Alle inzendingen, jaar 2007, week 13

men heelt er bloemkooloor of voetbalknie versleten voeten, blafhoest, eksterogen verstuikte enkels, tennisellebogen verlatingsangst, eczeem of difterie de zwaarste ajaksitis, allergie vermoeide borsten na langdurig zogen een aangetast -de drank hè- denkvermogen een gonorroe, moderne poëzie de bof, de plankenkoorts, de rode hond men weet…

Ik hoorde jouw gefluister, nog even voor het grote niets. Je adem raakte me duister, nog net voor je me verliet. Koude sloeg me om het hart, emoties liet ik achterwege. Ik liet je gaan, ietwat verward, ik kon je niet vergeven. Nu wacht ik triest de dagen af, de morgen, middag en de nacht. Je waakt over me, vanuit het graf, waar je eenzaam…

met mijn mond hang ik aan de ingewanden van haar wereld gedachten in bewusteloosheid vreemde chemieën hebben zich in mijn bloed vermengd geboren ben ik uit een vreemde moeder die ooit mij in haar geslacht vloeibaar opzoog blinkende leugens op mouwen spelde geschreven uit de leegte van littekens ik ben niets ik zal nooit leven…

Wat is de waarde van een ideaal Wanneer zij gevangen zit in woorden En schone taal Wat is de waarde van onze dromen Als wij weten Dat ze nooit uit zullen komen Wat is de waarde van de strijd Als men niet winnen kan Maar lijdt…

Voetstappen verdwijnen in het hoogpolige tapijt met geluiddempende onderlaag Zacht gaan ze met elkaars zwijgen om en koesteren het gevoel van verbondenheid bij geloof in een bewegende schemerlamp welke licht van de schaduw afleidt Rond acht uur knarsen twee zilveren lepels over suikerklontjes in de sennapeulenthee naast de trommel…

languit midden op de weg met wat gras bij paaltjes hoe zalig maakt die steg ik kijk me in een deuk je bent écht wel geniaal ligt daar mooi voor lijk mooie oplossing meteen ook voor al die carvandalen scheuren voor niet te talen stoppen bij jou onbewééglijk in dialoog met puur natuur je gaat metterdaad alleen pars pro toto is echt…

we hebben maskers voor ieder doel voor ieder uur een eigen smoel achter een façade van ongemak hebben wij aan elke waarheid lak zo is iedereen zijn eigen clown een beetje leuk een tikje down soms wat grappig dan weer triest een euro winst en tien verlies van koninklijk tot asociaal het masker past ons allemaal wij volgen zo het zelfde…

Een zandloper in de Sahara, Chirurgisch verbouwd tot een Sara, Loopt nu, sterk verbrand, Als zandloopster zand, En zoekt nu dus naar haar mascara.…

een weg vol dreiging adembenemend en toch is Hij gegaan in het levensbelang van mij die weg een weg naar verzoening adembenemend en toch blijf ik maar moeizaam in Zijn spoor op die weg…

je bent een glimlach in de nacht tanden die zacht glanzen laat slanke vingers dansen op ons ogenwit dat vrijt hijgt als ik je raak laat remmen los en gaat je hemelde me op in komen pas in de zevende liet jij je kronen…

Ik volg de grondwet strikt Aanbid de tien geboden Vaak wel even wat gehikt Maar het is mij geboden Ik ben een gewone man Die tegen een stootje kan Maar niet is opgewassen Tegen zakkenvullers met grote tassen die mij maar leren dat ik maar moet ontberen wat zij glimmend met een lach voldaan incasseren een zelfvoldane natie zonder…

al richt ik mijn ogen nog zo omhoog en mijn diepste een sterk verlangen kent naar het Hoogste mededogen toch blijf ik zoeken naar aardse hoop sterker nog, ik word juist met de menselijke onmacht meegezogen ik ben van stof ondergeschikt aan de natuur in mij brandt de vergankelijkheid dat dooft na korte of lange duur wat rest is…

Wat was het vroeger fijn in de natuur We crosten, sloopten bomen, groeven kuilen We pisten, vingen vlinders om te ruilen We bliezen kikkers op en stookten vuur Nu kun je daar alleen nog maar van dromen Er staan nog meer verbodsborden dan bomen…

zang en poëzie festijn met uitreiking der tulpen op mokums zoutkeetsplein dames diep in de magnolia heren van het klaproosblad in de olie op hun dichterspad terug weer in hun schulpen alleen ging schutter nummer één van Circus Variété Amour Fou goed voor gulden schot met clou ongericht zonder bij te vijlen liefde gaat publiek in pijlen…

