vingers gleden naar beneden ik voelde hoe je binnen kwam mij heel teder nam we waren samen dat moment het geluk…