Alle inzendingen, jaar 2014, week 12

waarom laat gij mij zoeken naar uw mond zijt gij niet rijp voor mijn smakkende kus men doet er graag een kille moord voor dus omhels mij in de vroege morgenstond vooraf van een uitgebreid ontbijtje laten wij hetgeen op bed serveren allicht kunnen wij het uitproberen onder kaas en zacht gebakken eitje weet wel als gij de smaak te pakken krijgt…

Zo eenvoudig als een waterdruppel, zo helder als een splinter berkenhout, Omdat het veulen geduldig en voorzichtig uit het paard valt en kan staan, De vis als een metalen traan ontluikt en kan vliegen, de mens after all Moeizaam leert zwijgen en wegzijn tussen zijn gewapend steenslag, Zo eenvoudig, zo helder is het niet wat ik overhoud…

de grote jongens zijn weer klein mogen eindelijk zichzelf weer zijn weg met protocol gezichten weer ontspannen de buiken mogen hangen bij de dames van plezier zij zijn ingevlogen uit de mondiale regio geen concurrentie voor de knappe meisjes hier wel een geheime kamer voor het speels vertier dat zich internationaal bedient van…

In mijn tuin een sijsje zat, Dat zo'n aardig nestje had. 't Vleugelde in zijn groengeel pakje Vrolijk in de bomen rond, Van het takje op de grond, Van de grond weer op het takje. In het nestje zat zijn schat, Die drie jonge sijsjes had. Lustig ving met zoet gezing 't Kleine fijne kwinkelding Al in d'ochtend aan te kwelen…

Je leest dag in dag uit hoe jongelingen Met zeer volwassen minnaars/meesters/juffen Steeds jonger krikken/scharen/swassant-nuffen Ze zijn blijkbaar vroegwijs in zulke dingen Na honderd keer zulk nieuws zegt, diep in mij Een boerse stem: "En dè gelèùfde gij?"…

Hij wou de Keukenhof ook eens beleven En daarom kwam de man dit keer maar zelf. Bezoek van de Romeinse Keizer XI? Zijn naam las ik, in hoofdletters geschreven. Chinezen zeggen stomverbaasd van: “Wie? Die kennen wij gewoon als meneer Xi.”…

Een zeemeerman te Loon op Zand Dong bij ene zeekoe naar haar hand. Hij sprak: 'k ben zeeziek van verlangen, De driften die mijn lijf doorprangen Kan ik niet langer wederstaan, Kom wil met mij de zee in gaan! De zeekoe sprak: 'k kan niet verhelen, Dar een zeestier mij geen zier kan schelen. Een zeemeerman, zo fors van tors Is waar mijn…

Harde winterdagen hebben het zonlicht omgebracht het oog reikt niet ver het zicht is lang geleden met de zwaluwen vertrokken ergens waaien als duistere banieren ruwe manen in de poolwind vlokkerig buitelt de nacht over de vlakte alles valt stil in onontgonnen werelden dan raken de muren behaard traag bewegen ze zonder te scheuren naar de…

Vroege viooltjes bloeien koud, overhuiven een platte hommel. Bij oma 's graf zijn sporen van hazen, vogels en kleindochtertjes. Zachtoranje rook verlaat langzaam de fabriek. Avondrust nadert.…

roerloos gewacht op het vroege licht wie stil ligt reist ver over ongekende grenzen valt niet samen met het lijf soms wordt een droom gesmeed en de andere verbrijzeld…

De glimlach van je kind doet je beseffen dat je leeft de glimlach van je kind dat ontzettend veel om je geeft Het beseffen van je kwetsbaarheid zie je in je kind terug zo afhankelijk van een ander zo afhankelijk van liefde en geluk Koester deze glimlach van je kind koester het mooie in het leven opdat je hoop blijft houden op een leven…

hospitaalzuster Immaculata weet van aanpakken neemt de zaakjes graag in eigen hand maar nooit zonder handschoentjes en donkere bril ter bescherming van haar maagdelijke preutsheid ze wil haar onbevlekte naam verdienen en zoals men weet lonkt de satan achter elk hoekje en het vlees is zwak zelfs bij de vrome 'Dochters van Liefde'…

De oude vrouw loopt met vaste tred door de winkelstraat denkend aan de karbonaadjes die al in de boodschappentas haar het water in de mond doen lopen niet het water dat na een hardroze regenbui spettert in paarse plassen op de begraafplaats waar ze al weer maanden wacht op de zo dikwijls beloofde hemel onder anjers en gerbera's omdat…

Ik schenk mijn tranen aan het zonlicht opdat zij ze rijgen zal tot donderwolken die plaatselijk zullen plenzen op al degene die mij vergeten zijn wie loog dat bloed dikker was dan water…

Het is algemeen bekend Dat je voor je rechten Als je die gehonoreerd wil zien Er voor zult moet vechten. Maar daarmee is niet gezegd Dat je vrede hebt met vechten Want menig meningsverschil Kun je ook anders beslechten.…