En ik? jaloers op de zon die 's avonds weliswaar verdwijnt maar - naar men zegt - voortdurend schijnt op haar balkon. En op die blije nachtjapon die straks dan wel de wasmand vult maar nachtenlang haar lijf omhult als ik dát kon...…

ik stel me je nu voor op pad langs lichte plaatsen waarvan je ogen gingen glanzen als je het er over had wat rest is achterblijven en alles te beschrijven op de zachte kant van het papier er zingen andere vogels hier…

De aarde is dichtgegroeid van oeverloos overleven. Groen tempert het blauw dat uitbundig de zon schijnt. Ik wandel verzen door bossen op voeten die voortschrijven wat aan woorden te vinden is in plots ontbottende gedichten. Denk dan weer de liefde luid met jou te dienen en een nest te bouwen van achteloze overvloed.…

zeg jij nog altijd goeie morgen schat of werd het lieve is het nog slaaplekker of werd het slaapzacht en ik vraag me af trek je nog steeds gekke bekken je weet wel voor de spiegel als je een speech moet doen het zijn mijn zaken niet ik vraag het mij enkel af schat…

Als God nu echt een plan heeft wat moet hij dan met mij? pas ik in dat plan van hem of hang ik er wat bij? Loop ik voor spek een bonen er zo maar tussen door? of gaat er iets gebeuren en gebruikt hij mij daarvoor? Zal ik het dan vol brengen of ga ik fout en faal? heb ik alleen die vragen of wij allemaal?…

laat mij je vinden tussen dag en nacht tast met mij de schemer af raak mij aan er is geen groter wonder dan de zachtheid van je bestaan…

laatst bezocht ik weer je stille ademloze lippen en ik vroeg slaap je nog mijn liefste ik hoorde de voorjaarswind huilen om het antwoord de dood drukte jouw ogen dicht beneden waar de aarde steeds schuil gaat en jou diep ontving als een kind in haar schoot koud met daarboven het licht van het onmogelijke loodgrijs…

Hij zit in de bus en stinkt naar ranzig vet, nee meer een zure bom van flink formaat. Ik zie hem gaan en weet niet waar hij gaat, zolang de deuren open zijn kan ik hem achterhalen. Gebogen is de straat als hij en er is niemand die mijn oog zo plaagt. Wat dondert het, ik ga hem achterna; nieuwsgierigheid is ook een daad. Zijn jasnaad valt…

Hier, in ’t Westfriese land, aan de rand, aanschouw ik wolken, dieren, lucht. Al die wisselingen maken dat ik zucht! Het is de aard van de jaargetijden waarvan het verscheiden mij doen verblijden. Ik heb aan dit land mijn hart verpand.…

Een droom, Het zit in mijn hoofd, Misschien krijg ik hem er wel nooit uit, De gedachten beïnvloeden mijn keuzes, Ik wil dat het weg gaat, De droom Sinds hij in mijn geheugen is geprent, Komt de droom er niet meer uit, Hij zit vast voor altijd. Zolang ik me niet losmaak, Zit ik voor altijd in de droom, Mijn droom…

Vandaag opnieuw aan haar gedacht die ik vergat. Ik las een nooit geschreven brief luidop en stak mijn dromen in de envelop. - Haar verre woorden nooit goed ingeschat.- Vandaag geen krant gekocht, maar wel geluisterd naar zwanen op het meer, naar wind die jaagt, naar klankrijm van een vrouw die vraagt of ik langskom in gedachten als het duistert…

een bal rolt rood tussen spanning en verwachten ik ken je vele nachten passiezacht nog ongekleurd tot in het ochtendlicht orgastisch wit de lakens geurt en jij uitdagend rond de bal terug speelt als rood verlossend komt…

kus vluchtende lichtheid lucht spontaan laten gaan overhellen en nu de sprong pff gedaan…

Je speelde de dood en het meisje zoals ik het nog nooit had gehoord. Je zei: vraag niet zoveel, je zou beter luisteren. Je zong dat je stierf, maar het was niet echt, want hebben we niet op de receptie nog gepraat met je neef en je tante? Je hebt het altijd in je gehad, zeiden ze, en jij was blij. Later wel echt. Nu je zwijgt ben…

aai me maar, lijkt het gras mij toe te roepen ik ben nog vochtig van de schenkende dauw laat mij je hand begeleiden over mijn groene sprieten voel de aardse trouw; ze is zo zacht als zijde als straks de ochtend gloort en wij het licht begroeten zal je zeker, met mij, ervaren waarom de dag ons bekoort dampend zal hij verklaren ik heb…

De jeugd krijgt thuis vaak ongezond te eten, De bloem der natie groeit daarom als kool. Maar godzijdank bestaat er nu een school Waar elke dag verantwoord wordt ontbeten. En blijft het kroost dan nog op z’n gewicht Dan wordt ook een dinerschool opgericht.…