Alle inzendingen, jaar 2009, week 47

Ik zie de scherven in je ogen en een plasje tranen op de bodem van je hart. Ik voel me niet vermengd in het bloed van je wonden maar verbind me daar wel aan. Met een klein veertje kietel ik de onderkant van alles dat bij je klopt. Zo verschijnt er een glimlach en daarna bij mij wat heerlijk, ik voel me vrij...…

ogen diep donker stralend dwars door dikke huid week geworden dwalend mijn bonzend kloppend hart eer loden schoenen zinken zwemmend zoekend ogenblik om oneindig te verdrinken in mooi rond glanzend zwart…

ja hoor, daar begint het gejuich wohoheeeojo de pakjesboot van sinterklaas stoelen en tafel aan de kant daar gaan we met zijn allen en ik alleen voetjes van de vloer gezellig hoor erna naar as the World turns kijken ze doen het met zijn allen om en om maar ik kijk al etend met het bord op schoot en een servet voor de vieze vingers…

heb de beelden vertraagd om de film van je leven meer diepte te geven het bruinige grijs uit die tijd vervangen door hoop en verlangen het houterig bewegen weer speelsheid en jeugdige onschuld hergeven opnieuw gemonteerd met zachte muziek zo ben je echt en heb ik je lief…

Als mieren rennen ze door m'n kop Miljoenen gedachten, uit het niets Niet te stoppen Nooit rust in die kolonie, altijd rennen Door elkaar, over elkaar, buitelend Springend van de hak op de tak Stomme mieren, gedachteloos rennen ze rond Ik wou dat ik ze kon vangen Ik zou ze zo graag voor altijd vernietigen Ze blijven komen 7 dagen per week…

Verlaten zoeken in de zee van vragen en de stenen vinden die de onschuld verbergen van de stilte en het bloed dat eenzaam maakt en nachtmerries steeds laat beginnen met een echo die een verdwaalde vraag zou moeten zijn en geen lippen koud maakt.…

De taken van de aasgier zijn beperkt Al heeft hij wel het schoolvoorbeeld gegeven De restjes ruimen is zijn schone streven Door nieuwe dieren wordt net zo gewerkt Geen twittertweet is daarboven verheven: De tekenen van nieuw en machtig leven…

witbleek terug getrokken gistend wachten tot de tijd rijpt…

als ik met andere ogen ons interieur bekijk en met mijn vingers langs onze spullen strijk, denk ik: er moet iets gebeuren, en 'k heb gelijk geen zin; uiteindelijk is het ook maar exterieur ik doe mijn eigen ogen in.…

“De kilometerheffing geeft mij hoofdpijn En ze zien liever dat ik direct opstap Dus sla ik liever twee vliegen in één klap Misschien geven ze mij dan nog een termijn” “Van het dierenasiel kreeg ik deze tip Implanteer bij alle burgers een oor-chip” ------------------------------------------------------------ …De overheid is woedend om een…

Bedek de ogen met zijde, de oneindigheid staat er vol van, daarin verdrinken beelden in stromen tranen, die ons besprongen , verlaat de kuise wil, waaraan je bent ontkomen in een achteloos gebaar, de choreografie van een gefascineerde beweging, beloften gevoerd met zachte woorden, een dans die leeft in mijn verstrikte handen.…

Het is moeilijk om de juiste keus te maken En toch moeten wij steeds weer kiezen Waarbij wij kunnen winnen of verliezen Hetgeen grote gevolgen kan veroorzaken. De juiste keuze maken is belangrijk Zowel zakelijk als in het privéleven Het kan een wending in het leven geven Zoals vaak voorkomt in de praktijk. God heeft ieder mens een eigen…

Ik kijk uit het raam en denk aan jou. Ik sluit mijn ogen en zie jou. Ik ben een dromer en jij mijn droom. Ik reageer sloom, verdronken in de droom. Door jouw lieve woorden verward. Dit gevoel is niet te beschrijven, zo apart. Vlinders en tintelingen in mijn maag. Jij en ik, dat is de vraag.…

Ik wil graag een 'hoekje hemel', een heel klein stukje paradijs. Maar heeft een ticketje naar Eden, door wat wij hier op aarde deden, niet een veel te hoge prijs? Is hemel slechts voor heiligen en kwezels van dees' aard, wordt voor ons, gewone zondaars, voor mensen zoals u en ik er geen klein plaatsje bewaard? De hemel zit vast barstensvol…

Haar ogen als het grijze wijde ijs Waarop ze overwinningen bevocht De marathons en de Elfstedentocht Olympisch zilver was de mooiste prijs Wij zaten aan de beeldbuis vastgekit Wat zullen we je missen, Gretha Smit!…

Zoals rododendrons in bloei staan staat mijn hart in bloei voor jou. Voor jou zou ik door het vuur gaan omdat ik zoveel van je hou. liefde betekent heel erg veel voor mij, maar ook voor jou, omdat ik weet dat jij ook heel veel van mij houdt. maar het vertellen durf ik niet, dan ga ik mij toch schamen. Ik hoop dat je na een tijdje mijn…

