Alle inzendingen, jaar 2014, week 1

in hoge heesters roept een wintergast gestaag dat hij geen schuld draagt zijn voorkomen brengt veel meer dan de roep van ellende…

Nu diepte zonder water is en hoogte zonder adem kraalt rond jouw dode ogen verlaten in de schemer dat liederlijke carnivoor wat elk kadaver vreten moet het bloed huivert zijn ondergang in een verzonnen hemel De Bijbel die de leugen dekt Het vromen van de handen Gewassen Maan van Golgotha Die rood ziet van de schaamte Ik zie dat…

de radio is vol stemmen ze zingen of zeggen iets over het weer of over de erbarmloze wereld ik wil mooi weer en mededogen in deze wereld heb nu wat pijn in mijn rug en in m'n ziel de zon zal weer opkomen en weer ondergaan terwijl we weten dat ook dat gewoon niet waar is en dat hoor ik op de radio in al die vrolijke en wanhopige…

Zij komen geschoven, zoetjes geschoven, Hobbelbobbel, kristallig klaar, Met korte klokjes even naar boven, Zijigjes achter en naast elkaar; Van ver weg, langs stille vlakte, Uit diepe, koele, milde wel, Droomrig groen onder 't groen getakte, Zonnighel onder 't zonnespel; Dommelzacht in den schaduwdommel, Waar 't langs 't bruine huisje…

Ze wil de lente beginnen, de wolken opmeten, de blinddoek vergeten. Ze zal de rozen nog snoeien, de druiven zien rijpen, een list voor jagers verzinnen. Laat haar ontdekken dat alle bloed rood is, dat vrijheid niet dood is, en grootspraak niet groot is, maar dat ze rijk wordt hoe meer ze zich geeft. Ze wil het zwijgen aanleren, nog even aanmeren…

succes is om te behagen een blijer mens van je te maken dan je eigenlijk bent het is slechts franje die soms aan komt waaien of het asociale van de graaier maar vaak het werk van eigen handen of op een goed gaatje van de markt landen geluk heeft juist iets teers ongrijpbaar in verlangen als een roos die niet gaat hangen een open…

Wat ik in deze regels ook beweer, - als altijd weer van harte aanbevolen, - Steeds blijft de vraag: heb ik dit niet gestolen? Oké, ik geef het toe: ik plagieer. Mijn Ik verzon dit gister bij de vaat, Dus noem ik het een prachtig zelfcitaat.…

Mijmeringen Over mijmerdingen. Proberen filosoferen Over denken, denken. Dagdromen, Dag dromen!…

Tien spijltjes met tien gekleurde ballen zo leerde ik vroeger tot honderd tellen spelenderwijs leerde men de getallen en zonder enige moeite, het optellen het rekenen werd een tweede natuur antwoorden zonder na te denken toch werd het veranderd op den duur zonder er enige aandacht aan te schenken hoofdrekenen is een enorme klus zweetdruppels…

zeilen rennen vol langs touwen gehesen ontluikend op de wind vleugels van ganzen die opstijgen eenmaal de haven verlaten verdwijnt het land met klaagzang van meeuwen die boven het wijde zog zweven na het vertrek niet rijker noch wijzer de harten gebonden in de lijven van schepen van hout en mannen van ijzer het dek rijst op een golf de houten…

een weggetje met een stoplicht: wachten op niets…

altijd te voet stoot ze enkel adem uit die rappe hinde wie niet belast verdient belastingmindering……

Haast niemand in mijn jeugd had er tv, Dus zag ik door een winkelruit daar binnen Eusebio de voetbalbeker winnen, Je neemt zoiets je hele leven mee. De Parel, zoals iedereen hem kende, Eusebio, bij leven al legende.…

Phil Everly is vrijdag overleden, Mijn jeugdidool wordt nog postuum bedankt. Jeugdsentiment heeft hij briljant verklankt, Wat werd hij met zijn broer door mij aanbeden. Aan hen die hier totaal niks van begrijpen: Ga maar een keertje ‘Bye bye love’ staan slijpen.…

ín de winter, die vaak grijs is gemutst zoek ik de romantiek van de witte koude draag dat nog bij me als jeugd en verte, ik aan verlangen bouwde al gaat dat werkelijk voorbij, niet tegen te houden, het vertelt nog van toekomst dat moest ook wel toenmalig vriezen, ver onder nul, als ik de schaatsten onderbond dwong mij wel die richting…

Wie vindt nog poëzie in de prozaïsch rechte lijnen van poldervaart en polderweg? Waar romantiek moet wijken voor de wetten van 't verstand; de kortste weg meandert niet. Wie vindt nog schoonheid in dit nuchter land, getekend met een liniaal? Ik! rechtlijnig in denken en doen, rechtlijnig van figuur. Het vleesgeworden poldermodel…

