Alle inzendingen, jaar 2009

je had een dam gebouwd je waande je veilig hij verdween - onttroond - van de aardbodem jij bleef achter je dam toen zocht en vond je hem ruw, achteloos bedolven onder zwarte aarde daar sta je - ongekroond - een bosje bloemen bungelt hulpeloos in je koude handen…

Met een trouwdatum uit de jaren dat we vonden, dat vrouwen blij achter ‘t aanrecht stonden, dat gaf door de jaren heen een degelijk bestaan, zij volgde tevreden waar hij wilde gaan. Met de jaren is ‘t onderscheid aan ‘t verbleken, heel ongemerkt zijn wij bezweken, nu kom ik thuis en denk, waar blijft mijn thee? en vind een briefje, ‘k ben met…

Onweerbrengbaar uit grootmoeders tijd vieren wij de nieuwigheid, met wat oude borrelglaasjes, een karafstop en wat dingen zilver, een oud zilveren medaillon wat zijn ze mooi bewerkt de ringen! Ringen, te oud deze dromen van zilver bezet met halfedelstenen die meer dan waardevol leken een eeuw later een illusie bleken. Oud en versleten…

Opnieuw spoedt men zich Naar de winkels En graait van alles Bij elkaar De karren zijn weer Volgeladen En ieder jaar Vind ik dit raar... Het gaat zo slecht In Nederland en Wat gaat het slecht Als ik dit zie Geen gebrek Alles voorhanden Het lijkt echt op een Vreet-orgie...…

ontvang de geschenken die ik je geven wilde als kind maar sta me toe aanvaardt de gebreken van de tijd ik heb gewandeld in niemandsland de geest gereindigd het boetekleed gedragen en om de dood geweend mag ik binnentreden in jouw huis van vrede en vergiffenis…

Nog even nog even op de zij liggen inhaleren en uit zwaar eventjes nog gisteren op toekomstige wijze zoals het zegt, zoals het je zou toekomen straks is het weer links rechts links het bubbelt en ergens is een loopplank van essentie het troebelt van mensen om je heen, heden spat steeds weer open rechts links rechts en ontwijken van…

Ook op deze dag worden kinderen vermoord omdat de heersers bang zijn voor de kleinen, omdat ze niet verdragen kunnen dat er licht zal vallen op hun daden, niet zo fraai dus zullen ze verschijnen, die daden, maar doordrenkt van bloed de witte doeken die de kinderen gaan dragen; ze zullen roepen zonder woorden, zonder klank, maar doordringend…

Zo'n Jasper Schuringa, die naam kan niet meer stuk Werd als 'n 'heroe' in de USA ontvangen Straks krijgt ie zeker nog 'n lintje omgehangen Wat hadden al die passagiers aan boord geluk Zo is de een 'n held, de ander de risee En het verschil zit in één klinker, u of e. ---- De Nederlander Jasper Schuringa maakte…

De sneeuw is weer vertrokken op zijn retour zeg maar. De Kerst is ook al weggegaan was er helemaal mee klaar. De jaarwisseling zit eraan te komen met al zijn bollen en vuur-gevaar Dan is ook dit jaar weer ten einde vol emotie, vol liefde vol met van alles wat Zeggen we over een paar dagen: zo dit hebben we gehad. En dan gaan we…

Wanneer je houden van verkeerd interpreteert ben je duidelijk nog niet uitgeleerd…

Ik ben een voorwerp wat men naar believen pakt en neemt Ik ben een gebruiksvoorwerp wat men naar inzicht opneemt. Ik ben zonder gevoel, zonder emotie en zonder ziel als ik mijn mond opendoe zijn er steevast mensen die alles beter weten, mij opzij gooien en me op de ziel trappen een voorwerp dus! En ik laat het toe.…

Als jij tegen de lamp loopt Neem jij steeds een beetje licht mee Neem jij je zelf groot en vragend voor Kan deze kleding er wellicht mee door Binnenkort gaat het vriezen. Haal je ijzers maar uit het vet Lang nadien flonkert nu wellicht iets In ogen na op een vervreemd domein Heeft deze dag gelag betaald licht ontmoet Nu alles taalt, ware…

Je reageert, zoals ik niet verwachtte ons leven deelt zich op we gaan samen weer op weg en toch gaat er iets niet mee je praat, zoals ik niet verwachtte het gesprek is soms een samenspraak we zijn samen in de kamer en toch, je bent er niet helemaal we gaan naar bed, niet zoals ik verwachtte ons samenzijn is niet als toen toch liggen we…