“Minder minder minder” Een pijnlijke stilte in mijn woedende hart Dans met de moslim en zing met de Roemeen Praat met de Antilliaan en toast met de Chinees “Meer meer meer” Een zachte stilte in een gelukkig en verdraagzaam hart…

Voor wat betreft grootte, stijl in de overtreffende trap Samenzweerders in vaal licht 'De samenzwering van de Bataven' uit tweede helft van de Zeventiende Eeuw 'onder Claudius Civilis' Majestueus doek van Rembrandt die 't smeden van de opstand een vrijheidsstrijd tegen de Romeinse overheersers subliem-succesvol kwastte aan tafel…

aan het hof van koning Nobel verzamelen zich de dieren uit alle windstreken de vos, die is afwezig welnee, dat is de beer uit het verre oosten hij verheft zich grimmig op zijn achterpoten de zon komt op bij de K(r)im de beer, die geen vos is wil afwezig zijn rol spelen in hedendaagse fabel…

ik werp een handvol woorden in een hoge hoed en roer er met een toverstafje door maar er komt niets uit... blijkt er toch een dubbele bodem in de hoed te zitten wanneer ik de bodem los torn vallen woorden op m'n schoot die ik er niet heb ingedaan bestaat er dus werkelijk nog zoiets als magie…

Het doet verdriet De stille armoede die men niet ziet Men durft zich niet te uiten Nee, het blijft binnen en het komt niet naar buiten Maar als je erover blijft zwijgen Hoe kun je dan hulp krijgen Schamen hoef je je niet Ik wou dat men dit voor zichzelf inziet Ik weet het is zwaar Maar er zijn mensen die helpen, echt waar.…

Ik kijk om me heen en ik huppel op woorden uit monden die haten en schiet in de lach. Hoe diep kun je zinken in woede verdrinken en een mens zo bepraten die je nimmer nog zag? Ik huppel op woorden die al lang niet meer stoorden omdat in de toekomst de humor weer lag…

Haar kind en haar man Geroepen om hun land te verdedigen. Tranen vloeiden, maar het moest. Ze waren onwetend wat komen zou Eens aan het front viel hun mond open. Bloederige wonden Afgebonden stompen Schreeuwend van pijn Dat zou misschien hun lot kunnen zijn. Ze voelden de kogels fluiten langs hun oren Tot één zich door de schedel van de…

Doet graag stoer met lijfwachten om zich heen, bruinhemden in de buurt, al zegt hij 't niet, waarbij Mein Kampf hem inspiratie biedt van top tot teen met het nazisme één. In 't geniep neuriet hij 't "Horst Wessel"-lied, houdt "'t vaandel hoog!, vrijheid!" hem op de been, zet hij Marokkanen weg als gangreen waarvoor hij een "nette"…

Eens het donker is en koud doet de stilte mij vaak pijn Dan voel ik mij ineens oud te moe om eenzaam te zijn Als er stilte rond mij glijdt lijkt de aarde zonder glans In mij woedt dan een strijd dan ziet de dood zijn kans Eens ‘t eind voor mij staat dan zie ik nog eenmaal om Naar het goed en ’t kwaad om te gaan met stille trom…

een jong dichter is een tramper zonder moederhaven hij west in het oosten hij noord in het zuiden een jong dichter zoekt zichzelf in de spiegel hij noemt de poolster het noordelijke zuiderkruis een jong dichter is een lege schildersezel die slechts de pijnletters vond van het tweede alfabet ------------------------------------ uit…

is leegte te vullen zoals het wad menselijke sporen kan verhullen met een krachtig hart in eb en vloed een meeuwenveer met sterke pen beschrijft de strijd zonder grenzen op het slagveld van het leven dat altijd winnaar is van eten en gegeten worden cirkels haken in en sluiten met op ieder niveau andere gebruiken tussen zand zee en…

De Britten gaan hun Pond snel reviseren Al zit de Queen nog stevig op de troon De reden is een zeer geslaagde kloon Die op steeds groter schaal ging circuleren Zo’n dertig miljoen stuks – het is geen grap - Gemunt met vaardig Hollands vakmanschap…

Als iemand ongelijk heeft is het Geert Wilders die zegt gelijk te hebben en te houden In zijn totaal met niemand te vergelijken werkelijkheid leidt deze langzaam maar zeker naar de dood van zijn vergelijk naar de dood van zijn partij de PVV naar zijn politieke ondergang Want "Alle mensen zijn ongelijk" dat bewijst, dat regelt Wilders…

in de coniferen begint het goudhaantje te kwinkeleren dennen spitsen de naalden hier en daar glinstert er hars…

O laat dat nu mijn danklied zijn: het met vertedering naar jonge blaadjes kijken en weten dat er telkens weer signalen zijn om hoopvol door te gaan, al is er ook een wereld vol conflicten. Er is muziek, er zijn gedichten en veel wat enkel kinderen zien. Vernieuw mijn kijken, schep een zuiver hart in mij en aandacht voor wat klein en onbeduidend…