Alle inzendingen, jaar 2015, week 8

de wisselwerking tegenovergestelden in harmonie één…

Als iedereen kon lezen en niemand meer las, en dommen aan slimmen leerden en iedereen elkaar de les las, dan was het licht waar ik was: een verlaten bibliotheek in de nacht. Daar houd ik de wacht, en wou dat ik kon lezen.…

De paardenbloem Prachtig en magnifiek tegelijkertijd De laaghangende zon scheen een oranje gloed op de grond De paarden galoppeerden als wilde zwijnen door de wei Een blaadje van de paardenbloem brak af en vloog weg Weg van zijn vrienden die nog aan de paardenbloem zaten Weg van de stengel Hij vloog en vloog alsmaar door Tot hij op een bepaald…

ik ben een der spelers op het grote wereldtoneel kijk naar mijn buren ook zij spelen mee ieder draagt bloemen gerangschikt naar smaak we delen lachen en groeien in woordloze samenspraak het voelt als eigen in een decor zonder end we raken en begrijpen omdat ieder elkaar kent in een massa zonder geluid spreekt op het podium der stilte…

't Is net zo mooi als onberekenbaar: Wat tussen twee geliefden op kan bloeien Kan evengoed gaan slijten en vermoeien Dan groeit en gaat een paar weer uit elkaar Helaas een feit dat verre van uniek is Behalve blijkbaar als een stel publiek is…

gebulder der kanonnen en springende granaten mensen die met elkaar vechten en elkaar gruwelijk haten geen dag gaat voorbij zonder doden en gewonden haat zaait vergif, maar soms ook; dollars, roebels en ponden…

vergeten taal maar mijn taal er zijn nog een paar sprekers die dit of dat kunnen zeggen over de zonsopgang of over een dochter die naar school gaat en de taal van haar ouders verliest het brandt in haar hart nog maar een paar sprekers in die taal nog een enkeling die 'vogel in bergen' kan zeggen of ik hou van jou 'aan…

mijn wandeling met de ongeziene voerde mij naar een stilteplek een verenkleed van oude pijn bedekte mij als grauwe as er was een kabbelend ven omringd met kaal struweel ik liep het koude water in verliet het naakt en schoon een aarzelende zonnestraal droogde mij behoedzaam ik kleedde mij met zacht groen mos dat hart en lijf beschermt…

Een kaler aarde, boom- en waterloos, bestaat er niet. Gelijk de leegte die in nevels voor mijn ogen hangt en mijn verharde hart beroert dat mateloos verlangt naar wilde weidebloemen, het bepluimde oeverriet. Dat keienpaadje naar de witte woning aan het spoor -waar wilde wingerd zich had vastgebeten rond de eik- is weggevaagd. Er komt een multiculti…

Wist jij het al van Katja en van Thijs? Die wonen al een tijdje niet meer samen Ze konden dat nu eindelijk beamen Er is dus nieuwe buit na Sylvie Meis En alle gieren zijn weer aangeschoven Zo'n prooi wordt tot de botten afgekloven.…

Alles went, Zelfs consequent. Door je zo op te stellen, Heb je het zelf voor het vertellen, In je eigen tent. Maar je bent pas echt consequent Als je ook jezelf kent.…

Ik ben teruggekeerd naar Zierlkzee. Zonder jou. Op de dijk heb ik je naam geroepen in de wind Een zwerm meeuwen schreeuwde met me mee. Spottend. Is het de wind die mijn ogen doet tranen?…

Laat me je weer zien, je lichte tred, je blik, je ogen die zoeken naar diepte, verleden je houding laconiek alsof er niets terwijl er zoveel hoe je tovert met krachtig omhelzen je handen mijn lijf raken, mijn mond de jouwe smaken, jouw kreet horen slaken ik zal je ver weg laten en terug bij jezelf, los of met verstrengelde vingers ons…

De drek van onze welvaart ligt op het Noordzeestrand Waar de badgast heel gênant op een vuilnisbelt belandt Wegwerpflessen, nylon pluistouw, zachte brokken gelig schuim Lekke emmer, harde kwasten, gore handschoen zonder duim Flarden plastic, lege tubes, stukken visnet, Colablik Doppen, stoppen, alle kleuren, blinde barbiepop met strik Ginds…

Cynisme veelal verstilt de ander verstikt de relatie!…

Met één beginnen en doorgaan tot het vervelend wordt een serie van vijfentwintig de laatste met wit dicht geverfd Van links naar rechts dwalen het abstracte laten blijven in een vierkante hoge ruimte lijnen verbinden de vormen Een rugwervel van een schaap waarmee men vroeger bikkelde kust wordt op zijn kant gezet het beeld 90 graden gedraaid…