In een onmeetlijk heelal Ontsprong een ster. Een ster, die voor ieder een licht in de duisternis is. Wij hopen dat hij ook uw pad mag verlichten.…

huis weer op adem gekomen frisse wind doet zijn heerlijke werk…

helaas overheerst milieubewusteloosheid bij economen…

Ik hou van zwijgen en de stilte verpakt in woorden, om wegen vrij te maken voor het zwijgen en de oversteek te wagen in de woordenzee, de keuze die twee te scheiden in de vaart door het niemandsland, snijdt de boeg van mijn akkoorden door het water naar het beloofde land, waar vissen in hun habitat ruimte krijgen om woorden aan elkaar…

Ik heb hard en met hart gelopen, tot ik was waar was en klei tot brei geworden zijn. Zij aan zij, gedragen door de woorden van een kunstenaarscollectief dat de weg kwijt is, laten daar twee mannen, met handen vol donkere haren, de billen van jonge vrouwen rij aan rij passeren. Afgedrukt als wassenbeelden gaan zij weer twee deuren…

Zwijgen is een probleem, als men zou willen spreken.…

Vader hoe zou het gaan als niemand meer in ons geloven kan Jezus daar vraag je me wat zou het kunnen zijn dat we dan niet meer bestaan…

wat ik zou willen dat je vroeg, je droeg mij geen warm hart toe kwam binnenzetten met cliché's op ijs nog geen persoonlijk woord erbij dat ik zou hopen een koude hand mij rugwaarts toegestoken van ijzig medelij…

het verlangen om met gebroken vleugel verder te vliegen doet haar boven ’t grijze uitrekken stroomopwaarts verder reizen in onvergankelijk droomzicht…

Ik probeer een kleine troost te vinden in de vele woorden die ik zing ik hoop dat dit lied ons zal samenbinden en kracht zal krijgen in mijn familiekring maar ik weet het heeft geen zin het maakt niet uit wat ik doe ik ben nog steeds geen heldin waar leidt deze weg naartoe? nooit zullen ze me zien staan ook al doe ik zo m'n best ik kan…

Dichten ontstaat en doet ogenschijnlijk niet uit te spreken te bevangen of op te schrijven gevoelens en gedachten, ditjes of datjes zwichten en neerdalen op papier en geeft ongelovelijk veel plezier alhier!…

ze belagen je kasteel stropen bij de boeren loeren naar de ophaalbrug ondermijnen torens grijpen koeien bij de horens zaaien tweedracht en veel twist ze willen jouw geheimen uit de kerkers van je geest de donkere gewelven waar het gist en donker mist je kunt niet met ze delen die dimensie is te groot waar norm en waarden heersen…

Op een planeet vol vreemde mensen zoekt men begrip van liefde en strijd tegen massale schendingen van overtreden mensenrecht. Vreedzaamheid in alle harten raakt de diepste gronden.. waar heerst de toestand van rust? Waar vrede geen vrede is, maar een verworven must perfecte vrede in jezelf bescherming tegen wapengeweld, komt de schijn…

Hij had geleerd een vliegtuig te belagen Hij hoefde enkel nog te exploderen In naam van Allah dapper detoneren En dan op weg naar de beloofde maagden Er was een held die dit niet wilde pikken De terrorist kan zelf zijn wond niet likken…

Ik drijf waarheen geen hand mij gadeslaat zal wederkeren naar de stille stee angstvallig mijden een te groot entree of u en iets dat anderszins mij schaadt van water heb ik mij een baar gemaakt geslapen in een uitgebeende zee het land gelaten dat in laatste wee tot kaken in het eigen bloeden staat waar woeste hoogten tot mijn navel reiken…

Een man die op zijn vijftigste de wereld nog op de zelfde manier bekijkt als toen hij twintig was, heeft dertig jaar van zijn leven verspild.…

in deze schemerige bossen waar de geest van ‘t verleden zelfs huist in de ruwe schors van eeuwenoude statige eiken wind raast in de toppen verschuilt zich ruisend in ‘t eeuwige groen van statige bemoste sparren zwijnen spoken hier rond zwart smakkend knorrend elke geest vlucht jammerend tijdens hun nachtelijk maal in de morgen resten…