Ja je leest het goed ik ben zwanger Natuurlijk weet ik het al veel langer er leeft iets in mij wat mij van binnen raakt Ik hoef geen test te doen die mijn hoedanigheid bewaakt Het is een zuiver weten een niet kunnen vergeten Ze speelt in mijn gedachten al een geruime tijd Menig moment ook dat ze me met haar speelgoed vlinders…

scheurt de winter slagzij daar waar hij heftig vaart de verre staten ogen lijkwit maar hier in het westen krult hij amper nog in warme vesten ontdek angstvallig knoppen die op springen staan schreeuw: te vroeg, te vroeg ga nog even terug maar waar vandaan want morgen als de vrieskou scherpt zullen jullie triest vergaan ?…

Die de grens van oudjaarsdag Al een dag naar voren Hadden gehaald om Ongestoord hun achterlijke Gang te kunnen gaan Verleggen nu opnieuw Een grens door na een Redelijk milde straf De burgemeester te Gaan bedreigen - Heldhaftige brief, Branieachtige toon Maar de naam van de Afzender vermelden is Voor zulk volk Blijkbaar…

Terwijl de massa, De meute die het Ritme van de Dag, van dit uur Dicteert, zichzelf Elke minuut van de Dag, vierentwintig- Zeven verliest in Instagram, whatsapp En andere digitale Flauwekul - want Je mocht eens missen Dat de virtuele kat Van je achterbuurman Gejongd heeft - Bekommert hij zich Om de naaste die Hij bij…

De inbeelding leeft voort dat iedereen kan koken maar het recept voor gerechtigheid bestaat uit ingrediënten die alleen de kok kent…

Als ik al opsta - het is niet gering - vallen schilfers voor mijn voeten spatten zweetdruppels in het rond geuren oksels van gekloonde stier. De onderkin van voortvluchtige stoppels krabt haren kippenvel de rug op mijn oogleden trillen uit het rag dat de diepe nacht er heeft gesponnen. Naast mijn bed ontstaan weefselkorsten van voorafgegane…

Gij, fris on lieflijk vrouwenbeeld, Geboren op de Vlaamse wei, Gij, die gemoed en harte streelt, Als de eerste schone dag van Mei, Zo zoet! De gele golven van de Scheld' Gelijken uwer lokkenpracht; Uw wang, een geurige roos uit 't veld, Waarop de zielenvrede lacht Vol gloed! Uw gang is licht gelijk de wind, Uw lichaam slank…

Het kind wurgt een kauw Vingers zijn er om te graaien Het puin glinstert van de dauw Het duin staat in lichtelaaie De uren jagen op elkaar De dagen korten in elk seizoen De weken halen elkaar in De maanden verwelken Het jaar is minder dan een vlinder Minder dan de spin die 's avonds Hoop geeft en 's ochtends rouw *) Alom dit alles alleen…

heb altijd van succes gedroomd een kroon linten en wat lauwertakken maar kreeg de hoofdprijs nooit te pakken een ideaal als spiegel voor de wensen van talloze mensen om eens in hun bestaan als primus inter pares te kunnen gaan toch heb ik het geluk gevonden dat zeggen jouw ogen onomwonden als ik weer bij je ben en wij samen wandelen in…

'De derde oksel', klonk het ooit besmuikt Daar kut-reclames óók evolueren Hoeft niemand meer zoiets te formuleren Geen knullig synoniem wordt nog gebruikt En valt zo'n spotje bij de doelgroep goed, dan Komt daar vanzelf een grote witte vloed van…

epifaniën altijd zingt die naam voor mij een zonnestraal…

Als het om handig gaat Gebruik dan het juiste apparaat. Staan je handen verkeerd Dan gaat het vaak gesmeerd En heb je het zo geleerd. Op je smartphone staat Steeds een app paraat.…

tussen ons, een berg van spreken een hand vol taal en aan het eind een gebed zonder reliëf de trog lek geschoten door een vleugwalm van nihilisme, deze scherpte snijdt niet maar stompt af in dialoog en weer ons, ons van de zijnen gevuld met lavawater en sprekend steen leidt het poreuze weten om naar de weg die niet weet…

Heerlijk dit ritje, toch ? door het Meerdaalwoud op die zachte rug van jou... Krakende paadjes, stekende winterzon, een schuchtere ree kruist ons pad, de buizerd lacht... Jij bent mijn vriend gehoefd, niet getrimd, vrij zoals het hoort... in lichte draf of galop zo lopen we het jaar in, wij op kop...…