Zin en onzin heeft veelal in negatieve zin te maken met aanzien maar vooral in positieve zin.. met omzien!…

Wij ouderen kennen allemaal nog het programma " ren je rot" ooit gepresenteerd door Martin Brosius en een goed bekeken programma, wie had ooit kunnen bedenken dat wij ouderen van NU nog eens terug zouden denken aan die tijd ook nog eens de titel van het programma door de straten zouden horen loeien? Niemand toch? Nou ik kan je vertellen…

geordend buiten Haags paradijs van toen Adam & Eva verheven op pilaren zomers domein van een zwaan kleef aan op wielen die vast allang verloren is gegaan…

Hij trok verschillende jassen uit en andere weer aan. Hoop vervloog, joeg dromen na. Geduld kent geen liefde. Het huis staat te koop. De stacaravan in de polder wacht.…

Mijn gedachten blijven steeds maar dwalen dit niet vergeten en dat nog even doen, om toch vooral maar niet te denken aan dat, waar’k niets van weten wil. Ik blijf de hele tijd bewegen sta op, zit neer en ga weer lopen, loop ervan weg, kom dichterbij maar draai er toch vooral omheen. Ik heb het wel gehoord maar laat het nog niet binnen…

ze kijkt terug naar haar die ik ben die ik ben, jij die ik ook ben droom de wereld van toen weet minder van wat ik nu ken onze blikken vinden geen zoen gedachten gaan naar verwachten naar de verloren jonge nachten en ontmoeten elkaar niet helemaal in ons doen terwijl wij toch harten delen onze ogen weerkaatsen, is het elkaar voelen…

Nog is het wachten op lente Houdt aarde haar grootste schatten -voor het menselijk oog- verborgen Bruin blad is van oude lentes kennen zucht,gekuch van 'n late vorst Misschien morgen, morgen mag ik.... lente verwachten?…

Een halve middag Had de visser Zonder snoer, maar Met een hele hoop Zorgen in zijn kop Met zijn stok zitten Roeren in het kroos Van dit afgelegen kanaal, Probeerde hij orde Aan te brengen in de chaos Van zijn armzalige leventje - Hier is het fijn, dacht hij, Hier vind ik rust om mezelf Te kunnen zijn - morgen wil Ik hier…

vrolijk lacht de chauffeuse mij tegemoet of was 't tegen de passagier die aan kwam rennen ze begroet ons hartelijk en creëert een goede sfeer in haar 'huis' voor even ze zwaait je uit met 'n glimlach en stuurt ons met een goed gevoel de dag in…

De pimpelmees speelt lustig in de lissen; ze twietert als de kleine piccolo. Wat mooi hoe zij ’t gefluit kan laten glissen van midden RÉ tot aan de hoogste DO. Ook ’t groter neefje Kool weet goed van wanten; hij twietert met de Pimpel in duet (in stereo, het komt van alle kanten) en beide met een schitterend falset. Maar is het koud en zijn…

Wat drijft ons mensen voort? Over het land en over zee. Door wie worden we gedreven? Ooit zijn we uit de zee ontstaan. Wind stroomt nog door onze longen. Water is in ons bloed gebleven. Een mens leeft als een veertje, dat drijft op een diepe oceaan. Zie, hoe veertjes zeilen gaan!…

Ik breng je niet naar de doden. De deksel zit op de pot. Hoor je ook de raven? Ze tikken tegen de ramen op. Komen ze je halen, al is het misschien nog geen tijd. Een boodschap hebben ze bij zich, Die jij alleen mag lezen op de juiste tijd. Het is gehuld in raadsels In stormweer gebracht. Mijn mysterieuze zaken Rusten met de raven mosgroen…

Schoon elk hem weerstand bood, En jammrend van hem vlood, Hij 's doof voor hun gekerm. Hij neemt ze in zijne arm, En brengt ze, rij na rij, Gestaag aan de overzij. Maar nauwlijks zijn ze daar, Of 'k zie de blijdste schaar. De laatste zucht vervloog; De zielrust blinkt in 't oog, De jongling wordt bemind En is hun beste vrind…

Een stad ontwaakt uit een sluimerend vervlogen droombeeld. Een natte damp, als een plassende regen, overvalt de gracht. Doorweekte wallenkanten ontvouwen ranke bomen met ontloken twijgen. De houten ophaalbrug brengt heimwee naar weleer. De stille stroom verraadt een blijde glans.…