Intens gelukkig samen zo doet het vermoeden althans. Maar met haar vrolijke voorkomen ontspringt zij slechts de dans. Voor even.. Want een oplossing is het natuurlijk niet Haar lachende gezicht verbloemt enkel haar verdriet. Ergens is het ook wel triest, dat meisje daar, zo bang voor haar geluk. Want alles wat goed gaat, kan ook zo gemakkelijk…

je wordt toch niet goed van die lijzige lolbroek van een dijkshoorn door de weeks nooit woensdag bij matthijs altijd grijze stoppels vers bijgeknipt in de neusgaten om met zijn vleugels niet mee te trillen steeds eerst viesvuil kijken bij smeets 'mag ik even wat zeggen' dan geile pretoogjes richting ria visser waar mart even ooit…

Niet alleen haar hart Niet dat het niet belangrijk is Dat is het wel - haar hart Niet alleen haar ziel Ook zonder die zal ik niet kunnen Zo zuiver is haar ziel Laat gaan, zegt men Lichaam staat los van hart en ziel en herinnering, zegt men Maar dan haar ogen nu gesloten. O God, open ze zodat ik nog één keer zie haar ogen…

Als liefde in een andere kamer woont een tweede kamer zonder water en brood alleen maar door een schim bewoond zal honger heimwee aanwenden en dorst het geweten zenden naar andere wereld niet ver van hier als liefde niet spontaan meer is is er met de mens iets mis.…

soms als ik naar je kijk als ik alleen maar naar je kijk je straalt en dan valt alles weg wat aan me hangt trekt duwt en meer en zweef ik in de tijd, verstild en straal ik met je mee…

nog blijft de wind aan takken sleuren verbergt de aarde haar aangezicht onder 't vallend blad zieltogend hangen bloemen op half twaalf... en ik onrustig in mijn stoel als aan het sterfbed van een dierbare zoekend naar telkens weer verkeerde woorden de vergankelijkheid opgediend compleet met garnituur…

Gisteren meende ik thuis kleine voetstapjes te horen. Nieuwsgierig keek ik rond en zag daar heel bedeesd een elfenkind; het had zijn weg naar huis verloren. De oogjes vol met tranen vroeg het angstig en heel zacht: "Ik zoek een klein warm plekje, mag ik hier zijn voor de nacht? Ik ben verdwaald en heb uren in de regen rondgevlogen…

Alles is rijk aan ellende maar als je zo denkt ben je niet goed in orde naar mijn bescheiden mening De globe is wel vol shit, problemen maar denk eerst aan t mooie blauw dat ook in gedichten hoge ogen gooit. Ik schrijf stukjes als dominostenen: op elke steen één letter en ze vallen één voor één om. Soms zie ik er wel een been in. Soms…

Ontdaan dwaal ik van het kluitje naar het riet. Plotsklaps eenzaam in een moeras van verdriet. Donkergrijze wolken regenen helemaal over mij uit. Een leven zonder jou krijg ik nauwelijks onder mijn huid. Bladerloze bomen vertakken treurig in de lucht. Gisteren praalden daar fris groen vol met vrucht. Vandaag overstromen de tranen in mijn hart…

bitter is de smaak in mijn mond terwijl ik toch van zoete dankbaarheid zou moeten getuigen niets wordt met zoveel zuur overgoten als de weg naar overgave die door weerzin is gesloten ik zoek dan maar de bladeren bij elkaar weet dat ook hun kleur in de aarde sterft maar terwijl ik naar de vergankelijkheid staar zal in die…

Het zuchtje wind onder je vleugels verlost mij van het slapen uit de stilte in de schaduw van je lief'lijk warme hart. Ik treuzel, maar ben vol besef je laten gaan is geen optie meer 'n glimlach omdat ik weet dat mijn liefde je niet langer meer verwart.…

Steeds minder word ik langs buiten het dunne een muur waar ik langs leef steeds meer kantlijnen het werkvlak het zwijgen alsof er een oude stiel is bewaker van een leeg bed op de rand met het sprekende hoeven geen lakens meer uitgedeeld…

Je gaf me een droom, waarin een onbekend gevoel werd onthuld, gevuld met aangename bedoelingen. Een ongekende kracht, een hogere macht, welke ons samenbracht, om te leren en te gaan. Tot we weer tegenover elkaar staan. Je raakte mijn ziel, waardoor mijn hart viel, in een onmeetbare diepte. Een aangename val, maar we wisten al,…

Tijd is zo'n kostbaar gegeven, die moeten we intens beleven. Geen enkele tijd komt ooit weer terug, Tijd gaat altijd veel te vlug. Als je terugkijkt op je leven Kan je tijd wel terug beleven. Genieten of een traantje laten, die tijd van toen heeft ons verlaten. Hoeveel tijd er voor ons ligt, daarop heeft de mens geen zicht. Een dag…